ผู้ใช้:Mint2004/นิยาย/10

สารานุกรมเกมอินดี้

หน้านี้อยู่ในส่วนชุมชน เป็นความคิดเห็น หรือ เรื่องที่แต่งขึ้น ของเพื่อน ๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการนำข้อมูลไปอ้างอิง

เรื่องนี้ รวบรวมมาจากที่นี่ เพื่อให้อ่านได้ง่าย สะดวกขึ้น

ไปที่หน้า 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

บทที่ 19 โจรสลัดนัลที่โดนหักหลัง

30นาทีต่อมา พวกอลันก็ได้มาถึงเมืองชายทะเล เรดคลิฟ เรดคลิฟเป็นเมืองของชาวประมงและเหล่าเรนเจอร์ เป็นเมืองที่สวยงามแปลกตาไปอีกแบบ เพราะเป็นเหมือนเมืองแห่งการพักผ่อน เล่นน้ำทะเล หาดทรายขาว น้ำทะเลสีคราม ท้องฟ้าสีฟ้า ดูตัดกันสวยดี แต่เมืองนี้ก็เป็นฐานทัพเรืออีกแห่งของอณาจักรเมทัลลิก้าด้วยเช่นกัน " ไปหาผู้ใหญ่บ้านของเมืองนี้กัน" อลันพูดแล้วเดินน้ำหน้าไปยังบ้านหลังหนึ่ง " สวัสดีผู้ใหญ่บ้านฮัน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" อลันพูดทักทายกับผู้ใหญ่บ้านฮัน " เจ้าเองหรืออลัน มีธุระสำคัญอะไรหรือถึงมาถึงเมืองนี้ได้ละ หรือว่าพาแฟนมาเที่ยว" ผู้ใหญ่บ้านฮัน พูดแถมมีรอยยิ้มและสีหน้าที่พูดแหย่อลัน " เอาละๆ อย่าพูดแซวข้าเลย เข้าเรื่องกันดีกว่า ข้าจะมาถามข่าวและที่อยู่ของกองโจรสลัดชาวนัล ที่มีผู้นำชื่อว่า กัปตันแจ๊ค ดี สเปอยเลอร์ นะ ท่านคงรู้จักและคงรู้ที่อยู่สินะว่าพวกนี้อาศัยกันอยู่แถวไหน" อลันพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สีหน้าผู้ใหญ่บ้านฮันตกใจนิดหน่อยที่อลันถามหาที่อยู่กองโจรสลัดนี้ " ใช่ข้ารู้ เพราะข้าต้องรู้เพราะข้าต้องบอกชาวบ้านว่าอย่าไปใกล้แถวที่พวกมันอยู่เพราะอาจจะเกิดอันตรายได้ แต่เจ้ามาถามหาแบบนี้เจ้าคงมีเรื่องด่วนละสิ พอจะบอกข้าได้ไหม ว่ามันเกียวโยงกับแผนดินไหวและฝนเลือดที่ผ่านมาใช่ไหม" ผู้ใหญ่บ้านฮัน ก็ถามกลับอลันด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเช่นกัน "มันก็ไม่เชิงนะ แต่ข้าบอกได้แค่เพียงว่าสงครามครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง และพวกเรา5คนก็ได้รับมอบหมายงานสำคัญให้มาพูดเจรจาให้กองโจรสลัดชาวนัลมาร่วมเป็นพันธมิตรสู้รบด้วย"อลันพูดอธิบายให้ผู้ใหญ่บ้านฮันฟัง "งั้นรอข้าสักครู่นะ เดี๋ยวข้าจะเขียนแผนที่มาให้ " ผู้ใหญ่บ้านฮันพูดจบก็เดินหายเข้าไปในบ้าน 5นาทีต่อมาก็ออกมาพร้อมกับแผนที่เล็กๆแผ่นหนึ่ง " เอ้านี่แผนที เดินตามที่ข้าเขียนนะ ไม่เกิด 2 ช.มเจ้าก็จะถึงที่ที่พวกกองโจรสลัดชาวนัลอาศัยอยู่ ข้าขอให้พวกเจ้าโชคดีนะ "ผู้ใหญ่บ้านฮันยื่นแผนที่ให้กับอลันและพูดอวยพรแล้ว พวกอลันก็เดินตามแผนที่ออกนอกเมืองไป

