|
● ρєтсн™
|
 |
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #645 เมื่อ: 11-12-2010, 18:37:14 » |
|
มีอะไรที่เค้ายังบกพร่องป่ะ ไม่ได้แต่งนาน ลืมเนื้อเรื่องเก่า ๆ หมด =_="
|
 Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
<พลังโจมตีสุดแรงเกิด>
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #646 เมื่อ: 11-12-2010, 19:23:39 » |
|
บทที่ 9 “โฮ่ง ๆ !!” เสียงอะไรใครเห่าเนี่ย หนวกหูชะมัด !!
“เงียบ ๆ หน่อย ฉันจะนอน !” ฉันพูดทั้ง ๆ ที่ตายังปิดอยู่
“โฮ่ง ๆ !!” หมาตัวไหนมันเห่าฟะ ! ฉันหมดความอดทน ลุกขึ้นมานั่งทันที
แล้วก็ต้องลงไปนอนต่อ เมื่อพอฉันลุกขึ้นปุ๊บ .. ไอ้หมาสีส้มตัวเดิมกระโจนใส่ฉันจนฉันล้มลง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !! T[]T
แล้วมันก็เลียหน้าฉันเหมือนอย่างที่เคย มันจะจองเวรจองกรรมฉันไปถึงหนายยยยยยยยยยยย !!!
“ออกไปนะ ออกไป !” ฉันพยายามดันร่างสีส้มออกจากบนตัวของฉัน แต่ตัวมันหนักงะ
นี่ตานิคให้มันกินอะไรฟะเนี้ย หนักยังกับแบกพะยูน !
“อ๊ากกก !! ใครก็ได้ ช่วยฉันที ฮือ ๆๆ” ฉันตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ ฮือ ๆ
“แพรวา มานี่ ..” เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นและผิวปากเรียก มันยอมออกไปจากตัวฉันอย่างโดยดี
ฟังจากเสียงเย็น ๆ ที่ได้ยินแล้วอยากจะบีบคอให้ตายคามือ (สำหรับฉัน) แล้ว พนันได้เลยว่าต้องเป็นนิค
“วันหลังไม่ต้องเอามันมานอนกับฉันนะ ! เลียหน้าฉันทุกเช้างี้ ฉันเป็นสิวพอดี !” ฉันลุกขึ้นมานั่งและมองนิคที่ใส่ชุดนักเรียนเรียบร้อย
“เหอะ .. พวกรักสวยรักงาม ..” แล้วนิคก็เดินออกไปพร้อมกับหมาตัวนั้น เชอะ ! ผู้หญิงต้องรักสวยรักงามกันอยู่แล้ว
ผู้หญิงที่ไหนเขาจะชอบความสกปรก มันเป็นธรรมชาติของผู้หญิงนะ เฮ้อ .. ดูเหมือนนิคจะไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงซักอย่าง
อารมณ์เสียแต่เช้าเลยวุ้ย ! ฉันหันไปมองนาฬิกา อืม .. เพิ่งจะ 7 โมงครึ่งเอง ยังทันน่า ไม่ต้องรีบก็ได้
ฉันหาวปิดปากก่อนที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำ
ในที่สุดฉันก็มาถึงโรงเรียนหลังจากที่ฉันแอบตามตานิคตั้งนาน เพราะมันไม่ยอมให้ฉันเดินไปโรงเรียนกับมัน =_=
เอาละ โอเค ฉันพอจะรู้ทางจากบ้านตานิคไปโรงเรียนได้ละนะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะจำได้ถึงเย็นมั้ย เพราะฉันยิ่งสมองปลาทองอยู่
จริงสิ จดทางใส่ไว้ในกระดาษดีกว่า ฉันรีบวิ่งขึ้นบันไดดังตึก ๆ ไปถึงชั้น 4 เหนื่อยวุ้ย บันไดก็ชัน T[]T
ฉันเปิดประตูห้องออกและหายใจแฮ่ก ๆ โดยที่ค้างอยู่ในท่าเปิดประตูไว้ซักพัก ก่อนที่จะเดินมาที่โต๊ะอย่างหมดแรง
“เหนื่อยมั้ย” ชายร่างสูงพอ ๆ กับนิคถามฉัน มีรอยยิ้มน่ารัก ๆ ต้อนรับฉัน
