ผู้ใช้:Mint2004/นิยาย/11

สารานุกรมเกมอินดี้

หน้านี้อยู่ในส่วนชุมชน เป็นความคิดเห็น หรือ เรื่องที่แต่งขึ้น ของเพื่อน ๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการนำข้อมูลไปอ้างอิง

เรื่องนี้ รวบรวมมาจากที่นี่ เพื่อให้อ่านได้ง่าย สะดวกขึ้น

ไปที่หน้า 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

บทที่ 21 พันธมิตรใหม่/งานแต่งงานและ ......

รุ่งอรุณ เช้าวันใหม่ได้มาเยือน หลังจากเมื่อคืนพวกอลันได้ช่วย กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์และลูกเมีย ให้พ้นจากเรื่องที่ถูกลูกน้องหักหลังจับลูกเมียและแย่งตำแหน่งของ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ครั้งนี้แล้ว พวกอลันก็ได้พันธมิตรเพิ่มขึ้นมาอีก 1 คือกองเรือโจรสลัด ของกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ นั้นเอง และกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ได้มาส่งพวกอลันที่เมืองชายทะเลเรดคลิฟ โดยคราวนี้พวกอลันมาพร้อมกับกองเรือโจรสลัด ประมาณ 50ลำ ทำให้คนที่อยู่ในเมืองเรดคลิฟและเหล่าทหารต้องตกใจเป็นอันมาก แต่มีเฉพาะเรือแม่ของกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ลำเดียวเท่านั้นที่เคลื่อนตัวมายังที่ท่าเรือเมืองเรดคลิฟ ส่วนเรืออีก 49ลำ ลอยคออยู่ที่กลางทะเลห่างจากฝั่งไม่มากนัก และเรือแม่ของกองโจรสลัดที่มี กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ และพวกอลันอยู่นั้น กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ได้โบกธงสีขาว และตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังว่า " กองเรือรบโจรสลัดแห่งกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ทั้งหมด ขอเข้าร่วมกับฝ่ายอนาจักร เพื่อทำการสู้รับกับศัตรูในวันข้างหน้า" พอกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ตะโกนประกาศเสร็จ ก็เดินลงมาส่งพวกอลันถึงท่าเรือ ซึ่งในตอนนี่ท่าเรือมีชาวเมือง และทหารมารออยู่เต็มท่าเรือ โดยมีฮันผู้ใหญ่บ้านเมืองเรดคลิฟ และ สกาเล็ต หัวหน้าของสมาคมเรนเจอร์ ออกมารอต้อนรับ เพราะสกาเร็ตจำพวกอลันได้ เพราะเคยเจอกันตอนที่ไปประชุมกับท่านเซอร์เอล็กที่เมืองเซาร์เทิร์นฟอร์ท " นี่ท่านอเล็กซ์คงใช้ให้พวกท่านมาหาพันธมิตรร่วมรบอีกแล้วละสิ แล้วพวกท่านก็ทำได้จริงๆ ฉันนับถือจริงๆ ที่นี้เราก็มีกองเรือรบมาเพื่มอีกแล้ว " สกาล็ตพูดด้วยสีหน้ายินดี และสกาเล็กก็ยืนมือไปจับมือกับ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ เพื่อเป็นการบอกว่าพวกเราเป็นพันธมิตรกัน และกล่าวขอบคุณที่กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ยอมมาร่วมเป็นพันธมิตรด้วย " ข้าฝากจดหมายนี้ไปให้พ่อข้าด้วยสิ " กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ บอกแล้วหยิบจดหมายส่งให้กับราฟาเอล " ได้สิ เพราะยังไงพวกเราก็ต้องไปบอกข่าวดีกับท่านผู้เฒ่าสมิงอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงจดหมายถึงมือผู้เฒ่าสมิงแน่ๆ" ราฟาเอลพูดและเก็บจดหมายลงไปที่กระเป๋าเป้ " งั้นพวกเรากลับก่อนนะ เพราะต้องรีบไปรายงานข่าวให้ผู้เฒ่าสมิงและท่านเซอร์อเล็กซ์นะ " อลันพูด พร้อมทั้งบอกลา กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ผู้ใหญ่บ้านฮัน และหัวหน้าเรนเจอร์ สกาเล็ต " เออ.. เกือบลืมไปเลย อะเนี่ยข้าให้นะ ข้าไม่มีอะไรที่ตอบแทนได้มาก และข้าขอบใจนะที่ช่วยพวกข้าไว้เยอะ และยังรักษาข้าด้วยตอนที่ข้าบาดเจ๊บที่ชาดหาด" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดพร้อมทั้งถอดหมวกกัปตันโจรสลัดให้และสวมให้กับโซเฟีย " ขอบคุณค่ะกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ แต่จะดีหรือค่ะ มันเป็นหมวกประจำตำแหน่งของท่านอะ " โซเฟียพูดพร้อมกับจะถอดหมวกคืน " ไม่เป็นไรหรอกจ้า ข้านะมี 2ใบ แล้วอีกอย่างเจ้าก็ใส่แล้วน่ารักขึ้นมากเลยนะ เข้ากะเจ้าจริงๆหมวกใบนี้" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดชมโซเฟียพร้อมด้วยรอบยิ้ม และพวกอลันก็ได้นั่งรถไฟใต้ดิน เพื่อเดินทางไปแจ้งข่าวและส่งจดหมายกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ให้กับผู้เฒ่าสมิงที่เป็นพ่อของกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ และราฟาเอลก็ได้เข้าไปกระซิบข้างๆหูของลิเดียว่า " เดี๋ยวอีก 2วันจะมารับนะ แล้วเราจะไปแต่งงานกันที่โบสถ์เมืองเซาร์เทิร์ฟอร์ท" พอราฟาเอลบอกเท่านั้น ลิเดียก็กอดราฟาเอลด้วยความดีใจอยู่พักใหญ่ พอหมดธุระแล้วและพวกอลันก็ได้ขอตัวลากลับและนั่งรถไฟใต้ดินเถื่อนกลับไปส่งข่าวให้ท่านเซอร์อเล็กซ์ต่อ

