เค้าต้องรอเพชรต๋ามาแต่งรึเปล่า =w=

ตัวจ๋าตัว เค้าอยากจะบอกว่า พรุ่งนี้ มันก็จะหมดเวลาเทิร์นตัวแย้ว= =

ทุกคน OTL ..

เค้าขอโทษน้าาาาาา !! ที่เค้าไม่ได้แต่งต่อจนต้องข้ามเทิร์น + ให้คนอื่นรอ T[]T

เพราะมัวแต่รอเกิ้ลเพราะไม่มั่นใจที่จะแต่งต่อ กลัวมันขัดกัน T^T

เค้าน่าจะทำตามที่ฟองต์บอก .. ขอโทษน้า ทุกคน _/|\_

(ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้) มันใหญ่มั้ยงะ =_="

ถ้าใหญ่ก็ขอโทษจริง ๆ น้า

  //me โดนกระทื้บ

"อุ๊บ..คิกๆ.."ในที่สุดฉันก็หลุดปากหัวเราะออกมาจนได้เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้

หลังจากที่อาเรีย ฉัน แอบตามนาริไปเพื่อดู หลังจากที่คุณชินสารภาพรักปลอมๆ(?)กับเธอแล้ว นาริก็แสดงละคร(?)ทำเป็นเขินอาย สุดท้ายข่าวใหม่สดและใหญ่ก็แพร่สะพัดกระจายไปทั่ว

แต่แอนโทเนียนั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะเธอติดกิจธุระด่วนจึงปลีกตัวออกไป ที่เหลือออาเรียจึงทาบทามให้นาริเล่าให้แอนโทเนียฟังแทน เพราะนาริเป็นคนประสบปัญหาครั้งนี้กับตัวเอง จึงจะเล่าละเอียดกว่า

ความรู้สึกนี้ ถึงแม้จะมีความสุข แต่มันก็มีความทุกข์ปะปนเหมือนกัน ไม่ใช่ความทุกข์ที่ฉันอิจฉาใครต่อใคร..ไม่..ฉันไม่ได้อิจฉา แต่ความเจ็บปวดที่พุ่งเข้ามาหาด้วยนั่นก็คือเหตุการณ์เมื่อวานนี้

ต้องขอขอบคุณความสุขครั้งนี้มากที่มันบรรเทาความทุกข์ได้เพียงเล็กน้อย..แต่มันก็ถือเป็นสิ่งที่ดีทีเดียว

"ยัยนั่นแสบจะตายไปลิน สู้เธอก็ไม่ได้ อ่อนโยนใจดีกว่าเยอะ นิ่งๆเงียบๆแบบนี้ ชอบมากเลยย.."

ชอบผู้หญิงเรียบร้อย นิ่งๆเงียบๆ พูดจาคะขานักใช่มั้ย..

ฉันขบฟันแน่นพลางกำมือทั้งสองจนปวดแสบร้อนไปหมด

"ได้..งั้นถ้าฉันเงียบๆไปบ้าง แบบนี้พี่ยังจะชอบอยู่อีกมั้ย.."

แกร๊ก..

"อ้าว ? กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"เสียงถามราวกับไม่รู้อะไรเลยดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงปิดประตูห้อง อารมณ์คุกรุ่นยังคงอยู่จึงหันไปจ้องตาขวาง แต่ถึงแม้ว่าฉันไม่ทำตัวให้เงียบ เวลาโกรธก็ไม่อยากจะพูดอะไรอยู่แล้ว จะให้ฉันโกรธโมโหทั้งวันเลยรึไงนะ..

พี่ถึงกับผงะไปพักหนึ่งเมื่อเห็นหน้าที่บิดเบี้ยวของฉันในตอนนี้ เฮอะ..เชิญตกใจตามสบาย ฉันไม่อยากจะอยู่เสวนาด้วยแล้ว เห็นหน้าแล้วมันโมโห!!

