ฟอง ชั้นว่ามันใกล้ๆนิยายแฟนตาซีละนะเทอ=_=

แต่ยังไงก็สนุกจ้ะ บทหน้าหาบทเลิฟซีนมาใส่นห่อยก็ดีนะ เด๋วคนเข้าใจผิด

อร๊าย น้ำตาลน่าร้าก>[]<

ก็มันแอบแฟนตาซีเล็กน้ยนิ= =;

 หรือว่าพระเอกจะเป็นซุปเปอร์ไซย่า

เอ๊า ก็ตอนนั้นนางเอกบอกว่าเกิดแสงสว่างรอบขึ้นและก็รู้สึกถึงความร้อนรอบตัว เห็นมะซุปเปอร์ไซย่าก็มีแสงแบบนี้เหมือนกัน

เอาหน้าพระเอกมาดูที....

+ + สนุกง๊าาาา

อยากรุจังหมาพันอะไร 

งั่มๆๆๆ !

"เอ่อ..ค่อยๆกินก็ได้นะใบหม่อน= =;"ยัยแป้งโกกิพูดขึ้นเมื่อฉันกำลังโชว์ลีลานรกเดือดจากการรับประทานอาหารยามเช้าให้ดู

จะไม่ให้เซ็งได้ไงล่ะ..ก็อีตาลันซ์ดันชวนเพื่อนสนิทมันมานั่งร่วมโต๊ะด้วย แถมเพื่อนมันก็ดูเป็นคนจีนตี๋ๆหล่อๆขาวๆ และที่สำคัญ..

มันไม่ยอมตกตะลึงในความสวยของฉันT[]T

"นะ..นั่นสิครับ ค่อยๆกินก็ได้นะ"ไอ่ตี๋พูดขึ้น ต่อไปนี้ชั้นจะเรียกแกว่า ตี๋วอก (เขาขาว ไม่ใช่วอก= =)

"แล้วเกี่ยวอะไรกับแกฮะไอ่ตี๋วอก-O-"

"=_=;"

"เธอจะรีบไปต้อนควา_ยกลับเข้าคอกรึไง"ลันซ์พูดขึ้นบ้าง ฉันดูดเส้นบะหมี่ที่ซื้อมาเป็นถ้วยที่สาม ก่อนจะพูด

"ใช่ไง กินเสร็จ จะได้รีบต้อนนายเข้าคอกซะที"

"ยัย..- -+"

"ทำมะ.."ยังพูดไม่จบ ผู้หญิงหัวทองหยิกหยองเหมือนเส้นบะหมี่ที่ฉันกำลังกินอยู่เดินเข้ามากรี๊ดแตกต่อหน้าลันซ์ที่โต๊ะกินข้าว

"กรี๊ดดด รุ่นพี่ลันซ์กับรุ่นพี่ชานทำไมมากินข้าวกับนังหน้าจืดสองคนนี้คะ ! >[]<"

"ง่ะ..= ="ยัยแป้งโกกิผู้แสนดีร้องเบาๆ

อย่ามาหาว่าชั้นหน้าจืดนะยะ ว่ายัยแป้งโกกิคนเดียวนู่น>[]< อย่ามาเหมารวมกันช้านนน ~

มาตบกันมั้ยฮะหล่อน >[]< ถึงแม้ฉันจะไม่เก่งฆ่าปิศาจ แต่เก่งฆ่าคนยะ !

"แล้วเธอเกี่ยวไรด้วยยัยหัวบะหมี่-O-"ฉันว่าไปหนึ่งทีก่อนจะกินบะหมี่ของฉันต่อ

"กรี๊ดดดด ! รุ่นพี่ลันซ์รุ่นพี่ชานขา ยัยนั่นมันด่าเชอร์รี่ว่าหัวบะหมี่ค่ะ !"ยัยนั่นฟ้องไอ่ตี๋วอกกับนายลันซ์ใหญ่

"แล้วไง !"หมอนั่นถามกลับไป แล้วเดินจากไปทั้งๆข้าวยังกินไม่หมด เช่นเดี่ยวกับไอ่ตี๋วอกที่ยิ้มๆพลางส่ายหน้า จากนั้นยิ้มให้ยัยแป้งโกกิ ทำให้ยัยนั่นหน้าแดงเป็นหงอนไก่ ก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้ยัยหัวบะหมี่ยืนเต้นแร้งเต้นกา

"ยัยแป้งโกกิ-O- นี่หล่อนแอบคบกับตี๋วอกหรอ"

"บ้าหรอใบหม่อน >//<"

"แล้วหล่อนหน้าแดงทำเพื่ออะไรยะ=[]="

"ไม่รู้ !"พูดจบยัยนั่นมันก็วิ่งหนีไป

ชั้นทำท่าจะตามไป แต่ก็ต้องชะงักแล้วหันกลับไปมองยัยบะหมี่

ก่อนไปจัดการกับยัยนี่ก่อนดีมั้ย?..= =

เลิกเรียน

"นี่นี่นี่ ใบหม่อน แถวบ้านชั้นนะ มีคนบอกว่ามีผีอาละวาดแถวนั้นแหละ ลองไปปราบกันดูไหม><"ยัยแป้งโกกิรีบวิ่งเข้ามากระตุกแขนเสื้อฉันทันที