2 วันผ่านไป หลังจากที่อลันได้รายงานผลต่างๆกับท่านเซอร์อเล็กซ์แล้ว และตอนนี้ทุกคนก็กำลังอยู่ในงานแต่งของ ราฟาเอลกับลิเดีย ซึ่งจัดที่โบสถในเมืองเซาเทิร์นฟอร์ท ราฟาเอลกับลิเดียตกลงกันแล้วว่าจะจัดเป็นงานเล็กๆก็พอ เชิญแขกไม่กี่คนก็พอ บาทหลวงมอร์เร่ย์ตอนนี้ก็กำลังทำพิธีแต่งให้กับราฟาเอลและลิเดียอยู่ " นี่ๆโซเฟีย แล้วเมื่อไร โซเฟียจะยอมแต่งกะพี่ละ " อลันถามกับโซเฟีย " แหมท่านอลันก็ เพิ่งจะเริ่มคบกันเองนะ พูดถึงงานแต่งแล้วหรือ ไม่ไวไปหน่อยหรือ" โซเฟียพูดตอบอลัน ด้วนสีหน้าอายๆ " แต่งเร็วสิดี จะได้มีลูกทันมาเล่นกับลูกของราฟาเอลกับลิเดียไง " อลันพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ " บ้าๆๆ พูดอะไรก้ไม่รู้ ไม่พูดด้วยแล้ว" โซเฟียเอากำป้นทุบไปที่ต้นแขนของอลันและก็ก้มหน้าอายหนักเข้าไปอีกกับที่อลันพูดประกี้ " นี่ๆๆวาเลนไทน์ นี่ขนาดวันแต่งงานของเพื่อน เธอยังพกดาบยาวแกร่งกับดาบสมิงเล่มนี้ติดตัวมาอีกหรือ และวันนี้เธอก็ไม่ได้แต่งชุดนักดาบด้วยนะ แต่งชุดออกจะสวย แต่ดันพกดาบติดตัวมา 2เล่ม" อลันพูด และมองไปที่วาเลนไทน์ ที่วันนี้ถูกโซเฟียจับแต่งตัวให้สวยๆเพื่อมางานแต่ง แต่วาเลนไทน์ก็ยังแอบเอาดาบสมิงและดาบยาวแกร่งติดตัวมาจนได้ วาเลนไทน์ ยิ้มอายๆที่วันนี้ตัวเค้าเองโดนโซเฟียจับแต่งชุดสวยๆ เพราะวาเลนไทน์ไม่เคยแต่งชุดแบบนี้เลย เพราะทุกวันก็ใส่แต่ชุดไฟเตอร์ แล้ววาเลนไทน์ก็ชี้ไปทีคิกิประมาณว่าพูดกับคิกิด้วยเพราะคิกิก็ทำเหมือนกับวาเลนไทน์ "นั่นก็อีกคน โดนโซเฟียจับแต่งตัวมางานแต่งสวยๆ แต่ก็ดันพกธนูมาอีก พอกันเลย 2คนนี้" อลันพูดไปก็อดขำไปกับ วาเลนไทน์และคิกิไม่ได้ ที่บางที่ 2คนนี้ก็มีอะไรที่คล้ายๆกัน " ก็ข้าชินแบบนี้อะอลัน ถ้าไปไหนมาไหนไม่ได้พกอาวุธคู่กายแล้ว มันใจคอไม่ดีอะ จริงไหมวาเลนไทน์ " คิกิพูดบอกอลันและหันไปหาวาเลนไทน์เพื่อหาพวก และวาเลนไทน์ยิ้มเล็กน้อยแล้วก็รีบพยักหน้าตกลง เป็นการบอกเป็นนัยๆว่าที่คิกิพูดปะกี้ถูกต้องทุกอย่าง และทุกคนก็หัวเราะกับสีหน้าของวาเลนไทน์และคิกิ และตอนนี้บาทหลวงมอร์เร่ย์ก็ทำพิธีแต่งขอราฟาเอลกับลิเดียใกล้จะเสร็จแล้ว แต่อยู่ๆคิกิก็ลุกขึ้นยืนและสะกิดวาเลนไทน์กับอลันแล้วคิกิก็กระซิบที่ข้างๆหูของทั้ง 