แต่วแล้วววววววววว
Chapter 14 อาวุธในตำนานที่มาพร้อมกับปีศาจ!
หลังจากที่ทุกคนเดินทางออกจากป่าลึกที่แสนประหลาดนั้นมาได้ประมาณ 4 ชั่วโมง ทุกคนกี่เข้าสู่แถบทะเลทรายของหมู่บ้าน ฮาฟเวล ที่ร้อนระอุ หมู่บ้านฮาฟเวลเป็นหมู่บ้านเล็กๆใจกลางทะเลทราย ที่มีรัศมีความกว้างประมาณ 10 กิโลเมตร หมู่บ้านนี้ตั้งอยู่ในแถบอีบู ซึ่งเป็นแถบของโจรป่าทะเลทราย พูดง่ายๆคือ แถบนี้จะมีโจรทะเลทรายป้วนเปี้ยนอยู่บ่อยและเยอะมาก เพราะฉะนั้นจึงเป็นเขตที่อันตรายและไม่สมควรพักเป็นที่สุด ประชากรของหมู่บ้านมีประมาณ 3-4 ร้อยคน อาจจะดูน้อยมากเพราะความจริงแล้วประชากรของหมู่บ้านนี้มีมากถึง 1 พันคน แต่เพราะความร้อนของทะเลทรายหลายคนจึงย้ายไปอยู่ตามเมืองต่างๆเพื่อความสบายของตน...
“อ๊ากกกกกกกกกก!!!! ทำไมที่นี่มันร้อนอย่างนี้เนี่ย ถึงเป็นทะเลทรายแต่ร้อนเกินเหตุแล้วนะเฟ้ย = =*”
คิดพูดพลางเข้าไปยืนอยู่ไกล้ๆไอซิสเพราะเห็นว่าไอซิสไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับความร้อนของทะเลทรายนี้เลย
“นี่! ไอซิสเธอไม่รู้สึกร้อนอะไรเลยรึไงอ่ะ เห็นเดินสบายใจเฉิบเลย”
คิดถามไอซิสอย่างงงๆ
“ไม่นี่...อย่าลืมสิว่าชั้นเก่งจนสามารถใช้ได้ทุกธาตุเลยนะ”
ไอซิสพูดพลางเดินต่อไปอย่างสบายใจเฉิบ
“เฮ้! นี่ก็แสดงว่าเธอใช้เวทต์ธาตุน้ำแบบเบาๆใส่ตัวเองงั้นหรอ”
คิดถามไอซิสพลางเดินต่อไปไม่หยุด
“อืม...”
ไอซิสตอบอย่างสั้นๆแต่ได้ใจความ
“นี่ๆ งั้นก็แสดงว่าทำให้ทุกคนได้สิ ใช่ป่ะ ใช่ปะ”
คิดถามพลางทำหน้าตายิ้มแย้มร่าเริง
“ก็ได้อ่ะแล้วก็ทำให้หมดแล้วด้วย”
ไอซิสตอบพลางรีบเดินไปข้างหน้าเพราะคนอื่นเดินไปไกลมากแล้ว
“เฮ้ แล้วทำไมชั้นไม่ได้ล่ะเอาเปรียบกันนี่น๊า”
คิดพูดพลางทำหน้าอ้อนวอนไปด้วยปนกับความโมโหในใจเล็กน้อย
“ก็เห็นนายเดินนำหน้าไปนี่น๊า...เห็นแนทบอกว่าเรียกเท่าไหร่ก็ไม่หันมาก็เลยไม่ได้ทำให้”
“งั้นทำให้ตอนนี้ได้ป่าวอ่ะ*-*”
คิดพูดพลางทำสายตาอ้อนวอนสุดขีด
“ไม่ต้องแล้วมั้ง...ดูข้างหน้าสิคะ”
ไอซิสพูดพลางชี้นิ้วไปด้านหน้าให้คิดได้เห็นหมู่บ้านเล็กๆที่ตั้งอยู่ตรงหน้า
“*-* หมู่บ้าน *-* แบบนี้ก็มีของอร่อยๆให้ทานเยอะเลยสิ*-*”
คิดพูดพลางดวงตาของเค้าเป็นประกายไม่หยุด
“เอาล่ะทุกคนข้างหน้ามีหมู่บ้าน หากเข้าไปแล้วก็อย่าไว้ใจใครง่ายๆนะ เพราะเราไม่รู้ว่าในนั้นจะมีปีศาจแฝงอยู่รึเปล่า”