"= = ไม่ย่ะ"

ถึงยัยนี่รู้ว่าฉันโม้ ก็ตายอ่ะดิT_T

"อ้าว ทำไมอ่าTOT ไปด้วยกันเถอะ น้าๆๆ"

ให้ตายสิ..ชั้นเกลียดลูกอ้อนของผู้หญิงน่ารักๆชะมัดเลย=//= ~

"ก็ได้ๆ"

และแล้ว..ความตายก็บังเกิดและเริ่มย่างก้าวเข้ามาT_T

"โอเคน้า งั้นเดี๋ยววันนี้เธอไปนอนบ้านชั้นนะ"

"อ่า..อืมT_T"

"ทำไมทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้อย่างงั้นล่ะใบหม่อน"

"TT_TT คือ.."

"เอ๋ ?"

"คือ..เอ่อ..อีตาลันซ์มันจะไปด้วยน่ะ ! >[]<"

โกหกคำโตทันที=_=

"ว้าว ก็ดีน่ะสิ ไปหลายๆคน สนุกดี >w<"

เวงกรรม=_=;

หลังจากนั้นชั้นก็ขอตัวเดินกลับบ้านก่อน โดยมียัยแป้งโกกิตามไปด้วย เมื่อถึงบ้าน ยัยนั่นก็อ้าปากหวอ เมื่อเห็นบ้านหลังใหญ่โตของฉัน

เป็นไง..-..- อิจฉาล่ะเซ่

"บ้านเธอใหญ่จังเลย ~"

"อื้อ"ว่าแล้วก็ให้ยัยแป้งโกกินั่งทำตาแอ๊บแบ๊วเหมือนทุกทีที่โซฟา ส่วนชั้นก็รีบวิ่งไปโรงฝึกยิงปืนทันที

ปัง !

"ลันซซซ์ ~ >[]<"

ปัง !

"กรี๊ดดด =[]="

"อ้าว ยัยโง่เองหรอ มีอะไรล่ะ"

ให้ตายสิ ทำให้หมอนี่ตกใจไปหน่อย ยิงเฉียดหน้าชั้นไปนิดเดียว จนทะลุกำแพงด้านหลัง เกือบแล้วไง..เกือบไปแล้วมั้ยล่ะT_T

"ไปบ้านยัยแป้งโกกิกับชั้นน้า>[]<"

"แป้งโกกิ?"

"ก็เด็กผู้หญิงตาโตๆ หัวสีน้ำตาล และที่สำคัญไม่สวย นั่งกินข้าวกับเราเมื่อเช้าไง*0*"

"เธอตาตุ่มดูรึไง เธอนั่นแหละขี้เหร่"

=_=หวาย..

"ว่าแต่ไปทำไม"ฉันเงยหน้าขึ้นมา (ก้มหน้าตั้งนาน) ก็พบผมสีดำตั้งเปียกชุ่ม ผิวขาวหนาเนียนเปลือบท่อนบน มือเขาค่อยๆเสยผมสีปรกหน้าออกไปให้ตั้งเหมือนเดิม

*0* ~ แอร๊ยยย ~

เฮ้ย ! ยัยใบหม่อน หล่อนอย่าไปหลงเสน่ห์หมอนี่เด็ดขาดนะ=[]=

"ก็แถวบ้านแป้งโกกิมีปิศาจเพ่นพ่าน เธอเลยชวนฉันไปปราบ แต่ฉันอยากชวนนายไปด้วยน่ะ>[]<"

"เพราะเธอดันไปโม้เพื่อนเธอว่าปราบผีได้ล่ะสิ"

รู้อีก=_=;

"ก็ได้ เดี๋ยวชั้นจะชวนไอ่ชานมาด้วยละกัน"เขาบอกก่อนจะส่งเสียงเรียกเพื่อน

"ชานโว้ยย ! ออกมาหน่อย"

ว่าแล้วก็เห็นผู้ชายหน้าตี๋ผิวขาวเหมือนอีตานี่เดินออกมาจากห้องฝึกดาบ

=_=; นี่..ตาชั้นจะกุ้งยิงไหม

"เป็นไงบ้างใบหม่อน ว้าวว >[]< พี่ชานก็จะไปด้วยหรอ น่าสนุกจัง งั้นไปกันเลย"แป้งโกกิชะโงกหน้าเข้ามา ก่อนจะวิ่งนำไป ทำเอาชานกับลันซ์หาเสื้อคลุมใส่แทบไม่ทัน

โอว..คืนนี้ชั้นจะรอดพ้นจากเงื้อมมือปิศาจร้าย(อย่างไอ่ลันซ์)ได้ไหมเนี่ย= ='