มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT
สวัสดีจ้า ข้าพเจ้าเกิ้ล ถึงงานนิยายเก่ายังไม่เสร็จ แต่ก็ขอกระแดะมาแต่งอีกเรื่อง ไม่ใช่เรื่องยาวเหมือนเรื่องก่อนๆ ดูหัวข้อๆ
เป็นนิยายสั้น ไม่เกิน10ตอนก็จบ ที่แต่งคราวนี้ในวโรกาสอำลาโรงเรียน อ.ส.ธ. ที่เรียนมา6ปี
เนื้อรเอง อาจมีคำไม่สุภาพ หรือติดเรทบางประการ ต้องขออภัย แต่ก็อ่านไป เพื่อความเมามันส์ทางสายตา(มันยังไงวะ?)
เอ้า ไม่อยากแพล่มนาน เริ่มเลยดีกว่า
*ตัวละครทั้งหมด จะเป็นบุคลากร และสมาชิกของร.ร.อสธ.ทั้งหมด
**พวกบุคคลากรเราจะไม่ออกชื่อจริง แต่อาจผวนหรือสลับตำแหน่งชื่อ
เป็นนิยายสั้น ไม่เกิน10ตอนก็จบ ที่แต่งคราวนี้ในวโรกาสอำลาโรงเรียน อ.ส.ธ. ที่เรียนมา6ปี
เนื้อรเอง อาจมีคำไม่สุภาพ หรือติดเรทบางประการ ต้องขออภัย แต่ก็อ่านไป เพื่อความเมามันส์ทางสายตา(มันยังไงวะ?)
เอ้า ไม่อยากแพล่มนาน เริ่มเลยดีกว่า
*ตัวละครทั้งหมด จะเป็นบุคลากร และสมาชิกของร.ร.อสธ.ทั้งหมด
**พวกบุคคลากรเราจะไม่ออกชื่อจริง แต่อาจผวนหรือสลับตำแหน่งชื่อ
บทนำ
ณ โรงเรียนนรกแตกแห่งหนึ่งซึ่งมีนามว่า อัสสัมชีธนบุรัน ร.ร.ที่ผู้อำนวยการเห็นเงินเป็นบร๊ะเจ้า ส่วนนักเรียนต้องเป็นนางทาสดั่งในละครช่อง7 พวกเขาจะหาวิธีทรมานนักเรียนต่างๆ ลองดูตัวอย่างข่าวลือนิสๆนึงๆ
[ผู้อำนวยการ ชำนน เหล่ารักพาน มักจะเอาเด็กนร.ป.1 ที่เป็นเด็กผู้หญิงจับมาถกกระโปรงเล่นต่อหน้าเวทีปราศัย]
[อดีตผู้อำนวยการ อาเจียน เต่งตึง มักจะเรียกภารโรงไปข่มขืนที่ห้องน้ำหอประชุม โดยให้ค่าตัวป้าแก10บาท]
อ่า...ตัวอย่างคงจะพอแล้วกลัวว่านิยายจะติดเรท นักเรียนที่ทน ทุกข์ ทรมาน ได้รู้สัจธรรมแห่งความจริงว่าทั้งโลกมีอริยสัจ2 คือ ทุกข์ และ สมุทัย (นิโรธกะมรรคมันหายไปไหนฟระ?) เมื่ออริยสัจ2เข้าครอบงำจิตใจ นักเรียนทีละคนจึงต้องหาทางกำจัดพวกคณะโรงเรียนเปรตๆนี่ทิ้งซะ แต่ความแตกแยกก็มากันเองเนื่องจากยังมีนักเรียนบางคนยังหวงแหนคณะโรงเรียนนี้อยู่ โดยนักเรียนทั้งหมดก็ยังไม่รู้กันเลย ว่าใครอยู่ฝ่ายไหน ฆาตกรรมอันแสนสนุกจึงเกิดขึ้นทีละคนๆ....
