อยากอ่านงิ...  

ป.ล. พิมไปงั้นๆ...ลงมะรัยกะอ่านมะนั้นอะ เพราะว่าสอบเช่นกรัล       

บทที่19: 

พลั่ก.. ตุ้บ.. ปึ้ก..  “โอ้ย~  อั่ก.. แอ๊ก!!!”

 ภายในความมืดมิดอันสลัวมีเสียงร้องโอดโอยของใครบางคนร้องขึ้นเพราะถูกบาสและแนนตกลงมาทับ

 “ โอย.....รู้สึกจะตกลงมาสูงแฮะ...”  เสียงของบาสตอนนี้กำลังเอาเอามือปัดฝุ่นไปมาก่อน 

“ลุกไปจากตัวผม~ โอย” พี่แมวโอดครวญอย่างทรมาน  อีกฝากหนึ่ง ในวิหารเพลิงชั้นลึกสุด.....  “หึหึหึ... ติดกับข้าจนได้เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำ” เสียงทุ่มหนักของอิน

เฟอนอส   และข้างๆคืออสูรน้อยซึ่งกำลังยิ้มร่าเริงกับภาพที่เห็นในเปลวไฟ ในนั้นสะท้อนเงาของพวกบาสทุกคน  “ ฮิๆๆเจ้านายขอรับทำไมไม่กำจัดพวกมันในทีเดียวล่ะขอ

รับ”   เสียงที่แทรกกลางคันของอสูรน้อยพูดก่อนจะได้รับคำตอบจากผู้เป็นนาย   “เอาเถอะเจ้าคอยดูแล้วกัน... ”  อินเฟอนอสพูดขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่น่าสยดสยอง   

พรึ่บ!! เปลวไฟทั้งหมดในห้องโถงสว่างวาบขึ้น

แสงกระทบผ้าคลุมของอินเฟอนอส ดูราวกับผ้าคลุมเป็นเปลวไฟที่ลุกโชน

ลาวาเบื้องล่างเริ่มหมุนวน พร้อมกับอินเฟอนอสที่ท่องมนต์บางอย่าง    ทางด้านของคณะเดินทาง

“โอย แขนผมจะขาดไหมเนี่ย ” พี่แมวพูดขึ้นพร้อมกับจับต้นแขนของตัวเองไว้  “รักษาขั้นสูง ฟื้นฟูขั้นสูง!!” ในฉับพลัน บาดแผลของชายหนุ่มหายไปทันที

“โอ๊ว...หายเจ็บเลย!! ขอบใจมากแนน” พี่แมวเริ่มทำท่าขยับมือไปมาพร้อมกับกระโดดตบอยู่กับที่

‘ เอ่อ...คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่รักษาคนๆนี้....’ แนนคิดในใจ

“ โอย.....ว่าแต่เราอยู่ไหนเนี่ยแล้วพิ้งล่ะ?” บาสพูดขึ้นก่อนจะพยายามลุกขึ้น

“เราคงตกลงมาสูงมากเลยบาส ” แนนพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลง

ครืด... แกร๊ก!! เสียงของก้อนอิฐถูกดันเข้าไปจนสุด พร้อมกับบางสิ่งที่ทำงานขึ้น บาสมองเงามืดรอบตัวอย่างฉงน

ครึ่ก... ฉีกๆๆๆๆ!! เสาหินเบื้องหน้าที่สลักตัวมังกร กลับหมุนอยู่กับที่

พร้อมลูกศรเพลิงที่พุ่งออกมาจากรูปสลักของมังกรบนเสา

 แนนเดินถอยหลังหลบจากลูกศร แต่ก็ไปเหยียบกับดักเข้าอีกรอบ....

