GAMEINDY: Asura Online
หน้า: 1 2 [3] 4
ผู้เขียน หัวข้อ: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)  (อ่าน 1700 ครั้ง)
KIRA prince { $aKi☈a Ψaoi ™
Hero Member
*****
กระทู้: 4,333

me ← ผู้เสพย์ติด Yaoi !


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 3 03/04/53
« ตอบ #30 เมื่อ: 26-04-2010, 12:50:32 »

อ้างจาก: เหงา..เศร้า..ทุกข์.. ไม่มีความสุข!! ที่ 25-04-2010, 19:26:02
อ้างจาก: ♀✥GiEw✥♀ ที่ 06-04-2010, 20:09:38
อ้างจาก: GøøGle-KunG ที่ 06-04-2010, 10:33:03
อ้างจาก: ♀✥GiEw✥♀ ที่ 06-04-2010, 09:42:10
ศ....เศษศพ!! เกิ้ล แกบ้าไปแล้ว~~!!
หา? แค่นี้ยังน้อยไป ชั้นไม่บ้าเท่ายัยฟองต์หรอก Evil
เยสสสส!! แค่เศษศพ! มันยังไม่เท่าเจ๊ฟองเลย ไม่ได้ครึ่งด้วยซ้ำ ว่ะฮะฮ่า!!
//ถูกถีบปลิ้วไปที่กระทู้อื่น Cry
กรี๊ดดดด มาแอบนินทาเดี๊ยนอยู่นี่น่ะเอง!! Angry
กรีดดดดดดดดดดดดดดดด(ถูกเจ๊ฟองต์ไล่ตบ วิ่งหนีกระเจิดกระเจิง)

ปลาลิง.มันเรื่องจริงหนิเจ๊(ผัวะ!!:โดนตบอีกรอบ) Embarrassed

ถึงใครจะมองยังไง แต่ฉันเองไม่แคร์เท่าไหร่
แล้วเธอจะกลัวอะไรเมื่อหัวใจเป็นของเธอ
Jenz๏๏๏
Sr. Member
****
กระทู้: 1,496

€•“Jen”


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #31 เมื่อ: 30-04-2010, 07:55:36 »

ต่ออออออออออออออออออออ  Angry AngryEmbarrassed Sad

-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
Hero Member
*****
กระทู้: 3,119

Charles Donoa ,, น่ารักอะไรเช่นนี้ =3=


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 5 (12/04/53)
« ตอบ #32 เมื่อ: 30-04-2010, 20:59:01 »

อ้างจาก: GøøGle-KunG ที่ 25-04-2010, 17:00:56

(คำเตือน : ครูภาษาไทยและเด็กอายุต่ำกว่า10ปี ไม่ควรอ่าน)

E Kuy!!! Poe mae mai sangson E Hia!!! Shing Ma born

E Dok Tong E SonTeen E Hua kuey E na Hee

E Sad E Fry E dam Trong nan kong mung ko dam pee ruy si

Yee Yee Yee Yee!!!!

Pu Ying kon nai aow kab mung Hee E nan kong dam tam

Yee Yee Yee~~!!!

Mai Ru jak anurak kong kong chat tua eng sa mang

oh.... Tee mung ma tam gnan tee nee

cause ma lee Lady suay sauy yang puak roa chai ma

Y~~~~ Na mai aye~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

E sandan Hia Gu Bok Mung Trong Trong na....



Pai tye tai ton pak chee ruy pai E kon rok earth!!!!

Ps. memory sai kala hua kuy kuy kong mung wai duey E Fry~~!


คลุมเอา

(แปล : อีคาวย!!! พ่อแม่ไม่สั่งสอน อีเหื้ ย!!! ชิงหมาเกิด

อีดอกทอง อีส้นตรีน อีหัวค ว ย อีหน้าหื

อีแสรด อีฟราย อีดำ ตรงนั้นของมุงคงดำปี๋รุยสิ

ยี้ ยี้ ยี้ ยี้!!!!

ผู้หญิงคนไหนเอากับมุงหือีนั่นคงดำตาม

ยี้ ยี้ ยี้~~~!!!!

ไม่รู้จักอนุรักษ์ของของชาติตัวเองซะมั่ง(หมายถึงผู้หญิงอังกฤษ)

ออ... ที่มุงมาทำงานที่นี่

ก็เพื่อมาหลีสาวสวยๆอย่างพวกกรุใช่มะ

ว้าย~~~~~ หน้าไม่อายยยยย

อีสันดานเหื้ ย กรุบอกมุงตรงๆนะ...

ไปตายใต้ต้นผักชีรุยไป  อีคนรกโลก!!!!

ป.ล.จำใส่กะลาหัวควายๆของมุงไว้ด้วย อีฟราย~~!!!)



แรงได้อีกนะท่าน  Evil



ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย .,
GøøGle-KunG
Hero Member
*****
กระทู้: 10,361


ถึงเวลา ก็ขอให้โชคดีกะที่ใหม่


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #33 เมื่อ: 01-05-2010, 08:34:39 »

โอ้ จีม่อนมาแวะฟิกชั่นด้วยรึ Smiley



บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
หื่นตัวลูก
Hero Member
*****
กระทู้: 2,884

ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าการอกหักเจ็บเพียงใด ?


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #34 เมื่อ: 01-05-2010, 10:06:14 »

http://s1.th.bitefight.org/c.php?uid=69914
ช่วยกดที

GøøGle-KunG
Hero Member
*****
กระทู้: 10,361


ถึงเวลา ก็ขอให้โชคดีกะที่ใหม่


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #35 เมื่อ: 04-06-2010, 22:43:02 »

บทที่7 ศอด.!!!

“ผอ.คะ! ผอ.! มีคนมาขโมยสมุดบัญชีของเราค่ะ!” เลขานิรนามอายุรุ่นคุณแม่วิ่งเข้ามาหาผอ.ด้วยความตื่นตระหนกก่อนที่กระโปรงจะเกีย่าวโต๊ะ จนหลุดเห็นก.ก.น.ลายสตอร์เบอร์รี่

“o.,O” ผอ.เหล่ารักพล ชำนาญ ทำหน้าหื่นแบบสุดยอด

เลขากรี๊ดลั่นห้องก่อนที่จะกระชากกระโปรงจนก.ก.น.ขาดไปตามกระโปรง เห็น.....