" นี่หรือทะเลและหาดทราย ทะเลกว้างใหญ่จัง และหาดทรายนี่เดินนุ่มเท้าจังเลย ข้าเกิดในป่าเอลฟ์เลยไม่เคยเห้นว่าทะเลเป็นเช่นไร แท้ก็สวยอย่างนี้นี่เอง" คิกิ พูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและเบิกบานกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งจะเคยเห็นและก็ถอดรองเท้าเดินตามชายหาดเหมือนกับเด็กๆที่เพิ่งเคยเห้นทะเลครั้งแรก ทุกคนก็ยิ้มแย้มที่เห็นสีหน้าและอารมขอคิกิดีขึ้นมานั้นเอง เพราะตั้งแต่คิกิออกจากป่าเอลฟ์มา ก็มีสีหน้าและท่าทางไม่ค่อยสบายใจเท่าไร เพราะคิกิยังไม่ชินกับโลกภายนอกนั้นเอง " นี่พี่คิกิ อย่ากินน้ำทะเลมากนะ เดี๋ยวก็คอแห้งหรอก น้ำทะเลเค็มจะตายไป" โซเฟียตะโกนบอกคิกิ ที่ตอนนี้กำลังเอามือลงไปตักน้ำทะเลขึ้นมากิน " จ้าขอบใจที่บอก แต่สายไปแล้วละ ตะกี้พี่กินไป 1 อึกแล้วละ เค็มจิงๆ " คิกิพูด ด้วยสีหน้าที่ใครๆก็รู้ว่าทำหน้าเค็มเพราะกินน้ำทะล และทุกคนก็หัวเราะกันเพราะคิกิเผลอกินน้ำทะเลไปแล้ว 1อึก แต่รอยยิ้มและความสนุกก็หมดลงทันที ที่ทุกคนเห็นคือ วาเลนไทน์กำลังวิ่งนำหน้ากลุ่มออกไปข้างหน้า และทุกคนก็วิ่งตามวาเลนไทน์ไปและไปหยุดดูสิ่งหนึง นั้นคือ ชาวสมิงคนหนึงที่เนื้อตัวมีแต่บาดแผล แต่การแต่งตัวไม่เหมือนกับชาวสมิงที่พวกเค้าเคยเห้น สมิงผู้นี้แต่งตัวดูภูมิฐาน ใส่เสื้อโค้ทสีน้ำเงินยาว และมีหมวกสีน้ำเงินเข้ากับชุด ทรงคล้ายๆหมวกปีกนกของพวกเรนเจอร์แต่อันนี้ดูใหญ่กว่า คงเป็นสมิงที่อยู่ตามชายทะเลและเรียกตัวเองว่าชาวนัลนั้นเอง แต่ก็ชาวนัลไม่น่าจะแต่งตัวภูมิฐานถึงขนาดนี้เลยนี่น่า" ยังไม่ตาย โซเฟียรีบมารักษาเค้าเร็ว" ราฟาเอลพูดและเรียกให้โซเฟียใช้ยาและเวทย์รักษา 5นาทีผ่านไป ชาวนัลผู้นี้ก็ได้สติ และทำท่าตกใจที่เห็นมีมนุษย์มารุมล้อม " ไม่เป็นไรจ้า ไม่ต้องกลัวพวกเรานะ พวกเรากำลังรักษาบาดแผลให้เธออยู่นะ นอนเฉยๆ" โซเฟียพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและสีหน้าที่ยิ้ม ทำให้ชาวนัลคนนี้ดูสงบและทำท่าเชื่อใจพวกอลัน " เอาละเสร็จแล้ว แต่เธอต้องนอนพักสักครู่นะใหญ่ๆเลยนะ กว่าแผลจะสมานกันดีอะ " โซเฟียพูดยิ้มๆ " ขอบใจพวกเจ้ามากนะที่ช่วยข้าไว้ ไม่งั้นข้าต้องนอนตายแถวนี้แน่เลย แล้วพวกเจ้าที่เป็นมนุษย์มาทำอะไรแถวนีละ แถวนี้มันถิ่นของชาวนัลที่เป็นโจรสลัดนะ ไม่กลัวหรือ" ชาวนัลถามด้วยสีหน้าที่สงสัย " พอดีพวกเรามีธุระกับ ผู้นำกลุ่มกองโจรสลัดชาวนัลนะ ผู้นำที่ชื่อว่า กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์นะ เจ้ารู้จักไหม" อลันถาม " ทำไมจะไม่รู้จักละ ก็ข้าเองนี่ละ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์"กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดและชี้นิ้วมาที่ตัวเอง