อากามิพูดอย่างเข้มแข็งพลางเร่งฝีเท้ารีบเดินเข้าไปในหมู่บ้านทันที
“*-* เข้ามาไนนี้ปล้วเย็นสบายจังเลย ไม่ร้อนเหมือนข้างนอกเลยอ่ะ *-*”
คิดพูดโดยที่หน้าของเค้าหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆหมู่บ้านไม่หยุด
จ๊อก แจ๊ก จ๊อก แจ๊ก~~~~
เสียงผู้คนในหมู่บ้านคนกันดังแบบไม่หยุดแต่ฟังดูไม่น่าลำคานท่าไหร่ เพราะมีแต่เสียงด้านการซื้อขายและถามสารทุกข์สุขดิบกันทั้งนั้น ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งอะไรจึงฟังแล้วสบายหูหน่อย
“อ่าว นักเดินทางรึ ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านฮาฟเวล ข้าคือ
ฟินิกส์ หัวหน้าหมู่บ้านแห่งนี้ พวกท่านต้องการที่พักหรือไม่ข้าจะได้ให้คนไปเตรียมไว้ให้”
ชายวัยกลางรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้ามีหนวดเคราเล็กน้อย ไว้ผมยาวแต่มัดรวบไว้ด้านหลังแต่งกายด้วยชุดชาวบ้านทั่วไป(เสื้อแขนสั้น และกางเกงขายาวที่ทำจากผ้าฝ้ายบางๆ) แต่ดูภูมิฐานนิดหน่อยกล่าวกับทุกคน
“พวกเราคือ นักรบจากค่ายเอลจิงเซลมิใช่นักเดินทางแต่อย่างใด เราเพียงแค่เดินทางตามหาสิ่งศักสิทธิ์ เจ็ดชิ้นและเดินทางผ่านมาเท่านั้น แต่หากท่านมีที่พักให้เราเราก็ยินดีที่จะพักที่นี่สักวันสองวันละกัน”
อากามิกล่าวกับฟินิกส์ด้วยท่าทางที่สุภาพ
“ถ้าเช่นนั้นเชิญทุกคนตามข้ามาได้เลยนะ เห็นอย่างนี้หมู่บ้านเราก็มีโรงแรมเหมือนกันนะ^^”
ฟินิกส์พูดแล้วนำทางทุกคนไปทันที
ระหว่างทางหลายคนเดินไปสำรวจหมู่บ้านไปด้วยซึ่งดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติถ้ามีก็มีแต่หมาแมวที่ทะเลาะกันไปวันๆเท่านั้นเอง
“เอาล่ะ ถึงแล้วล่ะนะ ที่นี่คือโรงแรมเล็กๆของหมู่บ้านฮาฟเวลของเราเชิญพวกท่านเข้ามาข้างในเลยดีกวานะ”
ฟินิกส์พูดและพาทุกคนเข้าไปข้างในทันที
“โรงแรมนี้ภายนอกอาจจะดูล้าสมัยและเล็กมากนะแต่ภายในเนี่ย จะมีเทคโนโลยีมากมายเลยล่ะ ทั้ง คลื่นสัญญาณหรือเทคโนโลยีอะไรต่างๆที่นี่ก็มีหมดแหละนะ ออ โรงแรมนี้น่ะ สร้างจากพลังเวทย์มนต์ของผู้ใช้มนตราในหมู่บ้านของเราเพราะฉะนั้นวางใจได้นะเพราะในโรงแรมนี้ปลอดภัยกว่าที่อื่นๆในหมู่บ้านเลยล่ะ เชิญทุกท่านติดต่อประชาสัมพันธ์และเอาของไปเก็บบนห้องหรือไปพักผ่อนได้เลยนะ พวกท่านนี้ก็ประมาณ 40 คน อืมแค่นี้ครบทุกห้องพอดีเลย เอาล่ะเชิญทุกท่านตามสบายนะ หากหิวละก็ทางด้านซ้ายมีห้องอาหารนะจะเป็นั่งคุยกันที่นั่นก็ได้ ข้าไปล่ะ”
