ขอบทตบนังสตอเชอร์รี่หน่อยดิ หมั่นไส้

อย่าบอกนะว่าเป็นมังกรจริงๆน่ะ = =

ฟองเอ๋ย นางเอกเปนพวกโอตานิสๆเหยอ บ้าอนิเมะนินา

"วิ่งเซ่ =[]= !!"

"ขะ..ขาก้าวไม่ออกง่าT_T"

"ยัยแป้งโกกิบ้า !!"ฉันด่ายัยนั่นไปหนึ่งตลบ เมื่อพวกผู้ชายสองตัวไล่ฆ่าตัวประหลาดที่โผล่ออกมาจากบ่อน้ำ ส่วนฉันที่เอาแต่วิ่ง เผอิญว่าแป้งโกกิถูกยัยตัวประหลาดข่วนที่ขาทำให้ทำอะไรไม่ได้

ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

"อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก =[]= !!"

"แหกปากทำไมเล่ายัยบ้า ! หลบเซ่ !"ลันซ์ตะโกนมาก่อนจะยิงข้ามหัวฉันไปโดนอสูรกลายพันธ์ด้านหลัง

อยากจะบอกว่าเป็นงูธรรมดาเนี่ยแหละ=_= แต่หน้าเป็นคน จมูกไม่มี มันใช้ส่วนไหนหายใจฟะ ?

ปากสีแดงเยิ้มราวกับทาลิปสติกสีเลือดไก่ ฟันแหลมคมยังกับจระเข้ ดวงตาระยิบระยับสีเขียว และทรงผมไฮไลท์สีส้ม ตัวเป็นงู มีแขนกับมืองอกออกมา บนหัวมีงูเล็กๆน้อยๆ ถ้าเกิดมีเต็มหัวแล้วร่างเป็นคนนะ ชั้นจะเรียกมันว่างูเก็งก็อง T^T

"ใบหม่อน เธอมีปังตออยู่ไม่ใช่หรอ ฟันหัวมันสิ >[]<"แป้งโกกิชี้ไปที่ปังตอในมือ ฉันก้มลงมอง แต่รู้ตัวอีกทีก็ลอยไปอีกทาง

"เกะกะจริงยัยนี่-_-"ลันซ์บ่นอย่างหัวเสีย เมื่องูเก็งก็อง(เรียกก็ได้)จะใช้หางฟาดตัวฉัน ทำให้ลันซ์วิ่งมาอุ้มแล้ววิ่งกลับไปที่เดิม แล้วไล่ยิงงูเก็งก็อง เมื่อยิงไปแล้ว มันจึงหยุดชะงัก สักพักหนึ่ง ลูกกระสุนค่อยๆถูกบีบอัดตกลงมา กลายเป็นดังเดิมราวกับไม่มีรอยขีดข่วนอะไร

"ซวยชิบ กระสุนก็ใช้ไม่ได้ รู้สึกปืนนี้จะไร้ประโยชน์เหมือนเธอเลย"เขาบ่นก่อนจะปรายตามามองฉัน

"หนอย ชั้นจะแสดงให้ดูเลยว่าชั้นก็เก่งนะ >O<"

"เหรอ แล้วที่เธอโม้เพื่อนว่า.."

"อ๊ายย หุบปากเดี่ยวนี้แล้วจัดการมันซะ >[]< ไม่เห็นรึไงว่าตี๋วอกกับแป้งโกกิจะเป็นจะตายอยู่แล้ว"ฉันชี้ไปที่ตี๋วอกกับแป้งโกกิที่กำลังหาจังหวะไล่ฟัน(ดาบ)ใส่ยัยงูเก็งก็อง

ฉับ !

หัวงูเก็งก็องน้อยตกกลิ้งลงมาบนพื้นอย่างน่าสงสารT T ในขณะที่แป้งโกกิยิ้มหวานกับฝีมือตัวเอง ก็ต้องค่อยๆหุบลง เมื่อมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับงูเก็งก็อง

"อ้าว เวรแล้วไง=[]="ตี๋วอกร้องออกมา เมื่องูเก็งก็องหัวงอกออกมาเป็นสองหัว มันยิ้มแสยะก่อนจะคลานมาหาทางแป้งโกกิอย่างรวดเร็ว ใช้มือตัวเองปัดดาบออกไปไกลจนแป้งโกกิถลาล้มลงไปกองกับพื้น มันยิ้มก่อนจะคลานเข้าไปหา

เฮ้ย ! ยัยงูบ้า อย่ายุ่งกับยัยนั่นนะ >[]<

ฉันมองซ้ายมองขวา ปืนก็ใช้ไม่ได้ ดาบก็ใช้ไม่ได้ งั้นเอานี่แหละ !

โป๊กก !!