กรี๊ดดดดดดดด !!! ใครวะ ! ยิ้มน่ารักโคตร >_< เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เมื่อฉันมองชายคนนั้นดี ๆ .. เฮ้ย !! ไอ้น๊อตนี่หว่า
ไม่น่าเผลอไปชมมันเลยฉัน ขอถอนคำชมเมื่อกี้ได้ป่ะ ในวินาทีแรกที่ฉันเห็นน๊อตแต่ไม่ได้สังเกตดี ๆ ว่าเป็นมัน
เพราะมันใส่แว่นกันแดดอยู่ ฉันจึงมองไม่ค่อยออกเท่าไหร่ ในตอนนั้นฉันเกือบจะร้องออกมาว่า 'ว๊าย น่ารัก' ซะแล้ว
“นี่มันที่ฉัน ออกไปนะ -_-” ฉันบอกน๊อต แต่มันยังคงยิ้ม(น่ารัก ๆ)ใส่ฉันเหมือนเดิม
“อ่ะ ที่เธอหรอ ฉันไม่รู้ ฉันขอโทษ”
“ชื่อฉันมีติดอยู่ที่มุมโต๊ะ ไม่เห็นหรือไง” ฉันชี้ไปที่กระดาศแผ่นหนึ่ง มีขนาดเล็กกว่าโทรศัพท์ iphone เล็กน้อย
มีข้อความสีแดงเขียนอยู่ว่า แพรวา ตัวใหญ่ ๆ จนแทบจะเต็มกระดาษ
“จงใจไม่เห็นน่ะ” แล้วมันก็ยังคงยิ้มต่อไป เห็นแล้วเมื่อยปากแทน =_=
“ไปได้แล้ว ! ฉันจะนั่ง !!” ฉันไล่น๊อต ซึ่งน๊อตก็ยอมไปนั่งที่นั่งของตนเองที่อยู่แถวเกือบขวาสุดของห้องแต่โดยดี
“เฮ้อ .. ฉันจะยังจำทางไปบ้านได้มั้ยเนี้ย” ฉันบ่นกับตัวเองเบา ๆ
“จำทางไปบ้านใครหรอ แพรวา !!”
“จว๊าย !! ตกใจหมดเลย ยัยนัท” ฉันพูดหลังจากสะดุ้งจนแทบจะกระโดดออกจากเก้าอี้
“แหะ ๆ ขอโทษจ้า แล้วทางไปบ้านใครหรอ ผู้ชายหล่อ ๆ รึเปล่า !!” คิดแต่เรื่องพรรคนี้ เฮ้อ .. เพื่อนใครฟะ =_=
แต่ถ้าฉันบอกว่าทางไปบ้านนิค นัทมันคงจะคิดว่าฉันเริ่มสนใจไอ้นิคแล้วจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ฉันเป็นแฟนกับไอ้นิค
เพราะปกติ มันชอบทำตัวเป็นแม่สื่ออยู่แล้ว เวลามีเพื่อนในห้องไปแอบชอบใคร รักใคร บลา ๆๆ
ซึ่ง 5% ได้ผล อีก 65% ล้มเหลวตั้งแต่เริ่ม และ 30% ไม่รับข้อเสนอของนัท แต่ถึงจะอย่างงั้น ฉันก็ไม่อยากบอกนัทอยู่ดี
“ทางไปบ้านยายน่ะ”
“ยายเธอเสียไปแล้วไม่ใช่หรอ” เออฟะ ลืมไปเลยว่ายายฉันเสียไปแล้ว ซวยคูณ 2 ละ
“ไม่ใช่ ๆ เอ่อ .. คือ ..” ฉันเกาหัว
“อ๋อใช่ ! ทางไปบ้านยาย .. เอ่อ .. ยายของเพื่อนน่ะ”
“อ๋อ ..” นัทพยักหน้าช้า ๆ เฮ้อ .. โล่งอกไปที
“แล้วเธอจดทางไปบ้านยายของเพื่อนทำไมหรอ จะไปหาหรอ” นัทถามต่ออีก
“ก็ .. ประมาณนั้น”
“แล้วฉันไปบ้านยายของเพื่อนแพรวาได้มั้ย !” อ้าวเฮ้ย เอาแล้วไง
“เฮ้ย ไม่ได้ !!” ฉันรีบปฏิเสธเสียงดังทันทีด้วยความตกใจ คนทั้งห้องมองฉันเป็นสายตาเดียวกัน เป็นสายตาที่ดูตกใจ
“เอ่อ .. ขอโทษค่ะ” ฉันกล่าวขอโทษและจึงค่อยนั่งลง
“ทำไมถึงไปไม่ได้อ่ะ” นัทถามฉัน
“ก็เอ่อ .. คือว่า .. ยายแกไม่ชอบให้ใครไปหาน่ะ” นัทกอดอกและทำแก้มป่องแบบไม่พอใจ หน้าเหมือนปลาปักเป้าเลยแหะ =_=
ขาดตรงที่ไม่มีหนาม
“แล้วทำไมเธอถึงไปหาได้ละ” นั้นไง โกหกไม่เนียนเลยฉัน
“ก็เอ่อ .. คือยายของเพื่อนเขาอยากให้ฉันไปหาคนเดียวน่ะ”
“ทำไมต้องไปหาคนเดียวอ่ะ” เลิกถามได้มั้ยเนี่ย ! อยากจะตะโกนบอกนัทจัง
“ก็คือ .. เอ่อ ..” เอาไงดีวะ ! บอกว่าอะไรดี ฮือ ๆๆ
“ว่าไง ?” เอาฟะ บอกอย่างงี้ไปก่อนก็แล้วกัน !
