ผู้ใช้:Mint2004/นิยาย/3

สารานุกรมเกมอินดี้

หน้านี้อยู่ในส่วนชุมชน เป็นความคิดเห็น หรือ เรื่องที่แต่งขึ้น ของเพื่อน ๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการนำข้อมูลไปอ้างอิง

เรื่องนี้ รวบรวมมาจากที่นี่ เพื่อให้อ่านได้ง่าย สะดวกขึ้น

ไปที่หน้า 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

บทที่ 5 มิตรภาพระหว่างเผ่าพันธุ์และเตรียมพร้อมรบ

ณ สถานนีรถไฟใต้ดินของหมู่บ้านเซาร์เทิร์นไซร์ ลาฟาเอล โซเฟีย วาเลนไทน์ และเหล่าผู้บาดเจ็บและอบพยบก็มาถึงหมู่บ้านจนได้ "โซเฟีย รีบไปบอกลุงเบนด้วย ว่าขอยาสมานแผล น้ำและอาหาร เออ.. ถ้าจะให้ดี พาคนในหมู่บ้านมาหลายๆคนหน่อยนะ มาปฐมพยาบาลคนเจ็บ" ราฟาเอล สั่งงานน้องสาวอย่างรีบเร่ง ส่วนโซเฟียก็รีบวิ่งไปที่หน้าบ้านของผู้ใหญ่บ้านเบน แล้วตะโกนเรียก สักพัก โซเฟียก็วิ่งกลับมาหาราฟาเอล " แฮ่กๆ ฉันบอกลุงเบนแล้ว เดี๋ยวลุงเบนเค้าจะจัดการทุกอย่างให้รอสักครู่ แฮ่กๆ" โซเฟียบอกพี่ชายด้วยอาการเหนื่อยหอบ หลังจากโซเฟียพูดจบก็มีเสียงประกาศของลุงเบนดังออกมาจากเครื่องขยายเสียงของหมู่บ้าน{{ประกาศจากผู้ใหญ่บ้านเองนะ ตอนนี้ที่หมู่บ้านวิลเดอวู๊ด หรือหมู่บ้านของชาวสมิง ได้ถูกโจมตีจากสมิงอีกพวก ทำให้คนในเมืองสมิงล้มตายเป็นจำนวนมาก และตอนนี้คนของเราก็ได้พาชาวสมิงและมนุษย์ที่รอดตายมา มาพักรักษาตัวที่หมู่บ้านของเราเป็นจำนวนร้อยกว่าชีวิตใครมียาสมานแผล ใครมีน้ำและอาหาร กรุณาเอามารวมกันที่ลานกลางหมู่บ้านด้วย และใครที่สามารถที่ทำแผลหรือล้างแผลเป็น กรุณามาช่วยกันด้วย}} และเพียง 5นาที เท่านั้น ทั้งยาสมานแผล ทั้งน้ำและอาหาร และคนที่มาทำแผลก็มากันเต็มที่ลานกว้าง ต่างคนก็ต่างช่วยกันทำแผลให้กับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ โดยที่ไม่สนว่าจะเป็นเผ่าพันธ์ไหน "ลุงเบนข้ามีเรื่องต้องพูดให้ท่านทราบโดยด่วนเพราะมันเกี่ยวกับความเป็นความตายของหมู่บ้านเราด้วย ขอเชิญท่านมาคุยกันทางนี้กับพวกเราหน่อย" ราฟาเอลกระซิบที่ข้างหูของลุงเบน เพื่อไม่อยากให้ใครได้ยินก่อนที่พวกเค้าจะเตรียวตัว ไม่งั้นอาจจะเกิดความวุ่นวายขึ้นได้