ฉันหยิบก้อนหินแถวๆนี้มาสองสามลูกใส่กำมือ แล้วเล็งจากนั้นปาไปถูกหัวยัยงูเก็งก็อง

"ใบหม่อน!! เธอทำอะไรน่ะ=[]="ยัยกิถาม

"แหม ไม่น่าโง่ ตัดหัวหัวก็งอก ยิงมันก็บีบกระสุน สู้ก้อนหินไม่ได้ ปาๆใส่หัวมันไปให้เลือดคลั่งสมองตายละกัน >[]<"

งูเก็งก็องเปลี่ยนเป้าหมายมาเล่นงานชั้นแทน แต่ฉันกลับปาไม่หยุด ทำให้เลือดท่วมหน้ามันอย่างหน้าหยดหยอง=_= และหัวที่บวมปูดขึ้นมาหลายจุด

"เวิร์คอ่ะ >[]<"แป้งโกกิดีใจ งูเก็งก็องคิดอะไรออก มันค่อยๆกินก้อนหินที่ฉันโยนไปจนหมด เฮ้ยกินได้ด้วยหรอ=[]=

เมื่อก้อนหินแถวๆนี้หมดแล้ว ฉันก็หมดหนทาง เพราะยัยงูบ้ามันกินเข้าไปหมด มันแสยะยิ้มก่อนจะจับตี๋วอกแล้วโยนไปไกลๆ

"พี่ชาน!!"ยัยแป้งโกกิร้อง ก่อนจะพยามวิ่งตามไป แต่ว่าก็ทรุดลง เมื่องูบ้าข่วนไปที่ขาของแป้งโกกิ  ฉันพยามจะวิ่งแต่ก็หันกลับไปตะโกนบอกแป้งโกกิ ลันซ์จะเป็นไงชั่งหัวมัน ทั้งๆที่รู้ปืนทำอะไรไม่ได้ยังจะยิงๆอยู่ได้= =

"วิ่งเซ่ =[]= !!"

"ขะ..ขาก้าวไม่ออกง่าT_T"

"ยัยแป้งโกกิบ้า !!"ฉันด่ายัยนั่นไปหนึ่งตลบ

แควก !

เสื้อสีขาวของเจ้าหล่อนขาดออกพร้อมเลือดที่ค่อยๆไหล  ยัยงูบ้าข่วนหลังกิก่อนจะจับโยนไปทางเดียวกันกับตี๋วอก

"เหลือเธอกับชั้นแล้วสินะ-_- ให้ทาย มันจะเล่นงานใครก่อน"ลันซ์พูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน ฉันค่อยๆก้าวถอยหลังจนชิดตัวเขา

"มันก็ต้องนายอยู่แล้วล่ะเนอะ=O=;"

แต่งูเก็งก็องกับตวัดสายตามาที่ฉันพร้อมส่งยิ้มสยองให้

ทำไม..เห็นชั้นสวยรึไงTOT

"นี่ๆ ชั้นคิดอะไรออกแล้วล่ะ"ฉันเลื่อนหน้าไปกระซิบลันซ์ เมื่องูเก็งก็องใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

"อะไร"เขาขมวดคิ้วถาม แต่ก็ยังบ้าจี้กระซิบตอบ

"^^"ฉันไม่ตอบแต่ยิ้ม ก่อนจะหันหลังพรึ่บ แล้ววิ่งหนีไป

"นายช่วยจัดการมันทีนะ ส่วนชั้นจะไปหาที่หลบเอง^O^"

"รอด้วยสิยัยบ้า กระสุนชั้นหมดแล้วเฟ้ย =[]= !!"

พวกเราสองคนวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนมาจนถึงป่า ก่อนจะเอามือพิงต้นไม้หอบแฮ่กๆ

"เหนื่อย..ชะ..ชะมัดเลย..แฮ่กๆ..แล้วนายจะ..วิ่งตามมาทำไม..แฮ่กๆ..อีกล่ะเนี่ย"ฉันพูดไม่เป็นศัพท์ทันที = =

"งั้นเธอลองไปสู้กับมันตัวต่อตัวสิ-O-"

"งานนี้ขอปฏิเสธ=O="

ครืดดด..ครืดดด

เสียงงูเก็งก็องคลานเข้ามาใกล้เรื่อยๆ พวกเราชะงักหน้าถอดสี ก่อนจะมองหน้ากัน แล้ววิ่งเข้าถ้ำใกล้ๆไป

"หวังว่ามันคงไม่เห็นหรอกนะ"ฉันบอกเสียงเข้ม

"เห็นแต่ต้นไม้ละมั้งเนี่ย-_-"เขาบอกเสียงดุ เมื่อฉันเอาใบไม้ที่ตกอยู่ในถ้ำมาคลุมตัวเขาจนแทบไม่เห็น และเอาใบไม้มาโปรยหัวฉันแล้วไปแอบข้างๆลันซ์อย่างปัญญาอ่อน=[]=

ครืดด..ครืดดด

งูเก็งก็องบ้าบอคลานผ่านไปโดยไม่ได้มองเลย เมื่อพวกเราเห็นว่าคลานไปไกลแล้วจึงเอาใบไม้ออก

"เหมือนจะไร้สาระ แต่อย่างน้อยก็ช่วยเราได้ละกัน"ฉันยักคิ้ว

"งั้นต่อไปชั้นจะเรียกเธอว่ายัยโง่แบบมีความคิด"

"มันช่วยให้ดูดีขึ้นไหมยะ=_=;"

ครืดด..แกร่ก..