“นัท !! ฉันขอสารภาพ !!!! T[]T”
“หา ?” นัทเลิกทำหน้าเหมือนปลาปักเป้า แต่มาทำสีหน้างงแทน
“จริง ๆ แล้ว .. ฉัน .. ฉัน !!”
“เธอทำไมหรอ” เอาไงเอากัน ! ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ
“ที่ฉันต้องไปบ้านยายของเพื่อนเพราะญาติคนนึงของฉันติดหนี้ยาย แล้วไม่ยอมจ่าย ฉันเลยต้องไปเป็นทาสเพื่อชำระหนี้
โดยที่ฉันต้องแต่งตัวเป็นลิง แล้วเต้นอุปะลัมปะละก้าให้ยายดูทุกวัน มันเป็นความลับของฉัน เข้าใจมั้ย !!!” ฉันพูดเสียงดังและรัวเร็ว
อายโคตร ๆ เลย จริง ๆ แล้วฉันไม่อยากพูดเสียงดังนะ แต่มันแบบ .. รำคาญที่นัทถามมาก เลยต้อง(เผลอ)พูดเสียงดัง
และอีกอย่าง ไอ้การเต้นอุปะลัมปะละก้าน่ะ ไม่มีจริงหรอก ฉันพูดมั่ว ๆ ไปงั้นแหละ
ทั้งห้องมามองฉันเป็นสายตาเดียวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทุกคนไม่ได่มองฉันด้วยสายตาที่ตกใจ แต่มองด้วยสายตาที่ตลกคบขันฉัน
ก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะกันทั้งห้องออกมา แต่น๊อต .. ยกเว้นนิค แต่นิคมองฉันด้วยสายตาแบบ .. มองฉันประมาณว่า 'อีนี่ท่าจะบ้า'
อ๊ากกก อับอาย !! T[]T ฉันรีบฟุ่บลงบนโต๊ะและแกล้งทำเป็นหลับทันที มันเป็นการโกหกที่แย่ที่สุดในชีวิตเลย !!
“เฮ้ แพรวา ! ว่าง ๆ สอนฉันเต้นท่าอุปะลัมปะละก้ามั้งสิ !! ฮ่า ๆๆ” ฉันโดนผู้ชายคนนึงแซวระหว่างเดินผ่านที่ทางเดิน
ในเวลาพักเที่ยง มันตลกตรงไหนไม่ทราบเนี่ย T_T
“แพรวา ! ใส่ชุดลิง คันรึเปล่า ฮ่า ๆๆๆ” ฉันโดนผู้หญิงแซวอีกคนเมื่อเดินผ่านอีกเช่นกัน
ฉันละอยากจะเอาหัวโขกกำแพงให้ตายซะตอนนี้จริง ๆ มันมีอะไรให้ล้อเนี้ย
“แล้วสรุป ..” นัทพูดขึ้นและหยุดไปช่วงนึง
“ฉันไปไม่ได้ใช่มั้ย” ไม่จบ ๆ ยังไม่จบ =_=
“เออสิ ! หรือแกอยากไปใส่ชุดลิงแล้วเต้นไอ้อุระอุตังอะไรซักอย่างกับฉันมั้ยละ” นัทส่ายน้าทันที
ระหว่างนั้นเอง ฉันก็เดินสวนกับนิคและน๊อต .. เฮ้ย !! ลืมสนิทเลย ฉันลืมจดเส้นทางไปบ้านนิคเมื่อเช้าเพราะยัยนัทมากวน !
แต่ว่า .. ฉันลืมทางไปบ้านนิคแล้วอ่ะ ฮือ ๆๆๆ ทำยังไงดี ๆ .. เออใช่ ไปถามทางนิคก็ได้ !
“นัท เดี๋ยวฉันมานะ !” ฉันบอกนัทแล้วรีบวิ่งตามนิคไป
“นิค !! ฉันขอคุยเป็นการส่วนตัวหน่อยสิ !” ฉันเรียกนิค พอนิคหันมา ฉันก็รีบดันตัวนิค(สุดแรง)ออกไปจากฝูงชนทันที
“เจอกันที่ห้องนะ นิค !!” น๊อตตะโกนตามหลังมา ด้วยความที่รีบเพราะตอนนี้ใกล้หมดเวลาพักแล้ว
ฉันเผลอดันนิคเข้าห้องน้ำหญิง เพราะตอนแรก ฉันกะว่าจะมาคุยในห้องน้ำ แต่ฉันลืมไปว่านิคเป็นผู้ชาย !