ว่าแล้วฟินิกส์ก็เดินออกไปทันที
“ *0* อย่างกับโรงแรมห้าดาวแน่ะไม่สิยิ่งกว่าด้วยซ้ำ ไม่อยากจะเชื่อว่าในที่แบบนี้จะมีโรงแรมแบบนี้ด้วยอ่ะ”
คริสพูดพลางเดินไปรอบบริเวณ
“ยังไงซะทุกที่ที่เราไปก็เพื่อจะตามหาอาวุธในตำนานนี่น๊า ชั้นว่าเรารีบเอาของไปเก็บบนห้องแล้วมารวมตัวกันที่ห้องอาหารละกันนะ”
เพชรพูดพลางเดินไปที่ประชาสัมพันธ์ทันที
แล้วทุกคนก็ ไปติดต่อประชาสัมพันธ์แล้วเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องทันที
...20นาทีผ่านไป...หลังจากที่ทุกคนเอาของไปเก็บบนห้องเรียบร้อยทุกคนก็ลงมาที่ห้องอาหารตามที่ตกลงกันไว้ทันที(ผู้กล้าและเอลฟ์)
“ชั้นว่าที่นี่มันไม่แปลกเกินไปหน่อยหรอ โรงแรมนี่หรู่ยิ่งกว่าในเมืองอีกอ่ะ แถมดูๆแล้วนะระบบป้องกันอันตรายก็สูงด้วยล่ะ”
แนทพูดพลางกวาดสายตาไปรอบโรงแรม
“ชั้นก็คิดเหมือนกันนะ ที่นี่จะต้องมีอะไรที่แปลกๆอยู่แน่ๆ”
โซลพูดขึ้นพลางดื่มน้ำส้มในแก้วของตัวเองไปด้วย(ไปเอามาหลังจากมาที่ห้องอาหาร)
“งั้นข้าชั้นว่าพวกเราลองสำรวจที่นี่กันมั้ยล่ะ ไหนๆก็ได้พักที่นี่กันแล้วนิ”
นิวทิร่าเสนอกความคิดเห็น
“อืม~ก็ไม่เลวนะนิวทิร่า เพราะที่นี่มันก็แปลกจริงๆ เอาเป็นว่าเราพิสูทธิ์ตอนนี้เลยมะ”
เกิ้ลเสนอความคิดเห็นเพิ่มาอีกนิดหน่อย
“อืม!~”
ทุกคนขานรับพร้อมกันและเดินออกจากโรงแรมทันที
“ข้างนอกนี่ก็ไม่มีอะไรน่าแปลกนี่น๊า”
แนทพูดขึ้นพลางสายตายังมองไปรอบๆไม่หยุด
“อืม~จริงด้วยนะ ชั้นว่าเราเดินดูอีกนิดดีกว่า นี่ก็ไกล้จะค่ำละถ้าไม่มีอะไรเราก็กลับไปที่โรงแรมกันก่อน ค่ำๆค่อยมากันใหม่เผื่อมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น”
วีอาเทียสพูดขึ้นแล้วทุกคนก็เดินไปเรื่อยๆจนรอบหมู่บ้าน
ในที่สุดก็ไม่พบอะไรผิดปกติ ทุกคนจึงกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง ตกดึกทั้งสิบคนก็รวมตัวกันอีกครั้งตามที่ได้ตกลงกันไว้และออกมาสำรวจอีกรอบทันที
“แปลกจังทั้งๆที่ยังไม่ดึกเท่าไหร่นิน๊าทำไมผู้คนหายไปกันหมดล่ะ”
เวอาเทียสพูดอย่างงงๆ
วิ้ว~~~~~
เสียงลมพัดทรายดังก้องอยู่ในหูของทุกคน ซึ่งดังแบบไม่รู้สาเหตุ เพราะเสียงนี้มันแปลกมากๆ
“สวัสดีเหล่าผู้กล้าและสหายเอลฟ์ทั้งสาม...”
