Chapter 14 โกหกใช่ไหม
สอบสองวิชาตอนเย็น สมาธิฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ตั้งใจสอบ แต่พอทำข้อสอบเสร็จก็ฟุบลงไป บ้างก็ร้องไห้ บ้างก็เหม่อลอยจนเพื่อนๆมองอย่างงุนงง
ยังดีที่อาจารย์บอกว่าใครทำข้อสอบเสร็จ ให้ทำอะไรก็ได้เงียบๆตามสบายยกเว้นห้ามเล่นโทรศัพท์ จนกว่าจะถึงเวลาส่งข้อสอบ
ตกเย็น
"ฟองต์ เป็นไร หม่อลอยตลอด ร้องไห้จนตาแดงแล้ว"มีนเอื้อมมือมาปาดน้ำตา
"อืม ไม่เป็นไรหรอก พอดีว่า..ฉันเพิ่งเหยียบมดตาย ก็เลยสงสารร้องไห้ไม่หยุดน่ะ !"ฉันหันไปยิ้มกว้างตอบเพื่อนๆ แต่พวกเขากลับทำหน้าเหลือเชื่อ
"อืม..ก็ได้..คือว่า..นะ"ฉันหน้าสลดลงก่อนจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง พอเล่าไปน้ำตามันก็พลานไหลออกมาอีก โอยยย.. ทำไมเวลาต่อหน้าออมมันถึงได้อ่อนแอแบบนี้นะ
"ชั่วจริงๆ !! แบบนี้แม่ต้องสั่งสอน !!"แป้งสถบอย่างโมโห
"เป็นชั้นจะเตะมันกลับบ้านเกิดดาวพลูโตเลย !"นุ๊กกัดฟัน
มนุษย์ดาวพลูโต=_='
"บี้หัวมันเลยฟองต์ อย่าไปยอม !"มดบอกเสียงให้ความหวัง
"....."ยืนคิดนิ่ง มีนแอนด์วิมมิ่ง
"แบบนี้มันยอมไม่ได้ ! เอาน้ำกรดสา ดดดเล้ยยย !!"
ยัยเปรมส่งเสริมให้คนตบกัน=O=; เคยเห็นเหรอฟะฉัน ? เคยเห็นแต่มันบอกว่า 'ใจเย็นเป็นสิ่งที่ประเสริฐ !' ไม่ก็ 'การให้อภัยเป็นสิ่งที่งดงาม'
"อืม ขอบใจพวกแกมาก แต่ฉันเหนื่อย เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไม่รู้ตั้งแต่เกิดเรื่องนี่มันอ่อนเพลียไปหมด"
"กินไอติมไหมจะได้มีแรง ! ^O^"มีนพูดถึงของโปรดฉันมา แต่ฉันกลับส่ายหน้าจนทุกคนมองอย่างงุนงง
ฉันเคยปฏิเสธเรื่องไอติมที่ไหนเล่า !
"ไม่อ่ะ จุกคอจุกอก กินไรก็ไม่ลง"ฉันเดินโซซัดโซเซต่อไปเรื่อยๆกับเพื่อน จนกระทั่งพวกมันแยกย้ายกลับบ้าน แต่นุ๊กกลับระตุกมือฉันให้เดินตามมา จนฉันตามไป
"มีอะไรหรอนุ๊ก=_=+"
"คือว่าเค้ามีอะไรจะบอกแกอ่ะฟองต์-//- "
"หา ?=_= แกจะบอกว่าแกวางซีโฟหลังบ้านฉันหรอ !"
"ยัยบ้า ! >O< ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย -//-"
ทำไมมันต้องหน้าแดงด้วยฟะ=_=' แก้มสองข้างมันมีสีชมพูแดงฝาดๆเลยอ่ะ=O= เห็นชัดโคร-ต
"แล้วมีอะไรล่ะ ?"ฉันถามอีก นุ๊กพยามจะบอกแต่ก็ฉีกยิ้มสยองให้ทุกที..
หวา..หลอน=_=
"คือ..คือ..>//<"
"คือไรฟะ ! รีบบอกมาไม่งั้นชั้นจะโยนแกเข้าเครื่องบด !"
อุ๊ ! =A= ติดมาจากเรียลลิตี้ซีซั่น 1 (นิยายที่แต่ง)
"เค้ารักแป้งว่ะ ! >O<//"
. . . . . . .
. . . . .
. . .
. .
.
หา=_="
"แกว่าไงนะ !! O[]O"
"เค้าชอบแป้งงงงงง TOT"
"กรี๊ดดดดด =[]= !"
"ทำไงดีอ่ะฟองต์ อยากบอกมันแต่กลัวเสียเพื่อนอ่ะ T.T"
ปั่บ
ฉันวางมือบนไหล่มันก่อนจะถอนหายใจ
"แกจะบอกแป้งหรอ ? ขนาดแกจะบอกฉัน ยังติดๆขัดๆเลย"
เมื่อเห็นนุ๊กหน้าสลดฉันจึงบอกต่อ
"แต่ถ้าเกิดชอบมันจริง ก็ต้องทำให้มันมารักสิ เรื่องแบบนี้ฉันยอมรับได้นะ ^O^"
"อื้ม ! ^^"
"แต่ติดอยู่ตรงว่าแป้งมันก็ชอบอ๊อฟ แฟนไอ่มีนด้วย-_-"ฉันบอก นุ๊กสะดุ้งก่อนจะหน้าสลดลงอีกที
"นั่นสินะ..มันคงไม่มีทางหันมามองชั้นหรอก.."