ไม่ทันที่ผอ.จะได้ชื่นชมกราบหอยแครง เลขารีบดึงเศษกระโปรง แต่ดึงไม่ออกจึงออกแรงสุดฤทธิ์แล้วในที่สุดเศษกระโปรงก็ถูกดึงออกมา แต่เจ้าตัวก็เซถลาไปด้านหลัง

“ระวัง!ด้านหลังมัน!!!!” ไม่ทันที่ผอ.จะเตือน เลขาถอยหลังอย่างเสียหลักไปชนพัดลมจนพลาสติกที่ครอบกันใบพัดหลุดออกมา

เลขาหน้าโง่ที่ล้มเข้าไป ถูกพัดลมปั่นเป็นชิ้น เลือด ตับไตไส้พุง กระจุยกระจาย แต่ผอ.คว้าได้ทันหมด (ส่วนเลือดผอ.ก็รีบเอาเหยือกมาเก็บ)

‘เอาไปขายให้ซีอุยno.2คงได้เงินเยอะน่าดู + +’ ผอ.ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ด้วยความหน้าเงิน

“อ๊ะ!ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ สงสัยข้อมูลโดนเปิดเผยแล้ว ใครกันนะที่ทำ เดี๊ยะไล่ออกเลย-*-” ผอ.สบถก่อนที่จะเหลือบไปเห็นหนังสือพิมพ์ร.ร. แล้วหยิบขึ้นมาอ่าน

“ข่าวด่วน! โรงเรียนอัสสัมชีธนบุรัน บุคคลนิรนามบุกห้องการเงินร.ร. ชิงข้อมูลลับของร.ร.ออกมาได้
หลักฐานโพล่ง บัญชีเงินยัดยอกทรัพย์นร. รปภ.20กว่านาย เจ็บ2 ดับ18 อ่านรายละเอียดต่อหน้า3” ผอ.ทำหน้าซีด แล้วเปิดอ่านรายละเอียดข่าวต่อ

“จากหลักฐานที่เราได้พบทำให้เราได้รู้ว่าร.ร.อัสสัมชีธนบุรันได้โกงเงืนนร.สั่งสมระยะเวลาประมาน10ปี เป็นเงินมูลค่า20กว่าล้าน โดยเข้ากระเป๋าทางร.ร.หมด แล้วยังตอแหลบอกว่าเอาเงินไปพัฒนาตึก ว้ายยยย หน้าด้านจริงๆ อุ๊ย ขออภัย
ต่อในกรณีรปภ.ที่บุกจับกุมคนร้าย เอ ไม่ก็พลเมืองดีที่เสี่ยงตายเข้าไปนั่นแหละ รปภ.หน้าโง่ที่เข้าไปกันไว้ ถูกจับเจี๋ยน18ศพ แหม Beyond Godlike + Rampage เลยนะเนี่ย ส่วนศพของหัวหน้ารปภ. อุ๊ย อนาถโคตรเลย
สภาพศพไม่มีชิ้นดี แล้วคุณหมาพิพทอนก็มาบอกว่า เป็นหมัน100% ส่วนศพพวกรปภ.โง่ๆที่เหลือ18ราย ส่วนใหญ่จะเป็นตกลงมาจากฟ้าสมองไหลตาย อ้าว ขอแก้ข่าวนิส น่าจะเป็นKill Himself มากกว่า แหมถ้าพวกนี้เล่นดอทเอคงเป็นทีมที่noobน่าดู เข้าเรื่องต่อ สำหรับคนที่อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ถ้าทางฝ่ายรร.รู้คงจะวุ่นเอาเป็นแน่แท้ ตอนนี้ยังอยู่ในนสพ.ร.ร. แต่ถ้ามันเป็นข่าวแพร่ไปทั่วประเทศล่ะก็ คงจะเป็นดราม่าที่สนุกมิใช่น้อย คริๆๆๆๆ สำหรับฉบับนี้ขอจบการรายงานข่าวก่อน บ๊ายบุย>[]</”

ผอ.ไม่พูดอะไรแต่ฉีกหนังสือพิมพ์ร.ร.ในมือทิ้งปานไวแสง แล้วกดสัญญาณวิทยุที่ติดอยู่กับแหวนวองโกเล่ที่นิ้ว เรียกพวกคณะร.ร.มาประชุม แล้วตั้งวาระเป็น “ศอด.” หรือ “ศูนย์อำนวยการดูดเงิน” อย่างทันท่วงที

ณ ห้องประชุม อับเสียง อับอากาศ คำเตือนสำหรับผู้เข้ามาประชุม กรุณาพกหน้ากากออกซิเจน และเครื่องขยายเสียงดังก้องมาด้วยนะเธอว์~

“ทุกคนคงได้อ่านข่าวหนังสือพิมพ์ที่เนื้อหาการพิมพ์มันผิดเพี้ยนนี่แล้วใช่มั้ย” ผอ.ชี้ไปที่หนังสือพิมพ์ แล้วทุกคนก็พยักหน้า

“อ๊ะ ท่านตอนประชุมเราต้องใช้ภาษานี้ไม่ใช่เหรอ เพื่อความปลอดภัยยิ่งขึ้น” ทุกคนพยักหน้าแล้วหยิบไมโครโฟนขนาดเล็กยี่ห้อ “ติ่งหู”ขึ้นมาคาดไว้ที่หู ซึ่งมีความยาวถึงปาก

“อาวระ ตัวเธอว์ เริ่วกัลล์ปราชรูมดั้ย จักก์เข่าว์ทรี่ราวอร่าน ชรั้ลล์ก็มุ่ยรุ้เหมียลกัลล์วร่าชาบราบนี้ว์ครายแม่วพริมพ์
เนื้อว์หาก็มรีว์คำตอว์แหลว์สาราพัสส์  ข้าวเรื่อว์หรัก ราวจระมุ่ยยวอมหั้ยย์เข่าว์นรี้หรุดอรอกก์จักก์รอว์.รอว์.เปวอัลล์ขราด
ดางนั้ลล์ พรวกนอว์.รอว์.ทรี่ว์รู้ว์เข่าว์นรี้ว์แร้ว ราวว์ต้อวกรักขวังทรั้งโหมดด์ แต่ร์บู่วครารากรอว์ ราวว์จามีนร้ำอาหาวว์ห้ายฟรีว์  ส่วยว์นากเรียวว์ ราวว์จราปัยย์ดรูดเงิลล์มราหั้ยโหมดด์แร้วกักขรังทรันทรี” ผอ.ร่ายยาวเป็นภาษาวิบัติ

