จากที่ดูมา การเขียนนิยาย เนี่ยต้องวางแผน ไปถึงตอนจบเลยก้เป็นไปได้ บางคน วาดตอนจบเอาไว้ก่อนแล้วค่อยขึ้นต้นเรื่อง

ถ้าจะเขียนเล่นๆไม่คิดไรมากมาย

ก็ใช้สำนวนง่ายๆ สบายๆเข้าใจง่าย แต่ก็มีชั้นเฉิง นิดหน่อย

ลองไปอ่านนิยายที่ผ่านมาหลายๆเรื่อง ที่ยังไม่จบและไม่ได้ต่ออะนะ(เพราะคนเขียนงานยุ่งๆ)

อย่างที่แนะนำคือของท่า hikari ที่เคยเป็นอดีตจีอาสา คนหนึ่งที่โหดและเดจเดี่ยวมากๆๆๆๆๆๆๆ

อีกคน ที่ใช่วรีสวยงามนะ ของโย ซึ่งคนนี้ เคยทำ ไกล์อาชีพต่างๆมามากพอตัว

index_t20221.0.html  อลงเข้าไปดุนะเผื่อจะเอาไปปรับเทคนิดในการเขียน

แล้วขยันเรียนด้วยหละ จะสอบแล้วมิใช่หรอ

บทที่18 :

ครืน.... ซ่า.... เสียงของคลื่นลูกใหญ่ที่กระทบฝั่ง พร้อมกับละอองฝนที่ลมกรรโชกแรงพัดพามา

คณะเดินทางเดินฝ่าลมไปยังสิ่งก่อสร้างที่อยู่ตรงหน้า เทวสถานเทพลูซิส...

“ท่าน!! ท่านกลับมาแล้วหรอครับ!!” พาลาดินสองคนวิ่งเข้ามาต้อนรับแนนที่อยู่ในสภาพเปียกชื้น

“ท่าน?!? แนนงั้นหรอครับ” บาสถามขึ้นอย่างสงสัย

“เชิญพวกท่านทั้งหมดเข้าไปด้านในก่อนละกันนะครับ ท่านอังเดรกำลังรออยู่”

แอ๊ด... เสียงของประตูบานใหญ่เปิดขึ้น พร้อมกับชายหนุ่มในชุดเกราะศาสนะจักรที่ออกมายืนต้อนรับ

“ไม่เจอกันนานนะท่านอาร์คบิชอป ” พาลาดินนามว่าอังเดรกล่าวขึ้น

“ตอนนี้แม่ขอที่พักให้พวกเขาก่อนเถอะ พรุ่งนี้พวกเรามีธุระที่วิหารเพลิง”  แนนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ปัง... เสียงประตูบานใหญ่ถูกผลักออกอีกครั้ง

เบลดมาสเตอร์และวิซาร์ดปริศนาเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับสายตาทุกคู่หันไปมอง

“ไม่ทราบว่า ท่านคือ....” แม่ชีผมสีแดงคนหนึ่งถามขึ้น

“ผม ไฮค์กับเพน พวกเราเป็นนักล่าที่ได้รับมอบหมายให้มาสังหารปิศาจตนหนึ่ง ที่อยู่ภายใต้วิหารเพลิง”

เบลดมาสเตอร์เอ่ยขึ้น พร้อมกับพี่แมวที่อ้าปากค้าง

“พิ้ง ถ้าพวกเขารู้ว่าที่นั่นมีสิ่งที่พวกเรากำลังตามหาอยู่ล่ะ?” พี่แมวกระซิบ

“เราคงต้อง…” พิ้งที่พูดอยู่ถึงกับหน้าแดงทันทีที่เห็นอังเดรนำบาสและแนนไปยังที่พัก

พาลาดินหนุ่มผู้นั้นมีผมสีขาว ดูสุขุม แต่งกายด้วยเกราะของพาลาดินชั้นสูง มีผ้าคลุมสีแดงขลิบทองอยู่ด้านหลัง

“พิ้ง พี่แมว ตามมาสิ” บาสหันหลังมาเรียกทั้งสอง ทำเอาพิ้งหลุดจากภวังค์

พร้อมกับคริสตินที่นำเพนและไฮค์ไปยังห้องพัก

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

“ฝนตกแรงขนาดนี้ วิหารเพลิงจะจมน้ำมั้ยนี่” พี่แมวพูดพร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง

 ฝนกำลังตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย กลุ่มเมฆจำนวนมากลอยอยู่บนท้องฟ้า

แอ๊ด... “ถ้าวิหารเพลิงจะจมน้ำ ก็ดีน่ะสิ เราจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปปราบตัวประหลาดนั่น”

 เสียงของผู้ที่เปิดประตูเข้ามากล่าวขึ้น พี่แมวหันไปมองผู้มาเยือน เพนกับไฮค์นั่นเอง      

