วันพุธ=_=

"โอ้ยยย สอบๆ ๆ ๆ !! ทำไมมันเร็วงี้ฟะ !!"

"สอบวัดผล ทำเป็นเรื่องใหญ่เลยนะ=_="ฉันแขวะยัยแป้งไปหนึ่งที

"ปากร้ายได้แบบนี้ แสดงว่าหายตาแดงแล้วอ่ะดิ๊ ~"มีนล้อเลียน

"บ้าเหรอ ! ชั้นร้องไห้ตอนไหนกัน !!"

"แหม..แล้วทีตอนนั้นใครบอกกันน้า..ชั้นขออยู่คนเดียวได้ไหมอ่ะ ฮือ ๆ ชั้นขออยู่คนเดียวได้ไหม T^T"

"ยัยบ้า ! -_-"ฉันรีบเดินหนีทันที  ก่อนจะเดินไปหาอะไรกิน แต่ก็ต้องชะงัก

"ลืมกระเป๋าตังค์ไว้บนห้องนี่นา=_="ฉันพึมพำเบาๆก่อนจะหันหลังกลับไปแต่ก็พบออม

ด้วยความน้อยใจติ๊ดๆ-_- เลยเดินหนีทันที

"เดี๋ยววว"เขาเรียกก่อนจะดึงแขนชั้นไว้

"....." เฮอะ ไม่ตอบหรอก งอน=..=

"คือว่าส้มมาไล่จี.."

"จีบออม-_-"ฉันตอบแทน เขาปล่อยมือก่อนจะยิ้มแหยๆ

"รู้ได้ไงอ่ะ"

"ก็แม่นั่นมาหาเรื่องฉัน แล้วมันก็สารภาพ ฝากบอกมันด้วยนะว่าโง่=_="ฉันรีบเดินหนีทันที ด้วยความหิวพยามจะสาวเท้าให้เร็วทีสุด

"จะรีบไปไหนอ่ะ"

จร๊อกกก ~

"T[]T"

"ท้องเธอนี่ให้คำตอบตรงดีเนอะ"ออมเกาหัวแกรกๆ

"อืม จะรีบไปเอาเงิน ขอตัวได้ยัง"พยามบีบตัวให้เล็กหนีออกไป แต่เขาก็จับมือไว้ก่อนอีก=_=

"ป่ะ เดี๋ยวเลี้ยง"

"งั้นไปกันเลยย ^O^"

ของฟรี ! ใครจะไม่สน !!

ระหว่างที่เราทั้งสองเดินซื้อนั่นกินนู่น=_= เดินเล่นไปเรื่อยๆ อีก10นาทีเข้าแถว เสียงมารก็ดังขึ้น..

"น้องอองฟองต์คร๊าบบบบ ^O^"

"เจ้ยยย !! O[]o"

"ตกใจอะไรหรอครับ=_=;"

ก็อีตารุ่นพี่กราฟมันดันใส่ชุดเล่นมาอ่ะดิ !

เห่ยชะมัด=_= เสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าแตะ

"รุ่นพี่มาโรงเรียนได้ยังไง"

"ขับรถมาสิครับจะให้บินมาหรอ"

บินมา ? เดี๋ยวเอาติงยัดปากเลยนิ=_=

"เฮ้ยยุ่งไรด้วย กลับบ้านเอ็งไปเลยไป๊ ชิ้วๆ-_-"ออมเดินมาบอกอีตากราฟ

"รุ่นพี่คะ ?"ฉันส่งเสียงเรียก

"มีอะไรหรอครับ ?"

