บทที่ 25 โกหกหรือพูดจริง
อองฟองต์รีบวิ่งไปดูต้นเสียงทันที ก็พบว่าแค่..ผู้หญิงคนหนึ่งร้องอย่างอารมณ์เสียที่ไม่ได้ดั่งใจ
แน่นอนว่าคนประเภทนี้มันเป็นใครไม่ได้..
นอกจาก "ดาว" หรือ "โคนิซึ" นั่นเอง..
โทสะพุ่งเข้าสู่ร่างบางอย่างรวดเร็ว นันต์ตาคมกริบจ้องไปที่ดาวราวกับว่าจะเฉือนเธอออกเป็นชิ้นๆและเอาไปแล่กิน
"หาตัวตั้งนาน ที่ไหนได้ มามุดหัวอยู่นี่เอง"อองฟองต์เดินไปยืนตรงหน้าโคนิซึ เธอผงะตกใจก่อนจะลุกขึ้นบ้าง
"ตายยากตายเย็นเชียวนะ..มาประลองดาบกันอีกไหมล่ะ"โคนิซึเสนอ
"พอเถอะ"เสียงหนึ่งดังขึ้น สองสาวหันไปมองก็พบเพื่อนๆของอองฟองต์ทุกคน
"ชั้นว่า ..พวกเธอเลิกสู้กันเถอะ"เกิ้ลเสนอความคิด
"ต๊าย ! ทำไมชั้นต้องไปฟังคำพูดของพวกเธอด้วยล่ะ"
"ก็เพราะว่าเรารำคาญ ! ที่เห็นเธอเอาแต่หาเรื่องอองฟองต์อยู่ได้ !"เอิร์ธตอบอย่างหงุดหงิด
“เฮอะ ! ปกป้องกันดีเหลือหลาย”โคนิซึส่งเสียงอย่างไม่พอใจ
"ทำไม ก็อองฟองต์เป็นเพื่อนเรานิ.."ทาคุมุบ่น
"เพื่อน..งั้นเหรอ ?"อองฟองต์ทวนเบาๆ ..ก็เพราะในชีวิตเธอ..มีเพื่อนแค่ 3 คนเองนี่..แต่ตอนนี้อาจจะเหลือ 1 ไปแล้วก็ได้ ก็โคนิซึเล่นหลอกลวงเธอนี่นา..
"ใช่แล้ว "เพื่อน" ไงล่ะ"เกิ้ลตอบยิ้มๆ
"ขอบใจนะ.."อองฟองต์ยิ้มให้
"บางทีชั้นอาจจะเป็นเพื่อนกับพวกเธอไม่ได้หรอก ขนาดชั้นยังมีเรื่องที่ต้องปิดไม่บอกใครแม้กระทั่งพวกเธอ.."อเล็กพึมพำ อองฟองต์สงสัยเล็กน้อยแต่ก็ไม่คิดอะไรมาก
"เฮ้ออ..ซึ้งจังเลย.."โคนิซึยิ้มหวาน แต่ทว่ามันเหมือนเป็นรอยยิ้มที่เสเเสร้งแกล้งทำขึ้นมา
"อย่ายุ่ง !"อองฟองต์สวนกลับ
"โอ๊ะโอ..โกรธซะแล้วสิ.."โคนิซึปิดปากอย่างตกใจ แต่ก็แกล้งทำอยู่ดี
"ตกลง พวกเธอจะสัญญากันได้ยังว่าจะไปทะเลาะกันอีก"แนนกรอกตาสลับไปมาของทั้งคู่
อองฟองต์เชิดหน้าขึ้นก่อนจะตะโกนเสียงดัง
"สัญญา !"
"สัญญา !"
ถึงแม้มันจะเป็นคำที่แข็งกะด้าง แต่อย่างร้อยทั้งคู่ก็เอ่ยมันออกมา
หวังว่า..คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้นะ..