ทุกคนต่างตกใจกับที่ชาวนัลผู้นี้พูด " ใช่ท่านจริงหรือมีหลักฐานอะไรที่บอกว่าท่านตัวจริง และถ้าตัวจริง ทำไมถึงมีสภาพแบบนี้ละ" ราฟาเอลถามด้วยอาการสงสัย " ข้าโดนลูกน้องคนสนิท 2คนที่เป็นลูกน้องมือขวาและลูกน้องมือซ้ายหักหลัง แล้วโดนยึดอำนาจไปหมดเลย และมันก็จับลูกเมียของข้าเป็นตัวประกันไปด้วยทำให้ข้าไม่สามารถที่สู้ได้อย่างเต็มที่ แต่ข้าก็สู้และรอดมาได้จนได้มาเจอกับพวกเจ้านี่ละ แต่ข้าก็ต้องกลับไปสู้อีกทีเพราะลูกเมียข้ายังถูกจับเป็นตัวประกันอยู่เลย ส่วนหลักฐานว่าข้าคือ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ตัวจริงไหม ข้าก็พูดได้แต่เพียงว่าข้านี่ละตัวจริง และมีชุดประจำตำแหน่งกัปตัน และนี่ก็ดาบประจำตัวของข้า ที่สลักชื่อของข้าไว้ที่ด้ามดาบ" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดดัวยสีหน้าที่เจ๊บแค้น และยื่นดาบให้กับพวกอลันดู " งั้นข้าของถามท่านอีกข้อละกัน ถ้าท่านตอบถูก ข้าจะเชื่อว่าท่านคือ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พ่อของท่านที่เป็นชาวสมิง อาศัยที่เมืองใดและมีชื่อว่าอะไร" ราฟาเอลถามและมองไปที่ดวงตาของกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ " พ่อข้าอาศัยอยุ่ที่หมู่บ้านวิลเดอวู้ด เป็นผู้ใหญ่บ้าน ชื่อว่า เคง ซูล ข่าน ท่านถามแบบนี้มีอะไรเกิดขึ้นกับพ่อของข้าหรือ" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ถามด้วยสีหน้าและอาการที่อยากรู้ " งั้นไม่ผิดตัวแล้วละ ท่านคือ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ แน่ๆ พอดีข้ามีธุระสำคัญมาบอกและนี่คือจดหมายและตราสมิงที่หัวหน้าเผ่าสมิงหรือพ่อของท่านได้เขียนมาถึงหัวหน้ากอโจรสลัดชาวนัลหรือเรียกว่า กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์เพื่อให้ทราบข่าวต่างที่เกิดขึ้นกับหมู่บ้านสมิงและสงครามครั้งใหญ่ที่กำลังจะเกิด " อลันพูดพร้อมยื่นจดหมายและตราสมิงให้กับกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ดูเพื่อเป็นหลักฐานว่าเป็นของจริงและพวกเค้ามาอย่างเป็นมิตร " พ่อของข้าไม่โกรธทั้งๆที่ข้านี้มาเป็นโจรสลัดและยังไม่ลืมลูกช้ายบ้าๆแบบข้าหรือนี่" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์อ่านจดหมายไปก็มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาทั้ง 2ข้าง " ท่านผู้เฒ่าสมิงนะ เวลาพูดชื่อของท่าน สีหน้าของผู้เฒ่าสมิงจะมีแต่สีหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาเลยนะ ฉันไม่ได้พูดโกหกนะค่ะผู้ฒ่าสมิงเค้ายิ้มแย้มจิงๆ " โซเฟียบอกด้วยหน้าที่ยิ้มแย้ม " แต่ตอนนี้ข้าไม่มีกำลังที่จะไปร่วมรบกับพวกเจ้าแล้วละ พวกเจ้าก็เห้นว่าตอนนี้ข้าเป็นไง" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์พูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย วาเลนไทน์ก็เขียนบางอย่างใส่กระดาษแล้วให้ทุกคนอ่าน {{ งั้นตอนนี้เราพักกันก่อน แล้วคืนนี้เราลอบเข้าไปจัดการตัวการและยึดอำนาจคืนให้กับกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ กันไหม}} หลังจากทุกคนได้อ่านข้อความที่วาเลนไทน์เขียนแล้ว ทุกคนก็พยักหน้าตอบเป็นเชิงตกลงว่า คืนนี้เราจะบุกไปจัดการกับพวกที่ยึดอำนาจจากกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์กัน และทุกคนก็หาที่พักโดยแอบให้พ้นจากสายตาคนอื่น กินอาหารและพักผ่อน พร้อมทั้งวางแผนการต่างๆเพื่อที่จะปฎิบัตในคืนนี้....

บทที่ 20 แผนการและการช่วยเหลือ

เวลาได้ล่วงเลยมาถึงเวลามึด พระจันทร์ก็เป็นใจเพราะคืนนี้เป็นคืนเดือนมึดเหมาะแก่การลอบเข้าไปจัดการกับพวกที่หักหลัง กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พวกอลันที่ได้พักผ่อนและวางแผนการต่างๆกับ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ แล้ว ตอนนี้ก็ได้ค่อยๆเดินตาม กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ไปที่เนินหินขนาดใหญ่ และพอมองลงไป จะเห็นเป็นกองทัพเรือโจรสลัดขนาดใหญ่และมีไม่ต่ำกว่า 50ลำ " กองทัพเรื่องโจรสลัดมีถึงขนาดนี้เลยหรือ น้องๆกองทัพเรือของอนาจักรเลยนะเนี่ย " อลันพูดด้วยน้ำเสียงที่ทึง เพราะได้เห็นกองทัพเรือของโจรสลัดชาวนัล "นี่แค่ ครึ่งเดียวเองนะ ข้ายังมีเรื่ออีก 50ลำ อยู่ตามทะเลข้างนอกอีก" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดด้วยสีหน้าที่ภาคภูมิใจ "แบบนี้พวกเราต้องช่วยท่านชิงตำแหน่งกัปตันกองโจรสลัดกลับมาให้ท่านแน่ๆ เพราะท่านจะเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งอีก1ของพวกเราแน่ๆ" ราฟาเอลพูดด้วยสีหน้ามั่นใจมาก " นี่ก็ได้เวลาแล้ว ดึกมากแล้วเหลือแต่เวรยามแล้ว เราต้องลงมือแล้วละ เจ้าเห้นเรื่อที่มีธงโจรสลัดใหญ่ๆนั่นไหม อันนั้นเป็นเรือแม่ เจ้าลูกน้องชั่ว 2คนมันต้องสุ่มหัวอยุ่ที่นั่นแน่ๆ และลูกมียข้าต้องอยู่ในคุก ใต้ท้องเรือแน่ๆ " กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดและบอกเรื่องต่างๆให้พวกอลันฟัง "งั้น คิกิ กับโซเฟียรอที่เนินนี่นะ ถ้าเห้นพวกเราท่าไม่ดี คิกิยิงธนูสนับสนุนได้เลยนะ " อลันพูดสั่งและหันหน้าไปทางคิกิ " ระยะแค่ 200เมตรเอง สบายไม่มีพลาดเป้าอยู่แล้ว เชื่อใจในฝีมือฉันเถอะ" คิกิพูดพร้อมทั้งเตรียมคันธนูและลูกธนูไว้ที่มือแล้ว "ส่วน กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ท่านต้องเดินไปแกล้งยอมแพ้และมอบชุดและดาบเพื่อขอแลกกับลูกเมีย และเพื่อให้ลูกน้องชั่ว 2คน ออกมายืนที่ดาดฟ้าหน้าเรือด้วย แล้วพวกเรา 3คนจะ ว่ายน้ำและ ปีนขึ้นเรือทางด้านหลังเรือขึ้นทางโซ่สมอเรือที่เรือได้ทอดสมอเรือไว้ และพวกเราจะควบคุมสถานะการณ์จากตรงนั้น พวกมันคงคิดไม่ถึงแน่ว่าจะมีคนลอบเข้าบนบนเรือทางด้านหลังเรือแน่" อลันวางแผนการณ์ และมอหน้าทุกคน " ข้าทำได้ทุกอย่างเพื่อลูกเมียข้า ข้าตกลงตามแผนนี้" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อยที่เป็นห่วงลูกเมียของตนเอง " งั้นตกลงตามแผนนี้ อีก 5นาทีเริ่มแผนได้ " อลันพูดจบ ทุกคนก็แยกย้ายกันประจำตามหน้าที่ของตนเอง คิกิกับโซเฟีย รออยู่บนเนินและคิกิก็ขึ้นคันธนูพร้อมแล้ว เพราะไมรู้จะเกิดเหตอะไรขึ้นแน่เลยขึ้นคันธนูเตรียมพร้อมไว้ก่อน อลัน ราฟาเอล และวาเลนไทน์ ก็ค่อยๆอ้อมลงไปหลังเนินและค่อยๆว่ายน้ำออกจากฝังระยะหนึ่งและว่ายวกกลับเข้ามาที่หลังเรือโจรสลัด และขึ้นปีนตามโซ่สมอเรือที่เรือได้ทอดสมอเรือลงที่ทะเล ส่วน กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็กำลังเดินไปที่ทหารยามเพื่อแกล้งให้ถูกจับ

กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็โดนมัดและจับให้นั่งคุกเข่า ที่หน้าดาดฟ้าของเรือ แล้วลูกน้องชั่ว 2คนที่หักหลังก็เดินหัวเราะชอบใจออกมาจากตัวเรือและมายืนที่ดาดฟ้าเรือ แถมถ่มน้ำลายลงไปที่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ และเอาเท้ายันเขาไปที่ยอดอกของ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ จนทำให้ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ที่ถูกมัดอยู่ล้มลงไปนอนกองที่ดาดฟ้าเรือ " แกมันโง่หรือว่าไม่มีสมองแน่วะ ถึงกลับมาเรียกร้องเพื่อเอาชุดและดาบมาแลกกับลูกเมียแกอะ ถุย" ลูกน้องชั่วมือขวา พูดถากถางเสร็จก็ถ่มน้ำลายใส่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ อีกที " งั้นข้าจะจัดให้เจ้าก็ได้ " ลูกน้องชั่วมือขวา พูดและเรียกให้พวกลูกสมุนให้ลงไปลากตัวเมียและลูกของ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ขึ้นมา พอลูกเมียของ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ขึ้นมาถึงแล้วก็ให้3พ่อแม่ลูกได้นั่งใกล้ๆกัน " เอาละพอเจอกันแล้วที่นี้ก็ได้ไปใช้ชิวิตในนรกทั้ง 3ตัวพ่อแม่ลูกได้แล้ว" ลูกน้องมือขวาพูดจบและสั่งให้เหล่าลูกสมุน 3ตัวเงื้อมดาบฟันลงมาที่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์และลูกเมีย แต่สิ่งที่ทุกคนเห้นในเวลานั้นคือ ลูกสมุนทั้ง 3คนที่กำลังยกดาบจะฟันนั้น