“แร้วถร้าหรากมีว์พวกก์เมรพหนรีว์ออกมราจากห้อวว์ร่ะเธอว์” หัวหน้าฝ่ายการเงินตั้งคำถามขึ้นเป็นคนแรก

“มั่ยย์ตร้องห่วงง์หรากเธอว์ ชั้ลล์ดั้ยตริดตรั้งรั้วว์ฟรายฟร้าควาว์แรวว์1000000โวลต์ ถร้าครายโดวว์ ร้าบรอว์ ไตรHa100%!” ผอ.กล่าวพร้อมหัวเราะอย่างโรคจิต


“ถร้าหักก์มรีว์นอว์รอว์โส่วขร่าวปายบักก์ผู้ว์โป่ครอวร่ะ?” หัวหน้าฝ่ายปกครองเริ่มถามขึ้นบ้าง

“O~ Do’t wry.! ทรังง์รอว์.รอว์.ดรั้ยตรัดรันยันณ์โทรวราสาบโหมดแระ” ผอ.กล่าวด้วยคำวิบัติยันภาษาอังกฤษ

*O~ Do’t wry. = Oh~ Don’t worry (วับัติยันอังกฤษ- -)

“งั้ลล์เปวว์อรันวร่า ราวจราปรากัสเคอว์ฟิวว์ ม่ายห้ายครัยย์อ่อก์จั่กรอว์.รอว์ ถร้าหักก์ผู้วโป่ครอว์โทรว์มราถราม ราวก็บักวร่าปรายข้าวว์คร่าย งุงิ!” ฝ่ายวิชาการเริ่มสมทบแผน

“ดรีมักกรุยตรัวว์เธอว์ อราวเปวว่าโจรบกรัลล์ปราชรูมแต่ว์เพียวท่าวนรี้” ว่าแล้วทุกคนก็แยกย้ายกลับห้องไปนับเงินอย่างสนุกสนาน ภายใต้คำสั่ง ศอด.!

บ่ายวันนั้น

“เห้อ~~~หมดคาบรัตติยาซะที การบ้านเลขเยอะชะมัดเลย~” ฟลุ๊คบ่นพลางเก็บสมุดลงกระเป๋า

ทันใดนั้นปราภัสสรก็เดินเข้ามาในห้อง แล้วถือไมค์เตรียมจะพูดบางอย่าง

“ขอให้สนุกกันในห้งอนะ หึๆๆๆ!+ +” ว่าแล้วปราภัสสรก็เทเลพอร์ตไปห้องพักครู อยู่ดีๆห้องเรียนก็มีแท่นเหล็กหน้าขวางตรงประตูและหน้าต่างทุกบานเอาไว้

ห้องเรียนทุกห้องก็เหมือนกัน เท่ากับว่าตอนนี้ห้องเรียนทั้งหมดถูกปิดตายเรียบร้อย

“กรี๊ดดดดดดดดดดด~!!!!!” ท็อปกรี๊ดลั่นห้งอดว้ยความตกใจ

“ปล่อยช้านออกปายยยยย” หัวหน้าห้องเริ่มทุบกำแพง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

“เนซึมิ ลองดูหน่อยบรึ๋ย” เบญญ์กล่าว บิวรับคำแล้วแปลงร่ายเป็นหนูแฮมเตอร์ก่อนที่จะเอาฟันหน้าไปขวิดกับประตูเหล็ก แต่ก็ไม่มีอะไรสะทกสะท้าน

“เราถูกขังแล้วสินะ....” เจษกล่าวแล้วนั่งลงอย่างเบื่อหน่าย

“แล้วช้านจะไปจีบครายยังงาย ถ้าออกไปไม่ได้~!” จุ้ยเริ่มกระสับกระส่าย

“ลองโทรศัพท์ดูหน่อย” บอสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วลองโทรหาน้องทั้ง2ที่อยู่ที่ป.5

[ตรู๊ดดดด ไม่มีสัญญาณ จะโทรหาอะไร อีควา ย] เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นว่าไม่มีสัญญาณ ทุกคนหน้าเริ่มถอดสี

นักเรียนทุกคนในห้องเริ่มแตกตื่น มีเพียงโคมไฟจากท็อปเท่านั้นที่ทำให้ทุกคนสงบลงได้

“เอาไงล่ะทีนี้” จุ้ยเริ่มถามอย่างวิตกกังวล

“ลืมแล้วหรือ ว่าชั้นคืออะไร บรึ๋ย- -” เบญญ์ทำหน้าตายก่อนที่จะแปลงร่างเป็นผักกาด

“จริงด้วยสิ พืชสร้างอาหารได้นี่นา” เตอร์เริ่มเก๊ทไอเดีย

“ถูกต้อง แต่ทั้งห้องนี่ชั้นสร้างได้ทีละนิดละหน่อย แล้วแทบทั้งหมดจะเป็นพืช บรึ๋ย” ว่าแล้วเบญญ์ก็เริ่มคายพวกแครอท กะหล่ำปลี มะเขือเทศ บลาๆๆๆๆ ที่เป็นพืชออกมา

“ดีกว่าไม่มีอะไรกิน” บิวคว้าเมล็ดทานตะวันแล้วแทะอย่างเอร็ดอร่อย

ทุกคนในห้องที่เหลือก็เดนิมาหยิบอาหารไปกินแก้ความหิว

มีแต่มีนที่นั่งอยู่เงียบๆ เพราะเป็นจระเข้ (มังสวบัติ)

“ไม่กินเหรอ?” ฟลุ๊คถาม

“ไม่เอาหรอกย่ะ ชั้นเป็นจระเข้นะ กินแต่เนื้อ อดข้าวสัก10วันก็ไม่ตายหรอกน่ะ-*-” มีนพูดปัดรำคาญ

“ตามใจนะ” ฟลุ๊คหันไปกินผักต่อ

“เรื่องที่2 ขับถ่าย=[]=” มีนกล่าวขึ้น ทำให้ทุกคนวางอาหารลงทันที

“นั่นสิ....” เจษสำทับ

หัวหน้าห้องมองซ้ายมองขวา แล้วลองเคาะแถวกำแพงดู “เสียงเบาบางแบบนี้ ตรงนี้ต้องเปราะแน่ๆ” ว่าแล้วหัวหน้าห้องก็หยิบเก้าอี้มาทำลายกำแพงส่วนนั้นทิ้ง
 
รูโบ๋จากการทำลาย เมื่อมองลอดเข้าไปจะเห็นเป็นทางไปห้องน้ำนักเรียน ที่ถูกปิดตายเหมือนกัน

