Chapter 16 เทพผู้พิทักษ์
แฮก~ แฮก~
“ท่านอากามิครับเราเดินทางมานี่ก็ปาไปเกือบ 5 ชั่วโมงแล้วนะครับ ทำไมยังไม่เจอสถานที่ที่คิดว่าจะมีอาวุธในตำนานอยู่เลยล่ะครับแฮก~แฮก~”
คริสพูดพลางเหนื่อยหอบ
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เพราะข้ามีหน้าที่แค่นำทางพวกเจ้าไปทางทิศตะวันออกเท่านั้นเอง”
อากามิพูดอย่างเยือกเย็น
“สวัสดียามเย็นนักรบทุกคน เดินทางมาเนี่ยพวกเจ้าเหนื่อยรึเปล่าล่ะ”
เสียงใครบางคนพูดขึ้น
“ใครน่ะ ธิดาแห่งลูซิสหรอ”
โมโน่พูดขึ้นอยางตกใจ
“ฮ่าๆ/!/ข้าเนี่ยนะธิดาแห่งลูซิส ไม่มีทางหรอก เพราะข้าไม่ได้ถูกจัดอยู่ในหมู่เทพขั้นสูง ของข้าแค่ปานกลางเท่านั้นแหละนะ^^”
เสียงปริศนาพูดอย่างอารมณ์ดี
“แล้วท่านเป็นใครกันล่ะ ทำไมมาทักพวกเราทั้งๆที่เป็นถึงเทพ”
คิดตะโกนขึ้น
“ข้าน่ะหรอ ข้าคือ
รีโอน่า บุตรธิดาแห่งซูต ยังไงล่ะ”
รีโอน่ากล่าวแนะนำตัวแล้วจู่ๆก็มีหญิงสาวผมยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อน ถักเปียด้านหน้าสองข้างพอสวยงาม ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนดูสดใสร่าเริง แต่งตัวด้วยชุดสีครีมอย่างสวยงาม ก็ค่อยๆร่อนกายลงมาสู่พื้นแผ่นดิน ปรากฏกายให้ทุกคนได้เห็น
“แปลกใจใช่มั้ยล่ะ ว่าอะไรคือเหตุผลให้ข้าทักพวกเจ้าน่ะ^^”
รีโอน่าพูดอย่างอารมณ์ดี
“ใช่!”
ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน
“โอ่ๆ~อย่างซีเรียสสิ ข้าไม่ถือตนกับมนุษย์หรอกนะ โดยเฉพาะเหล่านักรบน่ะ^^”
รีโอน่าพูดพลางฉีกยิ้มนิดๆเพื่อเกลี้ยกล่อมไม่ให้ทุกคนโมโห
“แล้วท่านมาทักพวกเราทำไมกัน…”
เกิ้ลถามรีโอน่าอย่างสุภาพ
“ข้าก็จะลงมาคอยช่วยเหลือวกเจ้าต่างหากล่ะ^^”
“หา!”
ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกัน
“แหมๆ อย่าตกใจไปที่จริงข้าก็ไม่อยากลงมาหรอกน่า เพราะท่านซันเบิร์ดขอร้องหรอกนะข้าถึงยอมมา”
“ซันเบิร์ดหรอท่านธิดาแห่งลูซิสน่ะนะ ไม่จริงแน่ๆ เพราะท่านซันเบิร์ดบอกว่าจะคอยช่วยเราเองนี่น๊า”
โซลพูดขึ้นอย่างตกใจ
“หยุด! พวกเจ้าจะทะเลาะกันไปทำไมกัน ถ้าท่านซันเบิร์ดส่งมาจริงก็แสดงว่าท่านกลัวเราจะตามหาอาวุธในตำนานไม่ทันตามกำหนด ท่านก็เลยส่งรีโอน่าลงมาช่วยเราน่ะ พวกเจ้าอย่าได้ทะเลาะกันอีกล่ะ”
อากามิพูดอย่างเอาจริงเอาจัง
“ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วพวกท่านพักก่อนมั้ย อีกตั้ง 11 วันเน่ะกว่าจะหมดเวลาในการตามหาอาวุธในตำนาน ข้าว่าเราพักกันตรงนี้เลยดีกว่าเนาะ เดี๋ยวข้าจะเตรียมที่พักให้เอง^^”
รีโอน่าพูดอย่างอารมณ์ดีเกินเหตุจนทุกคนต้องอึ้ง
“โอมมะลึกกึกกึ๋ย กึกกึ้ยกึกกึ๊ย”
“นี่รีโอน่า! คาถาบ้าบอะไรเนี่ยทำไมท่องอย่างงี้ห๊ะ”
รินพูดอย่างโมโห
“กำ คาถานี่น่ะเป็นภาษาเทพนะ ถ้าไม่ใช่เทพก็จะได้ยินอย่างนั้นแหละ ทนๆฟังไปเหะจ๊ะ^^”
แล้วรีโอน็ท่องคาถาต่อไป
“โอมมะลึกกึกกึ๋ย กึกกึ้ยกึกกึ๊ย มะรุงมะรัง อิหยังวะหว่า โอมเพี้ยง!”