"เวลาที่เธอรู้สึกโกรธ ทุกคนมักจะลงความเห็นเดียวกันว่าเธอโมโหร้ายและน่ากลัว แล้วคราวนี้ ไปโกรธเรื่องอะไรล่ะ ?"

ฉันเงียบไม่ยอมตอบ ความรู้สึกโมโหยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

"และทุกคนก็บอกกันอีกว่านอกจากพ่อและแม่ ก็มีพี่เท่านั้นที่ทำให้เธอหายโกรธได้"

ฉันสะบัดหน้าหันไปมอง ภาวนาในใจว่าอย่าไปยอมแพ้และอ่อนข้อให้กับผู้ชายพรรค์นี้!

"แต่ตอนนี้ ยิ่งฉันเห็นหน้าพี่ ฉันก็ยิ่งอารมณ์เสีย !"เจอคำพูดแดกดันเข้าไปพี่ถึงกับชะงักค้าง ในจังหวะนี้ฉันรีบปีนเตียงขึ้นไปแล้วซุกตัวใต้ผ้าห่ม

ไม่เอา..ฉันทำอะไรลงไป..ไม่..

เช้าวันต่อมา

โรงเรียนหยุด 1 อาทิตย์...

เนื่องจากว่าผ.อ.เปิดโอกาสให้เด็กสามารถกลับบ้านไปหาคุณพ่อคุณแม่ หรือไปเที่ยวกับเพื่อนๆได้

วันนี้เป็นวันจันทร์ และแน่นอนว่าวันอังคารในอาทิตย์หน้าถึงเปิดเรียนใหม่อีกครั้ง..

เมื่อฉันตื่นขึ้นมาก็พบโน๊ตเขียนไว้สั้นๆ

'ไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน'

ไม่มีคำบอกลา ไม่มีคำว่าเป็นห่วงอะไร หึ!..ก็สมควรแล้วนี่! พูดวาจาร้ายกาจไปแบบนั้น..

ฉันหยิบกระดาษนั้นขึ้นมาจ้องเหม่อเล็กน้อย ภาพในหัวแวบเข้ามาอีก กว่าจะรู้สึกตัวก็พบว่าในมือมีเพียงเศษกระดาษที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นเล็กๆแล้ว

ฉันโปรยกระดาษใส่ถังขยะอย่างเชื่องช้า รู้สึกโลกรอบตัวมันช้าไปหมด

09.32 น.

9 โมงเช้าแล้วหรอกเหรอ..ท่าทางฉันจะตื่นสายน่าดู เหนื่อยจังเลย..

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

"อืม..เข้ามาเถอะ.."ฉันบอกด้วยอาการเหม่อลอยโดยไม่สนใจว่าจะเป็นใครที่เปิดประตูเข้ามา แล้วคำตอบก็อยู่ตรงหน้า

ผู้หญิงคนนั้น..ลิน..

"อ้าว ? เธอคือน้องสาวของโลวีน่าหรอ ?"

ฉันผงกหัวตอบรับ ผู้หญิงคนนั้นพิจารณาใบหน้าฉันสักครู่จนฉันต้องปรายตาขึ้นไปมอง

'อย่ามายุ่งนักได้ไหมยัยคนหลายใจ..'

"อะ..เอ่อ..ฉันมาเอาของให้เขา"ว่าแล้วเธอก็เดินไปโต๊ะหนังสือ หยิบโทรศัพท์มือถือของพี่แล้วเดินออกจากห้องไป ฉันลุกพรวดขึ้น รีบสาวเท้าไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวักน้ำล้างหน้า แล้วระเบิดเสียงร้องแหลมออกมา

ให้ตายสิ..ตอนนี้ฉัน..ฉันเหมือนตัวร้ายเลย..ทำไม..ก็อีแค่หวงของของฉันเท่านั้น..มันผิดเหรอไง !!!