"ฉันมีเรื่องอยากจะให้รุ่นพี่ช่วยหน่อยน่ะค่ะ ถ้าทำได้หนูจะรักตายเลย"

"เฮ้ย !!"ออมร้องอย่างตกใจ แต่ฉันเอื้อมมือไปปิดปากก่อนที่เขาจะเปิดปากด่า

"เรื่องอะไรหรอคร๊าบบบ*0*"

ตามันเชียว=_=

"ถ้ารุ่นพี่ช่วยไปไกลๆหนูได้จนกว่าหนูจะสามารถอยู่ร่วมกับออม -_-"พูดจบฉันก็กระชากแขนเขาเดินหนีทันที

"บ้าชิบ ! มันมาทำไมเนี่ย !"ฉันบ่นอย่างอารมณ์เสีย

"อืม อีก 3 นาทีก็เข้าแถว ฟองต์ไปเข้าแถวเถอะ ออมก็จะไปแถวออมด้วย"

"หรอ อื้ม ไว้เจอกัน"ว่าแล้ว เราก็แยกย้ายทันที




เที่ยง

"ไงฟองต์สอบได้ป่ะ"เปรมเดินมาถาม

"กระจอกอ่ะ"ฉันตอบกลับไป มดพยักหน้าเห็นด้วย

"ฟองต์ หลบบบบ"วิมมิ่งตะโกน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอะไร รีบขังตัวเองในล็อคเกอร์ใหญ่หลังห้องทันที

"น้องอองฟองต์คร๊าบบบบบบ ^O^"เสียงอีตากราฟดังขึ้น  แน่จริงก็หาตัวชั้นให้เจอเด๊ หึๆๆ=.=+

"เอ่อ..อองฟองต์ไม่อยู่ค่ะ=_="มีนตอบ

"อ้าว ? ไปไหนครับ ?"หมอนั่นถาม

"เอ่อ..ไป..ไปขี้ค่ะ !!"แป้งรีบตอบโดยไม่คิดอะไร เพื่อนบางคนในห้องที่พร้อมใจกันปกปิดว่าฉันหลบอยู่เผลอหลุดขำออกมา

แย๊กกกก !! ออกไปชั้นจะฆ่าแก๊ !!

"ว้า..แย่จังเลย..พี่ว่าจะเลี้ยงข้าวสักหน่อย"

เลี้ยงข้าว *0*

"งั้นพี่ไปก่อนนะครับ ^^"หมอนั่นเดินออกไป ฉันมองได้จากรูเล็กๆของล็อคเกอร์ ทันทีที่เขาออกไป ฉันรีบคลานออกมาจากล็อคเกอร์

"นังแป้ง นังเพื่อนทรยศศศ >O<"

"น้องอองฟองต์อยู่นี่จริงด้วย *0*"

"เฮ้ยนี่ยังไม่ไปอีกหรอ !!=[]="

ฉันร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหมอนั่นยืนจังก้ายิ้มกว้างอยู่หน้าประตู

เออ..บรรลัยมันเข้าไป..

 ขี้

^
^
^

ลายเซ็นน่ารัก

ไปขี้ 555

แนนก็เวลารำคานถามมาก ไปไหนอะ ไปเข้, ไปกินขี้ไปมะ - -

วันไหนเพื่อนมันขำเกินความเปงจิงก็.. เมาขี้รึไง

=="

อะไรคืออะไรหรอ

งง อะไรมันคืออะไร - -*

  (เนียนปั้ม)

// ไปและ  ฟิ่ว ว วว วว วว วว วว วว วว ว ว

"แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก"

โปรดอย่าคิดลึก=_='

หลังจากที่ใส่เกียร์เต่าวิ่งหนีอีตากราฟมาจนหอบแฮ่กๆเป็นหมาผึ่งแดด ฉันค่อยๆคลานไปยังร้านค้าเพื่อซื้อน้ำมากิน

ทันทีที่ซื้อเสร็จจึงเปิดขวดน้ำ เตรียมตัวยกดื่ม แต่ถูกกระชากออกไปก่อนจนต้องหันตามไป

"สวัสดี ^^"