วูบ!!จู่ๆพื้นก็ลาดเอียงลงพร้อมกับสามคนไถลไปกับพื้น

“ กรี๊ด~~ว๊าก~!!”เสียงของทั้งสามที่ลื่นลงไปเรื่อยๆตามทางลาดชันของพื้นนั้น

 แอ่ก!! ชั้นล่างสุดนั่นเต็มไปด้วยโครงกระดูกจำนวนมากกองเป็นภูเขาอยู่ 

“โอย......ที่นี่ที่ไหนเนี่ย ” บาสพูดพร้อมพยุงแนนขึ้น

“ไม่รู้เหมือนกัน แต่...แม่ชักมีลางสังหรณ์แปลกๆ..” แนนพูดพร้อมกับหยิบเอาค้อนออกมาเตรียมไว้

 แกร๊ก....เสียงที่ฟังดูเหมือนมีอะไรบางอย่างขยับในกองกระดูกทำให้บาสและแนนต้องสะดุ้ง

สิ่งที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาคือกองโครงกระดูกซึ่งค่อยๆประกอบตัวกัน

จนในที่สุดจากกองกระดูกนั้นกลายเป็นกองทัพปีศาจโครงกระดูกจำนวนมาก พร้อมกับโกเลมไฟที่ลุกขึ้นมา

แกรกๆฟุ่บ!!นักรบโครงกระดูกตัวหนึ่งซึ่งเดินออกมาจากกองทัพ มันทำมือชี้มายังบาส

กร๊อป แฮ่!!! กองทัพโครงกระดูกจำนวนมากพุ่งเข้ามาหาคณะเดินทาง พร้อมกับสายตามุ่งร้าย

 พี่แมวจับค้างคาวราตรีแน่นพร้อมกับคาบมีดเอาไว้ในปาก

เคร้ง!! เสียงขวานของบาสปะทะกับดาบขนาดใหญ่ของจอมทัพโครงกระดูก

เฟี๊ยว!!ฉึกๆๆๆๆ เสียงของค้างคาวราตรีที่พุ่งอย่างรวดเร็วปักเข้านักรบโครงกระดูกกลุ่มหนึ่ง

ฉั๊วะ!!กรี๊ด!!!  แนนซึ่งถูกนักรบโครงกระดูกตนหนึ่งฟันเข้าที่แขนทำเอาค้อนหลุดจากมือ

 “อ๊อก!!” บาสตาเบิกโพลงเพราะถูกโกเลมไฟชกจนจุก 

“ประกาศิตเทวะ!!” แม่ชีสาวตะโกนก้อง พร้อมกับอำนาจแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ที่กระจายจากเธอ

การเคลี่อนไหวของโครงกระดูกรอบๆตัวหยุดชะงักลง นักรบโครงกระดูกบางตนสลายไปทันที

นักรบโครงกระดูกตนหนึ่งพุ่งไปยังบาส

ดาบพิโรธ!! เปรี้ยง!! นักรบโครงกระดูกแตกกระจายเป็นชิ้นๆทันที

“พิ้ง....” ภาพที่เห็นตรงหน้าคือเบรดมาสเตอร์ผมสีชมพูปลิวไสว ตาสีฟ้าดูมุ่งมั่นอย่างประหลาด

“นึกแล้วว่าตามเสียงมาต้องเจอ หลงทางแทบแย่แหนะ”

“ให้ตายสิทำไมพวกเราต้องตามเธอมาด้วยเนี่ย...” เสียงของเบรดมาสเตอร์ชายผมทองพูดอย่างหัวเสีย

ข้างๆเขาคือวิซาร์ดหนุ่มที่ในมือกำกริชแน่น พร้อมกับอีกมือที่กุมไม้เท้าสีดำสนิท

พวกเขาคือกลุ่มนักล่าค่าหัว เพนและไฮค์นั่นเอง!!

“ เข้ามาเลยเจ้าพวกปีศาจนรก!!! วายุคลั่ง!! พสุธากัมปนาท”

