บทนำ
ท่ามกลางความเงียบสงัดของค่ำคืน ใบไม้ที่พัดไปตามสายลมที่พัดโบกอย่างอ่อนโยน ท้องฟ้าที่ไร้ดวงดาวและดวงจันทร์ทำให้ศาลเจ้าแห่งนี้ดูวังเวง น่าขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
ท่ามกลางความมืด แสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวคือโคมไฟที่เก่าคร่ำครึ ดูโบราณแต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เห็นแสงสว่างภายในความมืดได้ของชายชรา
ทางเดินไม้ที่ดูเก่าพอๆกับตะเกียง ทอดยาวไปเรื่อยๆ เหมือนจะยาวไปไร้ที่สิ้นสุด และไม่มีคนเดินผ่านไปมา
ถึงกระนั้น ศาลเจ้าก็ยังคงดูสะอาดสะอ้านอยู่เสมอ ชายชราได้เดิน และเดิน จนกระทั่งถึงห้องห้องหนึ่งที่เก็บของสำคัญของศาลเจ้าไว้

“ครืดดดดด” เสียงเลื่อนประตูที่ดูฝืดเพราะความเก่า ทำให้ความเงียบหายไปบ้าง ห้องที่มืดสนิทถูกส่องแสงให้สว่างมากขึ้น

โถอันหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นของโบราณที่เก่ายิ่งกว่าศาลเจ้านี้เสียอีกถูกเก็บไว้ที่นี่ เปรียบเสมือนของสำคัญมาก

“ยังคงอยู่ดี ไม่หายไปไหน” ชายชราเอ่ยขึ้นในความเงียบงัน และหันกลับหลังมาเพื่อที่จะกลับไปพักผ่อน

เนื่องจากช่วงนี้โจรขโมยของเก่าตามศาลเจ้าและวัดต่างๆออกอาละวาด
เที่ยวตระเวนขโมยของของศาลเจ้าภายในตัวจังหวัดทำให้เขาต้องคอยตรวจเช็คอยู่เสมอว่าสมบัติที่ตกทอดมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษยังคงอยู่หรือไม่ มีใครมาขโมยหรือเปล่า
แล้วเขาก็เดินกลับไปตามทางเดินแคบยาวกลับไปพักผ่อน

“แกว่าสมบัติชิ้นนั้น ราคาเท่าไรกันวะ” เสียงปริศนาได้ดังออกมาจากเงามืดของพุ่มไม้แถบชายป่านั้นเอง

“ต้องเป็นของดีแน่ๆ ไม่แน่โถนั่นอาจได้เป็นแสนเลยล่ะ” อีกเสียงหนึ่งตอบ พร้อมกับค่อยๆย่องออกจากพุ่มไม้

ชายในชุดดำสองคน ที่จ้องที่จะขโมยโถโบราณนั้นได้เดินออกมาจากพุ่มไม้ด้วยความเงียบและค่อยๆคืบคลานไปตามเส้นทางที่จะไปยังห้องนั้นได้
ภายในความมืดพวกเขาใช้ไฟฉายอันเล็กส่องไปตามทาง และค่อยๆย่องไปอย่างเงียบกริบ

“แกร๊ก” เสียงของกุญแจดังขึ้นเมื่อถูกสะเดาะออกและประตูถูกเลื่อนออกอย่างเบาๆ กว้างพอที่จะแทรกตัวเข้าไปได้ หลังจากเข้าไปในห้องได้
ทั้งสองจึงทำการหยิบของเก่าต่างๆเข้าในกระเป๋าของตน รวมไปถึงโถใบนั้นที่ตั้งอยู่บนหิ้ง
หลังจากนำของที่ต้องการไปได้ ทั้งสองก็ได้ปิดประตูคืนพร้อมกับหายตัวเขาไปในเงามืด ที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุดของป่ายามรัตติกาลนั้น
จนกระทั่งถึงโขดหินริมน้ำ ทั้งสองจึงได้เปิดดูของที่ได้มา

“ฮ่าๆๆ ของเก่าอายุเกิน 100 ปีทั้งนั้น พวกเรารวยแล้ว” ผู้เป็นพี่กล่าว

“นั่นสิพี่ แต่ว่า ทำไมโถนี้ที่ตั้งอยู่บนหิ้ง ทำไมต้องเอาผ้ามัดปากโถไว้ด้วยล่ะ” ผู้เป็นน้องถามด้วยความสงสัย พร้อมกับยื่นมือไปเปิดผ้าที่ปิดไว้

“ข้างในคงจะมีอะไรซักอย่างแน่ๆ” เขาพูดพลางแก้เชือก และโยนผ้าผืนนั้นทิ้งไป แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!!!

