บทที่ 3 ความน่ากลัวที่ค่อยๆคลืบคลานเข้ามา
ผัวะ
"ฉันมีข่าวร้ายจะมาบอกว่ะ"นุ๊กเปิดประตูเข้าห้องมาพลางพูดเสียงเครียด คิ้วเธอขมวดเป็นปม เธอก้าวฉับๆมาหยุดกลางวงเพื่อนที่กำลังพูดคุยเรื่องของนิวกับแม่ของนิวอยู่
"อะไรนุ๊ก จะบอกว่าที่แม่นิวตายความจริงเป็นแค่การแสดงงั้นเหรอ ?"มาร์คพูดเสียงล้อเล่นเพื่อไม่ให้บรรยากาศอึมครึมเกินไป แต่กลับถูกตอกกลับมา
"ฉันไม่ได้ล้อเล่น"นุ๊กตวัดสายตาไปมองมาร์คก่อนจะจ้องเขม็ง แล้วเลื่อนสายตากลับมาที่เดิม เธอหยิบแฟ้มปึกหนาขึ้นมาจากกระเป๋าของเธอ แล้วเปิดหาอะไรบางอย่างด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะส่งเอกสารไปให้ไปป์อ่าน เขารับมาอ่านก่อนจะเลื่อนนันต์ตาจ้องมองอย่างรวดเร็วก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดเสียงอ่อย
"ผลจากการตรวจยาพิษ..พบว่า..มันเกาะอยู่ที่แก้ว..แก้วที่มีนนำไปเสิร์ฟ"ทุกสายตาจับจ้องไปที่มีน(ร้าย)ทันที เมื่อโดนหลายสายตาจับจ้อง เธอถึงกับหน้าซีดเผือด
"อะ..อะไร..ชั้นไม่ได้เป็นคนใส่นะ !!"ใบหน้าเรียวรีบหวีดเสียงร้องทันที ดวงตาเบิกโพล่ง ริมฝีปากสั่นกะตุกราวกับตัวเองเป็นคนร้ายเองเสียอย่างงั้น
"และฉันมีข่าวร้ายที่น่าสลดกว่านั้นอีก.."อองฟองต์เดินเข้ามาพร้อมรูปถ่ายหลายใบ เธอชูให้ทุกคนดู บางคนถึงกับจะขย้อนสิ่งที่อยู่ในท้องออกมาทันที
ภาพนั้น..ป๊อปปี้ที่อยู่ในสภาพนันต์ตาซ้ายถูกเหล็กบางแทงจนเลือดไหล หน้าผากบวมปูด ลำตัวมีรอยแผลและฟกช้ำเกิดจากการถูกทำร้ายทุบตี สมองไหลเยิ้มที่หัวราวกับถูกมีดกรีดมันออกมา และลำตัวถูกหั่นออกเป็นชิ้นๆ เลือดพร้อมน้ำหนองไหลเยิ้ม
"ฉะ..ฉันได้ยินข่าวนี้ตอนเช้า แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ เดินออกจากบ้านมาก่อน.."คะน้าค่อยๆพูดออกมา
"มันกะจะฆ่าพวกเราให้หมดเลยรึไงวะ โว้ยยย !!!"นิดตะโกนดังลั่นห้อง
"มันจะฆ่าพวกเราแม่ งให้หมด !! มันจะไม่ให้เหลือซักคน !!"พูดจบ เขาก็รีบผลุนผลันออกจากห้องไปทันที
"กุไม่โง่ให้มันมาฆ่าหรอกโว้ย !!"เขาทิ้งท้ายก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
"เฮ้ยนิด !"บอส(ใหญ่)ตะโกนตามไป ก่อนจะพูดตามหลังไปอีก
"เราควรเกาะกลุ่มอยู่กันเยอะๆ ดีกว่าอยู่เดี่ยวนะโว้ย พวกที่อยู่เดี่ยวๆตายหมดเลยนะ !!"
"กุบอกแล้วไงว่ากุไม่โง่ให้มันมาฆ่าหรอกโว้ย !!"
