บทที่ 5 วาเลนไทน์
"ขอบใจจ้ะ"มีน(ดี)ยิ้มพลางบอกขอบใจนุ๊ก เพื่อนสาวของเธอ ที่ลงทุนทำช็อคโกแลตมาให้เพื่อนๆ ถึงแม้จะเป็นก้อนนิดก้อนน้อยก็เถอะ แต่อย่างน้อยก็ทำมาครบ..49 ก้อน
"ไม่เป็นไรจ้า กันเองๆ ขอให้มีความสุขในวันวาเลนไทน์นะจ๊ะ"เจ้าตัวก็ยิ้มตอบกลับไปทำให้มีน(ดี)พยักหน้าอย่างสดชื่น แล้วฮัมเพลงเข้าห้องอย่างอารมณ์ดี
"นุ๊ก..แกทำมาทำไมตั้ง 49 ก้อน ตอนนี้ห้องเราเหลืออยู่แค่..."แนนชะงัก ก่อนจะก้มหน้าต่ำพลางยิ้มเจื่อนๆ นุ๊กเห็นดังนั้นก็ทำหน้ายิ้มไม่ออกเช่นกัน แต่มุมปากของเธอกลับดูฝืนยิ้ม
"จ้า..เข้าใจว่าคนของห้องเราหายไปแล้ว.. แต่เราก็เอามาให้พวกเขาอยู่ดีแหละ.."
"นี่พวกแกจะเครียดกันไปทำไมเนี่ยะ วาเลนไทน์นะยะ !"มีน(ร้าย)แหว ก่อนจะทำท่าครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
"เอ้อ! จริงสิ ได้ข่าวว่าปีนี้ สภานักเรียนจะให้นักเรียนชายหญิงที่ได้ของขวัญวาเลนไทน์ ไม่ว่าจะเป็นสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ ดอกไม้ ช็อคโกแลต หรือตุ๊กตาหมี รวมๆทั้งหมดถ้าได้เยอะที่สุดก็จะได้เป็นแฟนกันแหละเธอ !"
"ปัญญาอ่อนว่ะ คิดมาได้ไงไม่รู้"อองฟองต์บ่น ทุกคนหันไปจับจ้อง
"อ้าว หายดีแล้วหรอ"ฮิวโก้ส่งเสียงทัก เธอหันไปยิ้มให้
"อื้ม ไม่เป็นไรแล้ว"ใบหน้าเคลื่อนกลับมาที่เดิมก่อนจะท้าวสะเอวเริ่มบ่นทันที
"แหมๆ..ดูสิ ถ้าเกิดว่าคนที่มีแฟนอยู่แล้วนั่นก็คือชายA และแฟนของเจ้าตัวนั่นก็คือหญิง B แต่สาวๆมากมายหนึ่งในนั้นมีหญิง C ปรากฏว่า ชายAเป็นผู้ชนะเลิศ ส่วนหญิง B แพ้ ส่วนหญิง C ชนะ ชาย A กับหญิง B ไม่เลิกกันบ้านแตกเลยเหรอไง ?"
"เออ ก็จริง เห็นว่าประธานปีนี้จริงจังด้วย ต้องให้ผลออกมาเป็นตามนั้นน่ะ"แบงค์(เล็ก)สนับสนุน
"งานนี้คงต้องให้พวกโสดลงกันแล้วล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ"มาร์คหัวเราะอย่างขำขัน
"เอ้า ! พวกเรา ใครอยากไปลงชื่อกันมั่งล่ะ หืม?"เขาทำท่ายิ้มยียวนแกล้งเพื่อนแล้วหันไปมองรอบๆ ส่วนทุกคนได้แต่มองเขาอย่างเอือมระอา
"ขะ..ขอบใจนะ"เมย์ยิ้มอย่างเกร็งๆ เมื่อในมือเธอเต็มไปด้วยสารพัดดอกไม้ กุหลาบแดง กุหลาบขาว กุหลาบชมพู และยังมีพวกขนมหวานอย่างช็อคโกแลต แล้วตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ และของพวกนี้มันล้นมือเกินไปจนต้องให้เพื่อนช่วยถือ
"เสน่ห์แรงน่าดูเลยนะแก"แพรวผลักไหล่เมย์เบาๆอย่างหมั่นไส้
"ไม่ขนาดนั้นน่า..เขาก็ให้กันตามธรรมเนียม..ละมั้ง"เมย์พูด เสียงเธอยังเกร็งอยู่เหมือนเดิม
"ฮ่า ๆ คราวนี้แกได้เป็นผู้ชนะเลิศแน่เมย์เอ๋ย !!"โบว์หัวเราะร่า ทำให้เพื่อนแซวจนเมย์แทบจะเป็นลมจับ
"เอ้า ! วาเลนไทน์โว้ย ! ทุ่มให้เพื่อน !"เพื่อนผู้ชายทั้งหลายต่างซื้อดอกไม้แล้วมอบให้แก่กันเอง โดยไม่คิดจะมอบให้เพื่อนสาวบางคนที่ยังไม่ได้อะไรแล้วยืนหน้าบู้อยู่
"ได้เยอะเหมือนกันนะเนี่ย"อองฟองต์ทักแฟนของตน เขาหันหลังมามองก่อนจะยิ้มให้
"อ๋อ เพื่อนๆให้มาทั้งนั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก"
"งั้นเหรออ.."เธอหรี่ตาจ้องมองพลางยิ้มเจ้าเลห์ แต่มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นก่อนจนทั้งสองต้องหันหน้าไปดู
"เอ่อ..พี่คะ"
เด็กสาวม.3 ผมซอยสั้นสีดำ กระโปรงสั้นเหนือหัวเข่า ทำท่าบิดๆเกร็งๆและเหมือนซ่อนอะไรไว้ด้านหลัง
อองฟองต์หันซ้ายหันขวาอย่างล่อกแล่ก เหมือนกับว่าเด็กคนนั้นเรียกใครอยู่ แต่พอมองจากสายตาแล้วก็รู้ว่าเรียกออม เจ้าตัวจึงค่อยๆเขยิบก้าวขาถอยหลังไป แล้วเลื่อนหน้ามากระซิบข้างหู
"ใครน่ะ คนรู้จักหรอ ?"
