ผู้ใช้:Mint2004/นิยาย/13
สารานุกรมเกมอินดี้
|
เรื่องนี้ รวบรวมมาจากที่นี่ เพื่อให้อ่านได้ง่าย สะดวกขึ้น
ไปที่หน้า 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
บทที่ 25 การพบกันของพี่ชายและน้องสาว
เช้าวันนี้ดูช่างเงียบเหงา ที่โต๊ะอาหารบ้านอลัน มีโซเฟียที่นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่ที่โต๊ะกินข้าว ส่วนอลัน คิกิ และราฟาเอล ก็นั่งเงียบพร้อมมองที่กระดาษโน๊ตที่วาเลนไทน์เขียนทิ้งเอาไว้ ข้อความในกระดาษโน๊ตเขียนไว้ว่า {{ ต้องขอโทษทุกคนด้วยที่ไปโดยไม่บอกกล่าวกันก่อน แต่ฉันมีเหตุจำเป็นที่ต้องไปทำธุระสำคัญก่อน คาดว่าอีกไม่นานคงได้เจอกันใหม่ รักและเป็นห่วงทุกคนนะ จาก วาเลนไทน์}}[/color] " เอาละ ไม่ต้องมานั่งเศร้ากันหรอก วาเลนไทน์ไม่ได้ตายจากพวกเราไปสักหน่อย แค่เค้าไปธุระส่วนตัวสำคัญเท่านั้นเอง โซเฟียก็เลิกร้องไห้ได้แล้ว" ราฟาเอลลุกขึ้นพูด และเอามือไปลูบหัวของโซเฟียเพื่อปลอบให้เลิกร้องไห้ " แต่ข้าก็อดโมโหและน้อยใจนิดๆ ถึงจะเป็นธุระสำคัญยังไง ก็น่าที่จะบอกด้วยต้วเองสิ ไม่ใช่เขียนโน๊ตทิ้งไว้แบบนี้" อลันพูดด้วยน้ำสียงโมโหนิดๆ "เอาน่าๆ คนอย่างวาเลนไทน์ ถ้าคิดจะทำอะไรสักอย่าง เค้าต้องมีเหตผลสำคัญของเค้าแน่ๆ ตอนนี้เราก็ได้แค่รอเวลาเท่านั้นละ ว่าเค้าจะกลับมาตอนไหน" ราฟาเอลกล่าวกับอลัน โซเฟียตอนนี้เลิกร้องไห้แล้ว แต่ก็ไม่สามารถที่จะพูดอะไรได้มากกว่านี้เพราะกลัวว่าจะเผลอพูดความลับของวาเลนไทน์ เลยขอตัวไปนอนต่ออีกหน่อย ปล่อยให้ อลัน ราฟาเอล และคิกิ คุยกันต่อที่ห้องอาหาร....
