บทที่ 24 เหตุการณ์ที่เริ่มสงบลง
"ออม ออมตื่นสิ ออม !!"อองฟองต์รีบเขย่าตัวออมให้ตื่นทันที
"ถ้านายตายแล้วชั้นจะอยู่ยังไงเล่า !!"
"อยู่ไม่ได้หรอ ?" เสียงหนึ่งตอบกลับมา
"ใช่เซ่ !! นายอย่าตา..เอ๊ะ..เอ๋??"อองฟองต์ปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะก้มลงมองคนที่นอนอยู่บนตัก
"บ้าเอ้ย !"อองฟองต์ผลักเขาออกก่อนจะหันหลังให้
"ตะกี้นี้ชั้นพูดเล่น จะไปตายที่ไหนก็ไปเลยนะ !"
เธอรีบเดินหนีทันที ทำให้ชายหนุ่มมองตามหลังอย่างเอ็นดู
"อยู่ไม่ได้เหรอ.."
เขาพึมพำเบาๆก่อนจะกัดปากราวกับอุบความลับอะไรไว้
เหตุการณ์เริ่มสงบลงขึ้นเรื่อยๆเพราะทุกคนเปลี่ยนจากใช้อาวุธปืน ระเบิด สิ่งของที่เสียงดังเป็นอาวุธประชิดแทน ไม่ว่าจะเป็นมีด ขวาน ค้อน หรือปืนเก็บเสียง
เมื่อจัดการเสร็จแล้ว ทุกคนก็เตะศพสัตว์ทั้งหลายออกไปด้านนอก แล้วปิดประตูทันที
"เหตุการณ์เมื่อกี้..เธอกลัวไหม ?"โอมถามพันซ์
"ก็นิดหน่อยน่ะ"
โอมยิ้มนิดๆก่อนจะขยี้หัวพันซ์อย่างหมั่นเขี้ยว
"ทำอะไรน่ะตาบ้า !"เธอแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ทันที
"ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย"อเล็กกล่าวขอโทษจากใจจริง
"อืม คราวหลังก็ระวังด้วยละ"อองฟองต์ตอบพลางนั่งเช็ดดาบ เมื่อสายตาสะดุดกับออม เธอก็รีบเบือนหน้าหนีทันที
ตกดึก เวลาตรี 2
อองฟองต์ขยี้ตาอย่างงัวเงีย ก่อนจะเดินไปที่ระเบียงของโรงพยาบาลโดยไม่ลิมที่จะเอาดาบพาดหลังไปด้วย
ร่างเล็กนั่งลงอย่างผ่อนคลายก่อนจะเริ่มอาบแสงจันทร์ มองดูท้องฟ้าอย่างว่าเหว่ ดีนะที่พวกนกหรือแมลงยังไม่เป็นซอมบี้ด้วย..
เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาจนอองฟองต์ชะงัก แล้วถามเสียงกร้าวทันที
"ใครน่ะ !"
"ผมเอง !"
"อ้อ ไกด์ "อองฟองต์พยักหน้าก่อนจะหันไปมองเล็กน้อย
"นอนไม่หลับเหรอ" ไกด์ถาม
"อืม"
"เธอเคยเล่าให้ชั้นฟังใช่มั้ยว่าอเล็กเคยกลายร่างเป็นซอมบี้ ?"ไกด์ถามหน้าเครียด
"อืม ใช่ ? ทำไมเหรอ ?"
"ไม่คิดบ้างเหรอ..ว่าเขาจะเป็นตัวการทั้งหมดน่ะ ?"
อองฟองต์นิ่งเงียบ
'จริงอย่างที่ไกด์ว่า..อเล็กบอกทำการทดลองอยู่..ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนทำทุกอย่างมาเหรอ ?'
