ตอนที่ 5 ความแค้นที่ฝังลึก
ท่ามกลางความมืดที่ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย เนสุมิได้ยินเสียงของผู้หญิง ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังบอกรักกับใครบางคน
เธอมองไปรอบๆ เพื่อที่จะหาที่มาของเสียงนั้น พลางคิดว่า เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร และที่นี่คือที่ไหน ยังไม่ทันที่เธอจะคิดอะไรต่อ
ก็มีแสงสว่างเกิดขึ้น มันเป็นแสงของคบเพลิงที่ส่องสว่างอยู่รายล้อมตัวเธออยู่ และบุคคลที่อยู่เบื้องหน้าเธอ
มีทั้งผู้หญิงที่ดูเหมือนหญิงรับใช้ในยุคโบราณ ผู้ชายที่ดูไม่น่าไว้วางใจ เนสุมิหันไปมองทางซ้าย และทางขวา ก็ยิ่งทำให้สงสัย
‘
ที่นี่ที่ไหน คนพวกนี้เป็นใครกันนะ’ เนสุมิยังคงสงสัยว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ขณะที่เธอคิดเธอก็ได้ยินเสียง
เสียงเดียวกับที่เธอได้ยินในครั้งแรกที่อยู่ท่ามกลางความมืด เสียงนั้นกำลังสะอื้นไห้อยู่
“
ฮือ... ฮือ... ฮือ... ฉันไปทำอะไรให้เธอ ฉันผิดอะไรเหรอ? ริโกะ” หญิงสาวคนหนึ่งกำลังร้องไห้ พลางตัดพ้อในสิ่งที่เธอกำลังเผชิญ
‘
เกิดอะไรขึ้นกัน คนพวกนี้ทำอะไรผู้หญิงคนนี้กันนะ??’ เนสุมิยิ่งเกิดความสงสัยมากขึ้น เธอไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย
แต่ไม่ทันที่เธอจะได้คิดต่อก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันขึ้น เมื่อชายคนหนึ่งใช้คาตานะที่ยาวและแหลมแทงที่หน้าอกของผู้หญิงคนนั้น
“
นี่คุณทำอะไรน่ะ!!??” เนสุมิตะโกนออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
“
ทำไมคุณต้องฆ่าเธอ เธอทำอะไรผิด?” เนสุมิยังถามผู้ชายคนนั้น แต่ดูเหมือนว่า จะไม่มีใครได้ยินสิ่งที่เธอพูดเลย แม้แต่ผู้เดียว
“
แก..... ริ......โกะ..... ชั้น.... อึ่ก...” หญิงสาวพยายามพูดด้วยแรงเฮือกสุดท้าย แต่เลือดที่ไหลเต็มปากของเธอทำให้พูดได้อย่างยากลำบาก
“
ชั้น......จะไม่.....ให้....อะ....ภัย.....พวก.....แก.....” สิ้นคำสุดท้ายของหญิงสาว เธอได้ล้มลงในกองเลือดที่ไหลออกมาชโลมผืนดิน
ดวงตาของเธอแดงก่ำ และแข็งกร้าว ด้วยความเคียดแค้น พลันทุกอย่างก็มืดลงอีกครั้ง
‘
พวกมันต้องตาย.... ‘ เสียงแหบพร่า และเย็นเยียบดังขึ้นมาในโสตประสาทของเธออีกครั้ง