ตอนนี้วาเลนไทน์ได้เดินมาถึงสถานที่หนึ่ง เป็นสถานที่ๆคนธรรมดาลงมาต้องพบกับความน่ากลัวชนิดที่คาดไม่ถึง และไม่อาจจะรอดกลับขึ้นไปได้ถ้าไม่เก่งจริง บรรยากาศรอบๆตัววาเลนไทน์ มึดมิดมาก แต่ก็ยังดีที่ยังมีแสงไฟสลัวๆจากตะเกียงตามข้างฝา ต้นไม้ยืนต้นตายแห้งเหี่ยวสีดำ ที่พื้นดินก็มีแต่หลุมศพมากมายนับไม่ถ้วน แถมยังมีแมงมุมกินซากศพเดินกันให้เต็มไปหมด แถมยังมีหัวกระโหลกที่มีแสงสว่างลอยกันไปมา และยังมีเหล่าวิญญานทหารแค้นอีกที่ยืนจ้องวาลนไทน์อยู่ แต่พวกนี้ไม่สามารถที่จะกล้าโจมตีวาเลนไทน์ เพราะวาเลนไทน์ถูกเจ้าของที่แห่งนี้เชิญตัวลงมา โดยมีเหล่าผีนักบุญผู้หวนคืนลอยประกบตัววาเลยไทน์ตลอดเสมือนเป็นบอดี้การ์ดให้กับวาเลนไทน์ วาเลนไทน์เดินอีก 30นาทีก็ถึงสถานที่หนึง เป็นหลุมศพที่ใหญ่มาก แถมมีรั้วล้อมโดยรอบแน่นหนามาก แล้วเจ้าของหลุมศพนั้นก็ปรากฎกายขึ้นมา เจ้าของหลุมศพนั้น รูปร่างใหญ่โต ใส่เกราะขนาดใหญ่สีดำทั้งตัว ถือดาบและโล่ขนาดใหญ่สีดำ แต่ไม่มีหัว เพราะมันคือ เซอร์ดูลาฮาน เจ้านายเหนือหัวของเหล่าภูตผีที่อยู่ในสุสานใต้โบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ของเมืองเซาร์เทรินฟอร์ทนั้นเอง " ขอบใจมากนะที่มาหาข้า วาเลนไทน์น้องสาวของข้า เจ้าไม่ต้องงงนะ ที่เจ้าได้ยินมันเป็นเสียงที่ข้าส่งกระแสจิตไปยังสมองของเจ้านะ เลยทำให้เหมือนว่าข้าพูดกับเจ้าอยู่" เซอร์ดูลาฮานพูด " ท่านใช่ไหมที่มา หาฉันในฝันถึง 2ครั้ง และให้ดูเหตการณ์ในอนาคตที่พวกเพื่อนฉันตายหมดนั้นด้วยแถมยังบอกว่ามีวิธีที่จะไม่ให้เกิดเหตการณแบบนั้น และยังมาบอกว่าเป็นพี่ชายของฉันด้วย " วาเลนไทน์ถามอย่างร้อนรน " ใจเย็นๆ ค่อยๆถามก็ได้ ข้าตอบทุกคำถามแน่ๆ เอาละ เริ่มจากความฝัน ใช่พี่เป็นคนไปเข้าฝันเจ้าเองละถึง 2 ครั้ง โดยใช้กระแสจิตเหมือนกับที่กำลังคุยกับเจ้าตอนนี้ละ แต่เวลาเข้าฝันจะใช้พลังงานมาก เลยทำบ่อยไม่ได้" เซอร์ดูลาฮานอธิบายข้อสงสยข้อแรก " ส่วนความฝันที่เป็นเหตการณที่สนามรบนั้น จะเกิดขึ้นจริงหรือไม่นั้น มันขึ้นอยู่กับตัวเจ้าแล้วละว่าเจ้าจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ไหม" เซอร์ดูลาฮาน ตอบข้อที่สอง " ส่วนเรื่องที่ข้าเป้นพี่ชายที่ตายไปของเจ้าหรือไม่นั้น เจ้าดูด้วยตาของเจ้าดีกว่า" เซอร์ดูลาฮาน พูดจบ จากรูปร่างที่เป็นเกราะสีดำขนาดใหญ่ก็กลายเป็น ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้ม ผมสีดำ ใส่ชุดไฟเตอร์ แต่ชุดนั้นเปื้อนไปด้วยเลือด พอวาเลนไทน์เห็นท่านั้นก็วิ่งไปหมายที่จะกอดพี่ชาย แต่วาเลนไทน์ก็คว้าและกอดได้แต่ความว่างเปล่า เพราะไม่สามารถที่จะกอดและสัมผัสวิญญานได้ วาเลนไทน์เลยเอามือทำท่าลูบไปที่หน้าของพี่ชายเบาๆและร้องไห้ " ทำไม อุตสาได้เจอกันแล้วแต่ทำไมถึงสัมผัสและกอดกันไม่ได้ ทำไมๆๆ" วาเลนไทน์พูดไปร้องไห้ไป "พี่ตายไปแล้วจริงๆ ตอนนั้นพี่ลงมากับเพื่อนๆเพื่อมาสู้กับดูลาฮาน แต่พวกเราประมาทไปหน่อยทำให้เพื่อนของพี่ตายหมด และตัวพี่ก็กำลังจะตาย แต่ในเวลานั้นพี่ก็เห้นเจ้าที่แอบตามพี่ลงมา พี่เลยตะโกนให้เจ้าหนีขึ้นไปข้างบนซะแล้วพี่ก็ใช้แรงเฮือกสุดท้ายเอาตัวเข้าสู้อีกรอบจนทั้งพี่และดูลาฮานตายพร้อมกัน แต่มันเป็นคำสาบที่ว่า ตัวตายตัวแทน ถ้าดูลาฮานตายด้วยน้ำมือมนุษย์ มันจะไปสิงร่างใหม่ทันทีแต่ แต่ตอนนั้นไม่มีคนแถวนั้นเพราะตายกันหมด วิญญานของดูลาฮานมันเลยเลือกที่จะรวมกับวิญญานของพี่ที่เอาชนะมันได้แม้ตายพร้อมกันก็ตามที เพราะฉะนั้นพี่กับดูลาฮานเลยเป็นวิญญานเดียวกันนับแต่วันนั้นมา " วิญญานพี่ชายวาเลนไทน์อธิบาย วาลนไทน์ก็ได้แต่ยืนมองวิญญานพี่ชายด้วยน้ำตา " ถามอีครั้ง เจ้าอยากจะช่วยๆเพื่อนๆของเจ้าใช่ไหมวาเลนไทน์น้องข้า" วิญญานพี่ชายวาเลนไทน์ถาม " ฉันยินดีที่จะทำทุกอย่าง เพื่อให้สงครามครั้งนี้ให้ฝ่ายพันธมิตรแห่งแสงชนะ" วาเลนไทน์พูดตอบ "งั้นเจ้าต้องเสียสละของสำคัญบางอย่าง แล้วเสี่ยงดวงเอากับสงครามครั้งนี้ ถ้าเป็นไปตามที่ที่ข้าคิด และถ้าการเสียสละของเจ้าได้ผล สงครามนี้ฝ่ายพัธมิตรแห่งแสงก็มีโอกาศชนะเพิ่มขึ้นอีก" วิญญานพี่ชายวาเลนไทน์อธิบาย "ถ้าเพิ่มโอกาศให้ฝ่ายเราชนะมากขึ้นอีก แม้ว่าเสียสละอะไรก็ได้ แม้กระทั้งชีวิตของน้องเองก็ตาม น้องก็ยอม" วาเลนไทน์พูดตอบอย่าเอาจริงเอาจัง "เจ้านี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ เด็กๆเป้นยังไง โตขึ้นมาก็เป็นแบบนั้น " วิญญานพี่ชายวาเลนไทน์พูดและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน และ ทั้ง2 ก็ได้เริ่มทำอะไรสักอย่างที่เป็นความลับ ที่มีผลที่อาจจะทำให้สงครามครั้งนี้ฝ่ายพันธมิตรแห่งแสงเพิ่มอาจชนะได้ในสงครามครั้งนี้...............................