10 นาทีผ่านไป ราฟาเอลและโซเฟียก็ได้เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดกับหมู่บ้านสมิง และเรื่องที่กำลังจะเกิดกับหมู่บ้านแห่งนี้ด้วย "ตายละแล้วที่นี้เราจะทำยังไงดีละ ไหนคนของเราที่จะรบก็มีน้อย ไหนจะคนเจ๊บที่เจ้าพามาอีก และไหนจะเด็ก ผู้หญิง และคนชราที่เมืองนี้อีก"ลุงเบน พูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เป็นกังวลใจและตื่นกลัว "ตอนนี้เท่าที่ดู คนเจ็บที่พามาก็ได้รับการรักษาอยย่างดีแล้ว และคงพร้อมที่จะให้เด็ก ผู้หญิง คนชรา และคนเจ๊บ นั่งรถไฟใต้ดินไปเมืองอื่นก่อนแล้วละ ลุงเบนคงต้องประกาศทางเครื่องกระจายเสียงอีกครั้งแล้วละ " ราฟาเอลอธิบายเรื่องการอพยพให้ลุงเบนฟังด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด {{{ ประกาศ ขอให้ทุกคนฟังเรื่องที่ข้าจะประกาศอย่างสงบ รอให้ข้าระกาศจบแล้วค่อยดำเนินการตามที่ข้าสั่งนะ ขณะนี้กองกำลังที่ทำลายหมู่บ้านของสมิง กำลังตรงมาที่หมู่บ้านของเรา คงมาถึงในวันนี้ตอนเย็นๆ พอข้าประกาศจบขอให้ผู้ชายหรือหญิงที่มีฝีมือที่จะร่วมปกป้องหมู่บ้าน ไม่ว่าจะเป็นอาชีพไหนก็ตาม ขอให้มารวมกันที่ลานกว้างหน้าบ้านของข้า ส่วนเด็ก ผู้หญิงที่สู้รบไม่ได้ คนชรา และคนที่บาดเจ็บ ขอให้นั่งรถไฟใต้ดินเถื่อนอพยบไปที่เมืองเรคลิฟหรือไม่ก็เมืองเซาร์เทิร์นฟอร์ทก่อน ถ้าไม่มีคนของหมู่บ้านเราไปส่งข่าวว่าผลของสงครามเป็นอย่าไร ก็อย่าได้กลับมาที่หมู่บ้านนี้อีกเด็ดขาด จะกลับมาได้ก็ต่อเมื่อมีคนของหมู่บ้านเราไปแจ้งข่าวว่ากลับได้แล้ว ค่อยกลับมา ขอให้ทำตามที่ข้าบอกทุกประการ และกรุณาอพยบอย่างสงบจะได้ไม่ชุลมุลวุ่ยวายกัน เริ่มการอพยบได้}}}

