ผู้ใช้:Mint2004/นิยาย/7

สารานุกรมเกมอินดี้

หน้านี้อยู่ในส่วนชุมชน เป็นความคิดเห็น หรือ เรื่องที่แต่งขึ้น ของเพื่อน ๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการนำข้อมูลไปอ้างอิง

เรื่องนี้ รวบรวมมาจากที่นี่ เพื่อให้อ่านได้ง่าย สะดวกขึ้น

ไปที่หน้า 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

บทที่ 13 ความลับบางอย่างของ "วาเลนไทน์"

รุ่งอรุณแห่งการเดินทางไปป่าเอลฟ์ก็มาถึง อลัน ราฟาเอล และโซเฟีย ได้เดินทางมาที่โบสถ์ที่อยู่ในเมืองเซาร์เทิร์นฟอร์ท พอมาถึงหน้าโบสถ์ก้ได้เจอกับซิสเตอร์(แม่ชี)ท่านหนึง เป็นซิสเตอร์ที่มีใบหน้าอ่อนโยนและใจดี ซิสเตอร์ท่านนี้มีชื่อว่า ซิสเตอร์เทเรซ่า " สวัสดีครับซิสเตอร์ ไม่ทราบว่า วาเลนไทน์เค้าตื่นหรือยัง เพราะวันนี้พวกเรามีหน้าที่ต้องเดินทางไกลกันอะ " อลันถามด้วยท่าทางอ่อนน้อม " พวกเธอสินะที่เป็นเพื่อนของวาเลนไทน์นะ เห็นเค้าเล่าเรื่องของพวกเธอให้ฟังทั้งคืนเลย วาเลนไทน์เค้าเตรียมตัวเสร็จตั้งนานแล้วละ แต่ตอนนี้คาดว่าคงไปอยู่ที่สุสาน ด้านซ้ายมือของโบสถ์ ตามมาสิเดี๋ยวจะพาไปหา " ซิสเตอร์เทเรซ่า เล่าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส และเดินพาทั้ง3คนไปที่สุสานข้างโบสถ์ "สุสาน.. วาเลนไทน์เค้าไปที่สุสาน ไปเคารพหลุมศพใครว่าน่าสงสัย ปะเราไปเดินหาวาเลนไทน์ที่สุสานข้างโบสถกัน" ราฟาเอลพูดด้วยสีหน้าสงสัย และชวนอลันและโซเฟีย เดินตามซิสเตอร์ไปที่สุสาน "นั่นไงๆ พี่วาเลนไทน์ ยืนอยู่หน้าหลุมศพใครก็ไม่รู้ด้วยไปดูกัน" โซเฟียพูดพร้อมวิ่งไปหาวาเลนไทน์ ที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าหลุมศพ พอโซเฟียไปถึงวาเลนไทน์และมองไปที่หลุมศพที่วาเลนไทน์มองอยู่ โซเฟียก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมา อลันและราฟาเอลเห็นดังนั้นก็ตกใจรีบวิ่งไปหาโซเฟียและวาเลนไทน์ พอทุกคนไปถึงก็เห้นหลุมศพหนึ่ง ป้ายหลุมศพเขียนว่า " วาเลนไทน์ " " นี่มันอะไรกันเนี่ยวาเลนไทน์ ทำไมหลุมศพนี้ถึงมีชื่อของเธอสลักไว้บนป้ายหลุมศพนี้ เธออย่าบอกนะว่าหลุมศพนี้เป็นของเธอ" ราฟาเอลถามด้วยการขึ้นเสียงและสีหน้าที่ตกใจและสงสัยมาก วาเลนไทน์มองไปยังทั้ง 3คนแล้วพยักหน้าตอบแล้วชี้มือไปที่หลุมศพและชี้กลับมาที่ตัวเอง ว่านี่คือหลุมศพของตัวเค้าเอง " เป็นไปได้ไง ก็เธอยังยืนอยู่ที่ตรงนี้นี่ แล้วที่ผ่านมาคืออะไร อย่าบอกนะว่าเธอคือวิญาณ" ราฟาเอลถามอย่างร้อนรน แต่ยังไม่ทันที่วาเลนไทน์จะอธิบาด้วยการเขียน ซิสเตอร์ก็เดินเข้ามาแทรกตรงกลาง " หยุดถามหรือซักไซร้อะไรกับวาเลนไทน์เลย เดี๋ยวซิสเตอร์จะตอบและอธิบายเรื่องนี้ให้เอง ขอให้ทุกคนเดินกลับไปนั่งในโบสถ์ก่อน" ซิสเตอร์เทเรซ่า พูดและเดินนำหน้าพวกเค้าไปที่โบสถ์