บทที่ 26 นับเวลาถอยหลังสู่มหาสงคราม
3 วันผ่านไป 3 วันที่ไม่มีวาเลนไทน์มันช่างนานเหมือน 3 เดือนสำหรับโซเฟีย " เมื่อไรพี่วาเลนไทน์จะกลับมาสักทีนะ" โซเฟียพูดพลางน้ำตาซึมที่ขอบตา และเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างและมองไปที่โบสถ์ และโซเฟียที่กำลังเหมอลอยก็ต้องสะดุ้งกับเสียงเคาะประตูอันดังมาจากหน้าบ้าน โซเฟียและคนอื่นๆที่อยู่ในบ้านรีบไปเปิดประตูหน้าบ้านทันที ปรากฎว่าเป็นทหารนายหนึ่งมาเคาะประตู " ท่านอลันและพรรคพวก ท่านเซอร์อเล็กซเรียกตัวไปพบด่วน ให้รีบไปหาท่านเซอร์โดยทันที เดี๋ยวข้าจะรีบไปบอกเฮียโจอีก " ทหารบอกข่าวเสร็จก็รีบวิ่งไปบอกข่าวเฮียโจที่ทำงานของเฮียโจ " งั้นเดี๋ยวเราจะไปตามราฟาเอลนะ โซเฟียกะคิกิก็แต่งตัวและไปที่บ้านของราฟาเอลนะ" อลันพูดเสร็จ ก็เดินไปบ้านราฟาเอล คิกิและโซเฟียก็แต่งตัวและเดินตามไปที่บ้านราฟาเอล และทั้งหมดก็เดินไปที่ปราสาทของท่านเซอร์อเล็กซ์ "มากันแล้วหรือ นั่งลงรอเฮียโจก่อนนะ อ้าวแล้วเพื่อนเจ้าที่เป็นใบ้ ที่ชื่อวาเลนไทน์ไปไหนซะแล้วละไม่มาด้วยหรือ "เซอร์อเล็กช์ถาม" วาเลนไทน์เขาไปธุระสำคัญส่วนตัวนะ เค้าไป 3วันแล้วยังไม่กลับมาเลย นี่ก็รอเค้าอยู่เหมือนกัน" ราฟาเอลตอบด้วยสีหน้าที่เศร้าเมื่อพูดถึงการไปของวาเลนไทน์ " งั้นไม่เป็นไร ไว้ถ้าเค้ากลับมาพวกเจ้าก็บอกเรื่องราวที่กำลังจะคุยกันในวันนี้ละกัน" เซอร์อเล็กพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่แฝไปด้วยความเป้นกังวลกับเรื่องที่จะพูด " โทษทีๆ ที่ข้ามาช้า พอดีต้องสั่งการอะไรกับทหารนิดหน่อย" เฮียโจพูด และลงนั่งที่เก้าอี้ " เอาละทุกคนมาครบแล้ว งั้นข้าจะเข้าเรื่องสำคัญแล้วนะ เมื่อเช้าข้าได้รับสารน์จากท่านอาเทอเรียที่3 กษัตย์ของอณาจักรเรา ในสารน์เขียนไว้ว่า ตอนนี้มหาน้ำวนใกล้จะหยุดหมุนแล้ว นั้นหมายถึงว่าถ้ามหาน้ำวนหยุดเมื่อไร ก็เป็นการเริ่มเปิดศึกมหารสงครามแล้วละเพราะพวกซอเรียนคงบุกมาแน่ และในสารยังบอกว่าให้เหล่าหัวเมืองต่างๆ รวบรวมคนไปยังตามหัวเมืองชายทะเลด้านเหนือทั้ง 4 คือเมืองWestern Fort / Steel Run /Iron Forge และ Nortern Fort เพราะทั้ง 4 เมืองที่พูดมา คาดว่าจะเป้นจุดประทะกับพวกซอเรียนแน่ถ้ามันจะขึ้นบกนะ ส่วนพวกเราต้องรวบรวมคนและเดินทางไปที่ Iron Forge เราจะค่อยๆทะยอยให้เหล่าทหารและนักรบเดินทางให้เสร็จภายใน 3 วัน ขอให้เฮียโจเตรียมตัวรวบรวมเหล่านักรบของท่านมาให้หมด ส่วนเรื่องเสบียงอาหาร ข้าได้จัดส่งไปที่เมือง Iron Forge พร้อมกับทหารส่ววนหนึ่งแล้ว ส่วนเรื่องกองทัพเอลฟ์ ยังไงข้าก็ต้องฝากเจ้าติดต่อกับหัวหน้าเอลฟ์ของเจ้าด้วยนะ คิกิ " เซอร์อเล็กซ์พูดจบ ทุกคนก็พยักหน้ารับคำสั่ง และแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของแต่ละคน เฮียโจก็แยกไปแจ้งข่าวให้เหล่าทหารและนักรบทราบกัน อลันกับราฟาเอล ก็รีบเดินทางไปแจ้งข่าวกับผู้ฒ่าสมิงที่หมุ่บ้านสมิง และเดินทางไปบอกข่าวเหล่าทหารที่มู่บ้านเซาเทรินไซร์ และเลยไปบอกข่าวกับผู้ใหย่บ้านฮันที่เมืองเรดคลิฟ และให้ผู้ใหญ่บ้านฮันแจ้งเรื่องกับทางเรนเจอร์และแจ้งเรื่องกับกองเรือโจรสลัด กัปตัน เจ๊ค ดี สเปอยเลอร์ เรื่องแผนการและเมืองที่จะต้องไปสมทบกัน ส่วนคิกิก็ได้ส่งโทรจิตเล่าเรื่องและแผนการต่างๆให้กับหัวหน้าเอลฟ์ทราบ 3วันข้าหน้า พวกเค้าต้องเดินทางไปเมือง Iron Forge
2 วันผ่านไป ตอนนี้เหล่าทหารและนักรบบางส่วนก็ได้ทะยอยกันไปที่เมือง Iron Forge แล้ว ส่วนพวกราฟาเอลขอเดินทางเป้นกลุ่มสุดท้ายเพราะพวกเค้าคาดหวังว่า วาเลนไทน์คงกลับมาทันก่อนที่พวกเค้าจะเดินทางไปในวันพรุ่งนี้ " เตรียมของกันเสร็จหรือยังนี่ 2ทุ่มแล้วนะ พรุ่งนี้เช้าเราต้องเดินทางกันแล้วนะ " อลันพูดบอกโซเฟียละคิกิ " ข้าเตรียมเสร็จนานแล้ว เพราะข้าไม่มีของอะไรมากมาย ขอแค่มีธนูกับลูกธนูข้าก็ไปรบได้แล้ว" คิกิพูดพลาง มือก็เซ้คความตึงของสายธนู " ส่วนฉันก็ เสร็จนานแล้วเหมือนกัน " โซเฟียตะโกนตอบจากในครัว " อ้าวงั้นก็เหลือแต่ข้าอะสิ มัวแต่พูดให้คนอื่นเตรียมตัว แต่ของเราเองยังไม่เสร็จเลย ฮ่าๆๆๆ" อลันพูดพลางหัวเราะไปพลาง พอสิ้นเสียงหัวเราะของอลัน ก้มีเสียงอะไรสักอย่างเหมือนว่ามีของหนักมาพิงที่ประตูหน้าบ้านของอลัน อลันเลยเดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน เพื่อจะดูว่ามันคืออะไร สิ่งที่อลันเห็นคือ วาเลนไทน์ที่เนื้อตัวมอมแมมไปหมดมาล้มลงและพิงปะตูอยู่ อลันเลยพยุงวาเลนไทน์ให้มานอนที่โซฟาห้องรับแขก และเรียกคิกิกับโซเฟียมาช่วยดูอาการของวาเลนไทน์ " พี่วาเลนไทน์ 5วันมานี้พี่ไปทำอะไรมานะ ดูสิเนื้อตัวมอมแมมไปหมดเลย ไปอาบน้ำก่อน เสร็จแล้วค่อยมากินข้าวซะ ดูสิหายไป5วัน กลับมาอีกทีโทรมกลับมาเลย" โซเฟียพูดด้วยอาการที่เป้นห่วงใยมาก พอโซเฟียพูดจบ คิกิก็พยุงวาเลนไทน์ไปอาบน้ำ และลงมากินอาหารที่โต๊ะอาหาร ซึ่งทุกคนก็ยังไม่อยากถามอะไรมากปล่อยให้วาเลนไทน์กินอาหารก่อนแล้วค่อยถาม แต่ก็ผิดคาด เพราะวาเลนไทน์หลับคาโต๊ะอาหารไปแล้วนั่นเอง " โอโห พอกินอิ่ม ก็หลับมันตรงโต๊ะเลยหรือนี่ แสดงว่าเพลียมากจริงๆ " อลันพูดพร้อมมองที่วาเลนไทน์ที่หลับคาโต๊ะอาหารทั้งๆที่มือขอวาเลนไทน์ยังกำช้อนและซ้อมอยู่เลย "งั้นเดี๋ยวฉันจะไปบอกข่าวเรื่องวาเลนไทน์กลับมาแล้วกับพี่ราฟาเอลนะ ส่วนพี่อลันก็อุ้มพี่วาเลนไทน์ ขึ้นไปนอนที่เตียงชั้น2เลยนะ " โซเฟียพูดจบก็รีบวิ่งไปบอกข่าวกับราฟาเอล อลันก็อุ้มวาเลนไทน์ขึ้นไปนอนที่เตียงชั้น2 โดยมีคิกิเดินตามหลัง พออลันวางวาเลนไทน์ที่เตียงแล้ว คิกิก็บอกว่าเดี๋ยวเค้าจะดูแลต่อเอง พออลันลงไปข้างล่างแล้ว คิกิก็ได้ ส่งโทรจิตเล่าเรื่องของวาเลนไทน์ให้กับหัวหน้าเอลฟ์ฟัง {{ท่านค่ะ วาเลนไทน์กลับมาแล้วค่ะ ข้าใช้พลังเอลฟ์สัมผัสดู ดูเหมือนเค้ากลับมาพร้อมด้วยมีพลังชั่วร้ายบางอย่างซ่อนตัวอยู่ในตัวของเค้าค่ะ}} คิกิส่งโทรจิตบอก {{ไม่เป็นไรหรอกคิกิ ไม่ต้องกังวล วาเลนไทน์เค้าได้เลือกทางเดินของเค้าแล้ว พวกเราก้แค่เหลือแต่เอาใจช่วยให้วาเลนไทน์ ให้เค้าทำการบางอย่าให้สำเร็จ}} หัวหน้าเอลฟ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าๆซึ่งคิกิก็พอจะรู้สึกกับน้ำเสียงนี้ได้ {{ ถ้างั้น ถ้าวาเลนไทน์เค้าอยากให้เจ้าช่วยทำอะไร เจ้าต้องช่วยเค้านะ ห้ามปฎิเสธวาเลนไทน์ละ แล้วพรุ่งนี้ข้าจะนำกองทัพเอลฟไปสมทบกับพวกเจ้าแล้วละ}} หัวหน้าเอลฟ์พูดกับคิกิเสร็จก็ตัดสัญญาณโทรจิตกับคิกิ และคิกิก็ได้แต่มองวาเลนไทน์ที่กำลังหลับอยู่อย่างสงบเพราะความเพลีย " เจ้าจะทำอะไรของเจ้านะวาเลนไทน์" คิกิพูดเบาๆคนเดียวพร้อมทั้งเอามือลูบไปที่หัวของวาเลนไทน์เบาๆอย่างอ่อนโยน และเดินลงไปข้างล่างปล่อยให้วาเลนไทน์นอนต่อไป ..........