กริชในมือของวิซาร์ดเปล่งแสงขึ้น ก่อนที่แสงจะหายไป เขากลับยกไม้เท้าขึ้นมาแทน

พายุขนาดยักเข้าถล่มกลุ่มกองทัพปีศาจ พร้อมกับแผ่นหินที่แตกกระจาย

มีแต่นักรบโครงกระดูกที่แข็งแกร่งที่สุดไม่กี่ตัวที่เหลือรอดอยู่

ฉัวะ!! เพนพลาดท่าถูกดาบเข้าที่ลำตัว เลือดกระเซ็นไปทั่วพื้น ก่อนที่เขาจะล้มลง

พลั่ก!! เป็นจังหวะเดียวกับไฮค์ที่โดนโกเลมไฟทุบเข้าที่ศีรษะจนสลบไป

 “แก...” เสียงที่สยดสยองของชายหนุ่มดังขึ้น ผมสีชมพูอ่อนของพี่แมวเปลี่ยนไปเป็นสีแดง

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!” เสียงของชายหนุ่มตะโกนลั่น

 คลื่นเสียงประหลาดพุ่งผ่านพื้นหิน นักรบโครงกระดูกแตกสลายตามแรงของคลื่นเสียงนั้น

 พร้อมกับร่างของพี่แมวที่ทรุดลง แสงจากคบไฟแสดงให้เห็นบางสิ่ง...

 เบื้องหน้าทุกคนคือคริสตัลสีฟ้าใสที่ผนึกอยู่กลางผนังหิน มันคือทางเข้าสู่วิหารเพลิงชั้นสุดท้าย...

“ผม ขอไปต่อ” บาสพูดขึ้นพร้อมกับควงขวานในมือ

“แม่ว่า ลูกคนเดียวไม่ไหวหรอกนะ แม่ขอ...”

“หนูขอไปด้วยคน แม่รีบนำคนพวกนี้ขึ้นไปรักษาเถอะค่ะ” พิ้งพูดตัดบทขึ้นมา

           ตึก... ตึก... เสียงฝีเท้าคนทั้งสองเดินไปบนสะพานหินแห่งหนึ่ง บรรยากาศโดยรอบดุจดังนรกอเวจี

เบื้องล่างของสะพานคือลาวาที่กำลังหมุนวน แสงจากลาวาส่องสว่างพอที่จะมองเห็นทางในระยะไม่กี่เมตร

ฟู่!! ตูม!!! หินหลอมเหลวเบื้องล่างพุ่งขึ้นมาเป็นสาย กระแทกเข้ากับเพดาน ราวกับมีพลังบางอย่างควบคุมมัน

ด้านหน้าของทั้งสองเป็นลานกว้างวงกลมขนาดใหญ่

“หึหึหึ!! ข้ารอเวลานี้มานานแล้ว!!!” เสียงแหบห้าวหนึ่งตวาดก้อง ในฉับพลันทั้งห้องโถงสว่างด้วยแสงไฟ

อินเฟอนอส บุตรแห่งเทพอัคคีอิกนัส เป็นสิ่งมีชีวิตร่างกายสูงใหญ่ที่มีร่างกายแบบมนุษย์ แต่ศีรษะเป็นกระทิง

ชุดคลุมสีเพลิงโบกสะบัด อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นทุกขณะ ลาวาเบื้องล่างพวยพุ่งขึ้นมาเรื่อยๆ

ฟุ่บ!! เพี้ยะ!! แส้อัคคีของอินเฟอนอสพุ่งเข้ามาโจมตีระหว่างคนทั้งสอง

ขวานของบาสถูกยกขึ้นมาตั้งฉากกับพื้น พิ้งอยู่ในท่าเตรียมจู่โจม ทั้งสองพุ่งเข้าไปหาอินเฟอนอสอย่างรวดเร็ว

“หลั่งเลือดสั่งหาร ผ่าสามพิภพ!!” เสียงของทั้งสองดังขึ้น พร้อมกับขวานและดาบที่โจมตีใส่เป้าหมายเบื้องหน้า

ฟุ่บ!! สิ่งที่ทั้งสองสัมผัสได้ คือความว่างเปล่า... บาสหันไปมองด้านหลังทันที

“ความร้อนยังไงล่ะ เงาอัคคี ภาพหลอนพวกนี้เกิดจากความร้อนจากเปลวเพลิงนี่”

 อินเฟอนอสพูดอย่างสะใจกับการกระทำของทั้งสอง

“แก ดาบคู่ผ่ามิติ!! ฉึก!!” ดาบเล่มหนึ่งของพิ้งปักเข้าที่ชายโครงอย่างจัง อินเฟอนอสทรุดตัวลง