เสียงเกิดดังขึ้นภายในถ้ำด้านในทำให้ฉันสะดุ้งผวากอดลันซ์แบบไม่รู้ตัว

"เสียงอะไรอ่ะ"ฉันถามก่อนจะกระตุกแขนเสื้อเขาเบาๆ

"จะไปรู้เหรอ ไม่แน่อาจจะเป็นตัวประหลาดเหมือนตะกี้ก็ได้นะ"เขาล้อฉันเบาๆ

"นี่ นาย ! อย่ามาล้อเล่นนะ ชั้นยิ่งเสียวๆอยู่"ฉันบ่นอุบ

"อ้าวหรอ ? เห็นเป็นนักปราบผีที่เก่งกาจที่สุดนี่นา"เขาล้อไม่หยุด

"=[]= โอเค !! ชั้นยอมรับ !! ชั้นทำอะไรไม่ได้ เข้าใจ๋ !! แต่ชั้นใช้คาถาไฟนรกเป็นละกัน !"ฉันผละออกจากตัวเขาแล้วนั่งหน้ามุ่ยแทน

"ใช้คาถาไฟนรกเป็น ? แล้วทำไมตะกี้ไม่ยอมเผายัยงูบ้านั่นเล่า !"เขาตะโกนใส่ทำเอาให้หายโง่ทันที=_=

"เออจริง ? แต่ชั่งมัน ตอนนี้หนาวมากกว่าอ่ะ=O="ฉันบอก ก่อนจะกอดหมอนั่นอย่างไม่มียางอาย

"เฮ้ย ! ยัยบ้า ! ทำอะไรของเธอเนี่ย ! =[]= ไปไหนก็ไป ไป !"

"ไม่เอา ! ตัวนายอุ่นดี >..<"

"ยัยบ้า ! หื่นกามโรคจิต ! เธอมีคาถาไฟนรกทำไมไม่เสกไฟให้อุ่นเล่า !"

"เออจริง ? =_= อีกแล้วสินะ เฮ้อ..เรานี่พูดกลับไปกลับมา"ฉันบอกก่อนจะตั้งสมาธิแล้วเสกคาถาไฟนรกออกมา แต่ทำให้เบาๆก็เท่านั้น ตอนนี้ทำให้ถ้ำสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ

"โง่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง"เขาบ่น ฉันหันไปจ้องตาขวาง ก่อนจะขยับไปนั่งข้างๆเขา

"ว่าแต่นายจำทางกลับบ้านได้ไหม"ฉันบอก ลันซ์ตีหน้านิ่ง

"จำไม่ได้อ่ะเด๊ ! ฮ่าๆๆ อย่างนายนี่สมองปลาทองจังจำทางกลับบ้านยัยกิไม่ได้"

"แล้วเธอจำได้รึไง-_-"เขาหันหน้ามาถาม

"ไม่ได้อ่ะ-O-"

"ยัยโง่- -"

แงะ T_T

"นี่ ง่วงแล้วอ่ะ หาวว-O-"

"ง่วงก็นอนสิ"เขากลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา ฉันค่อยๆปิดตาลงช้าๆ มันง่วงจริงๆนะ= =

ไม่นานหลังจากนั้น หลังจากหลับไปแล้ว ฉันไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครข้างๆนั่งมองอยู่ทั้งคืน..

ตี 4

ทำไมมันตื่นเอาเวลานี้นะ-_-' ยังไม่สว่างด้วยซ้ำ

ฉันนั่งกอดอกด้วยความเหน็บหนาวข้างๆลันซ์ที่หลับเป็นหลับตายไปแล้ว หลังจากที่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เสียงลากเหมือนกับคลานก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ครืดดดดด

O_O

"ลันซ์ๆ ตื่นสิๆ"ฉันเขย่าตัวเขา เขาขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะด่าอีก

"มีอะไรเล่าปลุกทำไมตอนนี้ หา ! "

"กะ..ก็มีตัวอะไรไม่รู้คลานอยู่แถวๆนั้นอ่ะ"ฉันชี้ไปที่ด้านในถ้ำ

"ไม่มีอะไรหรอกน่า"เขาพยามหลับตาอีกครั้ง

"แต่มีจริงๆนะ !"ฉันพยามพิสูจน์ เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเบิกโพลงไปด้านหลัง

"นั่นไง..นั่นไง..ทำท่าแบบนี้แสดงว่ามีเหตุร้ายเกิดขึ้นใช่มั้ยT_T"ฉันชี้ไปที่หน้าเขา ก่อนจะหันหลังไปอย่างยากลำบาก

"กรี๊ดด ! งูเก็งก็องมันกลับมาอีกแล้วอ่า เป็นฝูงเลย นี่คือที่อยู่ของมันหรอเนี่ย T[]T !!"

เผาถํ้าเลย หึหึ