บทที่ 7 อาถรรพ์ที่เชื่อถือ
ข่าวลือถูกแพร่สะพัดออกไปทั่วโรงเรียนทันที และแน่นอนว่ามันเป็นข่าวลือตามความเชื่อ กันเอง และเรื่องมาได้ไง ก็ต้องมีคนกุข่าวลือบ้าๆบอๆขึ้นมาทำให้หลงเชื่อกันไปทั้งโรงเรียน
'นี่ๆ..แกรู้เปล่า รุ่นพี่ม.4/6อ่ะ ค่อยๆตายกันไปทีละคนเลยนะเว้ย'
'ว้าย! จริงหรอ น่ากลัวจังเลยอ่ะแก แบบนี้จะตายกันหมดห้องเปล่าเนี่ย!'
'ไม่รู้สิ แต่เห็นเขาพูดกันว่าเป็นอาถรรพ์ห้อง406น่ะ เขาบอกว่าทุกๆ 6 ปี นักเรียนห้อง 4/6 จะค่อยๆตายกันยกห้อง'
'ดีนะที่ปีหน้าพวกเราก็ขึ้นม.4แล้ว แต่..ให้อยู่ห้องที่เคยมีรุ่นพี่ตายทุกๆ 6 ปีเนี่ยนะ ว้าย ชั้นไม่เอาหรอก น่ากลัว!'
'ใจเย็นๆ ตอนนี้เราต้องดูก่อนว่าเป็นฝีมือฆาตกรหรืออาถรรพ์ปิศาจ'
'อาถรรพ์ชัวร์ ! คนอะไร แค่ 10 นาที วันวาเลนไทน์สองศพอยู่บนเวทีแล้ว!'
"พวกเรากำลังถูกตามฆ่าต่างหาก.."อองฟองต์เท้าคาง ก้มลงมองคนที่ซุบซิบกันแทบทุกคนในโรงเรียน ก่อนจะเลื่อนสายตากลับมาในห้อง
"นั่นสิ ใครไปปล่อยข่าวลือบ้าๆบอๆอาถรรพ์406ไรเนี่ย ทุกๆ 6 ปีที่ไหนกัน นี่เกิดปีแรกต่างหาก"กั๊กสมทบ
"ใช่ เราไม่ได้ถูกปิศาจฆ่าด้วย มีคนตามฆ่าเรา"มีน(ร้าย)บ่นกระปอดกระแปด
"ผลสรุปออกมาแล้วล่ะ"มาร์คเดินเข้ามาในห้อง ทุกคนรีบวิ่งมารุมมะตุ้มที่มาร์คทันที
"ตำรวจตรวจพบบ้านที่อยู่ของพนักงานที่เอามาเสิร์ฟ ทันทีที่สอบปากคำ เขาบอกว่ามีคนจ้างเขาด้วยเงิน 2 หมื่นบาท ให้ใส่ยาที่คนจ้างลงไปในแก้วชานม แล้วเอาไปเสิร์ฟให้กิน หลังจากที่พนักงานคนนั้นเสิร์ฟปุ๊ปและรับเงิน ก็รีบลาออกไปเลย"
"ละ..แล้วเขาได้บอกตัวคนร้ายไหม"เนี๊ยบถามอย่างร้อนรน มาร์คเอียงคอก่อนจะบอกว่า
"พนักงานคนนั้นบอกว่าตอนนี้ตนกำลังไม่สบายดีนัก ก็เลยจะไปบอกตัวฆาตกรตอน 2 ทุ่มที่สถานีตำรวจน่ะ"
"อ๊ะ..คราวนี้เราก็จะได้รู้ตัวคนร้ายซะทีสินะ !"เต้ยรีบพูดขึ้นอย่างดีอกดีใจ
"พวกเรารอดตายแล้ว"นุ๊กและมีน(ดี)หันหน้าไปมองก่อนจะกระโดดกอดอย่างดีใจ
"คืนนี้..ต้องรอดูสินะ.."เสียงเล็กๆดังมาจากมุมห้อง บุคคลคนหนึ่งที่ไม่ได้เข้าไปร่วมในวงแต่นั่งฟังในที่ของตัวเอง ทันทีที่พึมพำจบก็ค่อยๆแสยะยิ้มช้าๆ
"รอดูโชว์ยามค่ำคืนเลยสินะ..คิกๆ..แส่หาเรื่องเองนะ.."
ณ บริเวณที่เงียบสงัด ร่างหนึ่งกำลังเดินทางไปยังจุดมุ่งหมาย รอบด้านกายนั้นเต็มไปด้วยความมืดมิด มือทั้งสองกุมเสื้อกันหนาวให้แนบชิดกับตัวเพราะลมเย็นค่อยๆปะทะเข้ามา
"เราต้องรีบไปบอกตำรวจ..เราจะได้ปลอดภัย"เธอยิ้มให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเร่งฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้า
ร่างบางที่กำลังเดินทางอยู่ถึงกับชะงักหน้าถอดสี ค่อยๆก้าวถอยหลังไปช้าๆ
ร่างเบื้องหน้าค่อยๆขยับปากเล็กน้อยจนกลายเป็นยิ้มแสยะ ก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงออกมา
น้ำเสียงกังวาลใส..