บรรยากาศภายในโบสถ์ดูสงบร่มเย็นมาก ทำให้อารมและจิตใจของพวกราฟาเอลที่กำลังสับสนและร้อนรนต่อเรื่องหลุมศพของวาเลนไทน์สงบลงได้ " ซิสเตอร์รู้จักกับวาเลนไทน์มาตั้งกะเด้กแล้ว แล้ววันหนึงวาเลนไทน์และพี่ชายของเค้าได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยภายในสุสานร้างใต้ดินที่อยู่ข้างในโบสถ์นี่ละ ทั้งคู่หายไปเกือบเดือนจนใครๆก้คิดว่าวาเลนไทน์และพี่ชายไม่รอดแล้ว จนซิสเตอร์และบาทหลวงตัดใจและยอมรับชะตารรมและได้ทำพิธีศพและทำหลุมฝังศพให้อย่างที่พวกเจ้าเห้นนั่นละให้กับ 2คนพี่น้องนี้ แต่ภายในโลงนั้นไม่มีศพหรอกนะ มีแค่โลงเปล่าๆที่ถูกฝังอยู่ในหลุมนั้นนะ และผ่านไปอีก3วันหลังจากการจัดงานศพหลอกๆที่ไม่มีศพ ก็มีคนพบวาเลนไทน์นอนอยู่หน้าทางเข้าสุสานใต้ดินเพียงคนเดียว เนื้อตัวของวาเลนไทนในตอนนั้นมอมแมม สกปรก และเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดและบาดแผล พอทำความสะอาดและรักษาบาดแผลเสร็จ จนเวลาผ่านไปอีก 3วัน วาเลนไทน์ก็ฟื้นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำที่ผ่านมาหายไปทั้งหมด และเธอก็ไม่เคยปริปากพูดอีกเลยนับแต่นั้นมา หวังว่าที่ซิสเตอร์ เล่ามานี่ พวกเธอทั้ง 3 คน คงเข้าใจแล้วนะ" ซิสเตอร์เทเรซ่า เล่าทุกอย่างที่เกียวกับเรื่องที่พวกเค้าสงสัยจนหมด จนคนทั้ง 3 เข้าใจเรื่องทั้งหมด และก็เข้าใจแล้วว่าทำไมวาเลนไทน์ถึงพูดไม่ได้หรือว่าอาจจะไม่อยากพูดก็ตาม " พวกเราขอโทษด้วยนะวาเลนไทน์ที่ขึ้นเสียงกับเธอไปเมื่อกี้อะ ก็พวกเราตกใจจริงๆนี่น่า" ราฟาเอล พูดพร้อมก้มหน้าเล็กน้อยเป็นการขอโทษ วาเลนไทน์ก็ส่ายหน้า และยิ้มตอบเป็นการบอกว่าไม่เป็นไร " เอ้า ได้ยินว่าจะไปป่าเอลฟ์กันใช่ไหม ซิสเตอร์เตรียมของบางอย่างให้ และหยิบยื่นให้กับทุกคน อันนี้เป็นสร้อยคอ 3 เส้นนี้ เป็นสร้อยคอนางฟ้า ที่จะเพิ่มพลังให้กับเจ้าของที่ใส่อยู่ขึ้นมาอีกหน่อย ให้กับพวกเจ้านักดาบทั้ง 3 คน" ราฟาเอล อลัน และวาเลนไทน์ยื่นมือเข้าไปรับและใส่สร้อยคอนางฟ้าทันที " ส่วนนี่เป็นตุ้มหูนางฟ้า ที่จะเพิ่มพลังเวทย์มนต์ให้กับเหล่านักเวทย์ ขอมอบให้กับเจ้านะ นักเวทย์น้อย" โซเฟียยิ้มและยื่นมือไปรับและใส่ตุ้มหูทันที " นี่ก็สายมากแล้วพวกเจ้าทั้ 4 รีบเดินทางเถอะ เออ.. แล้วฝากดูแลวาเลนไทน์ด้วยนะ ขอให้พวกเจ้าโชคดีในการเดินทางนะและขอให้ทำภาระกิจสำเร็จละ" ซิสเตอร์เทเรซ่า กล่าวด้วยรอบยิ้ม ราฟาเอล อลัน โซเฟีย กล่าวขอบคุณซิสเตอร์เทเรซ่า ทั้งเรื่องของวาเลนไทน์และเรื่องของสร้อยนางฟ้าที่ได้ให้มา และวาเลนไทน์ก็ได้เดินเข้าไปกอดกับซิสเตอร์เทเรซ่าเป็การบอกลา แล้ววาเลนไทน์ก็เดินตามพวกราฟาเอลไป โดยที่วาเลนไทน์ได้หันไปมองหลุมศพของตัวเองอีกที แล้วก็เดินตามพวกราฟาเอลต่อไป...

