[Special events] 5 spice [รับสมัครผู้เข้าร่วม]

-7-

“น๊าาาาา ~ ป๊า ได้มั้ยอ่ะ น้าาาาาาา ~” ฉันนั่งบนพื้นข้าง ๆ ป๊าที่นั่งบนเก้าอี้นวมสีเลือดหมูในเช้าวันรุ่งขึ้น

“ยังไงก็ไม่ได้” คำตอบของป๊าก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่ว่าฉันจะอ้อนขอไปนอนหอมาตลอด 4 วัน คำตอบก็คือ .. ไม่ =_=

“นอนหอแค่เทอมเดียวเอง นอนหอครึ่งเทอมก็ได้ !!” ฉันลงมากอดขาป๊าไม่ยอมปล่อย

ป๊าสะบัดขาแบบเบา ๆ ไม่กล้าสะบัดแรงเพราะกลัวฉันกระเด็นในขณะที่ยังคงนั่งบนเก้าอี้นวม

“พ่อยืนยันว่า ไม่ !!” ป๊ายังคงคัดค้านฉันต่อ

“ฮือ ~ ป๊าใจร้าย ! หนูโตแล้วนะป๊า !! หนูดูแลตัวเองได้” ฉันยังไม่ย่อท้อ

“คุณคะ ลูกเขาโตแล้วนะ ให้ลูกดูแลตัวเองบ้าง ไม่งั้นเขาจะช่วยอะไรตัวเองไม่ได้นะคะ” ม้าเดินมาจากข้างหลังก่อนที่จะคุยกับป๊า รักม้าจัง >w<

“แต่ .. แต่ว่า ..” ม้ายิ้มให้ป๊า แต่ไม่ได้ยิ้มแบบอ่อนโยนซักเท่าไหร่ เหมือนจะยิ้มน่ากลัวมากกว่า

“ก .. ก็ได้จ้ะ” ในที่สุดคำว่า 'ได้' ก็ออกมาจากปากของป๊า เย้ ~ ในที่สุด ไม่มีใครมาคอยคุมฉันซะที !

“ขึ้นไปเก็บของสิจ๊ะ”

“เย้ ~ ขอบคุณค่า ม้า ~” ฉันวิ่งเข้าไปกอดม้าแน่นอย่างดีอกดีใจก่อนที่จะวิ่งออกนอกห้องกำลังจะขึ้นบันได

“เดี๋ยว อาเรีย !” ฉันหันไปทางป๊า

“แค่ครึ่งเทอมนะ แต่พ่อจะโทรไปถามทุกคืน ถ้าลูกไม่รับภายใน 1 นาที พ่อจะถือว่าลูกกำลังลำบาก ! แล้วพ่อจะไปรับลูกกลับบ้าน”

“ค่ะ ป๊า” 1 นาทีเรอะ =_= ถ้าเกิดฉันลืมมือถือไว้ซักที่จะทำยังไงดีเนี่ย ช่างมันเถอะ รีบขึ้นไปเก็บของดีกว่า

“ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก โชคดีจ้ะ พ่อกับแม่จะคิดถึงลูกน้าาาา ~” ม้าโบกมือให้ฉันโดยที่ม้ากับป๊ายังอยู่ในรถฮอนด้าสีดำ

“เดี๋ยวพ่อจะส่งเงินให้เดือนละครั้งนะลูก !~” ป๊าตะโกนตามหลังแม่มา เหมือนเงินเดือนเลยแหะ =_=

“ค่ะ บายค่ะป๊า ม้า” ฉันโบกมือให้ทั้งคู่ก่อนที่รถฮอนด้าจะแล่นหายไป ในที่สุด ฉันก็จะได้นอนหอแล้ว

นอนหอครั้งแรกในชีวิต !~ ตื่นเต้นจังเลยแฮะ แต่ว่าหอพักหญิงมันไปทางไหนหว่า =_=' ฉันลืมทางหมดละ ปิดเทอมนาน

ฉันมองหาใครซักคนที่ดูแล้วน่าจะช่วยฉันได้ และแล้วฉันก็เห็นหญิงสาวมีร่างสูงเพรียวคนหนึ่งหน้าตาสะสวย เธอมีผมสีน้ำเงินเข้มที่ยาวไปถึงเอว

มีนัยน์ตาสีน้ำเงินเป็นประกาย ดูแล้วน่าจะเป็นคนเงียบ ๆ ฉันลองไปถามเขาดีมั้ยเนี่ย กลัวเขาเมินใส่ฉันจัง เขาคงไม่หยิ่งหรอกเนอะ

อาจจะแบบแค่ดูเงียบ ๆ ก็ได้ ลองก็ลองดีกว่าเดินหลงทางไปทั่วโรงเรียนที่มโหฬารนี้

“เอ่อ .. ขอโทษนะคะ” ฉันทักเขาอย่างสุภาพ

“คะ ..”