“ยัยบ้า .. ฉันเป็นผู้ชาย มาลากให้ฉันเข้าห้องน้ำผู้หญิงทำไม !!” นิคหยุดเดิน จึงทำให้ฉันดันเขาไปไหนต่อไม่ได้แล้ว
“เออน่า ฉันลืม ! ไม่มีใครอยู่หรอก” ฉันชี้ไปที่ห้องน้ำต่าง ๆ ซึ่งมีประตูเปิดอ้าไว้ทั้งหมด
“ฉันลืมทางไปบ้านนายอ่ะ บอกทางหน่อยสิ T_T” ฉันหยิบสมุดโน้ตเล่มเล็ก ๆ สีส้มที่ไม่มีลวดลาย พร้อมปากกาขึ้นมา
“โง่ ..” อ้าว ด่าฉันอีก
“ก็คนมันจำไม่ได้นี่ ! บอกมาเถอะน่า เร็ว ๆ ด้วย” ฉันเร่งนิค และเตรียมท่าจะจด
“เหอะ .. ฉันบอกรอบเดียวนะ .. พอออกจากรั้วโรงเรียนก็ไปทางขวา แล้วจากนั้นจะเจอ 3 แยกแล้วเข้าทางซ้ายสุด จากนั้นก็เดินไปตามทางเรื่อย ๆ
แล้วจะเจอทาง 2 แยก .. แล้ว ..”
“เดี๋ยว ๆ ฉันว่าฉันตามไม่ทันแล้วนะ” ฉันพูดขัดนิค นิคพูดเร็วมาก จนฉันจะจดไม่ทันแล้วเนี้ย
“โง่ไม่พอ แถมยังช้าอีกตะหาก ..” นิคพูดอย่างเซ็ง นี่นายไม่ด่าฉันซักครั้งได้มั้ยเนี้ย =_=
นิคคว้าสมุดโน้ตสีส้มของฉันกับปากกาและจดยิก ๆ ให้ฉัน
“เอ้า !” แล้วนิคก็โยนสมุดมาให้ฉันโดยมีปากกาเสียบอยู่ตรงปกสมุดสีส้ม และนิคก็เดินออกจากห้องน้ำไป
“ยื่นให้ไม่เป็นหรือไงยะ !” ฉันพูดเสียงดัง แต่ดูเหมือนนิคจะได้ยินแต่ไม่สนใจ
จะแน่ใจได้ยังไงว่ามันให้ทางไปบ้านมัน ไม่ใช่ทางไปสวนสัตว์ เฮ้อ .. เอาเถอะ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!
ออดดังพอดีเลยแหะ ฉันเดินออกจากห้องน้ำ และรีบวิ่งขึ้นชั้นเรียนทันที ..
เด็กสาวผมสีน้ำตาลปนแดงเล็กน้อย มัดทรงหางม้าเป็นระเบียบ ใส่แว่นสีเลือดหมูหนาทรงสี่เหลี่ยม เดินออกมาจากข้าง ๆ ประตูห้องน้ำหญิง
เธอขยับแว่นให้ประชิดกับดวงตาสีเทาของเธอเล็กน้อย ก่อนที่จะยิ้มที่มุมปากซ้าย
“มันเป็นอย่างงี้นี่เอง .. มิน่าละ ถึงอยู่ด้วยกันบ่อย .. เสร็จฉันแน่ แพรวา !” เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว
ก่อนที่จะหัวเราะอย่างมีเล่ห์นัย
“อ้าว นี่เธอ ไม่ไปเรียนหรือไงห๊ะ จะโดดเรียนหรอ !” ครูผู้หญิงผมสีน้ำตาลเหมือนดิน ปล่อยผมยาวเป็นลอนถึงบ่า ทักเธอขึ้น
“ป .. เปล่าค่า ! จะไปเรียนเดี๋ยวนี้แหละค่า !!” เด็กหญิงว่าก่อนที่จะวิ่งหายลับไป |
|
|
|
|
GøøGle-KunG
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #647 เมื่อ: 11-12-2010, 19:24:28 » |
|
อ้างยาวๆหา?
|
 บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่ |
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #648 เมื่อ: 12-12-2010, 14:27:52 » |
|
ก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะกันทั้งห้องออกมา แต่น๊อต .. ยกเว้นนิค แต่นิคมองฉันด้วยสายตาแบบ .. มองฉันประมาณว่า 'อีนี่ท่าจะบ้า'
* แม้แต่น๊อตเพิ่งสังเกตว่าพิมพ์ตก = =
ตอนแรกกะว่าจะให้นังแว่นเป้นตัวร้ายนะ แต่กลัวว่ามันจะออกเร็วเกินไป =_= ..