"เออ-_-"ฉันตอบเบาๆก่อนจะกระชากน้ำคืนจากมือยัยส้มเน่าเหม็นบูดค้างคืนนั่นมากิน

"เพิ่งโดนมาหรอ กินน้ำใหญ่เลย"แม่นั่นเบะปาก

"ฉันวิ่งมา ไม่ใช่โดนเหมือนเธอนี่" คงเข้าใจนะว่าความหมายคำว่า "โดน" หมายถึงอะไร-_-'

"เธอนี่ชอบยอกย้อนจริงๆ"ส้มเน่าบ่น

"ใครที่มาด่าชั้นชั้นก็ยอกย้อนกลับไปทุกรายนั่นแหละ"ฉันตอบก่อนจะโยนขวดน้ำทิ้งถังขยะ

"มากับชั้นได้มั้ย มีเรื่องอยากจะพูดด้วยน่ะ ^^"แม่นั่นยิ้ม แต่ดูก็รู้ว่าเป็นรอยยิ้มเสเเสร้ง

'ไปเลย ไปคุยกันให้รู้เรื่องเล้ยย ตบกันไปเลยย'

เสียงไรว ะ-_- ดังขึ้นจากจิตใจ

'ไม่ต้องไปหรอก ไม่เห็นรึไงแม่นี่มันร้ายขนาดไหน'

เออ พอจะเดาได้ เดวิลแอนด์แองเจิลในจิตใจ=_= ชั้นร้ายกว่ามันละกัน

'แกยุ่งอะไรด้วยไอ่บ้า ต้องให้เขาคุยกันให้รู้เรื่อง  ตบด้วยยิ่งดี ได้ออกกำลังกาย :เดวิล'

'แต่มันเป็นเรื่องไม่ดี แล้วทำอย่างงี้ออมจะรักหรอ>O< : แองเจิล'

'พูดงี้มาต่อยกันเลยม่ะ : เดวิล'

'ดี ! เพื่อความยุติธรรม ! : แองเจิล'

ชั้นคิดบ้าอะไรของชั้นอยู่เนี่ย=_=" หลังจากสะบัดหัวเอาความคิดออกก็หันกลับไปจ้องแม่นั่นอีกรอบที่กำลังยืนรอคำตอบ

"ชั้นไม่ไป เสียเวลาอันมีค่าน่ะ"ว่าพลางเดินหนี แต่มันกลับมาดักไว้ก่อน

"อ๊ะ หรือว่าไม่กล้าจ๊ะ ^^ ที่แท้เธอก็คนใจเสาะนี่นา ~"แม่นั่นยิ้มเสเเสร้งแบบหวานหยดย้อยมาให้

"เออ ไปก็ได้ แต่รีบๆหน่อยนะ ชั้นเบื่อ ขี้เกียจฟังสุนัขพล่ามน่ะ ^^"ฉันยิ้มหวานกลับคืน




"มีอะไรก็ว่ามา-_-"ฉันบอกแม่นั่นที่ลากมาคุยในห้องสอบ ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่ คงจะไปกินข้าวกันหมด เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงกว่าที่จะเริ่มสอบวิชาต่อไป

"เลิกยุ่งกับออมได้ไหม ! คนนี้ชั้นขอเหอะ !!"ยัยนั่นก้มหน้าลงไปจนฉันมองตาม

"พูดเหมือนสั่งก๋วยเตี๋ยว ชั้นไม่เลิก"ว่าพลางเดินหนี แต่แม่นั่นกลับคว้าข้อมือฉันไว้แล้วเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยแววตาน่าสงสาร

อร๊ายยย ~ โลลิ ~ >.< ...เย้ย ! นี่มันศัตรูนะ ! ตั้งสติไว้..ตั้งสติว๊ายยย !~

"นะ..ชั้นขอร้อง..ชั้นชอบของฉันจริงๆ.."

"ถ้าฉันเลิกยุ่งกับออม แล้วเขาจะเลิกยุ่งกับฉันหรอ ?"