“คือ หอพักหญิงอยู่ไหนหรอคะ พอจะรู้มั้ยคะ” ฉันถามเข้าประเด็นทันที

“โรงเรียนนี้หอพักมันปนกันทั้งเพศหญิงละชายค่ะ .. แต่จะนอนเดี่ยวก็ได้ ..” ฉันตกใจมากเมื่อได้ยินประโยคแรก

แต่ก็โล่งอกเมื่อได้ยินประโยคหลัง

“อ่อ แล้วไปทางไหนหรอ” ฉันถามต่อ แล้วเธอก็ชี้ไปที่ตึกใหญ่ตึกหนึ่ง มีป้ายเขียนไว้ตัวใหญ่ ๆ ว่า 'หอพักรวม'

รู้สึกเหมือนมีรอยร้าวค่อย ๆ ขึ้นที่หน้าฉันแหะ

“ขอบคุณมากค่ะ >/|\<;” ฉันไหว้ขอบคุณก่อนที่จะวิ่งหนีเข้าหอเพื่อหนีความหน้าแตก .. หอพักโรงเรียนนี่สะอาดดีแฮะ

ไม่เห็นจะเหมือนหอพักในการ์ตูนที่ฉันอ่านมาทั้งหมดซะเท่าไหร่ หอพักโรงเรียนทีนี้มันค่อนข้างจะดูอลังการกว่าในการ์ตูนอยู่

เอาเถอะ ฉันเดินไปหาครูที่อยู่ในห้องหนึ่งซึ่งมีกระจกใสกั้นอยู่ระหว่างห้องครูกับห้องนี้ ในอีกฟากหนึ่งของกระจกใส

มีคุณครูผู้หญิงที่มีลำตัวค่อนข้างอ้วน ใส่ชุดปกปิดมิดชิดทุกอย่าง ใส่เสื้อแขนยาวสีขาวโล้น และใส่กระโปรงสีน้ำตาลยาวเกินเข่าเล็กน้อย หน้าตาดูโหด ๆ

“ขอโทษนะคะ เอ่อ .. คือ .. ขอกุญ ..” ไม่ทันได้พูดจบประโยค ครูตัวอ้วนก็ยื่นกุญแจที่มีป้ายเล็ก ๆ ที่มีเลข 034 ห้อยอยู่

“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับมาและค่อย ๆ หันหลังกลับมา พบคนหนึ่งหน้าตาเหมือนคนเกาหลี ฉันไม่แน่ใจว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

เธอซอยผมสีน้ำตาลแดงของเธอสั้นเหมือนผู้ชาย แต่หน้าดูยังไง ๆ ก็ผู้หญิง สงสัยจะเป็นทอมละมั้ง ที่แน่ ๆ เธอมีผิวที่ขาวเนียน ตาสีน้ำตาลเข้ม

และใส่กระดานบ่ามาในชุดนักเรียน โรงเรียนนี้มันใส่กระดานบ่าได้ด้วยเรอะ =_= เธอกำลังเดินเข้ามาในหอพร้อมกับถือแผนที่แปลก ๆ มาในมือ

สงสัยจะมาพักหอเหมือนกัน ช่างเถอะ ฉันหาห้องตัวเองให้เจอก่อนดีกว่า ค่อยไปสนเรื่องคนอื่น ฉันขึ้นบันไดไปโดยมือยังถือกุญแจและกระเป๋าของฉันอยู่

ขึ้นไปชั้นที่ 1 ไล่ดูเลขทีละห้อง ๆ ที่หน้าประตู ชั้นนี้ไม่มีแหะ ห้อง 034 อยู่ไหนเนี่ย ชั้นนึงมีประมาณ 10 ห้อง งั้นห้อง 034 ก็น่าจะอยู่ชั้น 3

ฉันรีบวิ่งขึ้นบันไดข้ามชั้น 2 ไป บันไดชันจังเลยแหะ หรือเพราะฉันขาสั้นเอง =_=a และแล้วท้ายสุดฉันก็ถึงชั้น 3 ซะที

ฉันค่อย ๆ เดินไล่ดูทีละห้องจนกระทั่งเจอห้อง 034 ซะที เย้ ห้องพักจ๋า ฉันมาแล้ว ~ ฉันชะงักมือไว้ก่อนที่จะบิดลูกบิด

ถ้าเกิดรูมเมทฉันเป็นผู้ชายขึ้นมาล่ะ จะทำยังไงดีนะ ถ้าป๊ารู้ว่าฉันมีรูมเมทเป็นผู้ชาย ป๊าต้องมารับฉันกลับบ้านแน่ ๆ เลย

เอาเถอะ อย่าคิดมาก ๆ ฟ้าคงไม่โหดร้ายกับฉันขนาดนั้นหรอก ฉันปัดความคิดบ้า ๆ ออกจากหัวก่อนที่จะบิดลูกบิด

แอ๊ดดด ..