“ถึงจะหนีไม่ได้ แต่ก็น่าจะดำรงชีวิตอยู่ได้แหละ” หัวหน้ามุดไปห้องน้ำก่อนคนแรก

ด้านนอกห้องเรียน

“สอง ชั้นว่าโรเงรียนมันเงียบผิดปกตินะ ยังกะป่าช้าเลย....” มาร์กเริ่มพูดขึ้น ด้วยความรู้สึกหวิวๆ

“นั่นสิ งั้นเรารีบลากศพครูพยาบาลไปซ่อนเหอะ” ว่าแล้วทั้ง2เริ่มเร่งฝีเท้า ลากศพครูพยาบาลไปซ่อนในพงหญ้า แล้วรีบวิ่งกลับห้องเรียน

หน้าห้องเรียน

“มาร์ก ลองดูที่ห้อง2สิ เผื่ออีโอ๊ตกะอีตี๋อยู่” 2เสนอ มาร์กรับคำแล้วไปที่หน้าห้อง2

“ฮัลโหล~ เปิดหน่อยสิ~” มาร์กทุบประตู ที่ภายนอกดูเหมือนไม่มีอะไร

“มาร์กชั้นว่ามันแปลกขึ้นอีกคือ ทำไมหน้าต่างถึงดำทึบขนาดนี้ และ ห้องเราเคยเงียบที่ไหน” 2เริ่มรู้สึกตะหงิดๆ

“นักเรียนนี่นา!!!!” เสียงหญิงแก่คนนึงตะโกนขึ้น ทั้ง2รีบหันขวับไปมอง รัตติญาครูสอนวิชาเลขนั่นเอง

“กลาบห้แองเรียนปายเดี๋ยวนี้~~~~~!!!!!” รัตติญาลากเสียงยาว แล้วจับมาร์กกับ2 ใช้ปากกาเสกเทเลพอร์ตเข้าไปขังในห้อง2 ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของทั้ง2คน.....




บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
Hero Member
*****
กระทู้: 3,119

Charles Donoa ,, น่ารักอะไรเช่นนี้ =3=


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #36 เมื่อ: 05-06-2010, 06:11:38 »

 Shocked หลังจากหายไปนานแสนนาน



ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย .,
dreαммч ² ♥
Hero Member
*****
กระทู้: 2,123

สอบตก ก :(


เว็บไซต์
Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #37 เมื่อ: 05-06-2010, 08:29:26 »

สมแล้วที่เป็นคนสอนแต่งนิยาย แต่งได้สุดยอดจริง ๆ   Shocked

ดรีมดรีมดรีม เรียกปัยเถอะจ่ะ
อายุ 14 ขึ้นม.3
:') ดรีมไม่หยิ่งนะดรีมคุยได้ทุกคนจ่ะ
GøøGle-KunG
Hero Member
*****
กระทู้: 10,361


ถึงเวลา ก็ขอให้โชคดีกะที่ใหม่


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #38 เมื่อ: 05-06-2010, 08:34:03 »

อ้างจาก: ‘‘D- สีเลือด -!!*๏ ที่ 05-06-2010, 08:29:26
สมแล้วที่เป็นคนสอนแต่งนิยาย แต่งได้สุดยอดจริง ๆ   Shocked
ม่ายต้องชมขนาดนั้นก็ได้ ท่านดรีมก็ไปอ่านที่ข้าพเจ้าโพสไว้แล้วลองแต่งอีกทีดู อนาคตจะได้แต่งเก่งๆไง Evil



บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
KIRA prince { $aKi☈a Ψaoi ™
Hero Member
*****
กระทู้: 4,333

me ← ผู้เสพย์ติด Yaoi !


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #39 เมื่อ: 05-06-2010, 08:52:40 »

อ้างจาก: GøøGle-KunG ที่ 05-06-2010, 08:34:03
อ้างจาก: ‘‘D- สีเลือด -!!*๏ ที่ 05-06-2010, 08:29:26
สมแล้วที่เป็นคนสอนแต่งนิยาย แต่งได้สุดยอดจริง ๆ   Shocked
ม่ายต้องชมขนาดนั้นก็ได้ ท่านดรีมก็ไปอ่านที่ข้าพเจ้าโพสไว้แล้วลองแต่งอีกทีดู อนาคตจะได้แต่งเก่งๆไง Evil
= ="อกลัวตัวลอยล่ะซี้!!!~

ถึงใครจะมองยังไง แต่ฉันเองไม่แคร์เท่าไหร่
แล้วเธอจะกลัวอะไรเมื่อหัวใจเป็นของเธอ
一番の宝物
Hero Member
*****
กระทู้: 6,540

.......


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #40 เมื่อ: 05-06-2010, 08:53:44 »

มาอ่านอีกรอบ

ฮากลิ้งเลย กร๊ากกก

นั่นเลยฟระ ภาษาประชุม

นั่งแกะตัวอักษรตั้งนานกว่าจะอ่านรู้เรื่อง ฮ่าๆๆๆ



dreαммч ² ♥
Hero Member
*****
กระทู้: 2,123

สอบตก ก :(


เว็บไซต์
Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #41 เมื่อ: 05-06-2010, 09:43:10 »

อ้างจาก: GøøGle-KunG ที่ 05-06-2010, 08:34:03
อ้างจาก: ‘‘D- สีเลือด -!!*๏ ที่ 05-06-2010, 08:29:26
สมแล้วที่เป็นคนสอนแต่งนิยาย แต่งได้สุดยอดจริง ๆ   Shocked
ม่ายต้องชมขนาดนั้นก็ได้ ท่านดรีมก็ไปอ่านที่ข้าพเจ้าโพสไว้แล้วลองแต่งอีกทีดู อนาคตจะได้แต่งเก่งๆไง Evil

ขอบคุณที่แนะนำพยะค่ะ ท่าน เกิ้ล  ใช่

ดรีมดรีมดรีม เรียกปัยเถอะจ่ะ
อายุ 14 ขึ้นม.3
:') ดรีมไม่หยิ่งนะดรีมคุยได้ทุกคนจ่ะ
GøøGle-KunG
Hero Member
*****
กระทู้: 10,361


ถึงเวลา ก็ขอให้โชคดีกะที่ใหม่


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #42 เมื่อ: 05-06-2010, 18:07:22 »

บทที่8 เผายาง อิน เดอะ รูม


"ว้ายยยย กรี๊ดดดดด~!!!!" ทั้ง2ประสานเสียงกรีดร้อง ในขณะที่กำลังเดินทางข้ามมิติเข้าไปในห้อง2

ตุ้บ พลั่ก ตุ้บ!!!