“พวกนาย.. ตกลงพวกนายมาที่นี่เพื่ออะไร? ” พี่แมวถามขึ้น

“มีคนจ้างพวกเรามา เพื่อปราบอสูรแห่งไฟ และนำสิ่งๆหนึ่ง ที่มันปกปักษ์รักษาอยู่กลับไป”

เคร้ง!! แก้วในมือของบาสตกลงสู่พื้น พร้อมกับแนนที่เงยหน้าขึ้นมาจากคัมภีร์

“มีอะไรหรอครับ?” เพนพูดขึ้น

“พรุ่งนี้พวกเราจะลงไปจัดการปิศาจตนนั้น อย่ามาขวางทางละกัน งานของพวกเรา คนที่ขวางทางมันต้องตาย”

ไฮค์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอำมหิต พร้อมกับลากตัวเพนออกไปจากห้อง

เช้าวันต่อมา....

ครืน.....  เสียงฟ้าร้องดังขึ้น หมู่นกกาต่างบินกลับรัง

ลานกว้างบริเวณเทวสถานเทพลูซิสในตอนนี้ มีนักบวชอยู่จำนวนมาก ลายเส้นตามพื้นเรืองแสงขึ้น และในที่สุด....

“ประตูสู่วิหารเพลิง ปรากฏขึ้นแล้ว...” แนนพูด พร้อมกับปิดคัมภีร์เล่มหนา

เบื้องหน้าของทุกคนคือเสาหินขนาดใหญ่สองต้น ระหว่างเสาทั้งสองมีทางลงชั้นใต้ดินขนาดใหญ่

ที่เสาหิน มีอักขระแปลกๆจารึกไว้ บาสเดินเข้าไปดู เขาพิจารณาอักขระอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะกวาดสายตาไปทั่วเสา

วาบ!! ภาพในความฝันแวบเข้ามาในหัวเขา กองทัพมนุษย์ ซอเรี่ยน อสุรา เอลฟ์และอสูรที่กำลังรบราฆ่าฟันกัน

ทั้งแรงระเบิดอานุภาพทำลายล้างมหาศาล เขารู้สึกราวกับสิ่งนั้นเกิดขึ้นต่อหน้า ทั้งๆที่เขาไม่ได้ฝันไป

เปรี้ยง!!! ครืน.... สายฟ้าผ่าลงมากะทันหัน บรรดานักบวชต่างตื่นตระหนก

 ไม่มีใครสังเกตเลยว่าอักขระช่วงหนึ่ง ได้เลือนหายไปแล้ว....
 
                    ห่างไกลออกไปท่ามกลางหิมะอันหนาวเหน็บ...

“ท่านแน่ใจหรือ ว่าลูกสาวของท่านจะทำงานที่ข้ามอบหมายสำเร็จ”

หญิงสาวในชุดคลุมสีดำเปิดไหล่เอ่ยขึ้น พร้อมกับใช้ไม้เท้าสีโลหิตค้ำยันตัวเองไว้

“ข้าเชื่อมั่นในฝีมือลูกสาวของข้า... เราอาจจะต้องกำจัดชายคนนั้นก่อน ถ้าภาพในลูกแก้วของท่านเป็นจริง...”

ชายหนุ่มในชุดเบลดมาสเตอร์ชั้นสูงเดินตามมา สีหน้าดูเหน็ดเหนื่อยจากความหนาว

เกล็ดน้ำแข็งที่เกาะบนใบดาบขนาดใหญ่แสดงให้เห็นถึงการเดินทางฝ่าหิมะอันยาวนาน

แกร๊ก... กริ๊กๆๆๆ เสียงของ ผู้รับใช้แห่งนางพญาน้ำแข็ง และปิศาจโครงกระดูกที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

 หญิงสาวเงยหน้าขึ้น พร้อมกับแววตาที่ดูน่ากลัว อุณหภูมิรอบๆลดลงอย่างรวดเร็ว

“พลังเยือกแข็ง!!”

“ตวัดดาบทำลาย!!”

ผู้คุ้มกันด่านแรกของถ้ำน้ำแข็งถูกแช่แข็งทั้งเป็น ก่อนจะโดนคมดาบตวัดใส่จนแตกกระจาย

“ไม่เลวนิ แต่ถึงยังไงมันก็เป็นแค่ของเล่นให้ข้าอยู่ดี” เบลดมาสเตอร์ชายพูดอย่างไว้เชิง

 ก่อนที่จะตั้งดาบเตรียมรับมือกับศัตรูระลอกต่อไป.....

                 ตึก... ตึก... เสียงฝีเท้าของคณะเดินทางก้องไปมาในวิหารเพลิงชั้นแรก

“โอย ทำไมมันร้อนระอุแบบนี้ หนูยอมไปตากแดดที่ป้อมปราการตะวันออกดีกว่า” 

พิ้งพูดขึ้นอย่างหมดความอดทนกับอากาศที่ร้อนอบอ้าว

“เอ่อ มีใครสนใจสิ่งนี้มั้ยครับ?” พี่แมวพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี พลางกับหยิบบอลน้ำออกมา

“ยังไม่เข็ดหรอ รอบนี้ผมถีบส่งเลยนะ” บาสพูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาเป็นเชิงห้ามพี่แมว

“เอ.. มัวแต่คุย แม่ว่ามันแปลกๆนะ เดินมาตั้งนานกลับไม่เจอแม้แต่สัตว์อสูรสักตัว เอ๊ะ...”