"กลัวขนาดนั้นเลยหรอคะ.."
"กะ..แกต้องการอะไร.."ร่างบางถึงกับล้มลงไปกองกับพื้น ก่อนจะค่อยๆเขยิบถอยหลัง แสงจันทร์สอดส่องลงมาทำให้เห็นใบหน้าของเจ้าตัวฆาตกรอย่างชัดเจน
"ชั้นอุตสาห์ให้เงินไปแล้ว..ยังจะมีหน้าเอาเรื่องไปบอกตำรวจอีกนะ.."ฆาตกรปรี่เข้ามา ก่อนจะตบหน้าร่างบางอย่างแรงจนเลือดกลบปาก เล็บแหลมค่อยๆจิกผมขึ้นมาก่อนจะพูดจาเสียดสีแทงใจใส่
"นังโง่ แกมันโง่เกินไปแล้วที่จะมาเล่นเกมกับคนอย่างชั้น ไปตายให้หนอนกินสมองซะไป !!"มันทุบตีร่างนั้นอย่างบ้าคลั่งจนเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยแผลถลอกปอกเปิก ก่อนจะยกค้อนที่เตรียมมา ทำท่าจะฟาดลงไปที่ร่างของผู้เคราะห์ร้าย
"ชะ..ชะ..ชั้นยอมแล้ว..!! ขอโทษ !! ขอโทษ ! ไว้ชีวิตชั้นเถอะนะ !!"ร่างที่ถูกทำร้ายถึงกับยกมือพนมเหนือหัว อ้อนวอนขอชีวิต ฆาตกรหัวเราะเบาๆก่อนจะยิ้มเย็นให้
"ขอปฏิเสธค่า.."
ผัวะ !!"กรี๊ดดดด !!"ร่างนั้นถึงกับกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ค้อนที่ฟาดลงมาทุบลงไปที่นันต์ตาซ้ายจังๆจนมันยุบเข้าไป เลือดสดๆค่อยๆไหลย้อมอาบหน้า ร่างฆาตกรค่อยๆเชยคางเหยื่อของตนขึ้นมา ก่อนจะยิ้มให้
"สนุกหน่อยสิคะ..ปาร์ตี้..ที่คุณจัดมันขึ้นมาน่ะ.."
"แก..แกมันบ้าไปแล้ว !! นังเด็กอสรพิษ !!"
"บ้างั้นหรอคะ..พูดจาแปลกๆจังเลยนะคะ !!"
ผัวะ !!"กรี๊ดดด !!"มือทั้งสองที่กุมตาซ้ายของตัวเองไว้ถึงกับต้องวางลงข้างตัว แล้วดิ้นพรวดพร่านด้วยความเจ็บปวด เมื่อค้อนนั้นทุบเข้าที่มือทั้งสองข้างจังๆ
"ยอมแล้ว !! ยอมแล้ว !! รีบๆฆ่าชั้นไวๆสิ !! เร็วๆเซ่ !!"
"เห็นทีจะไม่ได้นะคะ.."ฆาตกรหัวเราะเบาๆ แต่ถึงกับสะดุ้งหน้าถอดสี เมื่อได้ยินเสียงคนกำลังเดินมาทางนี้พร้อมเสียงตะโกนโหวกเหวก
"ใครน่ะ ! ทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ ! เฮ้ยพวกเรา เข้าไปดูกัน เผื่อมีคนได้รับบาดเจ็บ !"
เสียงฝีเท้าหลายคู่เข้ามาเรื่อยๆ ร่างผู้เคราะห์ร้ายรีบตะโกนร้องทันที
"ช่วยด้วย !! ช่วยด้วยค่ะ !! อุ๊บ !!"
"พูดมากจริงนะนังนี่..ขอปิดฉากเลยละกัน"มือเรียวฟาดค้อนลงมาที่หัวของเหยื่อทันที เสียงเล็กๆที่เล็ดลอดออกมาค่อยๆเงียบลง..เงียบลง..
"เฮ้ย ! ใครน่ะ ! เลือดเต็มพื้นเลย !! เฮ้ย !!"
เมื่อกลุ่มวัยรุ่นชายที่ทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนเดินมา ก็พบเห็นร่างไร้วิญญาณของผู้หญิงคนหนึ่งไปเสียแล้ว..
ผู้ที่ช่วงชิงวิญญาณของหญิงสาวคนนั้น หลบอยู่หลังกำแพง ก่อนจะค่อยๆเดินหนีหายไปอย่างรวดเร็ว..