พลั่ก!!! หมัดของจอมอัคคีเสยเข้าที่ท้องของพิ้ง ส่งร่างอันบอบบางกระเด็นไปไกล

อินเฟอนอสลืมตาขึ้น ดวงตาสีแดงดูร้อนแรงราวกับเปลวเพลิง รังสีความร้อนพุ่งเข้าปะทะทั้งสองในทันที

ความร้อนทวีขึ้นดั่งพายุที่ถาโถมใส่ทั้งสอง อินเฟอนอสเงื้อมมือขึ้นสุดแขน เกลียวแสงไหลวนขึ้นไปรวมที่

ปลายหมัด มันสว่างเจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์ ก่อนจะกลายเป็นลูกไฟขนาดยักษ์

เพลิงพิฆาต!!!!

อินเฟอนอสกระแทกแขนออกไป เปลวเพลิงสีแดงฉานพุ่งออกเป็นทางยาวด้วยความเร็วสูง

พื้นตามทางแตกกระจายพร้อมกับเสาอัคคีที่พุ่งขึ้นมา

บาสเอาตัวเข้ามาป้องกันพิ้ง เธอรู้ดีว่าเขาไม่สามารถต้านทานมันได้

“ศาสตราเทพฝ่าเวหา!! พิทักษ์ร่างจากลูซิส!! ” ตูม!!!!!

อังเดรพุ่งเข้ามาขวางคลื่นเพลิงเอาไว้ เปลวไฟจากอินเฟอนอสไม่สามารถทำความเสียหายกับอังเดรได้แม้แต่น้อย...

“ไม่จริง… แก...” อินเฟอนอสเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเคียดแค้น

“หอกกางเขนศักดิ์สิทธิ์!!” เปรี้ยง!!!

พื้นดินรอบตัวอินเฟอนอสระเบิดขึ้น แสงสีฟ้าพุ่งขึ้นมาอย่างรุนแรง

อินเฟอนอสกระเด็นไปจนสุดขอบพื้นวงกลม ลาวาเบื้องล่างดูเหมือนจะหมุนวนเร็วขึ้นทุกขณะ

อังเดรพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยกหอกขึ้น เผด็จศึก...

“ตวัดหอกทำลายล้าง!!!”

อินเฟอนอสหงายหลังตกลงไปในเหวเบื้องหลัง อังเดรหันหลังกลับมายิ้มรับกับชัยชนะ....

ฟุ่บ!! ฟั่บๆๆ ในเสี้ยววินาที แส้อัคคีพุ่งขึ้นมาพันขาของอังเดรไว้ ก่อนจะฉุดเขาลงไปเบื้องล่าง!!

“ไม่นะ!!” พิ้งตะโกนขึ้น พร้อมกับวิ่งไปที่ขอบเหว

“ไม่ทัน.. ไม่ทันแล้ว...” บาสอึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้า

ฟู่.... สายลมเย็นยะเยือกเข้ามาแทนที่อุณหภูมิที่ร้อนจัด สายธารลาวาสงบลง

ชิ้นส่วนลูกแก้วสีดำทมิฬปรากฏต่อหน้าทั้งสอง บาสเอื้อมมือไปหยิบ

วาบ!! ทั้งสองถูกพลังบางอย่างพามาที่ทางเข้าวิหาร เบื้องหน้าคือกองทัพนักรบแห่งแสงและนักบวช

นั่นเป็นภาพสุดท้ายที่ทั้งสองได้เห็นก่อนจะสลบไป.....

---

ม่ายทันบาสอีกแระ...ฮืออออ     ที่2กะด๊ายยยย   

แต่งต่อเร้ววว

กะลังสนุกกกก

แอร์ขอก๊อบไปทำหนังสือขายได้มั้ยเนี่ยยยยย >_<

หุหุหุแต่งเร็วๆหารู้ไม่คนแต่งคือศัตรูแกเองยัยแอร์นรก

อย่าคิดมากครับ นิยาย ยังไงกะคือนิยาย