บทที่1 ห้องป.6/1
“อีHaรากเหลนมาร์ก~~~~” เสียงอันลีบแหลมของสมาชิกป.6/1ดังขึ้น “อะไรยะอีราก2” หล่อน(เขา)หันมาถามกลับ
“เน่ๆๆๆๆ รู้ม้ายช้านได้รับจดหมายจากคณะโรงเรียนด้วย~!” 2เอ็ดตะโรดีใจใหญ่ ส่วนมาร์กได้แต่นั่งโบ๊ะหน้าอย่างไม่สนใจอะไรเลย “อะไรยะ อีมาร์ก! แกน่าจะดีใจกะชั้นหน่อยนิยา~” 2เอามือท้าวเอวแล้วชี้เรียกเพื่อนหล่อน
*เกร็ดความรู้เรื่อง ศัพท์กระแดะ : นิยา แปลว่า นะยะ
“แกจะดีใจอะไรยะหล่อน พวกนั้นน่ะมัน...”
”ไฮโซจะตายต่างหาก~” 2กรี๊ดกร๊าดยกใหญ่ “อีควาย2 แกไม่รู้อะไร พวกนั้นมันจะจับตุ๋ยแกมะไหร่ก็ได้นิยา” มาร์กว่าไปพลางโบ๊ะหน้าไป “นั่นมานข่าวลืออ่ะแกร์ พวกนั้นน่ะรวยๆๆๆจะตาย ถ้าได้ไปอยู่ด้วย รวยทั้งชาติ” 2กระโดดดี๊ด๊า
“เหรอย้าหล่อน เดี๋ยวตูดก็แหกร๊อก แกไม่รู้เหรอยะพวกนั้น่ะมัน....” ไม่ทันที่มาร์กจะพูด มีคนๆหนึ่งกระโดดออกมาบนหัวมาร์ก “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~!!!” มาร์กกรี๊ดจนตึกสนั่น
“เอ่อ..คุณพี่ขา...ลงมาก็ได้น่ะก๊า พอดีว่า กลัวส้นTeenคุณพี่จะเปื้อนเสีนยดอีHaมาร์กน่ะ” 2พูดจาเชิงด่ามาร์ก
“ว้ายยย อีควาย2แกด่าช้านเรอะ!” มาร์กโวยวายทั้งๆที่ถูกเหยียบหัว “เลิกโวยวายได้แล้ว อีจิ้งเหลน!”
“แกนั่นแหละ อีกระจิบโอม ชั้นรู้ว่าแกเป็นนก แต่แกจะมาทำรังบนหัวชั้นทำไมย้า~~~!!!” ที่มาร์กพูดนั้นถูกต้อง กระจิบโอมกะลังถุยน้ำลายบนหัวมาร์กอย่างเมามันส์เพื่อสร้างรัง “อ้าว นกก็ต้องมีที่อยู่เสะ” โอมย้อนกลับแล้วถุยน้ำลายต่ออย่างเมามันส์ “เอ่อ...คุณพี่....” สองพูดด้วยเสียงอ่อนหวานและไพเราะ และยิ้มให้โอมพร้อมยกแขนขึ้นข้างหนึ่ง
“อะไร อีละมั่ง2” กระจิบยังถุยน้ำลายสร้างรังบนหัวมาร์กแล้วพูด 2ไม่พูดอะไรแต่ยังหลับตายิ้ม แล้วเอามืออีกข้างชี้ไปที่แขนข้างที่ยกขึ้นเมื่อกี้ “ทำไม?” โอมเงยหน้าขึ้นมาดู แล้วกางปีกบินพั่บๆลงมา........