เดี๋ยวจะลองกลับไปคิดดูว่า จะให้นังแว่นเป็นตัวร้ายดีมั้ย (ตอนนี้ยังแก้ทัน =w=) |
Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #649 เมื่อ: 15-12-2010, 09:27:10 » |
|
วันนี้ไม่ได้ไปโรงเรียน ไม่ค่อยสบาย =_=
แต่ดั้นมานั่งเล่นคอม (ไม่มีใครอยู่บ้าน เลยมานั่งแต่งนิยายต่อ)
บทที่ 10 มันเริ่มไม่ใช่นิยายรักละ =_= .. เหมือนนิยายสืบสวน อะไรงี้มากกว่า
|
Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #650 เมื่อ: 15-12-2010, 18:38:23 » |
|
บทที่ 10 “บนเส้นกราฟพาราโบลา y=x2 กำหนดจุด 2 จุด A(a,a2) และ B(b,b2) โดยที่ a>b จงหาเงื่อนไขของ a,b
ที่ทำให้บนเส้นกราฟพาราโบลานี้มีจุด C ซึ่ง ∠ACB=90๐ ซึ่งมีวิธีการ ดังนี้ ..”เฮ้อ .. ไม่รู้เรื่องเลยแหะ ยิ่งไม่เก่งคณิตอยู่ T^T ทำไมต้องมีคณิตฟะ ! วัน ๆ ก็เจอแค่ บวก ลบ คูณ หาร
เมื่อไหร่มันจะหมดคาบเนี่ย ไม่อยากเรียนคณิตแล้ว !! สมการบ้าบอคอแตก เส้นกราฟอะไรไม่รู้ ! ฉันจะหลับอยู่แล้วเนี้ย
ในขณะที่ครูกำลังสอนวิธีแก้โจทย์พลางอธิบายไป ฉันเอาหนังสือวิชาคณิตมาตั้งบังหน้าไว้ แล้วแอบหลับ .. แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่าถ้าเอามาหนังสือมาตั้งบังหน้า
ต้องแอบทำอะไรอยู่แน่ ๆ เลยแล้วฉันก็จะโดนจับได้ แถมคนที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันก็อาจจะเห็นด้วย ช่างมันเถอะ นอน ๆ ไปดีกว่า จับได้ช่างมัน
ขอแค่ได้นอนซักแปบก็ยังดี .. ฉันกำลังจะหลับตาลง แต่ว่า ..
“แพรวา ! อย่าหลับสิ” ไอ้นัททท !! ไอ้นัทเพื่อนทรยศศศศศศศศศศศศศ !!! T[]T
“ก็ฉันง่วงนี่”
“ไว้นอนเวลาอื่นไม่ได้รึไง ที่บ้านอะไรเงี้ยะ” ฉันยังไม่ทันได้ตอบ เสียงชายชราคนหนึ่งก็แทรกขึ้นมา
“นี่ ! พวกเธอคุยอะไรกัน นี่มันชั่วโมงเรียน ไม่ใช่ชั่วโมงเม้าท์ !!” ครูทำเสียงดุ
“ค่า !!” ฉันกับนัทขานตอบกลับพร้อมกัน เฮ้อ .. เพราะยัยนัทแท้ ๆ ฉันถึงอดนอนต่อ
ถ้าฉันจะหลับอีกที นัทหันมาปลุกแหง ๆ แล้วฉันก็ต้องทนนั่งฟังครูอธิบายเรื่องไอ้โจทย์นี้ไปอีกนาน จนกระทั่ง ..
“เอาละ ครูสอนไปแล้ว นักเรียนลองทำโจทย์ข้อนี้เองดู ดูซิ ว่าจะตั้งใจฟังกันรึเปล่า แสดงวิธีทำด้วย !”
แล้วครูก็ลบวิธีทำต่าง ๆ บนกระดานขาวหมดเลย เหลือไว้แค่โจทย์ไอ้บนเส้นกราฟพาราโบลานั้นแหละ ฮือ ๆ ทำไงดี ! ฉันไม่ได้ฟังเลยอ่ะ
ไม่เป็นไร ฉันยังมีนัทเป็นเพื่อน .. ที่ทำไม่ได้เหมือนกัน =_=
“นัท ~ แกก็ทำไม่ ..” ฉันกำลังจะบอกว่า ทำไม่ได้เหมือนกันใช่มั้ย เพราะปกติ เมื่อก่อนมันก็พอ ๆ กับฉันนั้นแหละ
โดนครูตีแทบทุกวัน ไม่ได้ทำการบ้านวิชาคณิต แต่เมื่อฉันชะเง้อไปหานัท ปรากฏว่านัทกำลังเขียนวิธีทำคล่องเลย ! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !!!