2คน " ตามฉันมานี่เร็วฉันคิดว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นแล้วละ " คิกิกระซิบข้าๆหูวาเลนไทน์และอลัน ทั้งวาเลนไทน์และอลันต่างๆก็งงกับคำพูดกระซิบของคิกิ แต่พอทั้ง2คนเห้นแววตาขอคิกิแล้วก็ต้องยอมเดินตามคิกิไปหน้าโบสถ์ " อ้าวพวกพี่จะไปไหนกันอะ พิธียังไม่เสร็จเลยนะ " โซเฟียถามคิกิ อลันและวาเลนไทน์ " พี่ขอยืมตัววาเลนไทน์และอลันหน่อยนะ " คิกิพูดยิ้มๆบอกโซเฟียจบก็เดินนำหน้าออกไปที่หน้าโบสถ์ และสิ่งที่ คิกิ วาเลนไทน์ และอลันเห้นคือ ที่สุสานด้านซ้ายมือของโบสถ์ ตอนนี้มีซากศพ ที่ตอนนี้กำลังพยายามตะเกียดตะกายพื้นดินเพื่อที่จะโผล่ออกมาจากหลุมฝังศพที่ถูกฝังอยู่ในดินนับ 100ตัว และโผล่ขึ้นมาเดินอยู่บริเวณทางเดินหน้าโบสถ์อีกนับ10 ตัว" นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมพวกซากศพเหล่านี้มันถึงได้พากันลุกขึ้นมาจากหลุมฝังศพได้ละ " อลันพูดด้วยสีหน้าตกใจ " คำพยากรณบทที่ 3ไง {{คนตายฟื้นคืนชีพ}} ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้ว" คิกิพูดด้วยสีหนาที่มีเหงือซึมออกมา " เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกศพยังโผล่พ้นดินลุกขึ้นมาเดินยังไม่มากนัก ท่านรีบไปแจ้งข่าวเรื่องนี้ให้ท่านเซอร์เล็กซ์ทราบและนำทหารมาด่วนเลย เดี๋ยวฉันกับวาเลนไทน์ ที่มีอาวุธติดตัวจะสกัดพวกซากศพเดินได้พวกนี้ไว้ก่อนเพื่อไม่ให้มันเข้าไปในโบสถ์ได้ ท่านจงรีบไปเร็ว" คิกิพูดบอกอลัน และอลันก็รีบวิ่งอย่างเร็วเพื่อไปแจ้งข่าวเรื่องนี้ให้ท่านเซอร์อเล็กทราบและไปตามทหารมาช่วย " เอาละนะวาเลนไทน์ เรา2คนต้องสะกัดพวกมันไว้ให้ได้ละ อย่าให้พวกมันเข้าไปในโบสถ์ละ " คิกิหันหน้าพูดกับวาเลนไทน์ ซึ่งตอนนี้คิกิกับวาเลนไทน์ หันหลังเดินไปปิดประตูโบสถและเอาท่อนไม้ขนาดใหญ่ล็อคจากด้านนอกไว้เพื่อไม่ให้คนด้านในได้เห็นว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น เพื่อไม่อยากให้พิธีการแต่งงานของราฟาเอลกับลิเดียล่มกลางคัน และคิกิกับวาเลนไทน์ตอนนี้ก็กำลังฉีกเสื้อผ้าสวยๆที่แต่งมาเพื่องานแต่ง ฉีกชุดสวยๆเพื่อให้พวกเขาดูทะมัดทะแมงในการสู้ครั้งนี้.........