พี่ยอมเป็นเพื่อนกับนังลินนั่น! แถมยังชวนไปทะเลกับเพื่อนๆ ดูก็รู้ว่าหล่อนมีใจให้พี่ แต่ก็ยังไปคบกับผู้ชายอีกคน!!

อารมณ์เสียจริงๆ !!

ว่าแล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีก คราวนี้เป็นฉันที่เดินไปเปิดเอง พร้อมบานประตูที่กระชากออกอย่างแรง

"มีอะไร"น้ำเสียงห้วนๆลอยตามมา แต่ก็ต้องค้างไป เมื่อเจอนาริยืนอยู่ข้างหน้า

"เป็นอะไรอ่ะแก ? ท่าทางกระฟัดกระเฟียดเชียว.."เธอถามพร้อมเสียงใสดังขึ้น ฉันรีบกลบเกลื่อนท่าทางแล้วส่งยิ้มให้

"เอ่อ..เอ้อ..ไม่มีอะไรหรอก เออ ว่าแต่แกอ่ะ..มาทำอะไรหรอ"

"อ๋อ ว่าจะชวนไปเที่ยวด้านนอกด้วยกันน่ะ แอนโทเนียกับอาเรียชวนมา ไปมั้ย ?"เธอหรี่ตาถาม ฉันคิดดูสักพักก่อนจะตอบตกลงไป แล้วขอตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

เฮ้อ..ออกไปเปิดหูเปิดตาก็ดีเหมือนกัน..

แต่ไม่ทันไรที่จะปิดประตู มือของนาริก็เอื้อมมาจับไว้ก่อน แล้วบอกฉันตรงๆจนตั้งตัวไม่ถูก

"พวกเราจะไปทะเลกัน ไปกับนายชิน แน่นอนว่าฉันต้องปลอมตัวเป็นยัยเฉิ่มด้วย!"

"หา ! ไปทะเล !!"

"อื้ม ไปประมาณ 2 คืน รีบๆเก็บเสื้อผ้านะ ให้ฉันช่วยไหม ?"

ทะเลที่นี่มีเพียงที่เดียว..หวะ..หวังว่าพี่คงจะไม่ได้ไปที่นั้นนะ..

ขอร้องล่ะ..อย่าเจอกันเลย..

"เป็นอะไรรึเปล่า ? เงียบเลย ?"

"เปล่าหรอก พอดีคิดอยู่ว่าจะไปดีไหม แต่ก็ไปดีกว่าเนอะ..แอนโทเนียกับอาเรียจะได้ไม่เหงาแย่.."ฉันปั้นหน้ายิ้ม ก่อนจะให้นาริเข้ามาช่วยเก็บกระเป๋า

"ฉันล่ะเบื่อกับอะไรที่มันกระทันหันจริงๆเลย ดูสิ ต้องมานั่งงกๆเก็บแบบนี้"ฉันบ่นอิดออด แต่นาริกับยิ้มร่า

"ฮะฮะ..ช่างมันเถอะ แกตกลงไปเองนะ"

"อ้าว ก็ฉันไม่อยากปฏิเสธนี่นา.."

ไปสนุกก็ต้องหัวเราะ ไปสนุกก็ต้องยิ้ม

ไปสนุก..ก็ต้องไม่มีเรื่องเศร้ามาเจือปน

ไปสนุก..ก็ต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้น..ที่มันทำให้หมดสนุกไปในทันตา

กว่าสติจะกลับเข้าที่ พวกเราก็นั่งอยู่บนรถของคุณชินแล้ว

"เฮ้อ.."ฉันถอนหายใจเงียบๆ ก่อนจะหลับตาลงเพื่อลืมเรื่องต่างๆ

ไม่สนใจเสียงทะเลาะชวนขำของนาริกับคุณชิน ไม่สนใจเสียงหวานของแอนโทเนียและอาเรีย สนใจแต่เพียง..ความเงียบเท่านั้น

เมื่อตื่นขึ้นมาขอให้ฉันพบกับความสนุกและลืมเรื่องที่มันไม่ดีๆไปด้วยเถอะ..

