ขอโทษที พอดีเน็ตมันหลุดบ่อย แถมโดนพ่อบล็อกเวปอีก พึ่งแก้ได้เหมือนกัน - - จะแอบแต่งละกันนะ เพราะทนแรงกดดันไม่ไหว กะจะผลัดไว้ถึงวันที่ 20 เพราะติดสอบ 2 ที่ แต่ก็ไม่เป็นไรแล้วกัน
________________________________________________________________________________________________________________________
-11-
หลังจากที่ผมจัดการเรื่องนักเรียนใหม่แทนที่จะสมัครไว้ตั้งนานแล้ว แต่ดันพึ่งมาสมัคร จริงๆไม่อยากรับหรอกนะ ถ้ามันไม่ติดว่าเป็นลูกผอ. หลังจากนั้นก็มีประฐมนิเทศ (เขียนงี้ป่ะ..)
อีก ผอ.ก็ได้พูดมาประมาณ 1 ชม.ได้แล้ว ซึ่งผมเห็นนักเรียนหลายคนนั่งหลับ ซึ่งท่านประธานของผมเขาได้พกกล่องชอล์กมาด้วยผมเริ่มเห็นรุ่นพี่(ประธาน)เริ่มหยิบชอล์กจากกล่องขึ้นมา
ก่อนจะเล็งไปที่นักเรียนที่นั่งหลับอยู่ ก่อนรุ่นพี่จะปาชอล์กไปที่นักเรียนคนนั้น ซึ่งมันแรงมาก... แรงแค่ไหนน่ะเหรอ ก็ถึงขนาดกับ...ชอล์กละเอียดเป็นผงๆ !!
ถึงจะเห็นรุ่นพี่บ้าๆบอๆแบบนี้ แต่รุ่นพี่ก็จริงจังกับกฏของโรงเรียนมากก การลงโทษขั้นตํ่าของรุ่นพี่มี 2 แบบ (ผมไม่เคยเห็นขั้นสูงสุดอ่ะนะ) รุ่นพี่จะถามว่า 'จะอยู่กับที่ หรือจะวิ่ง' ส่วนมากจะตอบอยู่กับที่
แต่มันคงเป็นโชคร้ายของคนคนนั้น เพราะอยู่กับที่นี่คือลุกนั่ง...เท่าไหร่น่ะเหรอ ประมาณ 500 ครั้งได้ ส่วนวิ่งนี่ก็วิ่งรอบรร.ประมาณซัก 3 รอบ รอบละประมาณ 7 กิโลได้
ดังนั้นเด็กเก่าจะไม่กล้าซ่าเลยเนื่องจากรู้ว่ารุ่นพี่โหดแค่ไหน แต่เด็กใหม่นี่ไม่แน่ ส่วนมากจะแหกกฏกันบ่อยเหมือนพวกถือคติไว้ว่า 'กฏมีไว้ให้แหก' นักเรียนคนใดที่คิดแบบนั้นจงเปลี่ยนคติเป็น
'กฏมีไว้ให้ทําตาม' ซะจะดีกว่านะ ส่วนผมที่เป็นรองประธานไม่ค่อยจะเป็นคนลงโทษมากกว่า อย่างมากแค่วิ่งตามประธาน กับทํางานเอกสารเท่านั้น เอกสารวันนึงผมจะทําประมาณ 200 - 700 แผ่นได้
ถ้าวันไหนไม่มีให้ทํา วันนี้คือสวรรค์ชั้น 7 เหมือนตัวจะติดปีกยังไงหยั่งงั้น การทํางานเอกสารในแต่ละวันของผมอย่างน้อยต้องแบ่งเวลาอ่านหนังสือของผมไว้ซัก 2 ชม.ครึ่งได้
แต่ถ้าเอกสารมันเยอะจนแบ่งเวลาไม่ได้ ผมจะเผามันทิ้ง... (เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นมา 1 ครั้ง...) นับแต่นั้นมารุ่นพี่จะไม่ให้งานผมเกินขนาดอีกเลย หลังจากออกทะเลมานานก็กลับเข้าเรื่องเก่า