เสียงบุคคลปริศนาดังขึ้นในควมเงียบทุกคนจึงตื่นตกใจบ้างเล็กน้อย
“นะ...นั้นเสียงใครน่ะ”
คริสพูดขึ้นอย่างกระวนกระวาย
“โอ๊วว~~ใจเย็นไว้ คริสโตเฟอร์ ข้าไม่ทำอะไรพวกเจ้าหรอกน่า แค่ต้องการความสนุกนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง…”
บุคคลปริศนาพูดขึ้นอย่างเยือกเย็น
“ยะแย่แล้ว! ท่านนักเดินทางที่นี่อันตรายนะท่านอย่างเข้าไกล้โจรทะเลทรายกว่านี้เลยพวกท่านอาจจะไม่รอดก็ได้”
ฟินิกส์รีบวิ่งมาหาทุกคนทันทีที่เห็นเหตุการณ์
“โจรทะเลทรายงั้นหรอ”
นิวทิร่าพูดขึ้นอย่างตกใจ
“หึ! ข้าไม่ใช่โจรทะเลทรายกระจอกพวกนั้นหรอกนะ...พวกนั้นน่ะโดนพวดข้ากำจัดไปหมดแล้วล่ะ หึๆ”
บุลคลปริศนาพูดอย่างสะใจและเงาลางๆที่เห็นคือเค้ายิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“แล้ว..แล้วแกเป็นใครกันล่ะ”
ฟินิกส์พูดอย่างงุนงง
“หึ ข้าก็คือ
โอวี่ ปีศาจแห่งทะเลทรายยังไงล่ะ!”
ปีศาจเผยให้เห็นร่างที่แท้จริงของตัวเองร่างนั้นดูเหมือนมนุษย์ทั่วไปตัวสีผิวออกเป็นสีทราย ใบหน้ามีรอยอะไรบางอย่างขีดไว้เหมือนหนวดแมวแต่งกายด้วยชุดเสื้อแขนยาวหนังสีน้ำตาลพาดไหล่ดัวยเชือกหนาสวมสร้อยคอรุงรังและสวมผ้าคลุมลายไฟสีดำในทะเลทราย...
“งั้น งั้นแกก็เป็นสมุนของดราโกเนียสน่ะสิ”
วีอาเทียสพูดขึ้นอย่างตกใจ
“หึ! เก่งนี่ แต่ยังไงซะวันนี้พวกเจ้าต้องทำให้ข้าสนุกนะ”
โอวี่พูดแล้วแสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วเริ่มเปิดฉากการต่อสู้ทันที
“เพลิงทะเลทรายวินาศ” โอวี่ใช้สกิลที่ทำให้เกิดพายุทะเลทรายขึ้นเพื่อรบกวนสมาธิในการต่อสู้ของทุกคน
“มันไม่ได้ผลหรอกน่า “เรียกเกราะคุ้มกาย” ”
แนทตะโกนขึ้นและใช้สกิลเรียกเกราะคุ้มกายให้กับทุกคนจึงทำให้ฝุ่นทรายไม้สามารถทำอะไรทุกคนได้ “เก่งพอตัวเลยนะ แนท...” โอวี่พูดและหยุดไปซักพักก่อนจะเริ่มการต่อสู้อีกครั้ง “ทรายอสูร” โอวี่ใช้สกิลที่ทำให้ทรายกลายเป็นนักรบทะเลทรายขึ้นมาโอวี่ใช้สกิลนี้สร้างนักรบทะเลทรายขึ้นมาประมาณ 100 ตัว แล้วสั่งให้มันบุกโจมตีทันที
“เอ๊ะ ทรายใช้อาวุธทำอะไรมันไม่ได้แน่ นอกจากเวทย์น้ำเท่านั้น ไอซิส ความหวังอยู่ที่เธอแล้วนะ”
โซลพูดพลางถอยหลังไปเรื่อยพร้อมกับทุกคนเพื่อหลีกทางให้กับไอซิส
“ชั้นจะใช้พลังเวทย์มนต์ของชั้นจัดการแกเอง!”