อ้างอิงคำพยากรณ์ ที่เทพแห่งความมึดและความตาย " อาทรัม" ที่ได้เคยพูดไว้ว่า "วันใดที่แผ่นดินทั้ง 2สั่นสะเทีอนเลื่อนลั่น วันใดที่ฝนตกเป็นสายเลือด วันใดที่คนตายกลับฟื้นคืน และวันใดที่กลางวันไร้แสงสว่างตกอยู่ในความมึดมิด วันนั้นข้าจะกลับมาอีกครั้ง " บัดนี้ได้อุบัติขึ้นแล้ว อย่างที่ 3 มหาสงครามใกล้เข้ามาแล้ว .....

บทที่ 22 ซากศพฟื้นคืนชีพ

เหล่าซากศพตอนนี้เริ่มทะยอยตะเกียดตะกายขึ้นมาจากหลุดหลายร้อยตัวแล้ว " วาเลนไทน์ ลุยเลยละกันนะก่อนที่มันจะโผล่จากหลุมมากกว่านี้จนต้านไม่ไหวอะ ค่อยๆกำจัดไปก่อนจนกว่าอลันจะพาพวกทหารมาช่วย"คิกิพูดและกำลังเตรียมง้างธนูยิงเหล่าซากศพ วาเลนไทน์พยักหน้าและกำดาบทั้ง2ไว้แน่นมือขวาถือดาบสมิง มือซ้ายถือดาบยาวแกร่ง และพุ่งตัวออกไปด้วยความรวดเร็วและเข้าไปฟันเหล่าซากศพตัวแล้วตัวเล่า ส่วนคิกิก็คอยยิงธนูใส่ซากศพที่กำลังเดินตรงมาที่หน้าโบสถ์ แต่การโจมตีของทั้ง2ไม่เป็นผล ถึงแม้ว่าคิกิยิงธนูใส่และวาเลนไทน์จะฟันซากศพแขนขาขาด แต่พวกซากศพก็ยังพยายามลุกขึ้นและตะเกียดตะกายมาหาพวกเค้าต่อไป " ชิ ไอ้พวกซากศพนี้จะยิงด้วยลูกธนูหรือฟันมันก็ไม่ยอมตายอีก จะทำยังไงดีละเนี่ย"คิกิพูดแต่มือก็ยังง้างธนูยิงใส่เหล่าศากศพต่อไป แต่มีลูกธนู1ดอกที่พุ่งใส่เข้าที่หัวซากศพและซากศพก็ไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย คิกิเห็นเข้าเลยตะโกนบอกวาเลนไทน์ว่า" วาเลนไทน์ฟันที่หัวหรือฟันคอมันให้ขาดเลย" วาเลนไทน์ได้ยินดังนั้นเลยเปลี่ยนจากฟันตัวหรือแขนขา มาเปลี่ยนเน้นฟันคอขอเหล่าศากศพทันที ได้ผลเหล่าซากศพที่โดนฟันหัวหรือฟันคอขาด ไม่ยอมลุกอีกเลย แสดงว่าที่คิกิบอกมาได้ผลแล้ว