"ไม่นิ.."เขากระซิบตอบแฟนสาว อองฟองต์เหลือบมองเด็กสาวอย่างไม่ชอบใจเล็กน้อย ซึ่งเด็กสาวคนนั้นก็ค่อยๆเหลือบมองอองฟองต์ ก่อนจะหลบสายตาอย่างรวดเร็วเพราะในตานั้นบอกเป็นนัยๆว่า..
'ฉันไม่ชอบขี้หน้าเธอเอาเสียเลย..'
"พี่..ช่วยคบกับหนูด้วยนะคะ...คือหนูชอบพี่มานานแล้วค่ะ !"ว่าแล้ว เด็กสาวก็ยื่นช็อคโกแลตที่ซ่อนไว้ด้านหลังมา ออมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะบอก
"ขอโทษครับ แต่พี่มีแฟนอยู่แล้ว"เมื่อได้ยินคำตอบ เด็กสาวถึงกลับหน้าเสีย ก่อนจะชี้มาที่อองฟองต์อย่างประหม่า
"คะ..คนนี้เหรอคะ.."
"ครับ"
"อ่อ..งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็ช่วยรับมันไปด้วยนะคะ หนูทำมาทั้งคืนเลยค่ะ.."ออมพยักหน้าก่อนจะรับมา เด็กสาวขอตัวลา แต่เมื่อเธอหันหลังไปปุ๊ป ดวงตานั้นก็เหลือบจ้องอองฟองต์เขม็งจนหญิงสาวสะดุ้งตกใจ
'ชั้นไม่ปล่อยหล่อนไว้หรอก..'
"ฮึ้ย..ฟองต์ เป็นอะไรไป หน้าซีดเชียว"ฟ้าเดินมาตบไหล่เพื่อนสาว แต่มันยิ่งทำให้อองฟองต์สะดุ้งหนักไปอีก เธอหันมามองด้วยใบหน้าซีดเผือด แต่เมื่อเห็นว่าเป็นฟ้า อาการหวาดกลัวค่อยๆจางลง
เธอยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องไปพลางเสยผม ระบายเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเต็มหน้าผาก ฟ้าเห็นดังนั้นจึงเดินตามเข้าไป
"ฟองต์ ชั้นถามแกอยู่นะ"
"ก็มีเด็กคนนึงมาสารภาพรักกับออมน่ะสิ แถมเด็กคนนั้นเหมือนจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆด้วย ชั้นจะทำยังไงดี"เธอหันกลับมาด้วยสีหน้าร้อนรน ฟ้ากรอกตาไปมาอย่างเอือมระอา
"โถ่เอ้ย! เพื่อนชั้นที่ได้ชื่อว่าเย็นชาตัวแม่ แต่ตอนนี้กลับร้อนรนเป็นเด็กทำไอติมตกพื้น"เธอหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาจิ้มหน้าผากอองฟองต์
"ทำใจเย็นๆสิอองฟองต์ ถ้าแกรักออมมันจริงเดี๋ยวทุกอย่างมันก็ดีขึ้นเองแหละน่า ตัวเสนียดพรรค์นั้นเดี๋ยวก็กระจายไปเอง"ฟ้าขยิบตา ก่อนจะพูดต่อ
"เดี๋ยวชั้นช่วยเธอจัดการให้ รับรองว่าชีวิตเธอจะต้องมีแต่สิ่งดีๆจ้า"
"205..206..207..208 ดอกค่า !"ประธานสาวยิ้มอย่างเริงร่า เมื่อรู้ผลชนะ
"ผู้ชนะในที่นี้คือ น.ส. ....จากห้อง 6 และ นาย ... จากห้อง 6"
"ประธานพูดมากจริงๆเลย ดูท่าทางคุณเธอจะมีความสุขกับงานนี้มากเลยอ่ะนะ"ข้าวฟ่างเบ้ปาก คอปเตอร์หันหน้ามามอง
"อย่างน้อย เจ้าหญิงเจ้าชายกบอ๊บๆก็ได้เป็นห้องเราทั้งสองคนเลยนะเว้ย !"