*คาแรกเตอร์ โพรไฟล์1
2(สอง) : ตุ๊ดพลังละมั่ง ห้องป.6/1
มาร์ก : ตุ๊ดพลังจิ้งเหลน ห้องป.6/1
โอม : ไอเตี้ยพลังนกกระจิบ ห้องป.6/1
“อีควายกระจีบ~~~!!!!!!” 2แปลงร่างเป็นละมั่งตกมันขวิดโอมเต็มๆก่อนคืนร่างเดิม “อะไมเลสน่ะ อะไมเลส แกแหกตาดูบ้าง!” 2โวยวายพร้อมเอาส้นTeenกระทืบนกกระจิบอย่างเมามันส์ “อีHa2 แกแค่โดนไม่กี่หยด ชั้นสิ อื๊อฮือๆๆๆ....T^T”
มาร์กชี้ไปบนหัว ซึ่งมีแต่คราบอะไมเลส และกิ่งไม้ระเกะระกะเต็มกบาล “เออจริง...” 2ยั้งเท้าไว้ชั่วคราว
“ว่าแต่ แป้งโบ๊ะเซ็กซี่ชีทของชั้นล่ะ?” มาร์กควานหาแป้งโบ๊ะหน้าเซ็กซี่ชีทอย่างเอาเป็นเอาตาย
“แป้งโบ๊ะ...แป้งโบ๊ะ...แป้งโบ๊~~~~!!!!” ฟิวส์ในสมองจิ้งเหลนขาด มาร์กแปลงร่างเป็นจิ้งเหลน ซึ่งมีมือเป็นเคียวแหลมฟันโต๊ะหาเซ็กซี่ชีทด้วยความบ้าคลั่ง “อีHaมาร์ก ว้าย!” 2โดนเคียวเฉาะหัวเต็มๆ “อ่ะ....กรี๊ดดดดดดดดดดด~~!!!!!!!”
ด้านล่างของตึก
“เสียงอะไรน่ะ?” กลาง(หมูป่า)หันมาถามฟิล์ม(ปลาทอง) “ไม่รู้สิ ขึ้นไปดีกว่า กรุอยากเสือ_” ฟิล์มเริ่มแสยะยิ้ม พลางกินน้ำ “ว่าแต่ น้ำในตัวแกพอรึป่าวน่ะ โอกาสนานๆทีนะที่แกจะได้ออกมาตุนน้ำในตัว เพราะว่าวันที่มีแดดแกออกมาแกก็ตายฟรี” กลางเตือนเพราะตอนนี้เมฆที่บังแสงอยู่กำลังจะเคลื่อนตัวออกจากดวงอาทิตย์
*คาแรกเตอร์โพรไฟล์2
กลาง : พลังหมูป่า ห้องป.6/1 ตำแหน่งประธานนักเรียน
ฟิล์ม : พลังปลาทอง ห้องป.6/1
“งั้นขออีกนิส ซู้ดดดดดดดดด” ฟิล์มเอาปากอุดกับท่อน้ำทิ้ง แล้วดื่มน้ำอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีกลางคอยกลั้นอ้วกอยู่ข้างๆ
“เอ้อ...ไอปลาทอง...” กลางพูดเสียงสั่นๆพลางสะกิดโดยอยู่ในท่าแหงนหน้าขึ้นฟ้า
“อะไอ อนอะอังแอ๊กอ๊ำ(อะไรคนกะลังแด๊กน้ำ)” ฟิล์มพูดอย่างไม่สบอารมณ์ระหว่างกินน้ำ(ท่อ)
“วันนี้ใส่หมวกมามั้ย...” กลางยังถามทั้งๆที่อยู่ในท่าเดิม
“เออ อุอืมไอ๊อี้อ้านอ่ะ(เออ กรุลืมไว้ที่บ้านอ่ะ)” ฟิล์มตอบไป แล้วแดร๊กน้ำท่อต่ออย่างสบายอารมณ์