โอ๊ะ..เข้าข้างตัวเองเกินไปละ-..,- เหมือนเป็นนางร้ายเลยแฮะ

"เอ๊ะ ! หล่อนนี่ พูดยากได้ใจ-_-"แม่นั่นท้าวสะเอว นั่นไง ! ตะกี้มันเล่นละครชัด ๆ !!

"งั้นฉันคงต้องสั่งสอนหน่อยแล้วสิ.."แม่นั่นยิ้มที่มุมปาก ฉันหัวเราะเสียงดังทันที

"ฮะฮะ ! เธอจะยกพวกมารุมตบฉันเหมือนพวกไร้สมองน่ะหรอ !"

"คนอย่างฉันไม่ชอบใช้กำลังหรอกค่ะ คนอย่างฉันชอบใช้สมองมากกว่า ^^"แม่นั่นยิ้มแสยะ คำพูดทำให้ฉันงุนงง

ก่อนได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ ยัยนั่นกระชากกระดุมเสื้อตัวเองออกจนฉันมองอย่างงุนงง

เพี๊ยะ !!

เพี๊ยะ !!

เพี๊ยะ !!

=_= ??

What were you doing !!?? อยากตะโกนคำนี้ใส่หน้าเจ้าหล่อนยิ่งนัก

ยัยนี่มันเป็นบ้าอะไรของมัน ตบหน้าตัวเองเฉย=O=a

"ยัยบ้า เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะ ตบหน้าตัวเองทำไม เจ็บจะตาย !!"ฉันรีบกระชากมือหล่อนมาก่อนที่ตัวเธอจะตบหน้าตัวเองอีก ถึงแม้ศัตรู แต่ก็สงสารนะ ตบหน้าตัวเองทำไมนั่น=_=' สมองกลับปลิ้นแล้วหรอ ?

"เดี๋ยวก็รู้ ยัยโง่ !"ยัยนั่นด่าพอเป็นพิธีก่อนจะกระชากมือกลับ แล้วตบหน้าตัวเองอยู่อย่างงั้น

นั่น! โดนด่ากลับมาอีก=_= อะไรของมันฟะ ? ตบหน้าตัวเองเฉยเลย ? บ้าป่ะ !!

"โอ้ย ! เจ็บนะ ! อย่าทำร้ายชั้นอีกเลย"

เพี๊ยะ !!

"ชั้นขอโทษชั้นไม่ได้ตั้งใจ !!"

เพี๊ยะ

=O= . . .

ยัยนั่นพูดเองเออเองเสร็จสับหมู พลางตบหน้าตัวเองไปด้วย แล้วประโยคต่อไปทำให้ฉันหายงง

"อองฟองต์ชั้นขอโทษ ! ออมช่วยส้มด้วย ! ชั้นขอโทษนะฟองต์ขอโทษจริงๆ !!"

ยัยนี่มันตบหน้าตัวเองแล้วพูดเองเออเองเหมือนในละครน้ำเน่าทั่วไป-_- พอมีคนมามันก็จะหยุดตบแล้วโยนความผิดให้ฉันน่ะเซ่ะ !!

"พอได้แล้ว ! เลิกบ้าซักที !!"ฉันรีบคว้ามือหล่อนมาเพื่อไม่ให้เจ็บอีก + เรื่องเข้าตัวฉัน แต่เธอกลับผลักฉันออกแล้วทรุดลงไปกองกับพื้น จากนั้นตบหน้าตัวเองไม่หยุดจนกลายเป็นรอยแดงๆเต็มแก้งทั้งสองข้างพลางบ่นไม่หยุด

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ !"

ชายสองคนนามว่าฮิวโก้=_= แอนด์ แฟนบังเกิดก้าวของฉันวิ่งเข้ามาในห้องพลางมองฉันสลับกันส้มเน่า

=_=เอ่อ..