เมื่ออองฟองต์เงยหน้าขึ้นมา ก็พบไกด์ที่ขยับหน้ามาจนประชิดใบหน้าของเธอ ตามสัญชาตญาณนักสู้ เธอรีบผลักออกทันทีก่อนจะก้มหน้าลง
"ทำอะไรน่ะ.."
"โทษที.."ไกด์ตอบเจื่อนๆอย่างหน้าเสียที่เผลอใจหลงชอบเพื่อนสาวของตัวเอง
"ไปหาออมสิ.."ไกด์เม้มปากแล้วบอกไป
"ฮะ ?"
"ไปหาออมสิ.."เขาย้ำอีก
"เฮอะ ! ให้ชั้นไปหาคนป่าเถื่อนแบบนั้นเนี่ยนะ นายคิดอะไรกันอยู่เนี่ย ?"
"ไปเถอะน่า ไปๆๆ ไปปรับความเข้าใจไป"ไกด์ดุนหลังอองฟองต์ให้เข้าไปข้างใน เธอจึงยอมแต่โดยดีเพราะถูกผลักเข้ามา
เมื่ออองฟองต์ออกไปไกลแล้ว ไกด์ได้แต่ฝืนยิ้มให้กับตัวเองแล้วหัวเราะเบาๆ พลางทรุดหน้าลงกับฝ่ามือปล่อยให้น้ำตาอันน่าเกลียดหลั่งออกมา
"จริงง่ะ ?!"เสียงอ๊อฟดังขึ้นจนอองฟองต์ชะงักพลางเบิกตาให้กลมโตเล็กน้อยแล้วแอบฟังหน้าประตู
"จริงดิ๊ !"
"เป็นไปได้ไงวะ ปกติก็เห็นแค่แกเห็นหญิงอื่นเป็นของเล่น แต่ก็ดันมาสนใจผู้หญิงบ้าเลือดแบบนี้ได้นะ ชอบของแปลกเหรอ ?"
'ของแปลกเรอะตาบ้า เดี๋ยวปั๊ดจับตัดคอเลยนิ !'
อองฟองต์คิดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะเงี่ยหูฟังต่อ
"ว่าแต่ เกิดอะไรให้แกสนใจนักฆ่าแบบนี้ได้วะ ?"
"โหยย คราวแรกมันก็ต้องดูที่หน้าอก ต่อมาก็ดูทรวดทรง แล้วก็ดูหน้าตาน่ะเว้ยเฮ้ย !"
"ไม่เปลี่ยนเลยแฮะ..ชั้นอยากจะบอกอองฟองต์เหลือเกิ้นน ~ ว่าอย่าไปยุ่งกับคนอย่างแก ไอบ้ากาม !"
'บ้ากาม ?!'
อองฟองต์คิดอย่างขบขัน
"เฮ้ย ๆ ๆ อันนี้ชั้นจริงใจนะ รู้สึกยังไงไม่รู้..มันรู้สึกดีๆที่ได้อยู่กับอองฟองต์ว่ะ.."
"ฮะ ฮะ ชอบอองฟองต์จริงแล้วอ่ะดิ ไอบ้าเอ้ย !"
อองฟองต์ชะงักทำให้หยุดลมหายใจไปชั่วขณะ เสียงดังเกิดขึ้นเพราะลมหายใจหยุดนิ่งทำให้ทั้งคู่ที่นั่งคุยด้านในถึงกับชะงัก
"ใครน่ะ !"ออมตะโกนบอกออกมา อองฟองต์กัดปากก่อนจะวิ่งเข้าเต้นท์ตัวเองอย่างเขินอาย
'ตาบ้าเอ้ย !!! น่าจะจับมาเฉือนคอเสียให้เข็ด !!'
'มันรู้สึกดีๆที่ได้อยู่กับอองฟองต์..'
ความอบอุ่นก็เริ่มแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจของเธอเหมือนกัน..
เหตุการณ์จะดีกว่านี้..
ถ้าไม่เกิดเสียงกรี๊ดด้านนอกอีกแล้ว !!!