บทที่ 14 Grand Forest ป่าแห่งเอลฟ์

ราฟาเอล อลัน วาเลนไทน์ และโซเฟีย ทั้ง 4คนก็ได้นั่งรถไฟใต้ดินเถื่อนจาก เมืองเซาร์เทิร์นฟอร์ท ต่อมายังหมู่บ้าน Steamiless และเดินเท้า รวมเวลาที่ทั้ง 4 คนใช้เดินทาง 2 ชั่วโมงกว่า ทั้ง 4 คนก็ได้มาหยุดยืนที่หน้าทางเข้าป่า Grand Forest หรือป่าแห่งเอลฟ์ " ดูบรรยากาศรอบๆสิ สมกับเป็นป่าที่พวกเอลฟ์อาศัยอยู่เลย ต้นไม้ในป่านี้ดูแปลกตา เพราะต้นไม้ในป่านี้ทั้งใหญ่โตกว่าต้นไม้ข้างนอก แถมยังขึ้นหนาแน่นมาก แสงแดดก็แทบจะไม่สามารถส่องลงมาได้เลย แถมมีหมอกจางๆปกคลุมทั่วป่าไปหมด ทำให้บรรยากาศดูเย็นยะเยือก แค่เห้นก็รู้สึกบรรยากาศที่แปลกและหนาวเหน็บแล้ว" อลันพูดไปพลางกอดอกไปพลางและทำท่าขนลุกเพราะมองดูบรรยากาศป่าแห่งเอลฟ์ " ปะ งั้นพวกเรารีบเข้าไปในป่าก่อนดีกว่า เพราะยิ่งเราหาพวกเอลฟ์เจอเร็วเท่าไร เราจะได้รีบไปสมทบกับท่านเซอร์อเล็กช์ที่ปราสาทกลางน้ำ Metalikanar " ราฟาเอลพูดพร้อมเดินนำหน้าเข้าไปในป่าGrand Forest ทั้ง 4คน เดินเข้าไปในป่าแห่งเอลฟ์ ก็ยิ่งรู้สึกว่า พวกเค้าทั้งหมดเหมือนเข้ามาในสถานที่ต่างโลกอย่างไงอย่างงั้นเลย เพราะบรรยากาศมันแปลกมาก อีกทั้งยังมีหมอกจางๆอีก 4-5 ช.ม ต่อมาทั้ง 4คน ก็เดินเข้ามาลึกมากแล้วแต่ก็ยังไม่เจอวี่แววเอลฟ์สักคน " พี่ๆราฟาเอล เราจะเจอเอลฟ์ไหมเนี่ย เดินมาตั้งนานแล้ว ยังไม่มีวีแววจะเจอเอลฟ์เลยอะ แถมหนูก็เมื่อยแล้วด้วยอะ เรานั่งพักแถวนี้ก่อนได้ไหมอะ พอหายเมื่อยแล้วค่อยเดินกันต่ออะ" โซเฟียพูดด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า