“อ๊ากกกกกกกกกกกก” เสียงร้องของคนดังลั่นป่าที่เงียบสงัด ในค่ำคืนที่มืดมิดนั้นเอง....

ชี้แนะด้วยนะ ^^ 

ตอนที่ 1 อรุณรุ่งที่มาพร้อมกับความน่าสะพรึงกลัว

    ในที่สุดรุ่งอรุณก็มาเยือน เสียงของสัตว์ต่างๆที่ต่างออกหากินตามธรรมชาติ เสียงนกร้องที่ดังระงมไปทั่วศาลเจ้า

    แสงแดดที่สาดส่องเพื่อให้ความสว่างและความอบอุ่นแก่สิ่งมีชีวิตได้ทำให้ศาลเจ้าคาคุที่ดูน่ากลัวในยามค่ำคืนกลับกลายเป็นสถานที่ที่งดงามตระการตาน่าท่องเที่ยวยิ่งนัก

    ชายชราได้เดินไปตามทางเดินยามเช้าอีกครั้งเพื่อจะปลุกลูกสาวของเขา

“ยูมิ ตื่นได้แล้ว จะนอนไปถึงไหนน่ะ” เขาได้ตะโกนผ่านบานประตูที่ประดับด้วยพื้นหลังสีฟ้าลายดอกซากุระสีชมพูไป

“ตื่นแล้วค่ะพ่อ หนูขอแต่งตัวก่อนนะคะ” เสียงของยูมิ ผู้เป็นลูกสาวได้ตอบออกมาจากข้างในนั้น

    หลังจากปลุกลูกสาวแล้วชายชราก็เดินตรงไปยังห้องเก็บสมบัติ ตามทางเดินเดิม เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย

    เมื่อคืนความฝันของเขาช่างน่าคลางแคลงใจยิ่งนัก ในความฝันเขามองเห็นเปรวเพลิงสีแดงก่ำที่กำลังเผาไหม้อยู่ในกระจก

    แต่เปรวไฟในกระจกกลับทำให้สิ่งของภายนอกถูกเผาไหม้ตามไปด้วย เปรียบเสมือนสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป

    ในที่สุดเขาก็เดินถึงห้องเก็บสมบัติ สิ่งที่เขาพบเห็นคือ กุญแจยังคงถูกล๊อคไว้อย่างดี แต่เมื่อเขาได้เปิดประตูเข้าไปก็พบเพียงแต่ความว่างเปล่าของห้องนั้น

    และสิ่งที่สำคัญคือ โถโบราณ ซึ่งต้องดูแลมาตั้งแต่สมัยบรรพกาลได้หายไป....

“หาาาาา!!!” ชายชรา อุทานด้วยความตกใจก่อนจะเป็นลมไปด้วยความตกใจ

14 นาฬิกา ณ อีกมุมหนึ่งของชายป่า

“ได้มีการฆาตกรรมปริศนาเกิดขึ้นบริเวณชายป่าชานเมือง โดยผู้พบเห็นให้การว่า มีชั้นส่วนมนุษย์ลอยมาตามน้ำในขณะที่เขากำลังตกปลาอยู่ในตอนเช้าของวันนี้”

เสียงของนักข่าวที่กำลังถ่ายทำข่าวไปสู่ประชาชน ดังผ่านจอแก้ว อย่างเคร่งเครียด ได้ทำให้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

ตำรวจได้ทำการสำรวจบริเวณโดยรอบ ศพของทั้งสอง ส่งกลิ่นเหม็นที่ชวนอาเจียนยิ่งนัก ยิ่งสภาพของศพด้วยแล้ว