"ใช่ ! แต่มันจะดีกว่านี้ ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่
เมย์ กับไอ่
ออม น่ะ มันกลับตาลปัตรไปหมดเลยนะเว้ย !"ฟางรีบแทรกพูดทันที ก่อนจะหันหลังไปมองอองฟองต์ที่มองทั้งคู่บนเวทีด้วยแววตานิ่งๆโดยมีฟ้าและนุ๊กโอบไหล่อยู่
ด้านหลังของทั้งสามมีกล่องอุปกรณ์เครื่องมือเครื่องช่างต่างๆติดผนังอยู่
"ยังไงก็ขอแสดงความยินดีด้วย.."เมื่อประธานยังพูดไม่จบใส่ไมค์ เสียงนั้นก็อ่อนลงเรื่อยๆกลายเป็นเสียงพูดธรรมดา
"..ค่า..เอ๋ ? อ้าว ไฟดับหรอ ?"เสียงเล็กแหลมจากประธานนักเรียนดังขึ้นอย่างงุนงง รอบๆหอประชุทเต็มไปด้วยความมืด นักเรียนทุกคนเริ่มส่งเสียงดังทันที
'เกิดอะไรขึ้นน่ะ..'
'นั่นสิ..'
'ไม่ไหวเลยจริงๆงานปีนี้..'
ไม่นานนักก็มีเสียงดังกุกกักมาจากเวทีเบาๆ และเสียงไอค่อกแค่ก เสียงแหบพร่าจนแทบจับไม่ได้ว่ากำลังจะพูดอะไรจนทุกคนเริ่มสงสัย
"เอ่อ..ขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบก่อนนะคะ ! เดี๋ยวตอนนี้ทางเรากำลังไปเช็คเบรกเกอร์ให้ค่ะ !"เสียงประธานดังขึ้นหมายจะกลบเสียงรอบๆ แต่เมื่อไม่มีไมค์ก็ไร้ประโยชน์ เพราะถึงตะโกนให้ตาย พวกเขาก็ไม่ค่อยได้ยิน
กว่าจะทำให้เงียบลงได้ใช้เวลาไปนานประมาณ5-10นาที และอีกอย่างตัวเบรกเกอร์ห่างไกลจากบริเวณนี้ จนกระทั่งไม่นานเกินรอหลังจาก10นาทีนั้นผ่านไป
...ไฟเริ่มติดขึ้นช้าๆ
"อ้า..ไปถึงเบรกเกอร์แล้วสินะ.."น้ำผึ้งร้องอย่างดีใจ ทุกคนหันกลับไปมองที่เวทีต่อ แต่กลับแทบกระอักเลือด เมื่อเห็นภาพด้านหน้า
"มะ..เมย์ ! เมยย์ !!"โบว์รีบวิ่งไปดูเพื่อนสาวที่นอนจมกองเลือดอยู่ นิ้วทั้งห้าของมือทั้งสองด้านถูกตัดออก พร้อมผมที่ถูกตัดออกเช่นกัน แต่เส้นผมกลับกระจุยกระจายไปทั่วราวกับคนฆ่านั้นบ้าคลั่งเกินไป โดยการตัดผมแล้วปาไปทั่วบริเวณ
ริมฝีปากของเจ้าตัวถูกเฉือนออกจนเห็นเหงือกกลวงโบ๋ ฟันนั้นกระเด็นหลุดออกมาข้างนอกเหลือไม่กี่ซี่ในช่องปาก คาดว่าน่าจะถูกคีมดัดออก นันต์ตาถลนออกมาจากเบ้าจนเห็นเส้นเลือดที่หลุดตามออกมาเป็นสาย
เหนือหัวเมย์นั้นมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งผูกคออยู่ด้านบนของเวทีซึ่งจะมีเสายื่นออกมาอยู่ แค่ปีนบันไดก็สามารถไปถึงได้อย่างง่ายดาย น้ำลายที่ฟูมปาก เลือดที่ค่อยๆไหลออกมา
มือที่จับเชือกเหมือนกับหายใจไม่ออกและเล็บที่ไว้ยาวเวลาจับเชือกพลาดไปจิกคอจนเลือดไหลซิบๆ ...เด็กผู้หญิงคนนั้นคือ..เด็กที่มาสารภาพรักกับแฟนของอองฟองต์ !!
ฟางหันหลังกลับไปมองเพื่อนสาวทั้งสามที่ยืนอยู่ เมื่อหันไปมองเธอก็พบกับสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอเริ่มสงสัยขึ้นมาทันที..
