ลุงบาส~! กลับมาตั้งแต่มะไหร่

 

 จะได้อ่านต่อแว้ว

บทที่1 : ปฐมบทแห่งสงครามศักดิ์สิทธิ์
             
               นานมาแล้ว  ครั้งที่โลกยังมีแต่ความว่างเปล่า  อควา อิกนัส เวนทัส เทอร์ร่า และลูซิส เทพในสรวงสวรรค์ได้ให้กำเนิดสิ่งต่างๆบนพื้นโลก
มหาเทวีลูซิส มอบแสงสว่างให้กับโลก  อควา สร้างผืนน้ำมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ พร้อมด้วยสัตว์น้ำนานาชนิด

 เวนทัสแบ่งร่างเป็นสายลมโอบอุ้มโลกใบนี้ไว้ด้วยความอบอุ่น  เทอร์ร่าเนรมิตผืนแผ่นดินและพืชพรรณ
อิกนัสหลอมสิ่งต่างๆให้เป็นเหล่าสรรพสัตว์และสุดท้าย อาทรัม เทวีแห่งความมืด ได้มอบความมืดมิดให้กับโลก

     ในเวลาไม่นาน อาทรัมได้สร้างสิ่งมีชีวิตที่ตนคิดว่าสมบูรณ์แบบที่สุดขึ้นมา มันคือ มังกร มันเริ่มวิวัฒนาการจนกลายเป็น ซอร์เรี่ยน
 ซึ่งมีความเฉลียวฉลาดและจินตนาการที่กว้างไกล 
เทอร์ร่าได้สร้างอสุรา สิ่งมีชีวิตที่มีร่างกายใหญ่โตขึ้นมาพร้อมด้วยชาวสมิง
เวนทัสได้สร้างชนเผ่าเอลฟ์ซึ่งมีความคล่องแคล่ว เฉลียวฉลาด ปัญญาสุขุม และร่างกายที่งดงาม
อิกนัสได้ยืมพลังของอาทรัมมากึ่งหนึ่ง พร้อมกับสร้างกอบลิน และมอบเปลวเพลิง ความสามารถในการหลอมอาวุธให้กับพวกเขา
มีแต่อควาเท่านั้นที่ไม่ได้สร้างชนเผ่าใดขึ้นมาเลย

      เมื่อเห็นดังนั้น ลูซิสจึงได้สร้างสิ่งมีชิวิตตามแบบของตนขึ้นมาบ้าง นางรวบรวมจุดเด่นของทุกชนเผ่ามาสรรค์สร้างเป็นสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ
ท้ายที่สุด มนุษย์ ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมา พร้อมกับอสูรที่เกิดจากการกลายพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตที่เคยอาศัยอยู่บนโลกก่อนแล้ว

   ชนเผ่าทั้งห้า มนุษย์ เอลฟ์ ซอร์เรี่ยน อสุรา และอสูร ล้วนแต่อยู่ด้วยกันด้วยการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น เอลฟ์และซอร์เรี่ยนต่างเป็นมหาอำนาจในแผ่นดิน
ในที่สุด สงครามแย่งชิงดินแดนก็ปะทุขึ้น ลูซิสได้ยื่นมือเข้ามาช่วยมนุษย์ในสงครามครั้งนั้นและเข้าแทรกสงครามจนเอลฟ์และซอร์เรี่ยนต่างแตกพ่าย
 อาทรัม องค์เทวีแห่งรัตติกาลจึงไม่พอใจเป็นอย่างมาก เทพทั้งสองจึงก่อสงครามกันมาเป็นเวลานาน แม้สงครามบนโลกจะจบไปแล้วก็ตาม
 เพราะทั้งสองเป็นอมตะทั้งคู่จึงไม่มีใครเอาชนะอีกฝ่ายได้ ลูซิสจึงตัดสินใจผนึกอาทรัมลงในลูกแก้วขององค์เทวีแห่งความมืดเอง
ก่อนจะแบ่งลูกแก้วนั้นเป็นเก้าส่วน แล้วทิ้งลงมาบนพื้นโลก

     ในไม่นาน นักสำรวจกลุ่มหนึ่งได้ค้นพบชิ้นส่วนลูกแก้วในใจกลางน้ำวนขนาดใหญ่ที่ขวางกั้นดินแดนของซอร์เรี่ยนและอาณาจักรของมนุษย์
เมื่อนำมันออกมา น้ำวนนั้นค่อยๆสงบลงอย่างช้าๆ จนสร้างความฉงนให้กับนักสำรวจกลุ่มนั้น
นักเล่นแร่แปรธาตุชาวมนุษย์ได้ค้นพบว่า เศษเสี้ยวของลูกแก้วประหลาดนั้นมีพลังอันมหาศาล สามารถใช้สร้างสรรค์หรือทำลายสิ่งต่างๆได้อย่างเกรงขาม
ทางจักรวรรดินำมันไปดัดแปลงเป็นอาวุธของกองทัพ ซึ่งไม่เคยถูกนำออกมาสู่สายตาของประชาชนเลย