ไอซิสตะโกนขึ้นและใช้สกิล “บาเรีย”เพื่อสร้างเกราะให้กับตัวเองก่อนแล้วจึงใช้สกิล “วอเทอร์แมชเชอร์รูจ” สร้างฝนน้ำแข็งที่ตกลงมาอย่างหนักใส่นักรบทะเลทรายทำให้มันแข็งและแตกสลายไปหลายสิบตัวและตามด้วย “ดาเมจวอเทอร์” โดยยิงลูกไฟเวทย์(น้ำ)ขนาดใหญ่ไปที่ใจกลางฝูงนักรบทะเลทรายทำให้ตอนนี้นักรบทะเลทรายเหลือแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นและMPก็เหลือไม่มากไอซิสจึงตั้งจิตอธิฐานให้พลังครั้งสุดท้ายนี้สำฤทธิผลสามารถกำจัดนักรบทะเลทรายได้จนหมดสิ้นไป และแล้วแสงสว่างที่เกิดขึ้นจากไม้เท้าของไอซิสก็ก่อให้เกิดไม้เท้าในรูปแบบใหม่ เป็นไม้เท้าที่มีความยาวเท่าแขนหัวของไม้เท้าเป็นรูปกาที่กำลังกางปีกสีดำออกมาอย่างเต็มๆและพร้อมที่จะบินตลอดเวลา ด้ามจับมีขนาดพอดีมือและเรืองแสงสีฟ้าบ่งบอกให้รู้ว่ากำลังใช้ธาตุน้ำอยู่ MPจาก 2560 ก็เพิ่มขึ้นเป็น4790 ในพริบตา ความรู้สึกในตัวไอซิสรู้สึกได้ถึงพลังที่ออกมาจากไม้เท้าโฉมใหม่ที่ความรู้สึกเหมือนมัพลังที่แข็งแกร่งที่ถูกปิดผลึกไว้ในตัวได้ถูกปลดปล่อยออกมา
“อะ..อะไรกันน่ะ ข้าข้าทำให้เจ้าได้อาวุธในตำนานอย่างนั้นหรอ!”
โอวี่ร้องขึ้นอย่างตกใจสุดขีด
“หึ!ขอบคุณมากนะโอวี่ ถึงเวลาปิดฉากเกมนี้ซะทีเถอะ!”
“เบิร์นนิ่ง รีแพจเจอร์” สกิลของไอซิสถูกปล่อยออกอย่างเต็มกำลังโดย MP ถูกใช้ไปกับสกิลนี้จนหมดไปในทันทีและแล้วนัรบทะเลทรายก็หายไปจนหมด
“หึ! เจ้าเก่งมากนะไอซิส สมแล้วที่...ช่างเถอะ เอาล่ะ คราวนี้ข้าออมมือให้แต่คราวหน้าพวกเจ้าไม่รอดแน่!”
ว่าแต่โอวี่ก็หายตัวไปกับฝุ่นทรายทันที...
สมุนของดราโกเนียสได้ปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว จะมีตัวอื่นปรากฏขึ้นมาอีกหรือไม่แลคำที่โอวี่กำลังจะพูดนั้นคืออะไรกันแน่ โปรดติดตามอ่านต่อตอนหน้า...The end of the chapter 14
กระหายนิยาย 