“อยากกินข้าวต้ม หรือกระเพาะปลาล่ะ...” น้ำเสียงกลางดูสั่นเครือมากยิ่งขึ้น
“อะไออ๊ะ แอไอ้อู๊เอ๋ออ้าอุอ้อบอินอะเอ๊าะอา(อะไรห๊ะ แกไม่รู้เหรอ ว่ากรุชอบกินกระเพาะปลา)” ฟิล์มยังพูดพลางแด๊กน้ำท่อต่อไป
“อืม งั้นเดี๋ยวกรุเผาส่งไปให้นะ” สิ้นเสียงกลางก็วิ่งเข้าตึกไปนู่นแล้ว...(อาจเป็นเพราะกลางไม่อยากเห็นสภาพอนาถ)
“เฮ้ย อะไรวะ กรุยังตุนน้ำไม่เสร็... อ๊า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!!” ลำแสงอุลตร้าไวโอเล็ต ผสมUVสา ดเข้าที่หน้าของปลาทองเต็มๆ ฟิล์มทำหน้าช็อคสุดขีด ก่อนจะลงไปดิ้นกับพื้น “กรี๊ดดดด~ อ๊าย~~~ ช่วย~ด้วย~(ฉ่าๆ....)” ร่างของฟิล์มค่อยๆกลายเป็นปลาทองขนาดยักษ์ทุรนทุรายและดิ้นกระแด่วๆกลางแดด สักพักฟิล์มก็กลายเป็นปลาแดดเดียว ในสภาพเกรียมทั้งตัว “ฟิล์ม~” เหล่าเซจือเดินออกมาเพื่อจะใช้งานฟิล์มให้ไปซื้อหนมจีบที่เจเว่นหน้าร.ร.แต่เมื่อเดินมาถึงก็พบศพฟิล์มในสภาพปลาทองเสียแล้ว “ม่ายยยยยยยย~~~~” เหล่าเซจือร้องอย่างอาลัยโหยหายเปรียบกับHaฝน
เหล่าเซจือน้ำตาพรากด้วยความเศร้าโศกสุดอาลัย แล้วพูดสั่งเสียออกมาว่า... “หยั่งงี้ก็ไม่มีใครให้ฝากไปซื้อหนมจีบที่เจเว่นแย้ว แง้~” เหล่าเซจือยังคร่ำครวญต่อไป และแว่นที่หน้าของเหล่าเซจือก็สะท้อนแสงไปมาดว้ยวิธีใดก็ไม่ทราบแล้วไปเข้าที่ศพตัวปลาทองฟิล์ม
ด้วยอำนาจแห่งแสงดวงอาทิตย์อันเจิดจ้า ทำให้แสงที่ส่องบนซากศพปลาทองลุกกลายเป็นไฟ “ว้าย!” เหล่าเซจือถึงกับกรี๊ดแตกเพราะไฟที่ลุกขึ้นมาเกือบโดนหน้าของเขาแล้ว เหล่าเซจือรีบถอดแว่นออกมา แต่ดันไปทำมุมพอดี แสงเลยสะท้อนเข้าที่ซากปลาทองมากยิ่งขึ้น(= ไฟลุกเป็นกอง) โดยเหล่าเซจือก็หารู้ไม่ว่าใครมาข้างหลัง
“หนีห่.... กรี๊ดดดดดดด หนี่ๆ...หนี่...คิลล์ฮิม! (ตกลงแม่มจะพูดจีนหรืออังกฤษวะ)” ไบกอนกรี๊ดแตกพลางหุบขาตั้งเป็น45องศาเข้าหากัน แล้วชี้มาที่เหล่าเซจือ “ม..ไม่ใช่นะ ดูนี่สิเพราะ...!” แล้วเหล่าเซจือก็หันแว่นไปสะท้อนใส่ไบกอน