เช้ารุ่งอรุณวันนี้ เหล่านักรบและทหารก็ได้ทะยอยไปที่เมือง Iron Forge กันเกือบหมดแล้ว เหลืออีกไม่กี่พันคน พร้อมจะเดินทางกันแล้ว แต่พวกของราฟาเอล ต้องไปที่โบสถ์ก่อน เพราะท่านเซอร์อเล็กสั่งมา " ท่านเซอร์จะให้เราทำอะไรอีกนะ ให้พวกรามาที่โบสถ์ " อลันพูดพร้อมทำหน้างง " มากันแล้วหรือ มาๆๆ มาเอาชุดไปใส่กันใหม่ ชุดพวกนี้ เป้นชุดที่มีพลังแฝงในตัวนะ " แม่ชีเทเรซ่าพูดแล้วชี้ไปที่ชุดและเกราะที่ตอนนี้วางอยู่บนโต๊ะ แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปแต่งตัวใหม่ อลันและราฟาเอล ใส่ชุดเกราะที่หนากว่าเดิม แต่เป้นกราะที่ไม่หนักมาก เป็นเกราะสีเงิน เกราะนี้คือชุดเกราะ "พาราดิน" วาเลนไทน์ก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัว ชุดที่วาเลนไทน์ใส่ เป้นชุดแดงทั้งชุด ดูเหมาะและดูทะมัดทะแมงมากสำหรับวาเลนไทน์ ชุดที่วาเลนไทน์ใส่คือชุด " เบรดมาสเตอร์" โซเฟียก็เดินออกมาอีกทาง ชุดที่โซเฟียใส่ เป้นชุดนักเวทยผ้าคุมสีดำ ตัดด้วยขอบสีน้ำเงินดูสวยมาก ชุดที่โซเฟียใส่คือชุด "วอร์ล็อค" ส่วนคิกิ เดินออกมาเป็นคนสุดท้าย ในชุด เสื้อผ้าเบาสบายแต่ทะมัดทะแมน สีขาว มีผ้าคาดที่คอ พร้อมเกราะอ่อนที่ใส่ ชุดที่คิกิใส่ เป้นชุด "มาร์คแมน" ทุกคนพอได้ใส่ชุดใหม่กันแล้ว ทุกคนก็รู้สึกว่าตัวเองมีพลังบางอย่าง รู้สึกว่าตัวเองดูแข็งแรงขึ้นอย่างบอกไม่ถูก และทุกคนที่ใส่ชุดใหม่แล้ว ก็ได้เดินมาที่ สาธุคุณมอเรย์และแม่ชีเทเรซ่า ทั้ง 2คนก็ได้ท่องบทสวดมอนบางอย่างให้กับพวกราฟาเอลฟัง และในหัวของพวกราฟาเอลตอนนี้ ดูเหมือนจะมีพลังบางอย่างไหลผ่านเข้าไปในความคิดของพวกเค้า " เอาละ ตอนนี้พวกเจ้า ทั้ง5คนที่ใส่ชุดใหม่ก็ได้รับพลังแบบใหม่กันแล้วนะ ตามแต่ละอาชีพของตัวเอง พวกเจ้าค่อยๆนึกถึงพลังแบบใหม่ละกันนะ เพราะพลังเหล่านี้ได้อยู่ในสมองและความนึกคิดของพวกเจ้าแล้วพวกเจ้าคงเรียนรู้และเข้าใจกับพลังนี้ก่อนสงครามเริ่มแน่ จงใช้พลังนี้ทำสงครามและปกป้องอณาจักรนี้นะ ข้าขออวยพร" สาธุคุณมอร์เรยพูดจบก็ เดินมาลูบหัวของทุกคนเพื่ออวยพร พวกราฟาเอล หลังจากได้รับคำอวยพรแล้ว ก็ได้รีบเดินทางไปหน้าเมืองเพื่อไปสมทบกับท่านเซอร์อเล็กซ์ และเดินทางไปเมือง Iron Iron Forge ทันที ................
มหาสงครามใกล้จะเริ่มแล้ว....................................
หมวดหมู่: ชุมชน