ไม่จริง ! นัทกลายเป็นเด็กเรียนไปแล้ว !! ช่างมัน เป็นเด็กเรียนก็ดี ฉันจะได้ลอกการบ้าน =O=
“นัทจ๋า ~ สอนฉันทำหน่อย” ฉันพูดเสียงหวานกับนัท
“ให้สอนหรือให้ลอกกันแน่ยะ” นัทหยุดเขียน แล้วหันมาหาฉัน ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ฉันยังเคยให้นัทลอกการบ้านวิชาอังกฤษที่ให้แปลชีทเลยนา ~”
“นั้นมันวิชาอังกฤษ ไม่ใช่วิชาคณิตนี่” แล้วนัทก็หันกลับไปเขียนต่อ ไอ้เพื่อนเลว ! TOT จำไว้ ฉันจะไม่ให้แกลอกการบ้านฉันอีกแล้ว
ฉันมองไปรอบ ๆ ห้อง สมุดของทุกคนเต็มไปด้วยตัวเลขและสมการต่าง ๆ ในขณะที่สมุดของฉันนั้น ว่างเปล่า =_=
“เสร็จแล้วครับ ..” ผู้ชายที่นั่งข้าง ๆ ฉัน ยกมือขวาขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า ทำเสร็จแล้ว
เฮ้ย ! ทำไมมันเสร็จไวจังฟะ ครูเดินมาที่โต๊ะของนิค ฉันแอบปิดสมุดเล็กน้อย ถ้าครูเห็นว่าฉันยังไม่ได้เริ่มอะไรเลย มีหวังโดนดุแน่ ๆ
ครูหยิบสมุดของนิคขึ้นมาพร้อมปากกาแดง ก่อนที่จะเริ่มตรวจ
“ดีมาก” ครูพูดขึ้นก่อนที่จะวางสมุดของนิคที่มีแต่ติ๊กถูกสีแดงลงบนโต๊ะเจ้าของสมุด
ฉันอ้าสมุดออกอย่างเดิมเมื่อครูเดินจากไปแล้ว แล้วฉันก็ฟุ่บลงบนโต๊ะ
“เดี๋ยวครูไปห้องน้ำก่อน ห้ามคุยกันเด็ดขาด ! ถ้ามีคนคุยกันแม้แต่คนเดียว ครูตียกห้อง ห้ามลุกจากที่นั่งด้วย !!
ครูฝากดูด้วย คนที่เป็นหัวหน้าห้อง”
แล้วครูก็เดินออกจากห้องปิดประตูดังปังไป
ฮือ ๆ จะทำยังไงดี แอบเอาสมุดโยนลงจากตึกแล้วบอกว่า ระหว่างครูไปห้องน้ำมีสุนัขมาขโมยสมุดหนูไป แล้วก็เอาไปกินเรียบร้อยแล้ว จะดีมั้ยเนี้ย
ครูคงไม่เชื่อหรอก =_=" ฉันว่าฉันรอโดนครูดุดีกว่า หลังจากนั้นซักพัก ครูคนเดิมก็เข้าห้องมา
“ไหน ใครเป็นหัวหน้าห้อง” หญิงสาวผมสีดำสั้นถึงคาง ตาตี่ ๆ เหมือนคนจีนนิดหน่อย ดูรวม ๆ แล้วน่าจะเป็นลูกครึ่งจีน
เธอยกมือขวาขึ้น มีพาสเตอร์แปะปิดบังรอยแผลอยู่ตามแขนอยู่ประมาณ 5-6 อัน
“มีใครลุกออกจากที่นั่ง หรือ คุยกันรึเปล่า”
“ไม่มีค่ะ” สาวลูกครึ่งจีนส่ายหน้า รู้สึกนัทจะเคยบอกเกี่ยวคนที่เป็นหัวหน้าห้องแต่ไม่ได้บอกชื่อนะ
หัวหน้าห้องน่ะ หรือ คนที่เป็นลูกครึ่งจีนมีพาสเตอร์แปะเต็มแขนนั้นแหละ เธอเป็นเด็กเรียนที่สุดในห้องเราเลย เธออยู่ในตระกูลผู้ดี
แต่เธอหกล้มบ่อยจนมีแผลใหม่แทบทุกวัน ไม่ค่อยมีใครคบด้วยเท่าไหร่ เพราะพูดน้อย เข้ากับคนไม่ค่อยเก่ง และก็โดนแกล้งบ่อยด้วย
พูดแล้วก็น่าสงสารแหะ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!
เสียงจากฟ้าดังขึ้น เสียงที่ฉันรอคอยมานานและแน่นอน มันหมายถึง หมดเวลาเรียนคาบนี้แล้ว ! เย้ ~ ต่อไปเป็นเวลาพัก 10 นาที
“เอาละ คนที่ทำไม่เสร็จ ครูให้ทำเป็นการบ้านแล้วเอามาส่งพรุ่งนี้ในคาบ” ครูพูดเสียงดังก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
ฉันเดินไปหานัท
“นัท ผู้หญิงลูกครึ่งจีนที่เป็นหัวหน้าห้องน่ะ ใครหรอ” ฉันถามนัทในขณะที่นัทยังคงนั่งอยู่กับที่
“อ๋อ เธอชื่อ จิน น่ะ”
“อ๋อ งั้นหรอ น่าสงสารนะ เราไปคุยกับเขาหน่อยดีมั้ย” นัทแทบจะล้มลงจากเก้าอี้
“จะบ้าหรอ ยัยแพร !!”