"เขาออกไปนานแล้ว"แทดค่อยๆพูด ก่อนจะเลื่อนสายตาไปทางหน้าต่าง เห็นพระอาทิตย์ที่กำลังทอแสงสีส้มและค่อยๆเคลื่อนตัวใกล้ตกดิน
"ทั้งวันเขาไม่มาเรียนเลย"แป้งพูดขึ้นบ้าง
"กระเป๋ามันก็ยังอยู่นี่"ตั๊บบุ้ยปากไปทางกระเป๋าที่วางไว้บนเก้าอี้
"เดี๋ยวมันก็กลับมาเอาเองแหละน่า"
"ยังไงเราก็รีบกลับๆบ้านก่อนเถอะ มืดค่ำแล้วเดี๋ยวจะเป็นอันตรายกัน"ฟ้าตัดสินใจพูดออกมา ทุกคนพยักหน้าก่อนจะค่อยๆแยกย้ายกันกลับบ้าน
เช้าวันต่อมา
"แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก"เสียงหอบแฮ่กๆดังขึ้นที่หน้าประตูห้อง ทุกคนหันหน้าไปมองก็พบแบงค์(เล็ก)กำลังหอบ พลางจับซี่โครงตัวเองแล้ว
"แบงค์ มีอะไรเกิดขึ้น ?"แจ็คถาม สีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
"แย่แล้ว..แฮ่ก..แฮ่ก"
"นิด.."
"นิดตายแล้วเว้ย !!"
"พวกหนูพบศพพี่เขาที่นี่ค่ะ เผอิญว่าได้กลิ่นเหม็นๆและเสียงแมลงวันออกมาจากห้องโรงยิม พวกหนูกำลังเข้าไปยืมลูกวอลเลย์บอลพอดี พอเปิดเข้าไปก็พบพี่เขาถูกด้ามไม้ปิงปองแทงเข้าที่ตาจนดันลูกตาออกมา มันไหลทะลักน่ากลัวมากค่ะ..จากนั้น.. เข็ม เข็มแทงที่ปากพี่เขาเต็มไปหมดเลยค่ะเหมือนพี่เขากำลังกินเข็มอยู่.."รุ่นน้องสองสาวเล่าเหตุการณ์ที่พบเจอให้กับทางตำรวจฟัง ทุกคนในห้องที่ยืนมองอยู่ถึงกับช็อคเมื่อรู้สภาพศพของนิด
"มีน..มันยังไม่สาแก่ใจแกรึไงวะ !!"ฟ้าตะคอกใส่มีน(ร้าย)พลางเขย่าตัว ทุกคนถึงกับหันขวับไปมองทันที
"แกมันใจร้ายเกินไปแล้วนะ !! ฆ่าทุกคนแล้วทำไมถึงต้องมาฆ่านิดต่ออีก แกจะฆ่าคนไปถึงเมื่อไหร่กัน !"มีนถึงกับน้ำตาไหลพรากออกมาทันที
"ฉัน..ฉันไม่ได้ฆ่า.."
"ตอแหล !!"เมื่อถูกฟ้าสวนขึ้น มีนถึงกับชะงักค้าง
"แกมัน..ตอแหลทั้งเพ !!"
"กะ..แก..ตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกันมา..แก..แกไม่เคยด่าอะไรแรงๆแบบนี้กับชั้นเลยนะ..ทำไม.."สีหน้าผิดหวังปรากฏขึ้นในใบหน้าของมีนทันที ฟ้าตะโกนใส่หน้าพลางด่าทอไม่หยุดหย่อนจนนายตำรวจเข้ามา เมื่อมาถึงทั้งสองก็สงบ พร้อมทั้งกับให้การ มีน(ร้าย)จึงตกเป็นผู้ต้องสงสัยทันที
"ตำรวจว่าไงบ้าง"มีน(ดี)ถามแนน
"ตำรวจบอกว่า มีนตกเป็นผู้ต้องสงสัย ตำรวจจะแอบตามสืบพฤติกรรมว่าจะมีการฆ่าคนไหม และไม่ให้ลับสายตาโดยเด็ดขาด แต่ระหว่างที่แอบจับตามองอยู่แล้วมีการฆ่าคนเกิดขึ้น มีนจะถูกยกเลิกการตกเป็นผู้ต้องสงสัยทันที"
"แล้วจะทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่"ฝอร์ดเอ่ยถาม แนนทำหน้าไม่มั่นใจ
"อืม..ไม่รู้สิ แต่ประมาณ 1 อาทิตย์กว่าๆละมั้ง"
"อือ งั้นเรามาดูกันเถอะว่าภายใน 1 อาทิตย์เรา..จะเสียเพื่อนรักไปไหม.."เอฟค่อยๆพูดออกมาก่อนจะคลี่ยิ้มให้ทุกคนเพื่อให้สบายใจ
อองฟองต์เลื่อนสายตาลงไปมองที่เท้า ก่อนจะถอนหายใจออกมาช้าๆ
ใคร..เป็นฆาตกรกันนะ..ใช่มีนจริงๆเหรอ..