และเอามือบีบขาตัวเองเพื่อเป็นการบอกว่าเมื่อยขามากแล้วอยากนั่งพัก " เอาสิ เราก็เดินเข้าป่ามานานแล้ว นั่งพักหน่อยก็ดี " ราฟาเอลบอก พร้อมทั้งวางกระเป๋าสัมภาระลงบนพื้นและนั่งลง พร้อมๆกับอลัน และวาเลนไทน์ " เราจะเจอพวกเอลฟ์ได้ยังไงไม่รู้จะต้องใช้เวลากี่วันละเนี่ยแผนที่ก็ไม่มีแถมต้องมาเดินในป่าที่มีบรรยากาศแบบนี้อีก พูดแล้วขนลุกอีกแล้ว มันดูเย็นยะเยือกยังไงก็ไม่รู้" อลันพูดพร้อมมองไปรอบๆที่มีแต่ต้นไม้ขนาดใหญ่และหมอกจางๆ " ข้าคิดว่าป่าแห่งนี้ต้องปกคลุมไปด้วยพลังอะไรสักอย่างแน่ๆเลยที่ทำให้คนธรรมดาไม่สามารถหาพวกเอลฟ์เจอได้อะ บางทีพวกเราอาจจะเดินหลงทางเป็นวงกลมอยู่ก็ได้" ราฟาเอลพูดพร้อมมองหน้าไปที่อลันและวาเลนไทน์ "ทำไมคิดแบบนั้นละหรือว่ามีอะไรที่สะกิดใจหรือที่ทำให้คิดแบบนั้นนะราฟาเอล" อลันถามด้วยสีหน้าสงสัย " ท่านเห็นต้นไม้ข้างหลังข้าไหม ตอนเดินแรกๆข้าทำเครื่องหมายกากบาทไว้ที่ต้นไม้อะ และท่านดุสิว่าท่านเห็นอะไรที่ต้นไม้ข้างหลังข้า" ราฟาเอลบอกอลันและชี้มือไปที่ต้นไม้ข้างหลังที่ราฟาเอลพิงอยู่ " ต้นไม้ข้างหลังเจ้ามีเครื่องหมายกากบาทที่กรีดมาจากดาบ งั้นแสดงว่าพวกเราเดินหลงทางเป็นวงกลมมาตลอด 4-5ช.มนี้เลยอะสิเนี่ย" อลันพูดดด้วยสีหน้าที่เหนื่อยล้าเพราะเห็นเครื่องหมายกากบาทที่ต้นไหมที่ราฟาเอลทำไว้ "งั้นเราคงต้องตั้งหลักพักแถวนี้ก่อนแล้วละ เพราะนี่ก็คงใกล้ค่ำแล้วละ ยิ่งอยู่ในป่านี้คงค่ำเร็วละเพราะแสงแดดส่องลงมาไม่ได้เลย"ราฟาเอลพูดพร้อมทั้งลุกขึ้นไปหาเศษไม้มาทำฟืนก่อไฟ และอลันก็ลุกขึ้นหาฟืน ปล่อยให้โซเฟียและวาเลนไทน์จัดที่จัดทางสำหรับการพักค้างแรมที่ป่าแห่งนี้