เมื่อท่านผอ.พูดจบ ผมได้เห็นหยาดนํ้าตาแวววับใสๆอยู่ที่หางตาของนักเรียนทุกคน ไม่ใช่เพราะซึ้งเรื่องที่ท่านผอ.พูดหรอก ซึ้งที่ท่านผอ.พูดจบซักทีต่างหาก ความสามารถในการพูดของท่านผอ.สูงส่งมาก
เช่น เวลานักเรียนโรงเรียนเราสามารถไปคว้าเกียรติบัตรมาได้ หรือถ้วยรางวัลมาได้ ท่านผอ.จะเป็นคนมอบรางวัล พร้อมกับพูดเกี่ยวกับรางวัล ผมซึ่งไม่ค่อยสนใจเวลาท่านผอ.พูดเท่าไหร่ตอนแรกท่านบอกว่า
การที่รร.เราสามารถไปคว้ารางวัลอย่างนู้นอย่างนี้.... พอผ่านไปซัก 5 นาที นักเรียนทุกคนต้องช่วยกันรักษาความสะอาด.... ผ่านไปอีกซัก 5 นาที โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนที่ทันสมัย...
เหมือนมันจะเป็นความสามารถในการพูด(หรือแถ ?)ของผ่านผอ. ผมนับถือจริงๆ... หลังจากประฐมนิเทศเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกลับหอเพื่อไปจัดห้องของตัวเอง ผมก็กลับห้องของผมเหมือนกัน งานก็เสร็จแล้ว
ไปนอนอ่านหนังสือดีกว่า... เมื่อผมเปิดประตูห้องของตัวเองก็พบกับคุณลูกผอ.นอนสง่าอยู่บนเตียง เขาหันมามองผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย...หรือว่าผมเข้าห้องผิด ?
"ขอโทษครับ ผิดห้อง" ผมปิดประตูห้องก่อนจะดูหมายเลขห้องอีกที ก็ห้องผมนี่ ... ผมเลยเปิดประตูอีกครั้งเผื่อว่าผมอาจจะฟังผอ.พูดจนตาลาย แต่ก็ยังเห็นเขาอยู่ที่เดิม
"นี่ก็ห้องแกน่ะแหละ ตู้หนังสือเยอะชะมัด ถ้าเกิดแผ่นดินไหวขึ้นมามันคงล้มทับแกตายคาเตียงแน่ๆ" เขาว่า อย่าพูดให้มันเป็นลาง.....
"เอ่อ..ครับ" ผมเดินเข้าไปในห้องตัวเอง เตียงมันยังมีเตียงเดียว แล้วจะนอนยังไงล่ะ ปกติห้องของผมมันห้องพิเศษนะ อย่างว่าลูกผอ.คงเส้นเข้ามาในห้องของผม
"เตียงมันมีเตียงเดียว จะนอนยังไงครับ"
"ก็นอนด้วยกันไปสิ อย่าโง่ได้มะไอเตี้ย" ครับ ผมเตี้ย ผมขอโทษก็แล้วกัน !!!
"แล้วมันจะนอนได้ยังไงครับ"
"ก็อย่างนี้ไง !"เขาฉุดผมลงไปบนเตียง แล้วเขาก็ขึ้นคร่อมผม ซึ่งผมก็หวังว่าเขาไม่ใช่พวกวิปริตผิดเพศหรอกนะ
"นายนี่ดูใกล้ๆก็น่ารักดีนะ" สรุป...มันวิปริตผิดเพศจริงๆน่ะแหละ
"..." ผมได้แต่เงียบ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปเข้าห้องนํ้า... ผมแค่ขอภาวนาให้อยู่ร่วมกับคนพรรนี้ได้ก็พอแล้วล่ะ.............
___________________________________________________________________________________________________________
