บทที่ 8 ลอบฆ่า
"โหดร้ายเกินไปแล้ว.."อองฟองต์ปิดปาก เมื่อมาร์คมารายงานว่าพนักงานเสิร์ฟคนนั้นได้เสียชีวิตลงไปขณะเดินทางไปยังสถานีตำรวจ
"เฮอะ สมน้ำหน้าแล้วล่ะ ชักช้ายืดยาดจะพูดดีนัก"ฟ้าสถบออกมา แบงค์(เล็ก)หันไปมอง
"เฮ้ยฟ้า..ไงพูดงี้วะ"
"หรือมันไม่จริง !?"หญิงสาวไม่ยอมแพ้ โต้กลับไปทันที ก่อนจะเปิดปากพูดคำต่อไป
"แม่นั่นมัวแต่ยืดเวลาอยู่ได้ 'เอาไว้ตอนสองทุ่มนะคะคุณตำรวจขา..' เป็นไงล่ะคราวนี้ เราได้รู้ความจริงมั้ย ! เรารอดตายมั้ย ! ไม่รู้มันจะยืดเวลาไปหาอะไร !?"เธอกระแทกเสียง ก่อนจะเบ้ปาก
"มันคงจะจ้างให้ฆาตกรฆ่ามันเพื่อเรียกร้องความสนใจก็ได้มั้ง ?.."
"เฮ้ยฟ้า !! แกพูดแรงเกินไปแล้วนะเว้ย!"ฝ้ายโพล่งออกมาอย่างฉุนเฉียว ฟ้าตวัดสายตามามอง
"ยุ่งอะไร"
"ตอนนี้ขอให้พวกเราเลิกทะเลาะและอยู่ในความสงบเถอะ.."อองฟองต์เอ่ยขึ้นมา ทำให้ฟ้าและฝ้ายชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะหันมาฟองต์
"แต่ไอ่ฟ้า../แต่มัน.."
"เงียบ.."
"...."
อองฟองต์ยักไหล่ทันทีที่ทั้งสองเงียบ
"พวกเราทุกคนต่างมีความคิดเห็นแตกต่างกันไป ซ้ำบ้างไม่ซ้ำบ้าง เพราะฉะนั้น ความจริงคือคำตอบ และตอนนี้เรายังค้นหาคำตอบมันไม่เจอ อย่าเพิ่งรบร้อนที่จะทะเลาะกัน"
เธอกอดอก ก่อนจะยิ้มขึ้นมา
"เป็นไปได้มั้ยว่าบอสเอ๋อจะเป็นฆาตกร.."อองฟองต์หัวเราะเบาๆ
ทำให้ทุกคนถลึงตาอย่างตกใจก่อนจะหันไปมองบอสเอ๋อ ทำเอาออยหน้าเหยเกไปทันที
"บ้าหรอ..บอสเอ๋อเนี่ยนะ ! มันเด็กออทิสติกนะเว้ย ! จะไปทำได้ไง!"ทุกสายตาหันไปจับจ้องบอสเอ๋อที่นั่งนับเลขอยู่คนเดียว
เมื่อรู้ว่าทุกคนในห้องหันมามอง บอสค่อยๆพูดขึ้นอย่างเกร็งๆ
"เอ่อ..หน้าบอสมีอะไรติดหรอ ?"เช่นเดียวกับที่เคย น้ำเสียง คำพูดยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรผิดปกติ
ทุกคนมองหน้ากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทำเอาบอสงงไปชั่วขณะ...
ตั้งแต่เกิดเรื่อง..ครั้งนี้สินะที่หัวเราะอย่างเต็มที่เหมือนเมื่อวันเก่าที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
"เฮ้ย คืนนี้มีคอนเสิร์ตของวง..อ่ะ ไปเปล่า ?"แนนหยียิ้มหวานชวนเพื่อนๆ เมื่อตกลงกันเสร็จแล้วจึงนัดไปทันที
2 ทุ่มครึ่ง
"เฮ้ย หยกมาแล้ว เข้าไปเลยๆ"มีน(ร้าย) บอก เมื่อทุกคนมาครบ เมื่อเข้ามาถึงด้านใน เสียงวงดนตรีร็อคเกอร์ก็ดังกระหึ่ม
"แหวะ..เล่นกีตาร์สู้เพื่อนเราก็ไม่ได้"ข้าวฟ่างเบะปากก่อนจะเหลือบไปมองอองฟองต์ที่ยิ้มแฉ่งอยู่
ก็เธอชอบดนตรีร็อคเกอร์นี่นา ฟังทีไรจิตวิญญาณจะหลุดออกไปทุกที
"เฮ้ย ปวดฉี่กระทันหันอ่ะ เดี๋ยวเราไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา"ฟ้าบอกก่อนจะเดินออกไป อองฟองต์เห็นจึงพูด
"เดี๋ยวเราก็ไปด้วยนะ ดูกันไปก่อนเลย"
หลังจากที่ฟ้าเดินออกไปนานแล้ว อองฟองต์จึงค่อยตามออกไป เมื่อทั้งคู่ไปได้ไม่นาน
จู่ๆไฟในโดมก็ดับพรึ่บ ทำเอาเสียงดนตรีเงียบลง
แต่ทว่าเสียงผู้คนนั้นดังขึ้นอย่างประหลาดใจ
"เฮ้ย พวกเราเกาะกลุ่มกันไว้!!"แนนรีบพูด เพราะไฟดับทีไร มันต้องมีเรื่องไม่ดีเอาทุกครั้ง
พรึ่บ!
"กรี๊ดดดดดด....!!"เสียงกรีดร้องดังลั่นพร้อมผู้คนที่ค่อยๆวิ่งออกไป ฟ้าวิ่งหน้าตื่นเข้ามาทันที
ภาพนั้น..อองฟองต์นอนแผ่หร่ากลางเวที โดยมือกุมมีดไว้ที่ปักที่ท้องตัวเอง
"โอ้ย..เจ็บ.."เธอร้องน้ำตาเล็ด มีน(ดี)รีบวิ่งเข้าไปหาทันที
"เฮ้ย !! ฟองต์ยังไม่ตาย ช่วยมันที !!"
ทุกคนรีบวิ่งเข้าไปหาอองฟองต์ทันที เธอค่อยๆดึงมีดที่อยู่ท้องตัวเองออก พร้อมเสื้อผ้าและมือที่เปื้อนไปด้วยเลือดแดงฉาน
ทันทีที่เกิดเรื่อง งานทุกอย่างก็ล่มลงทันที เพียงแต่ว่าร่างหญิงสาวที่ปลอดภัยแต่ต้องเจ็บปวดจากการถูกมีดแทงนี่นาเป็นห่วงมากกว่า
เมื่อไหร่เรื่องมันจะจบซักทีนะ..