“กรี๊ดดดดดดดดด~!!! หนี่ๆๆๆ! อ๊า~~!!!” ตอนนี้ไฟลุกท่วมกระป๋องไบกอน ทำให้สารฆ่าแมลงฟุ้งกระจายทั่วตึก แล้วไบกอนก็กระป๋องแตกสิ้นชีพคาที่ “ไม่...ไม่...ช้านไม่ได้ท้าม!!!!” เหล่าเซจือจับหัวตัวเองส่ายหน้าไปมาเยี่ยงคนไม่ยอมรับความจริง
*คาแรกเตอร์โพรไฟล์3
เหล่าเซจือ : พลังแว่นสะท้อนแสง คุณครูภาษาจีนของห้องป.6/1
ไบกอน : พลังยาฆ่ายุงและแมลง คุณครูสอนภาษาจีน(เป็นคนจีน)
“เซ็กซี่ชีทของช้านนนนนนนนนนนนนน ก๊าซซซซซซซซ!!!!!” เสียงอันบ้าคลั่งและคุ้นเคย มาร์กในสภาพจิ้งเหลนทั้งตัว วิ่งลงมาพลางเอามือที่คล้ายเคียว2ข้างกวัดแวก่งไปมา(สติแตก) เมื่อเมื่อหล่อนลงมาก็รู้สึกเสียวสันหลังและจมูกวาบ
“อ่ะ...นี่มัน....กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ๊ายยยยยยย~~!!!!” มาร์กพยายามปิดจมูกแต่กลับล้มลงไปนอนกับพื้นก่อน แล้วชักกระแด่วๆอย่างอนาถ เพราะโดนสารฆ่าแมลงที่ออกมาฟุ้งกระจายเล่นงาน(มาร์กเป็นจิ้งเหลน อยู่ในหมวดแมลง)
“อ้ากกกกกกกกกก แฮ่กๆๆ... ตราบใดที่ชั้นยังหาเซ็กซ่ชีทไม่เจอ...ฉัน...ฉันจะไม่ยอมตายเด็ดขาดดดดดดดด!!!!!” มาร์กใช้พลังชีวิตทั้งหมดลุกขึ้นมาแล้วกระโดดขึ้นตึกชั้นบน ปล่อยให้เหล่าเซจือยืนอ้าปากค้างอยู่คนเดียว
“อ่า....กระโดดได้สูง+ไกลขนาดนี้.... วันหลังใช้ไปซื้อหนมจีบที่เจเว่นดีกว่า!+w+” ตาของเหล่าเซจือเป็นแววประกาย ก่อนที่เขาจะเดินดี๊ดาขึ้นไปที่ห้องพักครู ด้วยความคิดที่ว่า “ช้านจะได้คนที่สามารถฝากไปซื้อหนมจีบใหม่แล้ว~”
ห้องป.6/1
“อี...อีHaโอม มาช่วยช้านหน่อย...” 2ที่อยู่ใต้ซากเก้าอี้ร้องขอความช่วยเหลือด้วยเสียงนุ่มนวลที่สุดเพื่อ ออดอ้อน
“ไม่ ชั้นจะสร้างรังให้เสร็จก่อน ถุยๆๆๆ” โอมยังสร้างรังต่อไปดว้ยความพยายามอย่างสูงส่ง
“อีโอม...” โหมดน้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนไปนิดๆ “ไม่ ชั้นบอกไปแล้....”