วาเลนไทน์เลยหันไปชูนิ้วโป้งให้กับคิกิเป็นการบอกว่าเยียมมากที่เจอจุดอ่อนของเหล่าซากศพเดินได้พวกนี้และวาเลบนไทน์ก็หันไปลุยกับเหล่าซากศพต่อ เหล่าซากศพพวกนี้ดูเหมือนจะเยอะ แต่พอรู้จุดอ่อนแล้วก็กำจัดได้ง่ายมาก เพราะเหล่าซากศพมันเดินและโจมตีช้ามาก เลยทำให้คิกิกับวาเลนไทน์มีเวลาพักได้บ้าง " พี่คิกิ พี่วาเลนไทน์ ปิดประตูโบสถขังพวกเราทำไมกันนะ ข้างนอกเกิดอะไรขึ้นหรือ" โซเฟียทุบประตูโบสถและตะโกนถามมาจากด้านใน "เอาน่าโซเฟียเชื่อพวกพี่ อย่าเพิ่งออกมาตอนนี้ไว้เสร็จเรื่องแล้ว ค่อยออกมากันนะ แล้วบาทหลวงทำพิธีงานแต่งเสร็จหรือยัง"คิกิตะโกนตอบและถามโซเฟีย "เสร็จแล้ว และพี่ราฟาเอลและลิเดียกำลังเดินมาที่หน้าประตูแล้วอะ พี่เปิดประตูเถอะ" โซเฟียตะโกนบอก หลังสิ้นเสียงโซเฟียพูดจบทางด้านทางเข้าที่จะมาโบสถ อลันก็ได้พาทหารนับร้อยนายมาพอดี " อลันมาพอดีเลยนะ เล็งยิงที่หัวของเหล่าซากศพเลยนะ ที่หัวมันเป็นจุดอ่อนนะ จัดการเลย" คิกิตะโกนบอกอลัน " วาเลนไทน์หลบไปทางคิกิได้แล้วเดี๋ยวที่เหลือเราจะให้ทหารจัดการเอง เอ้าพวกทหารทั้งหลายเล็งยิงเหล่าซากศพที่หัวเลย" อลันยืนสั่งการเหล่าทหาร พอสิ้นเสียงของอลัน ทหารทั้งหมดก็ระดมยิงที่หัวของเหล่าซากศพ และเหล่าซากศพก็ค่อยๆล้มตายไป "คิกิ วาเลนไทน์ ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น มีเสียงปืนด้วย เปิดประตูโบสถ์เร็วๆ" ราฟาเอลทุบประตูโบสถ์อย่างแรงและตะโกนถามเพราะอยากจะออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่หน้าโบสถ์ คิกิและวาเลนไทน์มองลงไปที่สุสานในตอนนี้ไม่มีเหล่าซากศพลุกขึ้นมาเดินอีกแล้ว เพราะเหล่าทหารได้จัดการหมดแล้ว คิกิกับวาลนไทน์เลยเดินไปเอาไม้ซุงที่ค้ำประตูโบสถ์ออก เพื่อให้พวกราฟาเอลออกมาได้