หลังจากที่ลุงเบนประกาศจบชาวบ้านก็พากันอพยพกันอย่างสงบ และผู้ที่ร่วมจะต่อสู้ก็ทะยอยมาที่หน้าบ้านของลุงเบน 30 นาทีผ่านไป ชาวบ้านอพยพขึ้นรถไฟใต้ดินเถื่อนกันไปหมดแล้ว ที่นี้ทังเมืองเหลือคนที่จะอยู่ร่วมประมาณ 300 คน เป็นทหารที่ใช้ปืน ประมาณ 100 คน เป็นนักดาบ ประมาณ 80 คน เรนเจอร์ 30คน แคสเตอร์ สายวทย์ 20คน สายพระ20คน และชาวบ้านผู้ชายอีกประมาณ 50คน "เรามีกันอยู่แค่นี้ แล้วเราจะรับมือพวกมันไหวหรือ" ลุงเบนถามราฟาเอลด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล "เราต้องรออีกอะ เจ้าหน้าสาวอคาเดมีของเมืองสมิงกำลังไปแจ้งข่าวที่เมืองเซาร์เทิร์นฟอร์ทอยู่ คงจะมีกำลังพลยกมาช่วยพวกเราที่หมู่บ้านนี้ละ" ราฟาเอลพูดบอกกับลุเบนด้วยสีหน้าที่มีความหวัง " ไม่ต้องรอนานหรอกพ่อหนุ่ม พวกข้ามากันแล้ว แต่อาจจะมาไม่มากกว่าที่เจ้าคิดนะ" ทุกคนหันไปมองทางด้านหลัง ของหลังบ้านลุงเบนพร้อมกันเพื่อดูว่าเสียงปริศนานี้มาจากใคร และทุกคนก็ได้เห็น นักดาบ นักเวทย์ เรนเจอร์ ชายหญิงเป็นจำนวนมาก กำลังทะยอยเดินออกมากจากสถานนี้รถไฟใต้ดินเถื่อน "พวกข้าคงมาไม่ช้าไปใช่ไหม" นักดาบที่พูดออกมาดูเป็นหัวหน้าของกลุ่มเหล่านี้ เป็นชายสูงใหญ่ พอๆกับเฮียโจ แต่ชุดเป็นชุดไฟเตอร์ธรรมดา ผมสีน้ำเงิน ถือขวานขนาดใหญ่ "ข้าชื่ออลัน ส่วน ผู้หญิงคนที่ผมสีน้ำตาลอ่อน มัดผมกลางหลัง และถือหอก นั้นชื่อ บริทนี่ ส่วนผู้หญิงอีกคนที่ผมสีเขียว ที่ถือดาบนั้น ชื่อ แคสกล้าพวกเรา 3คนเป็น1ใน 5ขุนพลของเฮียโจ ได้รบข่าวสารจากเจ้าหน้าที่อคาเดมีที่ไปบอกแล้ว พอดีเฮียโจกับทหารอีกจำนวนหนึ่งได้ออกไปนอกเมืองเพื่อหาทหารและผู้กล้าอยู่ยังไม่กลับมาเลย ส่วนอีก 2ขุนพล ต้องอยู่เฝ้ารักษาการที่เมืองแทน ท่านเซอร์อเล็กเลยให้พวกข้า 3ขุนพล และทหารอีกประมาณ 2000คน มาช่วยที่หมู่บ้านนี้" อลันพูดพร้อมแนะนำเหล่าทหารที่มีหน้าที่นี้ให้รู้จักกันทั่วหน้า "แล้วเจ้าหน้าที่อคาเดมี่ที่ไปแจ้งข่าวละ เธอคงหลบภัยที่เมืองนั้นใช่ไหม " ราฟาเอลถามด้วยอาการและสีหน้าที่เป็นห่วง "เปล่าเธอมาด้วย แต่เธอลงที่สถานี่หมู่บ้านสมิง เธอบอกว่าต้องไปทำธุระสำคัญบางประการก่อนแล้วเธอจะมาที่หมู่บ้านนี้" อลันตอบด้วยสีหน้าที่สงสัยอยู่เหมือนกันว่าหญิงสาวนั้นลงไปทำไมที่หมู่บ้านสมิง แต่ไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไรอีกนั้น มีทหารวิ่งมาจากหน้าประตูหมู่บ้าน วิ่งตะโกนสุดเสียงว่า "พวกสมิงมาแล้ว มันยกกันมาแล้ว " นักสู้เกือบทุกคนวิ่งไปที่หน้าหมู่บ้านบ้าง วิ่งขึ้นไปประจำการที่กำแพงบ้าง เพื่อจะดูให้แน่ชัดว่าพวกมันยกกันมามากเท่าไร " คนของเราถ้ารวมๆกันแล้วมีประมาณ 2300 คน แต่เท่าที่ดุจากสายตา สมิงกลุ่มใหม่ที่ยกมานี่มีไม่ต่ำกว่า หมื่น จำนวนเยอะแบบนี้ คงอีกประมาณ 30นาทีคงมาถึงเขตหน้าหมู่บ้านแล้วละ " อลันพูดขณะที่ยืนมองดูกลุ่มสมิงกลุ่มใหม่ที่กำลังเดินทัพมา "ทุกคนเตรียมตัวเตรียมอาวุธ ยาสมานแผลให้พร้อม " อลันหันมาสั่งการทุกคนให้เตรียมพร้อมรบ