คนหนึ่ง ถูกผ่าท้อง เครื่องในทั้งหมดถูกนำมาไว้ภายนอกร่างกาย โดยที่ไม่ขาดเลยโดยลำไส้ของศพนั้นได้ถูกนำมาผูกที่คอและแขวนไว้ยังต้นไม้ใกล้กับศพที่สอง

แววตาของศพเบิกโพรง ดูเหมือนว่าจะได้เห็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวก่อนที่เขาจะตายด้วยความทรมาน

ส่วนศพที่สองถูกกองไว้ริมน้ำ สภาพศพ เหมือนรอยถูกสัตว์กัดกินท่อนแขนที่มองเห็นแต่เพียงกระดูก ลำคอที่ถูกกระชากเนื้อออกไป

ดวงตาที่เบิกโพรงไม่ต่างกับศพแรก เครื่องในของเขากระจัดกระจายไปทั่ว ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้ง

ซึ่งชิ้นส่วนของเขาคงจะลอยไปจนมีคนมาพบเข้า เป็นภาพที่ทางตำรวจได้เห็นเข้ายังถังกับต้องหลบตาไปอาเจียนกันหลายคน

“คนร้ายเป็นใครกันนะ ทำเรื่องโหดร้ายได้ขนาดนี้” ร้อยเอกคิตาโนะ คิดในใจพลางตรวจสอบว่าผู้ตายคือใคร

“ร้อยเอกครับ เราได้รับรายงานมาว่า สองคนนี้คือโจรที่ขโมยของตามวัด และมีหมายจับอยู่ครับ"

"ส่วนของที่ถูกโจรกรรมมาคือของจากศาลเจ้าคาคุซึ่งอยู่บนเนินเขาครับ ขณะนี้เราได้ติดต่อทางเจ้าของทรัพย์สินแล้วครับ” ตำรวจนายหนึ่งรายงานต่อหัวหน้าของเขาก่อนจะเดินไปอาเจียนที่ข้างต้นไม้

“โถใบนั้น!!! โถใบนั้นอยู่ไหน” เสียงของชายชราถามเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยความร้อนรนปนหวาดกลัว

“ใจเย็นๆครับ ทรัพย์สินที่ท่านแจ้งว่าหายไปอยู่ครบครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจตอบด้วยความยินดีกับชายชรา

    ชายชราได้ตรวจสอบทรัพย์สินของเขา แต่สิ่งหนึ่งที่พบคือ โถที่บรรพชนส่งต่อมา ผ้าที่ปิดไว้ได้เปิดออก ไม่มีผ้าที่ปิดไว้ ไม่มีของที่อยู่ข้างใน

“ไม่จริงน่ะ ความฝันนั้น...” ชายชรากล่าวด้วยสีหน้าที่ซีดเผือดราวกับไร้สีเลือด จนยูมิผู้เป็นลูกาวต้องประคองไว้และถามว่า

“มีอะไรหรือคะ คุณพ่อ ตกใจอะไรเหรอคะ??” ยูมิถามพ่อของเธอด้วยความเป็นห่วง

“หายนะ ปิศาจร้าย....” ชายชรากล่าวด้วยเสียงที่แผ่วเบา ราวกับคนที่ไม่มีแรงแม้จะขยัยริมฝีปากนั้น

“อะไรนะคะพ่อ ปิศาจร้าย??” ยูมิทวนคำของเขา ก่อนที่ชายชราจะพูดออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว

“หายนะกำลังมาแล้ว!!!!”  เสียงตะโกนด้วยความหวาดกลัวทำให้ทุกคนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนที่ชายชราจะสลบลงไป...

โปรดติดตามชม โศกนาฏกรรม ครั้งต่อไป

By. -ChiVas-

บรรยายดีแล้วจ้ะ แต่ซากศพถ้าจะเอาให้สยองกว่านี้ศพมันต้องไม่สวยยังงี้นะ

นี่เละแค่ตรงท้องเอง=_=

//โดนตบ

ศพแรกน่ะแค่ท้อง แต่ศพสองน่ะ กระจาย

ไม่ได้บรรยายเกี่ยวกับศพสองมาก แต่ มันเละ -*- 

555+ จะว่างั้นก็ใช่เนอะ เดี๋ยวรอดูตอนต่อไปดีกว่า หายนะที่ว่า เกี่ยวกับความฝันยังไง