“
พรึ่บ!!” เนสุมิสะดุ้งขึ้นจากที่นอน เธอรู้สึกได้ถึงเหงื่อที่ไหลท่วมตัว จนดูเหมือนว่าเธอเปียกน้ำ
“
ฝันเหรอ? อะไรกัน?” เธอคิดทบทวนสิ่งที่เธอได้เห็นเมื่อครู่ และคิดถึงเสียงที่แหบ เยียบเย็นเมื่อสักครู่
“
ไม่มีอะไรหรอกมั้ง นอนต่อดีกว่า” เธอล้มตัวลงนอนอีกครั้ง และหลับไปอย่างง่ายดายอีกครั้งในเวลาไม่นาน
10.00 น.“
เนสุมิ!!! เฮ้ เนสุมิ!!!” เสียงๆหนึ่งร้องเรียกเนสุมิที่หน้าประตูห้อง ทำให้เนสุมิต้องปลีกตัวจากการแต่งตัวไปเปิดประตู
“
โห... นึกว่าใคร เข้ามาก่อนสิ” เมื่อเธอเห็นว่าเป็นใครจึงเปิดประตูให้เข้ามารอภายในห้อง
“
แต่งตัวช้าจังนะ รู้เปล่าว่าคนเขารอ” วาตารุพูดแซวเนสุมิที่กำลังหวีผมอยู่ เขามารับเธอที่ห้อง เนื่องจากเป็นห่วงเนสุมิ
“
วันนี้หลังเลิกงาน ไปเที่ยวด้วยกันมั้ย?” เขาชวนเนสุมิไปเที่ยว ด้วยหวังว่าจะคลายความเศร้าใจของเนสุมิได้ สักเล็กน้อย
“
วันนี้เหรอ ได้สิจะไปไหนล่ะ??” หญิงสาวตอบรับคำชวนของชายหนุ่ม พลางคิดในใจว่าจะไปไหนดี
“
ไปซื้อเสื้อผ้าหน่อยไหมล่ะ ชอบไม่ใช่เหรอ เครื่องแต่งตัวเนี่ย” เขายังคงหยอกล้อเนสุมิเช่นเดิม
“
ไปเถอะ แต่งตัวเสร็จแล้ว” หลังจากหวีผมเสร็จ เนสุมิจึงชวนวาตารุไปทำงาน
ตะวันเริ่มคล้อยสูงขึ้น ทั้งสองคนได้เดินไปตามถนนเพื่อที่จะไปที่ทำงาน ระหว่างที่เดินไปก็คุยกันไปเรื่อยๆ พอคลายกังวลใจได้บ้าง
จนกระทั่งถึงสถานีรถไฟ เมื่อซื้อตั๋วเรียบร้อย ทั้งสองจึงไปยืนรอที่ชานชาลา อีกไม่กี่นาทีรถไฟจะมาแล้ว
ก็เหมือนๆกับทุกวันที่ต้องมารอรถไฟ และไปทำงาน แต่ในขณะที่เนสุมิยืนรออยู่นั้น เธอก็ได้เห็นบางอย่าง
สิ่งนั้นได้ทำให้เธอเย็นเยียบ ราวกับได้ฟังเสียงที่เธอได้ยินเมื่อคืน
“มือที่มีแต่กระดูก ได้เกาะอยู่ที่ไหล่ซ้ายของวาตารุ!!!”TO BE CONTINUE!!ตอนนี้ก็ยังคงไม่มีการฆาตกรรม คาดว่า มันคงจะไม่มีต่อไป(แน่เรอะ!!??)
ก็ขอขอบใจที่ติดตามกันมาถึงตอนที่ 5 ได้
จะพยายามแต่งต่อไป
ปล. ช่วงนี้อาจหายไปนานด้วยเหตุผลคือ 1)ดอง(ตรงไปมะ) 2)ไม่ได้เตรียมพล๊อตไว้ 3)พยายามผูกเนื้อเรื่องให้แน่นอน 4)ทำรายงานการฝึกงาน
อาจหายไปนานเล็กน้อย แต่ถ้ามีกำลังใจมากๆ ก็อาจจะทำแบบวันนี้(คิดถึงเลยอัพมันตอนตี 2)
อีกเรื่องนึง อยากทำแบนเนอร์ มีใครอาสาทำบ้างจ๊ะ
ขอบคุณ ทุกคนที่อ่านครับ