"นาริ..เล่าเรื่องของแกให้แอนโทเนียฟังสิ"ฉันบอกทั้งๆหลับตา นาริชะงักค้าง ก่อนจะค่อยๆเล่าให้แอนโทเนียฟัง ซึ่งมันทำให้ฉันอดยิ้มไปตามๆกัน

---

บทนี้มันอะไรก๊านนน=[]= !

ไปเที่ยวทะเลกันหมด กร๊ากก !!

ออริใครจะเอาตัวคู่ตัวเองไปด้วยก็แต่งๆมาเองเน้อ =O= เค้าลืมคิด

“ว๊าว~~ ทะเลเมืองไทยสวยจังเลยค่ะ”   เสียงหวานใสของฉันดังกังวานไปทั่วรถคันหรูของรุ่นพี่ชิน ซูเปอร์สตาร์เกาหลีที่สาวๆหลายคนกรี๊ดกันมากที่สุด

ตอนนี้พวกเราทั้งห้าคนกำลังมุ่งหน้าไปที่โรงแรมห้าดาวที่ใกล้ทะเลที่สุด เพื่อหาที่พักระหว่างท่องเที่ยววันหยุด ที่ ผอ. อุตสาห์เปิดโอกาสให้

ซึ่งแน่นอนว่าสถานที่ท่องเที่ยวที่เรามานั่นก็คือทะเล ซึ่งฉันคิดว่ามันต้องสนุกมากแน่ๆ เพราะอย่างแรก ฉันไม่เคยเที่ยวทะเลที่เมืองไทยมาก่อน และอย่างที่สองคือ จะมีเหตุการณ์ที่น่าลุ้นให้เราหลายๆคนได้ติดตาม

คือเรื่องของรุ่นพี่ชิน และรุ่นพี่นาริ ที่ต้องแสดงละครเพื่อตบตาแฟนคลับทั้งหลายของรุ่นพี่ชิน ซึ่งมันน่าจะสนุกกว่าการมาเที่ยว เพราะแค่รุ่นพี่ชินสรภาพรักกับยัยเฉิ่ม แสนเชยเมื่อวาน ก็น่าขำและสนุกใช่น้อย

และแม้ฉันจะไม่ได้อยู่ดูกับตา เพราะต้องไปทำธุระที่แดดท์ฝากให้ทำ แต่ก็ยังได้ฟังเรื่องราวจากปากรุ่นพี่เอง เฮ้อ~ แค่ฟังก็สนุกแล้ว อดคิดไม่ได้เลยแฮะ ว่าถ้าเจอของจริงจะเป็นแบบไหน

“ถึงแล้วล่ะ”   เสียงอันนุ่มนวลที่ฟังแล้วสัมผัสได้ถึงความไพเราะในมาดเท่ของรุ่นพี่ชิน ว่าที่แฟนกำมะลอขอองรุ่นพี่นาริถูกเอ่ยออกมาจากปากของรุ่นพี่ด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงและสนุกสนาน

ตอนนี้พวกเราทั้งห้าคนยืนอยู่ภายในโรงแรมหรูระดับห้าดาว ที่รุ่นพี่ชินเสนอให้มากพัก เพราะจะได้สะดวกสบายในหลายๆด้าน เช่นบรรยากาศดี บริการตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง และที่สำคัญแฟนคลับของรุ่นพี่ที่มาพักที่นี่ก็คงไม่มีหรือมีแต่ไม่มาก ทำให้ไม่ต้องระแวงอะไร

