-43-
หลังจากที่'เขา'จะเข้ามาทําอะไรกับผมในห้องผมก็ไม่เห็น'เขา'อีกเลย เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นก็อดหน้าแดงไม่ได้ 'แล้วทําไม่ผมต้องไปเขินให้คนแบบนั้นด้วยล่ะ...?' คิดแล้วก็อยากส่ายหัวแรงๆเพื่อไล่ความคิด
หันมาตั้งใจทํางานที่ต้องสะสางเพราะว่าอีกไม่กี่วันก็จะมีหยุดยาว จะได้ไม่ต้องทํางานในวันหยุดอีก เพราะว่าไม่ค้างงานไว้เป็นดินพอกหางหมู แต่ตอนที่ไม่สบายนั้นรุ่นพี่ก็ยังช่วยทํางานให้บ้างเกินครึ่ง
จริงๆแล้วสาเหตุที่ช่วยก็เพราะทํางานจนไม่สบาย พอหายมาเจองานใหม่แล้วมันก็จะไม่สบายหนักกว่าเก่า ปวดหัวนิดๆหน่อยๆก็ต้องทําอยู่ดี
"โครมมมมมมมมมมม !!!!" ตายHa ประตูพัง = =;; แล้วผมก็มองบุคคลปริศนาที่พังประตูเข้ามา 'โรวาโน่งั้นเหรอ...?' ยังมีหน้าเข้ามาอีกเหรอไง...
"ซ่อมประตูด้วย" ผมกล่าวสั้นๆพร้อมกับทํางานต่อ อีกไม่กี่แผ่นก็จะเสร็จแล้ว พักยาวที่รอคอย~~
"นายผิดเองที่ล็อกประตู"
"ผมรู้ว่าคุณมีกุญแจ....คาออสโร โรวาโน่"
"จําเสียงได้โดยไม่ต้องมองหน้าด้วยเหรอ หึหึ"
"คุณก็รู้ว่าผมพูดอะไรอยู่ อย่าออกทะเล"
"พูดถึงทะเล เราไม่เที่ยวกันไหม หยุดยาวน่ะ"
"หาาาาา" ผมหันไปมองเขาอย่างเหลือเชื่อ มาดีหรือมาร้ายล่ะเนี่ย
"ไปมะ ?"
"ก็ดี แล้วนายจะชวนเพื่อนนายไปด้วยหรือเปล่า" ไปสองต่อสองเดี๋ยวจะโดนทําอะไรมิดีมิร้ายอีก - -*
"ยกโขย่งเลยล่ะ"
"เฮ้อ~~~"
"นายจะถอนหายใจทําไม หรือว่าไม่อยากไปแล้ว ?"
"โล่งอกต่างหาก !" ผมหันไปมองเขาพร้อมส่งสายตาดุๆไปให้ ซึ่งเขาก็ยิ้มอยู่....ยิ้มหน้าตายอ่ะนะ.....ตอนนี้ก็เหลืองานไม่เยอะ รีบปั่นงานแล้วจะได้ไปเที่ยวให้สบายใจ สู้ๆนะ ยูคิ !!
_______________________________________________________________________________________________________________________
มาแบบเน่าๆ ไม่ว่ากันนะ = =;