ฉันจะถูกเข้าใจผิดไหมเนี่ย คนอย่างฉันกำลังเดินหนี ยัยส้มนั่งขุดคู้กุมแก้มน้ำตาไหลพรากๆกระดุมเสื้อถูกกระชากออก ให้เด็กสองขวบดู..ยังไงๆชั้นมันก็ผิด T^T

"เธอทำอะไรน่ะ !"ฮิวโก้ถามเสียงดังจนฉันสะดุ้ง

ว้ายตกใจหมด=_=

"ถ้าฉันบอกว่ายัยนี่ตบหน้าตัวเองพวกนายจะเชื่อไหม ?"ฉันถามเสียงเรียบ ทั้งสองคนเงียบก่อนออมจะปริปากบอก

"อธิบายให้แน่ชัดซิ ?"

"ใช้วิจารณญาณของนายสิ"ฉันตอบ

"ขอโทษส้มซะ"

"ว่าไงนะ ?.."ฉันตอบเสียงค่อยลงเรื่อยๆ สองตาเบิกกว้าง รู้สึกจู่ๆร่างกายไม่มีแรงขึ้นมาฉับพลัน จนแทบจะล้มทั้งยืน

"นี่ออมเห็นฟองต์ทำร้ายยัยเน่านี่น่ะหรอ ?"ฉันตอบเสียงอ่อย

"หลักฐานมันก็คาตาอยู่นี่ไง ?"

"พูดแบบนี้เลยหรอ.."

"ขอโทษซะ"

ฉันก้มหน้านิ่ง พยามสะกดกลั้นน้ำตาไม่ให้เอ่อไหล กำหมัดแน่นพลางขบฟัน

"โง่ !!"ฉันเงยหน้าขึ้นมาด่าทันทีอย่างไม่รู้ตัว ทันทีที่พูดจบไม่กี่วิก็เผลอเอามือปิดปาก

..เมื่อกี้ฉันพูดอะไรออกไปนะ ?

"ฮะ ?"เขาร้องเบาๆ

"นะ..นายนี่มันโง่ที่สุดเลย !"ฉันด่าต่ออย่างห้ามไม่ได้ ก่อนจะหันไปหาส้มอย่างเครียดจัด

"หล่อนชอบนักใช่มั้ย กับการตบหน้าตัวเองน่ะ !!"ฉันเดินเข้าไปหาทันที

"ธะ..เธอจะทำอะไรน่ะ"ส้มถามเสียงสั่นเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามาใกล้ทุกที

"ถ้าชอบการตบหน้า คราวหลังไม่ต้องตบเอง ไหว้วานฉันก็ได้ ! เพราะชั้นว่างเสมอ !!"ฉันง้างมือขึ้นก่อนจะบอกเสียงเข้ม

"ชั้นไม่ตบธรรมดานะ รู้จักไหม ! ที่เขาเรียกว่าตบละลึกชาติน่ะ !"

เพี๊ยะะะ !!

ฉันตบด้วยแรงพละกำลังที่มีเหลือจนยัยนั่นหน้าหันไป ฮิวโก้ถึงกับสะดุ้งหน้าถอดสี

"อย่ามาเจ๋อกับคนอย่างชั้น !!"ฉันตะโกนใส่ ก่อนจะหันกลับไปหาออม

"เธอ..เป็นคนยังไงกันแน่.."

"ออมจะรู้จักฟองต์มากกว่านี้ ถ้าใช้ใจมองฟองต์"ฉันวิ่งออกไป แต่ก็ชะงักเท้าเหมือนถึงประตู พลางปาดน้ำตาที่มันไหลออกมาเมื่อเริ่มวิ่ง

"ชั้นจะรอคำตอบ..ว่าออมจะเชื่อใคร"พูดจบ ฉันก็วิ่งไปไกลทันที

ให้ตายสิ ! นี่มันละครน้ำเน่าชัด ๆ! ยัยนั่นมันชอบทำเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องใหญ่โคร-ตรึไง !! ดีนะที่อาจารย์ไม่รู้น่ะ !!

น้ำตาบ้านี่ก็ไม่หยุดไหลซะที !!

วันนี้..ฉัน..

ต้องการคำตอบ..