ซอร์เรี่ยนและอสูรซึ่งเป็นชนเผ่าที่มีความโลภ ได้พยายามก่อสงครามเพื่อแย่งชิงขุมอำนาจอันยิ่งใหญ่  สงครามแย่งชิงเศษเสี้ยวของลูกแก้วจึงได้อุบัติขึ้น
แต่ละชนเผ่าซึ่งรู้ข่าวคราวของขุมพลังอันยิ่งใหญ่นั้นได้ออกค้นหาเศษลูกแก้วที่เหลือ และนำมันมาใช้ในสงครามครั้งนั้น
เอลฟ์และมนุษย์สงบศึกกันเพื่อช่วยปกป้องแผ่นดินของตน อสุราต่างยืนยันอุดมการณ์ในการอยู่อย่างสันโดษ
 พลังของเศษลูกแก้วทั้งเก้าน่ากลัวยิ่งนัก อาณาบริเวณทั้งหมดในสนามรบถูกเปลี่ยนให้เป็นนรกในพริบตา  ทั้งท้องฟ้าที่ร้อนรุ่มราวกับเปลวเพลิง
 แผ่นดินไหวรุนแรงพร้อมด้วยแผ่นดินที่แยกออกเป็นหุบเหว  อุกกาบาตเพลิงขนาดใหญ่  น้ำพุใต้ดินขนาดยักษ์ และอสูรกายเหนือจินตนาการนับไม่ถ้วน

         บริเวณไอรอนวิลล์และอีสวอลเลย์ (ป้อมปราการตะวันออก-เมืองเดธวัลเล่ย์ในปัจจุบัน) ได้กลายเป็นสนามในการรบครั้งใหญ่
ซึ่งชนเผ่าทั้งห้าได้สู้กันอย่างถึงที่สุด  จนสุดท้าย มนุษย์ได้มีชัยเหนือชนเผ่าทั้งปวง ด้วยอาวุธที่คร่าชีวิตของประชาชนจำนวนมหาศาลมาเป็นพลัง
แลกกับพลังในการสังหารทุกสิ่งในสนามรบ ไม่เว้นแม้แต่มนุษย์ผู้ไร้เวทมนตร์ปกป้อง จนนับว่าเป็นชัยชนะที่แลกมาด้วยเลือดของพี่น้องและเผ่าพันธุ์
แต่ในการรบครั้งนั้น เศษเสี้ยวของลูกแก้วได้สูญหายไปเจ็ดดวง ด้วยฝีมือของนักเวทแห่งชนเผ่าอสุราที่ได้ส่งให้เศษลูกแก้วกระจายไปตามสถานที่ต่างๆ
ประชาชนเผ่าเอลฟ์ได้หลบหนีเข้าไปในป่าลึก เผ่าซอร์เรี่ยนได้อพยพไปบริเวณแผ่นดินเหนือ 
อสุราทั้งหมดหายสาบสูญ และอสูรได้กระจัดกระจายไปตามที่ต่างๆ

      ในวันนั้นได้มีมนุษย์ผู้หนึ่งทำนายไว้ว่า “หากวันใดเศษเสี้ยวของลูกแก้วทั้งเก้านั้นมารวมตัวกันในมือคนชั่ว
กองทัพแห่งซอร์เรี่ยนจะกลับมา มหาสงครามจะบังเกิด แผ่นดินจะลุกเป็นไฟอีกครั้ง” เรื่องทั้งหมดนี้กลายเป็นตำนานที่เล่าขานกันมา
จนเหมือนเป็นนิยายปรัมปรา โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่า มันคือความจริง...

---

รีไรท์แล้วเทียบกับอันเก่าละกันจ้า บทที่1เลย ใครคิดว่าดีขึ้นหรือควรปรับยังไงก็แนะนำได้เน้อ

// บทส่งท้าย .. เอ่อ เอิ่ม .. ขอถามก่อนละกันว่ามีใครอยากให้แต่งใหม่หมดมั้ย คล้ายๆเรื่องเดิม มันจะไม่สนุกเอา แต่การใช้ภาษาจะเปลี่ยน

หรืออยากให้มันจบ ... จะได้ไม่ค้างคาใจ ต้องการอย่างไรบอกได้นะครับ

ปล. คิดเหมือนกันมั้ย ว่าตัวหนังสือมันติดกันเป็นแพ  - -

ผมขอรีความจำก่อนแปปนะ จำตัวละครไม่ได้