ตกค่ำทั้ง 4 คน ก็ก่อไฟกินอาหารและนอนหลับพักผ่อน และพลัดเวรกันมาเฝ้ายาม โดยที่ราฟาเอลเฝ้ายามก่อน 3ช.ม และตามด้วยอลัน และวาเลนไทน์ ผลัดกัยไปแบบนี้ แต่พอถึงเวลาที่อลันมาเฝ้ายาม ได้ 2ช.มกว่าๆ อลันก็เห็นวาเลนไทน์ ลุกขึ้นมาพร้อมทั้งแหนบดาบยาวแกร่งและดาบสมิงไว้ที่เอว และเดินมาทางอลัน " อ้าววาเลนไทน์ยังไม่ถึงเวลาของเธอเลยนะถ้าจะมาผลัดเวรยามกันอะ " อลันพูดบอกวาเลนไทน์ แต่วาเลนไทน์ก็เฉย และก็เดินผ่านหน้าอลันไปและเดินตรงไปที่ป่าต่อ จนอลันแปลกใจและรีบปลุกราฟาเอลและโซเฟียให้ลุกขึ้นมาดูวาเลนไทน์ โซเฟียเห็นดังนั้นก็รีบเดินไปหาวาเลนไทน์และดึงมือของวาเลนไทน์เอาไว้ "พี่วาเลนไทน์จะเดินไปไหนอะ นี่คำมึดดึกดื่นแล้วน่า ไว้รอพรุ่งนี้เช้าแล้วค่อยออกเดินทางก็ได้" โซเฟียพูดพร้อมดึงมือวาเลนไทน์ไว้ แต่ก็ไม่มีปฎิกิริยาตอบจากวาเลนไทน์ ทั้ง 3คนก็รู้แล้วว่าเกิดสิ่งผิดปกติกับวาเลนไทน์แล้ว และทั้ง 3 ก็รีบเก็บข้าวของและจำใจเดินตามวาเลนไทน์ไปเพราะอยากรู้ว่าเธอจะไปไหน ทั้ง 3คน เดินตามวาเลนไทน์มาสักครู่ก็เห็นวาเลนไทน์เดินผ่านระหว่างต้นไม้ใหญ่ 2ต้น และก็เดินหายไปในช่องว่างทางเดินระหว่างต้นไม้ทั้ง 2ต้นนั้น อลัน ราฟาเอลและโซเฟียต่างตกใจกับเหตการณ์นั้น และก็ได้รีบวิ่งตามวาเลนไทน์เข้าไปในช่องว่างทางเดินระหว่างต้นไม้ใหญ่ทั้ง 2ต้น พอทั้ง 4 คนเดินผ่านช่องว่างทางเดินระหว่างต้นไม้ใหญ่2ต้น ก็ผ่านเข้ามาถึงชั้นกลางของปาเอลฟ์ " ที่แท้ป่าแห่งนี้ถูกลงมนตราไว้ทำให้คนที่เข้ามาหลงทางเดินเป็นวงกลมวกกลับมาที่เดิมตลอด และทางเข้าก็อยู่ระหว่างต้นไม้ใหญ่ 2ต้นนี้เอง และบรรยากาศก็ดูดีขึ้นด้วยไม่มีหมอกแล้ว แล้ววาเลนไทน์เค้ารู้แล้วเดินมาได้ยังไงละเนี่ย " ราฟาเอลพูดพร้อมทั้งมองรอบๆตัว ตอนนี้บริเวณที่พวกเค้ายืนอยู่หมอกได้หายไปหมดแล้วแต่ข้างหลังป่าที่พวกเค้าอยู่ปะกี้ ยังมีหมอกอยู่เลย พอราฟาเอลพูดจบ วาเลนไทน์ก็ล้มทั้งยืน ดีที่อลันยืนอยู่ใกล้ๆเลยรับตัววาเลนไทน์ไว้ได้ทัน สักแป๊ปต่อมา วาเลนไทน์ก็ฟื้นและมองไปรอบๆพร้อมสะดุ้งและดีดตัวออกทั้งทีเพราะว่าวาเลนไทน์ยังอยู่ในอ้อมแขนของอลันอยู่เลย "ไม่ต้องตกใจไปหรอกวาเลนไทน์ ฉันไม่กอดเธอหรอก เธอแค่หมดสติทั้งยืนไปครู่อะ พอดีฉันอยู่ใกล้ๆเลยรับตัวเธอไว้ทันอะ" อลันพูดยิ้มๆที่เห้นวาเลนไทน์ตกใจเพราะอยู่ในอ้อมแขนของอลัน วาเลนไทน์มองหน้าอลัน ราฟาเอล และโซเฟียอย่างงง และกำลังจะเขียนถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ราฟาเอลรู้ทันเลยชิงอธิบายก่อน "อยู่ๆเธอก็เดินออกมาจากที่พักอะ ไม่ว่าใครจะเรียกหรือดึงมือเธอยังไงเธอก็ไม่สนใจอะ เธอก็ยังเดินนำพาให้พวกเราผ่านป่าวงกตมาได้อะ เธอเป็นอะไรไปหรือเปล่าหรือจำอะไรได้ไหมในช่วงเวลาประกี้อะ" ราฟาเอลถาม วาเลนไทน์ก็ได้แต่ส่ายหน้าปปละทำสีหน้าแบบงงๆ และทุกคนก็ยังงงกับเหตุการณ์ของวาเลนไทน์อยู่เลย