"นี่แกจะบ้าหรอ ! ท้อถอยแต่ตอนนี้ !! ชั้นจะช่วยแกอีกแรง มีอะไรคืบหน้าบอกด้วยล่ะ ไปเที่ยวกับมันบ่อยๆ ซื้อของให้มันบ้าง ใช้เวลาอยู่กับมัน รู้ไหมว่ารักเกิดจากความผูกพันธ์น่ะ ^^ ถ้ามันไม่รัก ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยแกก็ได้อยู่กับมันนะ"
หลังจากที่พูดยาวเป็นหางว่าว นุ๊กก็มีสีหน้าดีขึ้น ก่อนจะพยักหน้า
"งั้นชั้นกลับบ้านก่อนนะ ^O^/"เธอโบกมือแล้ววิ่งหนีไป ฉันยืนค้างเติ่งอยู่ตรงนั้นก่อนจะกรี๊ดมาอย่างแรงจนแมวที่นอนหลับอยู่ข้างๆ(แมวโรงเรียน)สะดุ้งตัวตื่น
ยัยนุ๊กเป็นเลสเบี้ยนนนนน =[]= !!!
ฉันกำลังเดินกลับไปยังรถมอเตอร์ไซค์ด้วยอารมณ์สับสนเรื่องทางเพศของยัยนุ๊ก=_= ตอนนี้ก็หกโมงจะหนึ่งทุ่มแล้ว รีบออกดีกว่าเพราะประตูโรงเรียนปิดตอน 1 ทุ่ม
ฟิ้ววว ~
วร๊ายย ! =[]= ทำไมอากาศมันหนาวเยี่ยงนี้ นี่มันฤดูฝนนะ กรมอุตุบอกววันคืนนี้จะร้อนตับแลบนี่=O=;
ก่อนเดินไปถึงมอเตอร์ไซค์ ฉันเดินไปยังที่ห้องเรียน เปิดล็อคเกอร์ออกแล้วหยิบเสื้อกันหนาวบางๆมาใส่(ไม่มีอะไรแล้ว=O= !)
"เอ๊ะ ?"
ฉันอุทานเบาๆเมื่อเห็นคนคนหนึ่งยืนพิงมอเตอร์ไซค์ฉันอยู่ เขาจามไปหนึ่งทีจนฉันต้องเดินเข้าไปหาใกล้ๆ
"มานานแล้วหรอ"ฉันเดินเข้าไปถาม ออมหันมาก่อนจะจามอีกครั้ง แล้วกุมจมูกเบาๆ
"ไม่นานหรอก"ฉันเอื้อมมือไปแตะมือเขา ปรากฏว่าเย็นเฉียบเลย
"โกหก"
"หา ?"
"ถ้ามาไม่นาน แล้วทำไมตัวเย็นแบบนี้"ฉันถอดเสื้อกันหนาวไปคลุมให้ทันที
"ไม่ต้องคลุมหรอก"เขาพยามสะบัดตัวออกแต่ฉันยังดื้อคลุมให้อีก
"ไม่ต้องพูดมาเลย"
แปะ
ฉันตบหน้าเขาไปเบาๆ ก่อนจะนั่งลงบนมอเตอร์ไซค์ตัวเอง
"ฉัน..เอาคำตอบมาให้"
"ว่ามาสิ"ฉันหันไปทางอื่น พลางปาดน้ำตาทิ้งแล้วหันกลับมาทางเดิม
"คือ..ถ้าออมรักฟองต์จริง ออมต้องเชื่อใจฟองต์สิ จริงมั้ย ^^"
"แล้ว..ไม่คิดหรอว่าฟองต์เป็นคนตบยัยส้มเน่านั่นน่ะ-_-"
"ฮ่า ๆ ! ตอนแรกก็คิด แต่คิดว่ามันแปลกๆ ฟองต์แค่หมั่นไส้ส้ม ทั้งๆรู้แล้วว่าส้มไล่จีบออม แต่ฟองต์ไม่น่าตบปางตายแบบนั้นหรอก อีกอย่าง ฟองต์เป็นพวกใช้เท้ามากกว่ามือ ^^"
"บ้า เรื่องแค่นี้ก็จำได้ด้วย-//-"ฉันเสหน้าไปทางอื่น รู้สึกตัวกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ก้อนกลมๆที่อุดคออุดอกไว้หายไปไหนก็ไม่รู้
"ดีกันนะ"เขาเบนหน้าไปทางอื่นก่อนจะยื่นนิ้วก้อยมาให้ ฉันอมยิ้มก่อนจะยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว
"อืม.."
เราทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
ทำไมนะ..เย็นนี้ฉันมีความสุขจัง ^^ ~
เวลาท่านอองฟองต์แต่งนิยายก็ใช้เท้าพิมพ์เวลากินข้าวก็ใช้เท้าตักเวลาสระผมก็ใช้เท้าสระเวลาอุจจาระก็ใช้เท้า......(ไม่ขอพิมพ์ละกัน)เวลาท่านอองฟองต์ทำอาหารก็ใช้เท้าทำเวลาท่านอองฟองต์