และทันทีที่ประตูโบสถเปิดออก คนที่อยู่ข้างในก็มีสีหน้าตกใจและมีอาการกลัว เพราะภาพที่พวกในโบสถเห็นหน้าโบสถ์ตอนนี้คือเหล่าซากศพที่โผล่มาจากหลุมศพได้นอนเกลือนเต็มหน้าโบสถ์และสุสาน " นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะแล้วทำไมไม่บอกฉันให้มาสู้ด้วยทำไม" ราฟาเอลขึ้นเสียงถาม คิกิ วาเลนไทน์และอลัน "นี่คงเป็นคำพยากรณบทที่3นะ ที่เขียนไว้ว่า แม่แบบ:คนตายฟื้นคืนชีพนะ และที่เรา3คนไม่บอกและไม่อยากให้นายมาสู้เพราะพวกเราไม่อยากให้งานแต่งงานของนายกับลิเดียล่มกลางคันอะ " อลันตอบแทนคิกิและวาเลนไทน์ " แต่..." ไม่ทันที่ราฟาเอลจะพูดต่อ วาเลนไทน์ก็เอามือไปปิดที่ปากของราฟาเอล และยิ้มเล็กน้อยเป็นการบอกว่าไม่เป็นอะไรหรอกไม่ต้องพูดแล้ว และอลันก็หันไปสั่งให้เหล่าทหารช่วยกันเอาเหล่าซากศพไปกองรวมกันที่กลางสุสานและจัดการเผาไปเลย และขณะที่ทุกคนมองเหล่าทหาร กำลังเผาเหล่าซากศพอยู่นั้น โซเฟียก็พูดขึ้นมาว่า"ถ้าที่นี่ซากศพฟื้นและลุกขึ้นมาได้ แล้วสุสานที่หมู่บ้านอื่นละจะเป็นแบบนี้ไหม" โซเฟียพูดประโยคนี้ขึ้นมาเท่านั้น ทุกคนก็หันหน้ามามองกันและมีเหงืออกแทบทุกคน "แย่แล้ว ถ้าเป็นอย่างที่โซเฟียพูด แล้วหมู่บ้านสมิงและหมู่บ้านเซาเทรินไซร์จะเป็นยังไงละ เพราะ 2หมู่บ้านนี้เพิ่งจะผ่านสงครามย่อยๆมา มีผู้คนและสมิงตายมากมายในสงครามครั้งนี้ " อลันพูดด้วยอาการตกใจ " งั้นพวกเราทุกคนรีบไป 2หมุ่บ้านนี้เลย " ราฟาเอลพูดและบอกให้อลันไปขอทหารมาอีกเยอะเท่าไรยิ่งดี แต่ขอให้มาภายใน 10นาทีนี้นะ เพราะเวลามีค่าถ้าเกิดเหตการณ์แบบนี้ขึ้นที่ 2หมู่บ้าน อลันก็สั่งให้เหล่าทหารไปรวบรวมเหล่านักรบและทหารมาให้ได้มากที่สุดภายใน 10นาทีนี้และไปรอกันที่หน้าเมือง ส่วนพวกอลันก็รีบไปที่บ้านของอลันและแต่งตัวและเตรียมอาวุธและไปรอที่หน้าเมืองด้วยหัวใจที่ร้อนรุ่ม " ลิเดีย เธออยู่กับแม่ชีเทเรซ่าไปก่อนนะ จนกว่าพวกเราจะกลับมานะ" ราฟาเอลพูดบอกลิเดียและจูบที่หน้าผากของลิเดีย 10 นาทีผ่านไป พวกราฟาเอลและทหารของอลันก็มาพร้อมกันที่หน้าเมืองโดยที่มีเหล่าทหารและเหล่านักรบเช่นไฟเตอร์ เรนเจอร์ และนักเวทย์ รวมแล้วประมาณ 500 คนได้ และทุกคนก็นั่งรถไฟใต้ดินเถื่อนและมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านวิลเดอวู้ดและหมู่บ้านเซาเทิร์นไซร์...