อีกฝากนึงของป่า " เอ๊ะ.. มีโทรจิตจากต้นไม้ในป่าว่ามีผู้บุกรุกเดินผ่านป่าที่เผ่าเอลฟ์ของเราใช้เวทย์มนต์สะกดทางเดินป่าให้คนที่เดินเข้าป่ามาหลงทาง แต่พวกนั้นผ่านมาได้ยังไง" เอลฟ์สาวนางหนึงพูดขึ้นมาเพราะมีสัญญานโทรจิตจากป่าโทรจิตมาบอกว่ามีผู้บุกรุกเดินทะลุผ่านเขตมนตราเข้ามายังส่วนกลางของป่าเอลฟ์ได้แล้ว เอลฟ์นางนี้เลยรีบวิ่งอย่างเร็วไปที่ทางเข้าต้นไม้ใหญ่ 2ต้น และเห้นพวกวาเลนไทน์กำลังยืนอยู่ ฟิ้ว......พลุบ (เสียงธนูยิงลงมาที่พื้นแถวๆที่พวกราฟาเอลยืนอยู่) " นี่เป็นการยิงเตือน พวกท่านมาที่นี่ด้วยเหตุผลอันใด สถานที่นี้ไม่ต้อนรับคนนอก ขอให้พวกท่านออกไปซะก่อนที่ฉันจะยิงธนูใส่พวกท่านจริงๆ " เอลฟ์สาวพูดเตือนพร้อมทั้งง้างธนูพร้อมที่จะยิงได้ทุกมื่อ พวกราฟาเอล รีบหันไปเจ้าของเสียงและเจ้าของลูกธนูที่ยิงลงมาที่พื้นข้างหน้าของพวกตน เจ้าของเสียงเป็นสาวชาวเอลฟ์ หน้าตาสวย ผมยาวสีทองถึงกลางหลัง มีหูที่ยาวเป็นแบบเฉพาะของเผ่าเอลฟ์ ส่วนชุดเป็นชุดคล้ายๆแบบแนวนักธนูในป่า แต่ดูทะมัดทะแมน และเอลฟ์นางนี้มีนามว่า " คิกิ " " ที่พวกข้าบุกรุกมายังสถานที่นี้ เพราะข้ามีข่าวสารที่สำคัญมากบางอย่างที่จะมาแจ้งให้ผู้นำเอลฟ์ได้ทราบ " อลันพูดพร้อมทั้งชูสารน์ที่ม้วนให้เอลฟ์นางนี้ดู แต่ยังไม่ทันที่สาวเอลฟ์ จะพูดตอบก็มีโทรจิตส่งมายังที่สมองของเอลฟ์สาวคนนี้ { คิกิ เจ้านำทางให้พวกเค้าเข้ามาหาข้าที } เสียงโทรจิตเป็นเสียงของผู้นำเผ่าเอลฟ์ { แต่ว่า เราจะไว้ใจพวกเค้าได้มากน้อยเพียใดละท่านผู้นำ เค้าสามารถผ่านเขตมนตราของเรามาได้อย่างง่ายดาย แสดงว่าพวกนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ } คิกิ ส่งโทรจิตตอบกับไปถึผู้นำเอลฟ์ { เอาเถอะน่า เจ้าทำตามที่ข้าบอกละกัน แล้วข้าจะเล่าให้ฟังพร้อมกับพวกนั้นนะ } ผู้นำเผ่าเอลฟ์ก็ส่งโทรจิตตอบกับมายังคิกิ " พวกเจ้าเดินตามข้ามาทางนี้ ประกี้ท่านผู้นำเอลฟ์ได้ส่งโทรจิตบอกให้ข้านำทางพวกเจ้าให้ไปพบกลับท่านผู้นำเผ่าเอลฟ์ของเรา" คิกิพูดและเก็บคันธนูพร้อมทั้งเดินนำหน้าพวกของราฟาเอล และพาพวกราฟาเอลไปยังใจกลางป่า Grand Forest เป็นที่อยู่ของเอลฟ์ทั้งมวล