“อ้าว ทำไมละ จินไม่ได้เป็นพวกฆาตกรโรคจิตซะหน่อย จินอยู่ในตระกูลผู้ดีไม่ใช่หรอ”
“ก็ใช่ เธออยู่ในตระกูลผู้ดีก็จริง แต่จินน่ะ น่ากลัวมากเลยนะ” นัททำเสียงเครียด
“ทำไมละ ?” นัทหันซ้ายหันขวาเหมือนกลัวว่าจะมีคนได้ยิน
“ฉันได้ยินมาว่า เธอเคยฆ่าคนใน รร. เราตายคนนึง” นัทกระซิบที่หูฉันอย่างแผ่วเบา
“จะบ้าหรอ ถ้าเธอฆ่าคนจริง ป่านนี้ต้องโดนไล่ออกไปแล้วนี่” ฉันหัวเราะกลบเกลื่อน
“แต่อาจจะไม่มีใครรู้ก็ได้ เธออาจจะฆ่าปิดปาก หรือหมกป่าช้า ..” นัทเสียงน่ากลัว
“เฮ้ย แกอ่านการ์ตูนการินมากไปเปล่า =_=” นัทหัวเราะ
“ไม่หรอกน่า ฉันไม่ได้อ่านนะ ฉันแค่มองหน้าการินทั้งวัน โฮะ ๆ” บ้าคนหล่อจริง ๆ เลย เพื่อนฉัน
“แก ฉันไปกินของว่างก่อนนะ หิว แกไปป่ะ” นัทชวนฉัน
“ไม่เป็นไร ฉันอยู่บนนี้แหละ มาไว ๆ ละกัน จะหมดเวลาแล้วนะ” นัทไม่พูดอะไรแต่เดินออกจากห้องไปเลย
ฉันหันไปมองจินที่นั่งกลางห้อง ซึ่งในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเธอกำลังจัดหนังสือใต้โต๊ะให้เป็นระเบียบเรียบร้อย เธอค่อย ๆ ยกหนังสือออกมาจากใต้โต๊ะทีละชุด ๆ
ชุดละประมาณ 4-5 เล่ม เธอทยอยเอาออกมาวางบนโต๊ะ ในขณะนั้นเอง ก็มีผู้หญิงคนนึง ดูแล้วคนนี้น่าจะเป็นพวกสัตว์สงวนมีนอบนจมูก
หน้าตาดูเชิ่ด ๆ หยิ่ง ๆ ทาเล็บสีแป๊ด ๆ แต่ละเล็บสีต่างกันออกไปเหมือนช๊อตโกแล็ต M&N เพียงแค่สีแรงกว่า =_=
นังสัตว์สงวนแกล้งทำเป็นเผลอมือไปโดนกองหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะของจิน จนตกลงมาเหลื่อนพื้น
“อ๊ะ ขอโทษทีจ๊ะ พอดีไม่เห็นอยู่ในสายตาน่ะ” She ยิ้มอย่างสะใจและเน้นคำว่า ไม่เห็นอยู่ในสายตา มาก
จินไม่พูดอะไร แต่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ก่อนที่จะก้มลง ค่อย ๆ เก็บหนังสือ ฉันตัดสินใจ เดินไปหาจิน
“ฉันช่วยนะ” ฉันก้มลงช่วยเก็บหนังสือ ยิ้มให้จินอย่างอ่อนโยน ไม่ได้ยิ้มแบบสะใจเหมือนนังนั้น
จินยิ้มกลับมาเล็กน้อย
“ขอบคุณนะ” จินพูดเบามาก แต่ฉันหูดีจึงได้ยิน คนอย่างจินเนี้ยนะ จะฆ่าคนกับเขา ฆ่ายุงตายเปล่ายังไม่รู้เลย
แต่ทำไมคนทั้งห้องมองฉันประมาณว่า 'เฮ้ย !! สติมันยังอยู่ครบรึเปล่าฟะ' ส่วนน๊อตมองฉันด้วยสายตาเป็นห่วง (ซึ่งฉันรู้สึกขนลุก)
แต่นิคมองฉันด้วยสายตาเดิม ๆ =_=
แต่เอ๊ะ มันจะเหมือนในนิยายหรือหนังรึเปล่าฟะ ที่นางเอกเป็นคนดี๊คนดี ไปช่วยเพื่อนผู้ไร้มิตร เพื่อนของนางเอกเตือนว่า คนนี้เคยฆ่าคนมา บลา ๆๆ
แต่นางเอกกลับไม่เชื่อเพราะเห็นว่าอ่อนแอเกินไปที่จะฆ่าคนได้ จึงไม่ยอมเชื่อแล้วสุดท้าย ไอ้คนนั้นมันก็เป็นฆาตกรจริง ๆ แล้วนางเอกกำลังจะโดนฆ่า
ก็มีพระเอกมาช่วย แล้วสู้กันเตะต่อยตบข่วนฉุดกระชากลากถูกัน สุดท้ายตัวร้ายต้องแพ้พระเอกตลอด แล้วพระเอกกับนางเอกก็รักกัน
แล้วก็จบอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง มันจะเป็นแบบนั้นรึเปล่าฟะ แต่ฉันก็อดสงสารไม่ได้แหะ งั้นฉันก็ต้องระวังตัวเวลาอยู่กับจินให้มากขึ้นดีกว่า
ต้องคอยจับตามองตลอดเวลา แหม .. รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกในนิยายจังแหะ .. ไม่ค่อยเลยเนอะ ฉัน =_="
ฉันช่วยเก็บหนังสือและช่วยจัดใต้โต๊ะให้จินต่ออีก
“ขอบคุณมากเลยนะ .. เอ่อ ..”