ทั้ง2กระแทกกับพื้นอย่างแรง เลือดอาบเต็มหัวมาร์กเลยทีเดียว

"มาร์ก! สอง!" เด็กหนุ่มผู้เบี่ยงเบนคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาหาทั้ง2คน

"อ้าว โอ๊ต เหรอ?" มาร์กค่อยๆลุกขึ้นมา แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าซับแผลตัวเอง

"ตี๋ล่ะ?" 2ถามขึ้นอย่างฉงน พร้อมมองไปรอบๆที่มีแต่ความมืด

"มันหลับอยู่ ตรงมุมห้อง" โอ๊ตพูดกับทั้ง2 โดยทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ไม่มีใครเห็นใครเลยสักคน เนื่องจากทั้งห้องไม่มีแสงสว่างส่องมาแม้แต่นิดเดียว

3วันให้หลัง ที่นร.ติดอยู่แต่ในห้อง.....

"เบื่อจริงๆ.....มังงะ....ชั้นคิดถึงมัน....." เจษกล่าวขึ้นลอยๆ ด้วยความอาลัย

"อย่าว่าแต่เอ็งเลย ชั้นก็เบื่อเหมือนกัน- -" บิวพูดพร้อมตีหน้าตาย

"เราต้องติดอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตเหรอ~" ฟลุ๊คตัดพ้อขึ้น

"แล้วคิดว่า 3วันนี้ชั้นได้แต่หายใจทิ้งรึไง บรึ๋ย~" เบญญ์เปิดผ้าคลุมที่คลุมสิ่งของบางอย่างอยู่ ให้ทุกคนได้เห็น

"นั่นมัน....!"

"ใช่แล้ว นี่คือปืนผลิตพลังงานแสงอาทิตย์!!!! บรึ๋ย~" เบญญ์ตะโกนขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

"แล้วไอปืนนี่มันจะช่วยให้ออกจากห้องได้รึไงยะ!!!!" มีนตะโกนขึ้นแล้วเขย่าคอเบญญ์ จนหัวแทบหลุด ปลื้มรีบวิ่งเข้ามาหามมีนทันที

"เดี๋ยวสิมีน หัวหน้า ขอยืมดูไอ้ปืนนี่หน่อย" ท็อปหยิบปืนพลังงานผลิตแสงอาทิตย์ (ขอเรียกสั้นๆว่า ปืนอาทิตย์)

ท็อปพินิจพินัยปืนสักพัก แล้วดีดนิ้วให้เห็นว่าปฏิกิริยาว่าเขานึกอะไรออกแล้ว

"ฮึๆๆๆๆ!!!!" ท็อปหัวเราะขึ้นอย่างมีเลศนัยน์

ท็อปเรียกทุกคนในห้งอที่เป็นองค์กรบรึ๋ยมาประชุม แล้วชี้แจงแผนการที่จะหนีออกจากห้อง

"เราจะใช้ปืนพลังแสงอาทิตย์ ยิงเข้าที่ประตูแล้วให้เจษแปลงร่างเป็นเครื่องปรับอากาศ ใช้พลังความเย็นสมทบ ผลัดไปผลัดมา
ประมาน10รอบได้ ตามทฤษฎี ถ้าหากความร้อน(ไฟ)กับความเย็น(น้ำแข็ง)สามารถประสานกันได้ เหมือนการตีดาบ
จะทำให้โลหะ บางลง เมื่อเปราะแล้ว ก็จะให้บิวแปลงร่างเป็นหนูแฮมเตอร์แล้วให้ใช้ฟันเฉาะประตูจนพัง โอเคนะ" ท็อปอธิบาย

"สมแล้วที่เป็นเรือ วางแผนได้ดีมาก บรึ๋ย" เบญญ์ชมเชย

ว่าแล้ว ทั้งหมดก็ไม่รอช้าตั้งปืนพลังแสงอาทิตย์ฉายไปที่ประตู ระหว่างนั้น มีไอบ้าแคสเซิ่ล อนุต วิ่งเข้ามารับแสงอาทิตย์
ดว้ยความหิวกระหาย (มันบ้า=A=")

"เห้ยยย ระวังงงง~!!!!" ทุกคนตะโกนขึ้น ว่าแล้วร่างของไอแคสเซิ่ลก็ติดไฟ

"อ๊ากกกกกกกก" แคสเซิ่ลกรีดร้องอย่างทุรนทุรายด้วยความเจ็บแสบจากวคามร้อน

"เจษ ช่วยหน่อยสิ!" ปลื้มเขย่าตัวเจษ แต่เจษกลับไม่ได้ตอบรับอะไร

"ปล่อยให้มันตายแหละดีแล้ว...." มิมพูดตัดรำคาญ ซึ่งทุกคนก็น่าจะเห็นด้วย

แคสเซิ่ลที่เริ่มบ้า วิ่งไปกอดคนโน้นคนนี้ จนร่างกายของหลายๆคนติดไฟ

"ห้องจะกลายเป็นทะเลเพลิงแล้ว~!!!!" เตอร์ตะโกนขึ้นด้วยความตกใจสุดขีด

ทุกคนที่วิ่งไปติดผนังห้อง ด้วยความเจ็บแสบ ทำให้ผนังห้องทุกด้าน ร้อนฉ่าเป็นสีแดง

"จังหวะนี้แหละ...." เจษแปลงร่างเป็นเครื่องปรับอากาศ แล้วเป่าความเย็นไปเฉพาะที่ประตู ทำให้ประตูดูอ่อนปวกเปียกลงทันใด

บิวที่เห็นดังนั้นจึงรีบแปลงร่างเป็นหนูแฮมเตอร์ แล้วใช้ฟังหน้าเฉาะประตู

'เร็วกว่าที่คิดแฮะ คงเพราะมีตัวนำไฟหลายคน...' อย่างที่ท็อปคาดการณ์ ประตูพังทลายลงอย่างง่ายดายผิดกับตอนแรกลิบลับ

ท็อปรีบหยิบกาวยางไม้ ที่อยู่บนโต๊ะสาดใส่คนในห้องที่โดนเผาอยู่ประมาน5คน ทำให้ตอนนี้ร่างกายของ5คนนั้นกลายเป็นฉนวนความร้อนติดไฟแล้ว
หรือจะบอกว่าเป็นยาง ก็ว่าได้*-*