มีลูกธนูพุ่งมาด้วยความเร็วและแม่นยำพุ่งปักลงที่กลางหน้าผากทะลุหัว และตายทันที่ทั้ง3ตัว และ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งปลดเชือกที่มัดตัวเองออก ทำให้ลูกน้องชั่วทั้ง 2ตัวงงว่าทำไมเชือกหลุดง่ายเหมือนกับไม่ได้ผูกไว้ แต่สิ่งที่ทำให้ลูกน้องชั่ว 2ตัวตกใจยิ่งกว่านั้นคือ มีดาบ2เล่มมาจ่อที่คอหอยทั้ง 2ตนจากทางด้านหลัง "งงละสิ ว่าทำไมข้าแก้เชือกที่ถูกมัดได้ง่ายดายเช่นนี้และทำไมลูกสมุนของแกถึงไม่ยอมช่วยพวกแกทั้ง 2 ตัว และทำไมพวกแกถึงมีดาบจ่ออยู่ที่คอหอย ข้าจะบอกให้แกได้ฟังก่อนตาย พวกลูกสมุนพวกนี้ มันแกล้งทำเป็นมัดข้าไว้ เพราะพวกมันยังจงรักภักดีต่อข้าอยู่ แต่มันต้องจำใจอยู่ภายใต้คำสั่งแก เพราะมันรู้ว่า ลูกและเมียของข้ายังถูกพวกเจ้า 2ตัวกักขังอยู่ มันเลยต้องยอมทำตามคำสั่งต่อไปก่อน และธนูที่ยิงมาและดาบที่จ่อคอพวกเจ้า เค้าเหล่านี้เป็นสหายของข้าเอง พวกเค้าถึงแม้เพิ่งจะเคยเจอกัน แต่เค้ากลับช่วยข้าอย่างเต็มใจ ไม่เหมือนลูกน้องชั่วๆที่ข้าไว้ใจที่สุด กลับทรยศหักหลังข้าได้" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดด้วยสีหน้าและอารมที่โกรธเกรี้ยวมากจนทำให้ลูกน้องโจรสลัดและพวกอลันที่ได้ยินถึงกับขนลุกไปตามๆกัน " ข้า 2ตัวผิดไปแล้ว ข้าๆ...."ยังไม่ทันที่ลูกน้องชั่วที่หักหลังจะได้พูดขอโทษหรืออ้อนวอนอะไรมากไปกว่านี้ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ได้เอาดาบมาฟันคอทั้ง 2ของลูกน้องชั่วที่หักหลัง หัวขาดกระเด็นไปทั้ง2คน และสั่งให้ลูกน้องคนอื่นเอาศพโยนลงทะเลไปให้ๆพ้นๆ เพื่อไม่อยากให้ลูกและเมียของตัวเองได้เห็นภาพแบบนี้ หลังจากนั้นพวกลูกน้องทั้งหลายก็ตะโกนโห่ร้องไชโยที่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ กลับมาเป็นผู้นำอีกครั้ง แล้วราฟาเอลก็ขอตัวเพื่อที่จะไปตามคิกิและโซเฟียที่เนิน ให้ลงมาที่เรือได้แล้ว หลังจากที่ทั้งหมดมาครบแล้วทั้ง5คน กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ได้ตะโกนบอกให้เหล่าลูกน้องได้รู้ว่า " นี่คือผู้มีพระคุณของข้า และสหายของพวกเราชาวโจรสลัดนัลทุกตัว จงให้เกียรติพวกเค้าเหมือนกับที่ให้เกียรติข้า"หลังจากที่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดจบก็ได้โค้งคำนับเพื่อเป็นการขอบคุณที่พวกอลันช่วยเหลือในครั้งนี้ และ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็สั่งให้ลูกน้องทั้งหมดคืนนี้ดื่มกินได้เต็มที ส่วนพวกอลัน กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็เชิญเข้าไปนั่งกินอาหารและเครื่องดื่มข้างในเรือใหญ่ที่เป็นเรือแม่ และทั้งหมดก็ได้นอนพักผ่อนในเรือลำนั้น...