ฉันค่อย ๆ เปิดประตูและกำลังกวาดสายตาสำรวจห้องให้ทั่ว และแล้วสายตาก็ไปสะดุดสิ่งมีชีวิตเพศผู้สิ่งหนึ่ง

เป็นร่างของชายหนุ่มที่กำลังนั่งอ่านหนังสือภาษาอะไรไม่รู้ ดูแล้วน่าจะเป็นภาษาญี่ปุ่นอยู่บนเตียงที่อยู่ฝั่งขวา

เขามีผมสีทองออกน้ำตาลเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ร่างกายดูบอบบางเหมือนผู้หญิง เขากำลังมองมาที่ฉัน

“ขอโทษค่ะ ผิดห้อง” ฉันกล่าวก่อนที่จะปิดประตูและดูให้แน่ใจอีกทีว่านี่คือห้อง 034 แน่ ๆ .. ก็ถูกแล้วนี่ ห้อง 034

ฉันเปิดประตูอีกรอบ หวังว่าผู้ชายบนเตียงที่เห็นเมื่อซักครู่นี้จะเป็นแค่ภาพหลอนที่ฉันระแวงว่ามีจะผู้ชายเป็นรูมเมทด้วย

แอ๊ดดด ..

ฉันกวาดสายตาไปรอบห้องอีกครั้ง และค่อย ๆ กรอกตาไปมองฝั่งซ้ายของห้อง ขอร้องละ หายไปทีเถอะ !

“ภาพติดตาสินะ =_=” ฉันพูดปลอบใจตัวเองเพราะผู้ชายมันยังไม่หายไป !! ภาพคงจะติดตา ฉันปิดประตูอีกรอบ

ก่อนที่มองป้ายเล็ก ๆ ที่ห้อยอยู่กับกุญแจอีกรอบ มองยังไง ๆ ก็เลข 034 ห้องนี้มันห้องของฉันนี่นา แล้วหมอนั้นเข้าห้องฉันามได้ยังไง

นอกจากมันจะมีกุญแจห้อง รู้นะว่าห้องพักมีกุญแจ 2 ดอก แต่อีกดอกมันต้องอยู่กับครูนี่ ! เอาฟะ ถ้ารอบนี้มันยังไม่หาย ฉันว่าคงจะมีผู้ชายเป็นรูมเมทจริง ๆ แล้วละ

ฉันทำใจซักพักก่อนที่จะเปิดประตูอีกครั้ง

แอ๊ดดด ..

คราวนี้ฉันไม่มองห้องฝั่งซ้ายก่อน มามองฝั่งขวาทันที .. มันก็ยังอยู่ และมันก็มองฉันด้วยสายตาที่รำคาญ สงสัยนี่คงเป็นผู้ชายจริง ๆ ด้วย

“ท .. ทำไมนายมาอยู่ในห้องของฉัน !!”

“.. ?” เขาทำหน้างงเล็กน้อยราวกับว่าฟังภาษาไทยไม่ออก

“นี่นายฟังภาษาไทยไม่ออกรึไง” เขาก็ทำหน้ามึนอยู่ดี

“นี่นายกวนฉันรึเปล่าเนี้ย !!” ฉันเริ่มจะหงุดหงิดเล็กน้อย แต่เขาก็ทำหน้าเหมือนเดิมอยู่ดี หรือเขาจะฟังไทยไม่ออกจริง ๆ นะ

“เอ่อ .. อิเตะคุดะไซ (ช่วยพูดอะไรหน่อย)” ฉันลองพูดกับเขาด้วยภาษาญี่ปุ่นดูเพราะฉันเห็นเขาอ่านหนังสือญี่ปุ่น

“เดสุ ? (ครับ/ค่ะ)” ฉันเองก็พูดภาษาญี่ปุ่นได้ไม่มากหรอก ฉันย้ายมาอยู่ไทยมานานจนจะลืมภาษาญี่ปุ่นหมดละ

ถามเป็นภาษาอังกฤษก็ได้ ! =_=" ถึงจะไมค่อยเก่งอังกฤษก็เถอะ

“อ่า .. เอ่อ .. Why you .. เอ่อ .. Why you're here?”

“Teacher give key to me ..” ฉันว่าครูที่ดูแลหอคงต้องอ่านหนังสือจนเมาแน่ ๆ เลย ถึงเผลอให้กุญแจอีกดอกให้กับฉัน

ฉันไม่พูดอะไรต่อ ฉันรีบจนเผลอทิ้งกระเป๋าไว้ที่ห้องและวิ่งลงมาหาครูตัวอ้วนคนนั้น แต่ว่า .. พอมาถึงก็ไม่อยู่ซะละ

ไปไหนฟะ ในเวลาแบบนี้เนี้ย =^=

แง่ม อาจจะมีภาษาญี่ปุ่นมาปนบ้าง แต่ก็มีคำแปลให้ละนะ =^=" ภาษาอังกฤษคงไม่ต้องเนอะ

ถ้าพูดหรือแปลญี่ปุ่นผิดก็ขออภัย เพราะพิมพ์ตามที่เรียนมาแล้วจำได้ = =;

รู้สึกว่าบทนี้เน่าแปลก ๆ T^T

แอร๊ย อายจัง =^="

ปล. ขอบคุณมากจ้าแนทที่ตอบ >w<