“แพรวาาาาาาาาาา !!!!~” เอ๊ะ ฉันว่าฉันยังไม่ทันได้บอกชื่อของตัวเองเลยนะ แล้วใครพูดฟะ
มีคนเรียกชื่อฉันเสียงดังปนตกใจดังมาจากข้างหลัง แล้วอยู่ ๆ ก็มีคนจับแขนฉัน
แล้วกระชากไปมุมห้องมุมหนึ่ง ฉันมองใบหน้าของคนที่ลากมา นัทนั้นเอง
“แกทำบ้าอะไรของแก ห๊า !” นี่เป็นคำถามแรกหลังจากที่นัทมันลากฉันมา
“ก็ช่วยจินเก็บหนังสือกับจัดใต้โต๊ะไง นึกว่าฉันช่วยจินทำกับข้าวหรอ”
“ตอบดี ๆ ได้มั้ยเนี่ย ช่างมันเถอะ ฉันบอกแล้วไง จินมันน่ากลัว แกจะไปยุ่งกับมันทำมายยยยยยยยยยย” แล้วนัทก็เขย่าตัวฉัน
“เฮ้ย ๆ หยุดเขย่าก่อน” ซึ่งนัทก็ยอมหยุดเขย่า
“ก็ฉันสงสารจิน เลยไปช่วยจินน่ะ”
“ถ้าเกิดมันฆ่าแก แล้วฉันจะลอกการบ้านใครละยะ !” โคตรซึ้งเลยอ่ะ =_=
“เป็นเพื่อนที่แสนดีจังเลย” ฉันพูดประชด
“เอาเถอะ แกอย่ายุ่งกับจินบ่อยนะ ไปนั่งที่เหอะ ครูมาแล้ว” นัทว่าก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ตัวเอง
ฉันว่า ฉันพกสเปรย์พริกไทยหน่อยดีกว่า เผื่อมันเป็นอย่างที่ได้ยินมาจริง ๆ =O=" |
Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #651 เมื่อ: 15-12-2010, 18:48:25 » |
|
นี่มันนิยายรักหรือว่าอะไรหว่า =_="
|
Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
เอิร์ธคุงขอรับกระผม
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #652 เมื่อ: 15-12-2010, 18:48:54 » |
|
จินสวยมะ*10*
|
|
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #653 เมื่อ: 15-12-2010, 18:50:15 » |
|
จินสวยมะ*10*
นึกถึงสาวหมวย ๆ อ่ะ ประมาณนั้นแหละ(คล้าย ๆ) แต่ผมสั้น =w= |
Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
一番の宝物
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #654 เมื่อ: 15-12-2010, 18:50:52 » |
|
บทที่ 10 ไร้ชื่อตอนนะจ๊ะ ลืมเขียนรึเปล่า=_=
"สัตว์สงวนมีนอบนจมูก" กร๊ากกกก
|
|
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #655 เมื่อ: 15-12-2010, 18:52:48 » |
|
เรื่องนี้ไม่มีชื่อบทจ้า มีแต่บทที่ x =O="
|
Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
เอิร์ธคุงขอรับกระผม
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #656 เมื่อ: 15-12-2010, 18:56:09 » |
|
สาวหมวยๆ*10*
|
|
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #657 เมื่อ: 15-12-2010, 18:57:44 » |
|
คิดอะไรรึเปล่า เอิร์ธ =w=
|
Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
一番の宝物
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #658 เมื่อ: 15-12-2010, 19:06:06 » |
|
เรื่องนี้ไม่มีชื่อบทจ้า มีแต่บทที่ x =O="
ว๊าก ลืมสังเกตุT.T จินสวยมะ*10*
นึกถึงสาวหมวย ๆ อ่ะ ประมาณนั้นแหละ(คล้าย ๆ) แต่ผมสั้น =w=นึกถึงผู้หญิงคนนี้เอาไว้  http://up.gameindy.com/2/63656.cbcccb8a.a.jpegแปะแล้วเผ่น ~ (ใครมันจะไปนึกถึง !!!) |
|
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: [Fiction] ผนึกรัก หัวใจนายเย็นชา
« ตอบ #659 เมื่อ: 15-12-2010, 19:11:43 » |
|
|
Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