บทที่ 6 เริ่มต้นการสู้รบ

หลังจากอลัน 1ใน5ขุลพลของเฮียโจสั่งให้นักรบทุกคนเตรียมอาวุธและเสบียงให้พร้อมรับศึก ทางราฟาเอล ลุงเบน อลัน แคสก้า บริทนี่ 3 ขุลพลของเฮียโจ ก็ได้วางแผนการรบ เท่าทีเวลาจำกัด " เดี๋ยวจะให้เหล่าพลธนู นักเวทย์สายเวทย์ และทหารที่ถือปืน ประจำการรบบนกำแพงแต่ต้องแอบก่อนนะอย่าเพิ่งให้พวกมันเห้นตัวรอให้พวกมันแห่กันมาถึระยะยิงก่อนแล้วคอยยิงจากตรงนั้น โดยแบ่งเป็น 2กลุ่ม พลัดก้นยิงสนับสนุนจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไปเพราะศึกนี้ยาวนานแน่วันนี้ ส่วนแคสเตอร์สายพระ ก็คอยอยู่ในบ้านและที่หลบภัย คอยใช้เวทย์รักษาอาการบาดเจ็บของเหล่านักรบ " อลันอธิบายแผนการป้องกันเมืองให้ทุกคนฟัง " ส่วนทางพื้นดิน จะแบ่งทหารออกเป็น 4ส่วน 3ส่วนแรก ออกไปรบกับพวกสมิง โดยแยกเป็นปีกซ้าย ขวา และตรงกลาง ส่วนอีก1กลุ่ม ให้อยู่ในเมืองก่อน คอยสลับกำลังกับพวกที่บาดเจ็บเข้ามา แล้วออกไปสู้แทน แต่ถ้า3กลุ่มสู้ไม่ไหวจริงๆ ก็ให้รีบเข้าเมืองมาก่อนได้เลย หวังว่าคงเข้าใจตามแผนนี้นะ" พออลันอธิบายแผนการเสร็จ ทุกคนก็พยักหน้าเข้าใจและยอมรับแผนการนี้ และแยกย้ายกันไปรบ ยังดีที่หมู่บ้านเซาร์เทิร์นไซร์ ข้างหลังเป็นทะเล 2ข้าง ซ้ายขวาเป็นแม่น้ำ ทำให้ศัตรูบุกได้แค่ด้านหน้า

กองทัพสมิงกลุ่มใหม่ได้ยกทัพมาถึงห่างจากกำแพงหมู่บ้านราว 200เมตร และเตรียมพร้อมที่จะบุกแล้ว "ไม่เห็นมีใครเลย เป็นหมู่บ้านที่สงบสุขจริงๆ พวกมันคงไม่รู้ว่านรกได้มาเยือนพวกมันแล้ว พวกเราเหล่าสมิงโฉดบุกได้ ฆ่าให้หมด ไม่ต้องปราณีใคร ฮ่าๆๆๆๆ" สมิงตัวที่สั่งการ เป็นสมิงที่รูปร่างใหญ่โตกว่าสมิงทั่วไป 3-4 เท่า ใส่หมวกเหล้กข้างหน้า ผมตั้งทรงโมโฮคสีแดง ใส่เกราสีดำหนามาก ผ้าคลุมสีน้ำเงินเข้ม ถือดาบ 2เล่ม ขนาดใหญ่กว่าดาบปกติ 3เท่า ซึงไม่น่าเชื่อว่าจะมีสมิงที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ ชื่อของมันคือ ไกเซอร์ออกญาเขี้ยนทมิฬ พอสิ้งเสียสั่งการของหัวหน้า สมิงโฉดทั้งหลายก็บุกกันขึ้นมา ฝ่ายอลันก็รอให้เหล่าสมิงโฉดบุกเข้ามาถึงระยะยิงของเหล่า เรนเจอร์ ทหาร และนักเวทย์ แล้วค่อยยิง พอกองทัพสมิงกรูกันมาถึงระยะ 50เมตร อลันก็สั่งให้ เหล่าเรนเจอร์ ทหาร และนักเวทย์ ลุกขึ้นยืนที่บนกำแพงและระดมยิง ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลูกธนูหลายร้อยดอก ลูกปืนหลายร้อยนัด ลูกศรเวทย์ไฟ หลายสิบลูกถูกระดมยิงใส่สมิงโฉด ได้ผลการโจมตีทางอากาศทำให้พวกสมิงโฉดที่บุกมาระลอกแรกล้มตายเป็นจำนวนมาก"ไอ้พวกมนุษย์มันรู้ตัวได้ยังไง แถมยังวางกำลังป้องกันไว้อีก แสบจริงๆ แบบนี้ยิ่งต้องบุกและทำลายเมืองนี้ให้ได้ เหล่าพลหน้าไม้เขี้ยวสมิง ออกไประดมยิงใส่พวกมันเดี๋ยวนี้ "หลังจากไกเซอร์ออกญาขี้ยวทมิฬ เหล่าพลหน้าไม้เขี้ยวทมิฬจำนวนพันกว่าตัว ก็รีบวิ่งไปตั้งแถวและระดมยิงใส่เข้าไปในตัวหมู่บ้าน ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "ระวัง พวกมันยิงธนูเข้ามาในหมู่บ้านแล้ว" หลังสิ้นเสียงเตือนของราฟาเอล เหล่าลูกธนูก็พุ่งไปที่กำแพงหมู่บ้านที่เหล่าเรนเจอร์ ทหารและนักเวทย์ยืนอยู่ และมีอีกหลายร้อยดอกที่พุ่งเข้าไปในหมู่บ้าน เหล่านักรบก็มีโดนกันไปเยอะ ตายบ้าง เจ็บบ้าง " ไม่ต้องกลัว บนกำแพงระดมยิงใส่กันต่อไป ใครบาดเจ็บก็ลงมาให้พระรักษาก่อน แล้วให้คนอื่นที่พร้อมขึ้นไปยิงแทนต่อ อย่าให้การยิงของพวกเราขาดสาย" อลันสั่งการอย่างดุเดือด