(มาอุชิฮาร่า คิคิโออุม่า มะอิชิโรม่า)
หลังจากที่รีโอน่าร่ายคาถาเสร็จก็เกิดโดมขนาดใหญ่ขึ้นคลุมนักรบทุกคนไว้เป็นบริเวณกว้างทำให้ทุกคนสามารถจะเดินไปไหนก็ได้ภายในโดมเพราะโดมมีความกว้างรัศมี 20 เมตร โดมมีลักษณะคล้ายเกราะบาเรีย เวทมนต์สีฟ้าโปร่งใส รูปร่างกลมเรียบมน สวยงาม แต่เป็นขนาดบิ้กเบิ้ม
“คราวนี้ทุกคนก็นอนได้อย่างสบายใจแล้วล่ะนะ เพราะโดมเนี่ยจช่วยป้องกันไม่ให้ปีศาจเข้ามาได้น่ะ^^”
รีโอน่าพูดพลางลอยขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่ในโดม
“ข้าจะนอนบนนี้นะ พวกเจ้ามีอะไรก็ตบต้นไม้สามทีแล้วข้าจะตื่นมาคุยกะพวกเจ้าเอง^^”
แล้วลีโอน่าก็หายตัวเข้าไปในต้นไม้ทันที
“เทพองค์นี้แปลกเนาะ ทำตัวอย่างกะเป็นผีสางนางไม้”
คิดพูงพลางหัวเราะคิกๆ
“เจ้าพูดอะไรข้าได้ยินนะ เดธ เดอะคิด!”
ลีโอน่าพูดขึ้นจนทำให้คิดสยอง
“งั้นข้าไปหาที่นอนดีกว่า”
ว่าแล้วคิดก็เดินไปจากกลุ่มทันที แล้วทุกคนก็แยกย้ายหาที่นอนเพื่อพักผ่อนทันที
จิ๊บ~จิ๊บ~จิ๊บ~
เสียงนกดังก้องไปทั่วป่า
“เอ๋ เช้าแล้วหรอ รีบตื่นดีกว่า”
ไอซิสพูดแล้วเดินออกไปล้างหน้าทันที
“เอ๊ะ ไอซิสเดี๋ยวกันสิ ไอซิส!”
แนทตะโกนเรียกไอซิสทันทีที่ตื่นขึ้น
“หือ~”
ไอซิสหัดหน้ากับมาแนททันที
“นี่ลืมแล้วหรอกว่าเราอยู่ในโดมนะ เราไม่รู้ว่าอะไรอยู่ข้างนอกบ้างขืนออกไปสุรุ่ยสุร่ายอาจเกิดอันตรายได้นะ”
แนทบอกกันไอซิสทันทีที่วิ่งเข้ามาถึงตัว
“เอ๊ะ จริงด้วยสิ... ขอบคุณนะที่ช่วยเตือนสติยามเช้า^^”
ไอซิสพูดพลางฉีกยิ้มนิดๆ
“เราไปเคาะต้นไม้เรียกท่านลีโอน่าดีกว่านะ^^”
แนทพูดแล้วทั้งสองก็เดินไปที่ต้นไม้ของลีโอน่าทันที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ท่านลีโอน่าชั้นหวังว่าท่านคงตื่นแล้วนะ^^”
แนทพูดอย่างอารมณ์ดี
“แน่นอนสิใครว่าข้าจะไม่ตื่น อย่าลืมนะว่าข้าคือเทพผูพิทักษ์ของพวกเจ้า แล้วนี่พวกเจ้าอธิฐานกับไฟแห่งความหวังรึยังล่ะ”
ลีโอน่าพูดพลางค่อยปรกฎตัวแล้วนั่งบนกิ่งไม้
“แน่นอนพอเราตื่นหรือตื่นแล้วทำอะไรซักอย่างเสร็จเราก็อธิฐานอยู่แล้วล่ะ^^”
แนทพูดอย่างร่าเริง
“ข้าว่าทุกคนคงตื่นหมดแล้วล่ะ เรารีบไปบอกพวกเค้าออกเดินทางต่อดีกว่านะ เดี๋ยวจะเสียเวลาเปล่าๆ”
ลีโอน่าพูดพลางค่อยร่อนลงมาจากต้นไม้อย่างช้าๆทันที
“เอาล่ะทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมนะ เราจะออกเดินทางกันแล้วล่ะ^^”
ลีโอน่าบอกกับทุกคนแล้วทุกคนก็รีบเตรียมตัวทันที ไม่นาน
ทุกคนก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู้ทิศตะวันออกทันที...
ทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร พวกเขาจะได้เจออาวุธในตำนานชิ้นต่อไปหรือไม่ โปรดติดตามอ่านต่อตอนหน้า...The end of the chapter 16