แนนพูดขึ้นด้วยความสงสัย ก่อนจะอุทานกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันคือกำแพงอิฐขนาดใหญ่ที่ปิดทางไว้...

ตึง... ตึง... ครึก..... แกร๊กๆ... กำแพงถูกบางสิ่งกระแทกอย่างแรงหลายที เศษหินร่วงหล่นลงมา

พร้อมกับรอยร้าวขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นบนกำแพง

ฟู่ว... เปรี้ยง!!!!  รอยร้าวขยายตัวเป็นวงกว้าง ในวินาทีนั้นกำแพงก็ถล่มลงมา ฝุ่นคละคลุ้งตลบอบอวล

 หลังจากที่ฝุ่นจางลงแล้ว สิ่งที่ประจันหน้ากับคณะเดินทางคือโกเลมไฟขนาดใหญ่

“เวรแล้วไง... ไม่น่าทักถึงมันเลย” แอสแซสซินหนุ่มพูดพร้อมกับอ้าปากค้างเพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

“หอกปฐพี!!” บาสตะโกนขึ้น พร้อมกับแท่งหินแหลมคมจำนวนมากที่พุ่งเข้าใส่โกเลมไฟ

ฟุ่บ!!กึงๆๆๆ แท่งหินที่พุ่งเข้าใส่โกเลมไฟ ถูกแขนของมันสกัดเอาไว้โดยที่ไม่สามารถสร้างบาดแผลให้มันได้เลย

แกร๊ก!! บอลน้ำแข็งของพี่แมวถูกปาไปอย่างรวดเร็ว โกเลมไฟถูกแช่อยู่ในน้ำแข็ง เพียงชั่ววินาทีมันก็เป็นอิสระ

“ดาบคู่ผ่ามิติ ผ่าสามพิภพ!!” พิ้งพยายามใช้ดาบคู่สกัดการเคลื่อนไหวของมัน แต่ไม่เป็นผล

“กระแทกขวาน สับเต็มแรง หลั่งเลือดสังหาร!!”

เคล้ง!! ทุกๆครั้งที่พยายามโจมตีเข้าไป รู้สึกเหมือนสับลงบนแผ่นศิลาที่ไม่มีวันแตกสลาย

ฟุ่บ!! โกเลมไฟยกแขนขึ้นทุบแนน แต่พลาดไปโดนผ้าคลุมของแนน จนหลุดลงมากองกับพื้น

โกเลมไฟเดินเข้ามาหาแนนที่อยู่ตรงหน้า แต่ทันทีที่มันเหยียบลงบนกองผ้าคลุม

การเคลื่อนไหวของมันถูกสะกดลงทันที พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากของแนน

แกร๊ก... กร๊อบ... ผ้าคลุมของแนนในขณะนี้ มีน้ำแข็งจำนวนมากเกาะอยู่

 ดูคล้ายเวทมนตร์ที่แนนเคยใช้สร้างผ้าเย็นเพียงแต่รุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า

“โห... พี่แก มุขเดิมๆ” บาสพูดอย่างหน้าเหวอเต็มที่ ไม่คิดว่าเวทมนตร์ผ้าเย็นจะมีประโยชน์ขนาดนี้

โกเลมยกแขนขึ้น แล้วทุบลงมาสุดแรง พื้นหินเก่าแก่แตกกระจาย ก่อนที่ทุกคนจะตกลงไปในรอยแตกนั้น...

---

2 เจ้านี้ก็ เม้นกันเอง เนอะ งิงิ

ว่าแต่ อยากเขียนเหมือนกันแต่คิดเนื้อเรื่องไม่ออก

กะเอาซัก 4 เล่ม 4 ตอน (อุ้ยขนาดไม่ได้คิดเนื้อเรื่องนะเนี่ย ยังคิดไปถึง 4 เล่ม 4 ตอนเลย 55+)

ฟุ่บ..ฟุ่บ ๆ  ผั่บๆ ผั่บ  อะ ปัดฝุ่นกวาดหยากไย่ให้แระ        

  หน้าที่พิ้ง:เป็นกำลังใจ+ช่วยเค้าเเต่งนิยายต่อไป

  สุขสันต์ศุกร์13 ลั้ลลลา  เอานิยายมา ไม่งั้นขอให้เจอเจสันในฝันเอย     

เหอะๆ สนุกดี 

ปล.มาอ่านอะไรตอนนี้ ?

  ฝุ่น....รักมันกลายเปนฝุ่นไปแล้ว...   เข้าเพลง...เสร้าเยย กิกิ