"ปลื้ม เอาเลยยยย~~!!!!" ท็อปตะโกนสั่งการ ปลืม้แปลงร่างเป็นหมียักษ์จับ5คนนั้นโยนออกไปนอกประตู อย่างรวดเร็ว



 "ลัลล้า~ตอนนี้นักเรียนคงจะตายHaไปหลายรายแล้วแน่ๆ=w=" ผอ.ที่ออกมาเดินเล่น ฮัมเพลงอย่างสบายใจ

"รู้สึกมันร้อนๆ หน้านี้มันหน้าหนาวไม่ใช่เรอะ....?" ผอ.หันซ้ายหันขวา

"o[]O" ผอ.ปากค้าง เมื่อตึกประชุมกำลังถูกเผา


"เขาเรียกว่าการเผายางสินะ....." เจษพูดอย่างรู้ทัน

"หึๆ... สมน้ำหน้า" ท็อปรำพึงขึ้น ก่อนที่จะพาทุกคนที่ไม่บาดเจ็บวิ่งหนีออกจากห้อง แล้วไปช่วยห้องป.6ที่เหลือ


"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~!!!!" ผอ.ร้องเสียงหลงแล้วรีบโทรหาฝ่ายรปภ.และคณะครูให้มาช่วยดับเพลิง

1นาทีต่อมา....

"ช่วยกันดับเร้ววว ในนั้นมีเงินอยู่~!" ฝ่ายการเงินตะโกนลั่นอย่างร้อนรน

เหล่าครูทั้งหมดไม่รู้จะเอาน้ำจากไหน ครูวิทยาศาสตร์คนหนึ่งกล่าว ว่ามีของเหลวอยู่ในห้องแล็บ

1นาทีต่อมา....

ครูวิทยาศาสตร์ กลับมาพร้อมสายยางที่ต่อกับเครื่องทำของเหลวบางอย่าง ทั้งหมดไม่รีรอรีบฉีดสายยางดับไฟ

โฟ่วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว~!!!!


เปลวไฟรุนแรงกว่าเดิมx10

"กรี๊ดดด~! แกเอาของเหลวเหื้_ไรมา ไฟมันถึงได้ลุกขึ้นอีก!!!" ผอ.ด่าทอครูวิทย์คนนั้นอย่างร้อนรน

"แอลกอฮอลล์ ครับ ตอนนี้น้ำที่สามารถปล่อยออกมาได้เร็วที่สุดคือ น้ำแอลดกอฮอลล์ แหละครับ" ครู(โง่ๆ)ยิ้มหน้าระรื่น

"รีบๆดับเร็วเข้า!" หัวหน้าฝ่ายการเงินชี้โบ๊ชี้เบ๊ดว้ยความตกใจสุดขีด

ฟุ่บ.... กลิ่นไหม้เหมือนอยู่ประชิดกับตัวหัวหน้าแผนกการเงิน

"หัวหน้าการเงิน!!! หัว~!!!" แม่นแล้ว ตอนนี้ศีรษะของหัวหน้าการเงินกลายเป็นกองไฟไปแล้ว

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~!" หัวหน้าแผนกการเงินร้องเสียงหลง แล้ววิ่งไปมาอย่างแตกตื่น

โอ้อนิจจา หัวหน้าแผนกการเงินสะดุดขี้มด หน้าไถลไปโดนรั้วไฟฟ้าที่กันไม่ให้นักเรียนหนีออกไปจากร.ร.

หัวหน้าแผนกการเงินถูกไฟฟ้าความแรงสูงช็อตจนติดอยู่กับตรงนั้น พร้อมเสียงกรีดร้องอันแสนจะทรมาน

ครู(โง่ๆ)หลายคนรีบเข้าไปช่วยดึงตัวหัวหน้าแผนกการเงินออกมาเป็นทอดๆ

แต่ก็ทำให้โดนช็อตเป็นทอดๆ จนแถวเริ่มยาวขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่ง คนสุดท้ายทื่มาช่วยดึงเท้าอยู่ที่สนจามหญ้าแล้ว....

สายฟ้าที่ลามไปทั้งตัว ไปช็อตกับหญ้าในสนาม จนเกิดเป็นเพลิงลุกไหม้ลามไปทั้งร่างของครู เป็นทอดๆ

งานนี้ไม่ใช่แค่โดนช็อตแล้ว แต่ยังโดนเผาอีก มิหนำซ้ำ สนามหญ้าก็กลายเป็นทะเลเพลิงเหมือนกับตึกห้องประชุมแล้ว

ผอ.ถึงกับเป็นลมไปในทันใด เหล่าครูทั้งหมดที่ยังไม่เป็นอะไรรีบพยุงผอ. แล้วหนีไปอย่างอลวน

เมื่อไฟเก่าเจอกับไฟใหม่ ทำให้เกิดการหักล้างกันเอง ในที่สุด ไฟก็ดับลง แต่ก็เหลือเพียงซากปรักหักพังที่ดำเป็นตอตะโก....

"ยังดีที่พวกเงินไม่ได้อยู่ที่ตึกประชุมทั้งหมด แฮ่กๆ..." ผอ.กล่าวขึ้นอย่างเหนื่อยหอบ และนึกเสียดายเงินที่ถูกเผาไป

"อ๊ะ! นัน่มันนักเรียนนี่คะ?" ปราภัสสรพูดขึ้นพร้อมชี้ไปที่กลุ่มนักเรียนที่กำลังวิ่งหนีออกมา

"เป็นไปไม่ได้ พวกมันหนีออกมาได้ยังไงกัน!?" หัวหน้าฝ่ายปกครองตะโกนขึ้นดว้ยความฉงน

"จะปะทะกันแล้วรึ บรึ๋ย?" เบญญ์รำพึง พร้อมส่งสัญญาณมือให้ทุกคนเตรียมพร้อม

"พวกแกรึ! ที่เป็นต้นเหตุทำให้ตึกประชุมถูกเผา!" ผอ.ชี้หน้าด่าพวกนร.ดสว้ยความเกรี้ยวกราด

"ก็สมแล้วนี่ ที่พวกแกขังพวกเราไว้!" มาร์กเดินออกมาสวนผอ.ทันควัน

"ว้ายยย อีดอกนร.! สามหาวกล้าด่าผอ.เรอะ!?" รัตติญาออกมาด่ามาร์กกลับ

"อีควา ย! อีนมยาน~! มาตบกันมั้ยยะ!" มาร์กแปลงร่างเป็นจิ้งเหลนแล้วพุ่งเข้าไปสับคอครูคนหนึ่งขาดสะบั้น เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู

"แปลงร่างเร็วทุกคน...บรึ๋ย..." ว่าแล้วทุกคนในองค์กรณ์บรึ๋ยก็แปลงร่างเข้าสู่การต่อสู้กนัทั้งหมด

"เจ้าพวกนร.สามหาว! อยากตายศพไม่สวยใช่มั้ย งั้นก็ตายๆไปซะ~~!!" ผอ.เริ่มร่ายพลังบางอย่างแล้วใช้ใส่กับตัวเอง

สงครามระหว่างคณะทางร.ร.กับนักเรียน ได้ปะทุขึ้นแล้ว!!!!




บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
一番の宝物
Hero Member
*****
กระทู้: 6,540

.......


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #43 เมื่อ: 05-06-2010, 18:13:28 »

กร๊ากกกก ขำโค่ดๆ !!

โดยเฉพาะท่อนนี้อ่ะ

"อีควา ย! อีนมยาน~! มาตบกันมั้ยยะ!" มาร์กแปลงร่างเป็นจิ้งเหลนแล้วพุ่งเข้าไปสับคอครูคนหนึ่งขาดสะบั้น เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู

55 5 5 5+

อยากรู้ต่อแล้ว มีสงครามซะด้วย

..ปัญญาอ่อนตามชื่อจริงๆแหละ แต่ไม่สน เอาฮาอย่างเดียว พี่หาว่าเราปัญญาอ่อนเลย= ="

พอมาดูชื่อเรื่องยิ่งด่าว่าปัญญาอ่อนไปอีก ไม่สนโฟ้ยย !! ชั้นฮานิยาย !!



GøøGle-KunG
Hero Member
*****
กระทู้: 10,361


ถึงเวลา ก็ขอให้โชคดีกะที่ใหม่


Re: [นิยายสั้นอำลา ร.ร.เก่า] "มหาปัญญาอ่อน ไตรแห่ In ACT" ตอนที่ 6 (25/04/53)
« ตอบ #44 เมื่อ: 10-06-2010, 19:24:49 »

บทที่9 แผลงฤทธิ์

“ตายซะ~~~!!!!” ผอ.อัดพลังบางอย่างที่อยู่ในกำมือเข้าสู่ร่างกายตัวเอง

“ย้ากกกกกก~~!!!” ร่างของผอ.ค่อยลอยขึ้น พร้อมออร่าสีเหลืองพร้อมสายฟ้าที่วนเวียนอยู่รอบๆ และออร่าสีเหลืองก็แผ่ปกคลุมทั่วร่างของเขา

“นั่นมัน.....” เบญญ์อ้าปากค้างเพราะสิ่งที่เขาเห็นคือ















ผอ.ในร่าง.......










ซุปเปอร์ไซย่าห์3!!!!!!








“ณี่ครือร่ะงธรี่แธ้ล์เจงฃงฃล้า orz!!!” ผอ.ในร่างซุปเปอร์ไซย่า3กล่าวอย่างองอาจ(วิบัติขั้นสูง)

“ฮ่าห์!” ผอ.หยิบก้อนแบ๊งค์ขึ้นมาแล้วอัดรวมไว้ที่มือ ก่อนที่จะปล่อยพลังออกไป

“ภารางฅรื่ณฏ่าววววววว~~~!” ผอ.ปล่อยพลังเข้าใส่กลุ่มนร.ทันท่วงที

ท็อปเห็นดังัน้นจึงรีบแปลงร่สงเป็นหอย เข้ามาดีเฟนส์ทุกคน ต่ด้วยแรงระเบิดของพลังคลื่นเต่า ทำให้นร.ล้มระเนระนาดไปคนละทาง

“ฮรั๋วหณร้ากัณณ์เงิลล์!” ผอ.ตะโกนเรียก หัวหน้าฝ่ายการเงินที่ฟื้นตัวจากการถูกไฟฟ้าช็อตแล้ว ค่อยๆเบ่งพลังจนออร่าสีแดงปกคลุมไปทั่วร่าง ก่อนที่จะกลายเป็น...........
























จิ้งจอก9หาง!


“โบร๋ววววว~~~~~” หัวหน้าฝ่ายการเงิน(ขอย่อว่า ‘หง.’) ได้กลายเป็นหมาจิ้งจอกเต็มตัว จนลืมภาษาคนไปแล้ว

“ระวัง~~~!” ฟลุ๊คตะโกนเตือนทุกคน แล้วรีบเข้าไปหลบตรงต้นไม้ เป็นที่กำบัง

“เอาล่ะ!” ฟลุ๊คบรรจงวาดรูปมังกรกลางอากาศ รูปมังกรกลางอากาศค่อยๆกลายเป็นตัวตน ก่อนที่จะพุ่งไปขย้ำผอ.ในร่างซุปเปอร์ไซย่าห์3

“ฃรอวว์แฃร่ณรี้ว์ธรัมรายฃล้ามุ่ยฎั้ยหยอก!” ผอ.ต่อยรูปมังกรทิ้ง ไม่ไร้เยื่อใย

“ท่าประสาน! บรึ๋ย!” เบญญ์ตะโกนให้สัญญาณ ทุกคนในองค์กรบรึ๋ยวิ่งมารวมที่จุดเดียว แล้วรวมร่างเป็น.....





















เทเลทับบี้สีรุ้ง (บรึ๋ย) !!!!

“ได้เวลาทำลายแล้วสิ ได้เวลาทำลายแล้วสิ” เทเลทับบี้สีรุ้งขยับพูด พลางสะบัดขาไปมาอย่างน่ารัก- -*

“ธล่าปราษัลล์!” ผอ.กับหง. รีบกระโดดเข้าประชิดกันแล้ว ปล่อยพลังอย่างพร้อมเพรียง

“ฮราเมฮราเมรห้า!”