“อีควาย! มัวแต่สร้างรังงี่เง่าอยู่นั่นแหละ!” 2พรวดขึ้นมาจากซากโต๊ะเกาอี้ที่ทุกทับอยู่ แล้วตรงดิ่งเข้าไปตบโอมเต็มแรงดัง ฉาด “อีเชี่ย! เอ็งก็หลุดออกมาได้แล้วนี่! เอ้อ แล้วแผลที่แกโดนเฉาะหัวหายตั้งกะแต่เมื่อไหร่ฟระ?” โอมสวนกลับทั้งๆที่กองอยู่กับพื้น
“เออจริง ขอโทษนิยา เออแล้วตรงที่แกร์สร้างรังถ้าไม่ใช่ที่หัวที่อีHAรากมาร์กแล้วนี่มันตรงไหนยะ?” 2ถามโอมด้วยความสงสัย “ตรงนี้ไง” โอมกระพืบปีกขึ้นมาชี้จุดที่สร้างรังอย่างสบายอารมณ์
“เอ่อ คุณพี่ค้า ถ้าเดี๊ยนจำไม่ผิดไอกระปุกที่มีฝาปัดแก้มเน่าๆอ่ะ นี่มันเซ็กซี่ชีทไม่ใช้แหรอยะ?” 2ก้มตัวไปดูจุดที่สร้างรัง แล้วอธิบายจนทำให้โอมเสียวสันหลัง
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง ก...ก็คงเป็นของครูคนใดคนหนึ่งที่ใช้ยี่ห้อเดียวกับอีเหลนม้าง^ ^” โอมพูดพลางเช็ดเหงื่อ
“แต่ ที่กระปุกมันเขียนว่า ‘มาร์ก ป.6/1 คำเตือน : ใครยาแตะ ช้านหวง-*-’ น่ะก๊า” 2แสลนหันมาพูดอีกทำให้โอมแทบจะเป็นลมไปนอนกับพื้นอีกรอบ
“งั้นชั้นกลับก่อนนะ พอดีว่าแม่เรียกกลับบ้านกินหนอนอ่ะ แหะๆ” โอมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แต่ก่อนที่เขาจะก้าวออกจากห้อง มีบางอย่างมาดักหน้าเขาไว้
“เซ็กซี่ชีท.....” มาร์กในสภาพจิ้งเหลน ตาเรืองแสงสีแดงก่ำถามโอมดว้ยน้ำเสียงอันสยดสยอง “เอ่อ... ชั้นจำได้ว่าเธอเอาไว้ที่...ที่...” โอมพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรนเต็มที่
“อยู่ตรงไหนอีเตี้ย!” มาร์กยังสอบสวนต่อไป
“ที่....” ไม่ทันที่โอมจะพูด(แก้ตัว) เสียงนรกเปล่งออกมาเพทื่อกระชากวิญญาณเขาให้หลุดออกจากร่างในพริบตา
“อยู่นี่ไงค้า อีมาร์ก เนี่ยๆ ดูสิมีซากน้ำลาย+รังนกดว้ยน่ะก๊า” 2ชูกระปุก้ซ็กซี่ชีท พร้อมทำหน้ายิ้มแลบลิ้นแอ๊บแบ๊ว
“อีโอม...” มาร์กพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “อะ...อะไรเหยอ?” โอมยังลุกลี้ลุกลนอยู่
“มีอะไรจะสั่งเสียมะ...?” น้ำเสียงมาร์กยังอยู่ในระดับเดิม
“ม...มีค้าบ...” โอมรีบหันหลังขวับวิ่งไปหา2
“2...” กระจิบพูดเบาๆข้างหู “ไรเหรอก๊า?” น้ำเสียงของ2ยังระรื่นเหมือนเดิม
“ถ้าชั้นตาย..........................แกต้องตายด้วย!!!! ย้ากกก!!!! ” โอมกลายร่างเป็นนกกระจิบทั้งร่างแล้วเอาจงอยปากเฉาะหัว2อย่างรวดเร็ว แต่2ตั้งตัวทันดว้ยสัญชาตญาณละมั่ง ผู้ถูกล่า จึงงอกเขาละมั่งออกมาป้องกันอย่างรวดเร็ว แล้วใช้กีบที่เท้าสตันเข้าที่หน้าโอมเต็มๆ จนโอมหงายหลัง
แต่ระหว่างหงายหลังนั้น มาร์กเคลื่อนตัวเข้ามาด้วยความเร็วแสง แล้วพูดเบาๆ “หมดเวลาสั่งเสีย...” มาร์กชูเคียวขึ้นมาแล้วฟันเข้าที่คอนกกระจิบดว้ยความเร็วแสง
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!” .....