“อะไรเนี่ย โรงแรมหรูกว่าที่คิดไว้เยอะเลย แบบนี้จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายเค้าล่ะ!!”   นาริสบถออกมาเสียงดังอย่างโมโหสุดขีด ถ้าเดาไม่ผิดรุ่นพี่คงจะกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย ที่แสนจะแพงในเวลาสามวันสองคืนสำหรับการมาเที่ยวพักผ่อนในครั้งนี้

“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะที่รัก เดี๋ยวผมออกให้เอง”   ชินบอกกับว่าที่แฟนกำมะลอของตนพร้อมยิ้มร่า เผยถึงเสน่ภายในที่ดึงดูดสาวๆมาแล้วมากมาย

“เออ พูดแล้วอย่าคืนคำนะ”   รุ่นพี่นาริกล่าวส่งท้ายก่อนจะเดินไปที่เค้าเตอร์อย่างไม่สนใจใคร ซึ่งภาพที่ทั้งสองคนทะเลาะกัน ทำเอาเราสามคนที่ได้แต่ยืนดูเหตุการณ์อดยิ้มไม่ได้สำหรับความน่ารักของคู่นี้ ถ้าไม่บอกก็คงไม่รู้นะเนี่ยว่าเป็นแค่แฟนกำมะลอ



ตอนนี้พวกเราทำการล็อกอินที่เค้าเตอร์เรียบร้อย โดยทุกคนนอนแยกห้องกัน เพราะต้องการความเป็นส่วนตัวหน่อย

โดยห้องที่เราได้ล้วนแล้วแต่อยู่ชั้นเดียวกัน คือชั้นที่ 8 เพราะชั้นอื่นท่าทางเต็มหมด แต่ก็ยังดีที่ไม่ได้ชั้นสูงกว่านี้เวลาเกิดอะไรขึ้นจะได้ไม่ลำบาก

หากบอกลำดับความใกล้ไกลของห้องแต่ละคนก็ถือว่าไม่ไกลกันมาก ห้องของรุ่นพี่นาริและรุ่นพี่ชินอยู่ติดกัน ห้องของอาเรีย และรุ่นพี่โลวาน่าก็ถัดมาอีกทางด้ายซ้าย ส่วนห้องของฉันอยู่ห่างจากห้องอาเรียมาหนึ่งห้อง

“มาเจอกันที่หน้าโรงแรมเวลาเที่ยงตรง”   นี่คือคำสั่งสุดท้ายของรุ่นพี่ชินก่อนที่เราจะแยกย้ายเข้าห้องของตนเอง และตอนนี้ก็คือเวลาสิบเอ็ดโมงครึ่ง สรุปได้คือเหลือเวลาอีกสามสิบนาทีก็ถึงเวลานัด ซึ่งก็มีเวลามาหพอสำหรับที่จะทำอะไรอีก

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“อาเรีย! อยู่มั้ย”   ฉันตะโกนเรียกเพื่อนสาวออกไปสุดเสียงทันทีหลังจากเคาะประตูไปเรียบร้อย

“อยู่จร้า!! รอแปปนะ!”   อาเรียตะโกนตอบกลับมาด้วยระดับเสียงปานกลาง

“มีอะไรหรอแอน”   เสียงใสของเพื่อนสาว อาเรีย ดังขึ้นพร้อมกับบานประตูที่เปิดออก

“ว่างหรือเปล่า ว่าจะชวนไปซื้ออุปกรณ์แปลงโฉมพี่นาริเพิ่มเติมซักหน่อย คิดว่าของที่เหลือคงไม่พอสำหรับสามวันแน่~”  ฉันอภิปลายเป้าหมายที่เรียกอาเรียออกมาให้เธอฟังซึ่งแน่นอนว่าเธอจะไม่ปฏิเสธ


ตอนนี้เราเดินอยู่ในห้างบิ๊กซีที่ห่างจากโรงแรมไม่มากนัก หลายๆอย่างรอบๆตัวเป็นสิ่งที่ดึงดูดเราสองคนได้หากไม่ได้มาซื้อของที่จำเป็น