30 นาที ผ่านไป ทั้ง 2ฝ่ายต่างใช้วิธีระดมยิงระยะไกล มีทั้งบาดเจ็บและล้มตายกันมากทั้ง 2ฝ่าย "เอาละ พวกพลหน้าไม้ของพวกมันน้อยและเผลอแล้ว เหล่านักรบทั้งหลาย ออกไปรบกันได้เลย ข้าอลันจะคุมทัพตรงกลาง 500 คน แคสก้า เจ้าไปทางขวา เอานักรบไป 500 คน บริทนี ไปทางซ้าย เอานักรบไป 500คนเช่นกัน ส่วนเจ้าราฟาเอล เจ้ารออยู่ในเมือง ถ้าเห้นพวกข้าท่าจะไม่ดีให้ยกนักรบที่เหลือ300กว่าคน ออกไปช่วยด้วยละกัน " สิ้นคำสั่งอลัน ประตูหมู่บ้านก็เปิดออก และเหล่านักรบก็พุ่งออกไปทาง 3กอง และแยกออกไปโจมตีตามที่วางแผนกันเอาไว้ " ฮึ่ม ไอ้พวกมนุษย์ มีนักรบออกมาต่อต้านด้วยหรือ แยกมาเป็น3ทางใช่ไหม ได้ข้าจะจัดกองทัพให้พวกเจ้าได้ลิ้มลองบ้าง หึๆๆ พลทะลวงฟันเขี้ยวทมิฬออกไปรบได้ สมิพลทะลวงฟันเป็นสมิงที่มีเกราะหนาสีเงิน และถือขวานเป็นอาวุธ แบ่งออกไป 3กอง กลาง ขวา ซ้าย แบ่งไปกองละ 1500 ออกไปรบได้ ให้พวกมันได้รู้ซะบ้างว่าพวกเราเก่งแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ" หลังจากไกเซอร์ออกญาเขี้ยวทมิฬ สมิงที่ถูกสั่งการก็ได้ออกไปลุยกับเหล่านักรบของพวกอลัน แคสก้า และบริทนี่ การสู้รบผ่านไปเป็นชั่วโมง ถึงแม้ว่าเหล่าพวกนักรบของอลัน แคสก้า และบริทนี่ จะเก่งแค่ไหน แต่ก็สู้กับกำลังพลที่มากกว่าไม่ไหว จนมีสมิงหลายร้อยตัวที่หลุดรอดจาก3ทัพของพวกอลันวิ่งมาถึงหน้าหมู่บ้าน ราฟาเอล ก็สั่งการให้เหล่านักรบที่อยู่บนกำแพง ระดมยิงใส่ เพื่อไม่ให้พวกสมิงเข้าใกล้ตัวหมู่บ้านได้ "ท่าทางอลันและพวกนักรบจะสู้ไม่ไหวแล้วละ และคงจะถอนกำลังที่รบอยู่กลับมาไม่หมดแน่ แบบนี้ทุกคนเตรียมตัวออกไปรบได้ ไม่ต้องกลัว " ราฟาเอลสั่งการเตรียมพร้อมกับนักรบที่เหลือ ที่เป็นเฉพาะนักรบที่โจมตีระยะประชิด หลังจากที่ราฟาเอลสั่งการ ก็มีทหารวิ่งหน้าตาตื่นมาทางราฟาเอลกับเหล่าทหารและตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า "มีกองกำลังสมิงบุกเข้ามาในเมืองแล้ว" " เป็นไปได้ยังไง พวกมันจะเข้ามาจากทางไหนได้"ราฟาเอลพูดด้วยอารมที่ตกใจและสงสัย ราฟาเอลและเหล่านักรบตกใจ และกำลังจะวิ่งไปตามที่ทหารที่วิ่งมา ชี้มือไปยังข้างหลัง "หยุดๆๆเลย ไม่ต้องตกใจ ข้าพากองหนุนมาช่วยอีกแรง หวังว่าคงยังไม่สายไปนะ อุตสาห์ แอบนั่งมาทางรถไฟใต้ดินเถื่อนเลยนะเนี่ย" เจ้าของเสียงที่พูดออกมาคือสาวน้อยผมสีเขียวลิเดีย เจ้าหน้าที่สาวอคาเดมี่ ราฟาเอลรีบวิ่งเข้าไปกอดลิเดียอย่างแรง "ลิเดียเจ้าไม่เป็นไรนะ แล้วเจ้าไปพาชาวสมิงกลุ่มนี้มาจากไหนละ " ราฟาเอลพูดด้วยสีหน้าที่ดีใจเป็นอย่างมากพูดไปพลางก็กอดลิเดียไปพลาง "ก็ฉันนึกได้ว่า มีนักรบสมิงอยู่อีกกลุ่มนึงในป่าลึกขอป่าสมิงอะ นักรบกลุ่มนี้ไม่ได้โดนทำลายไปกับหมู่บ้านอะ ข้าเลยเล่าเรื่องที่หมู่บ้านสมิงถูกทำลาย และเรื่องที่กำลังจะเกิดกับหมู่บ้านนี้อะ เค้าเลยยอมมาช่วย" พอลิเดียวพูดจบ ก็มีสมิง ที่ท่าทางจะเป็นหัวหน้า ออกมาหาราฟาเอล และแนะนำตัว "ข้า สไตเกอร์ นายกองเขี้ยวทมิฬ เรียกข้าว่าสมิงแดงก็ได้ และนี่น้องข้า แมตด๊อก พลแม่นธนูเขี้ยวทมิฬ เรียกว่าสมิงน้ำเงินก็ได้ ข้าได้พานักรบสมิง มาอีกจำนวน 500กว่า คน คงพอช่วยอะไรพวกเจ้าได้บ้างนะ เพราะพวกข้าก็โกรธแค้นพวกสมิงโฉดพวกนี้ที่มันทำกับหมู่บ้านของข้า " สไตเกอร์(สมิงแดง) พูดจบก็ยืนมือขวามาเพื่อจับมือกับราฟาเอลเพื่อบอกให้รู้ว่ามาอย่างมิตรและพร้อมที่จะช่วย " งั้นไปกันเลยตอนนี้ พวกเรากำลังเสียเปรียบแล้วเราต้องออกไปรบและให้พวกที่รบอยู่มาพักรักษาตัวก่อน งั้นพวกเราทั้งมนุษย์และพันธมิตรสมิง ออกไปลุยได้เลย ไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ราฟาเอลพูดปลุกระดม และชูดาบวิ่งนำหน้าออกไปจากหมู่บ้าน โดยมีเหล่านักรบ และนักรบจากสมิง วิ่งตามกันออกไปเพื่อช่วยสู้รบ