“เดี๋ยวฉันไปกดเงินแปปนึงนะ” ฉันบอกกับอาเรียพร้อมเดินมุ่งหน้าไปที่ตู้ ATM ที่อยู่ใกล้ๆกับร้านขายพิษซ่า

“ไปด้วย!!”   เสียงของอาเรียตะโกนตามหลังของฉันมาซึ่งทำเอาฉันชะงักไปชั่วครู่เพื่อรอเพื่อนสาวคนสนิท

ทันทีที่ถึงตู้เอทีเอ็ม ฉันไม่รอช้า รีบทำเวลาให้เร็วที่สุดโดยการรีบสอดบัตร แล้วกดรหัสอย่างรวดเร็ว

“โห~ ทำไมเงินเยอะจัง” อาเรียอุทานขึ้นอย่างตกตะลึงเมื่อพบกับจำนวนเงินแปดหลักที่อยู่ในบัญชีของฉัน ฉันส่ายหน้าเล็กน้อยพร้อมรีบกดเงินให้เสร็จก่อนจะหันมาอธิบายให้เพื่อนสาวฟัง

“รู้จักมั้ย ค่าเงินมันไม่เท่ากันน่ะ”   ฉันพูดและฉีกยิ้มอย่างร่าเริง

“แดดท์ส่งเงินมาให้ฉันเดือนละหนึ่งแสน ก็เลยสะสมกันมาเรื่อยๆจนเยอะขนาดนี้แหละ  เฮ้อ~” ฉันอธิบายให้เพื่อนสาวฟังพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยอารมณ์ตึงเครียด

“เดือนละหนึ่งแสนบาทหรอ”   อาเรียถามอย่างงุนงง

“เปล่า หนึ่งแสนเงินอังกฤษน่ะ สะสมมาตั้งแต่ ม.1...ไว้จะเล่าให้ฟังทีหลังนะ ตอนนี้เราต้องรีบไปซื้ออุปกรณ์ก่อน”   ฉันอธิบายต่อเล็กน้อยก่อนจะพูดตัดบทให้เข้าเรื่องหลักที่มาห้างนี้

ตอนนี้ภารกิจของเราสองคนเสร็จสิ้นทันเวลา ฉันจึงปรีกตัวออกจากอาเรียเพื่อนำของขึ้นไปเก็บบนห้องแล้วรีบวิ่งแจ้นลงมาอย่างรวดเร็ว และทันเวลาเที่ยงตรงพอดี

และภาพที่ฉันเห็น คือคนรู้จักสามคนแต่งกายด้วยชุดสบายๆสำหรับเที่ยวทะเลซึ่งก็ดูเก๋และสวยงามไปอีกแบบไม่เคยคิดเลยว่าทุดคนแต่งแบบนี้แล้วจะน่ารักขนาดนี้ ออ แน่นอนด้วยนะว่าฉันและอาเรียก็เช่นกัน

“ครบแล้ว...วันนี้เราจะไปกินอาหารทะเลริมหาดกัน” รุ่นพี่ชินอธิบายเกี่ยวกับเมนูอาหารคาบแรกของวัน ก่อนเราทุกคนจะเดินออกจากโรงแรมและตรงดิ่งไปที่ร้านอาหารริมหาดอันร่วมรื่นทันที

หวังว่าที่นั่นจะร่มรื่นสบายๆและไม่มีเรื่องที่ทำให้เราหมดสนุกเช่นพบคนที่ไม่อยากจะพบเกิดขึ้นหรอกนะ...

---

มาแบบเน่าๆ ไม่ต้องไปสนใจเรื่องจำนวนเงินนะ คิดอะไรไม่ออกเลยเขียนๆไป - -

พอให้เรื่องเดินอยู่บ้าง รอท่านเกิ้ลมาต่อ เพราะคิดอะไรไม่ออกจริงๆ

เครียดเรื่องเงินอยู่ - -