“ดัสเซนตัน!!!” (ดูเหมือนว่าจิ้งจอก9หางจะพูดได้ท่าเดียว- -*)

“ได้เวลาตบมันแล้วสิ ได้เวลาตบมันแล้วสิ” เทเลทับบี้สีรุ้งเงื้อมมือจะตบผอ.และผง. ที่ถ้าเทียบขนาดกันแล้ว เทเลทับบี้สีรุ้งตัวใหญ่กว่าเป็น10เท่าเลยทีเดียว

ฉับพลัน พลังลื่นเต่า และกระสุนวงจักร ได้ยัพลังกับฝ่ามือเทเลทับบี้สีรุ้งอย่างสูสี

“ย้ากกกกกกกกกก~~~!!” ทั้งหมดตะโกนขึ้นพร้อมกัน

และแล้ว พลังคลื่นเต่าและกระสุนวงจักร ก็ปั่นทะลุมือเทเลทับบี้สีรุ้ง

“ได้เวลายัวะแล้วสิ ได้เวลายัวะแล้วสิ”  เทเลทับบี้สีรุ้งเริ่มงัดความสามารถของสมาชิกองค์กรบรึ๋ยมาใช้

อย่างแรก ฟันหน้าของเทเลทับบี้เริ่มใหญ่ยื่นยาวออกมา และฟันหน้านี้ก็แข็งดั่งเพชร ไม่มีการรีรอ เทเลทับบี้สีรุ้งใช้ฟันขวิดเข้าตรงจุดที่ผอ.และหง.ยืนอยู่ แต่ทั้ง2กระโดดหลบได้ทัน

“ฏ้องฌรั้ยย์ฅวาษามรัชช์เพิ่ลล์ซ้าแย้ว!” ผอ. ค่อยๆร่ายมืออย่างพวกนักพรต แบงค์นับ10ใบ รายล้อมอยู่รอบตัวเขา ก่อนที่จะเปลี่ยนรูปรางเป็นหอกแหลม ที่สามารถปลิดชีวิตคู่ต่อสู้ได้ทันที

“ไฏรษร๊~!” หอกแบ๊งค์อันแหลมคม พุ่งเข้าทำลายฟันหน้าเทเลทับบี้สีรุ้งทันที

“ได้เวลาใช้ความสามรารถที่2แล้วสิ ได้เวลาใช้ความสามรารถที่2แล้วสิ” มือของเทเลทับบี้สีรุ้งค่อยๆกลายเป็นหอยขนาดยักษ์ เตรียมหนีบคู่ต่อสู้ให้ขาดสะบั้น

“ได้เวลาคิลแล้วจิ ได้เวลาคิลแล้วจิ” เทเลทับบี้สีรุ้งง้างมือเข้าตบที่หง. ตายคาที่

“ไหงตายง่ายจังวะ- -*” 2ทำหน้าตาย

“มัวทำไรอยู่2 เราก็มีท่าประสาน!” มาร์กเตือน2 ให้รู้ตัว

“ใช่! เอาเลยนะ” โอ๊ตสำทับ

“เอาท่าไรดี....งั้นเอานี่ละกัน....” ตี๋ส่งซิกให้สมาชิกในแก๊งกะเทยทั้งหมด ทั้งหมดพยักหน้าก่อนที่ประสานมือกัน

ก่อนที่จะยกมือขึ้นแล้วขีดกากบาทที่อกซ้าย หรือตำแหน่งหัวใจนั่นเอง

“เมจิกเคิ่ลเสตจ~~~~~!”(มั่วต่อไป-0-/) สิ้นเสียงของแก๊งกระเทียม (หรือกะเทยนั่นแหละ- -) ชุดนักเรียนของทั้ง4 ได้กลายเป็นชุดราตรีเตรียมเต้นรำสุดหรูทัรนใด ช่างเป็นภาพที่อนาถจิตมากๆ=[]=

ทั้ง4คน จับคู่เต้นรำตามจังหวะเพลงรักที่ดังขึ้น จากไหนก็ไม่ทราบเหมือนกัน ก่อนที่จะยืนแยกเป็นหน้ากระดาน

ทันใดนั้นมีไมค์ ที่หัวเป็นรูปดาวโผล่มาตรงหน้าแก๊งกระเทียมทั้ง4

“เราจะแสดงให้เห็นถึงพลังของแก๊งกราเทียมมมมม~~~~!” 2กล่าวขึ้นอย่างองอาจ น้ำเสียงออกแนวกระแดะนิสๆ

[You Know I still Love You Baby. And it will never change…..] 2คว้าไมค์ขึ้นมาเริ่มร้องเพลงที่ทุกคนน่าจะรู้จักกันดี

ตู้มมมมมมมมมมมมมม!!!!




“อ้ากกกก ตาขวาข้า~!” ผอ.กรีดร้องอย่างเจ็บปวด ท่าเต้นเมื่อกี้ทำให้ตาขวาของผอ.ระเบิดเป็นจุน  และส่งผลให้ผอ.เลิกพูดวิบัติได้ชั่วขณะ= =”

“แฏร่มุ่ยเปงรุย เงิลล์ฃรอวว์ฃร้า โจวแผลวริท!” แบ๊งค์ใบหนึ่งค่อยๆลอยขึ้นมา แล้วขยำกลายเป็นก้อนกลมๆอัดเข้าไปในรูลูกตาขวาของผอ. กลายเป็นดวงตาดวงใหม่

“พวกเรา เพลงต่อไป! เมจิคเคิ่ลเสตจจจจจ~~~!” ทั้ง4หมุนตัวเป็นสปิน ชุดราตรีของทั้ง4ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นชุดบัลเล่ย์สาวสุดน่ารัก แต่คนใส่นี่มันช่าง....=[]=

“Aha… Listen boy My first รัก Story….” สิ้นเสียงของตี๋ เสียงเอคโค่ทำนองเพลงจากไหนไม่ทราบดังขึ้นประกอบเพลงให้ชวนขนลุก เมื่อประสานกับคนร้อง

“My Angle… (ฮ้าฮา) And my girl….” แก๊งกระเทียมค่อยๆขยับสะโพก ยึกๆไปด้านหน้าเพื่อเต้นตามคอนเซป

“My Sunshine…. A A Les’t go!!!!” ตี๋ มาร์ก โอ๊ต ถอยหลังมาเป็นวงโดยมี2อยู่ด้านหลัง แล้ว2ก็กระโดดขึ้นพลางชู2นิ้ว

ดวงอาทิตย์เทียมปริศนาลอยมากระแทกแขนผอ.หลุดกระเด็นอย่างง่ายดาย

“อ้ากกกกก~~~!” ผอ.กรีดร้องรอบ2 แล้วก็เอาเงินมาพับเป็นแขนแบบเดิม-*-

“Gee Gee Gee Gee Baby Baby” แก๊งกระเทียม ทำขากาง45องศา แล้วสับเข้าออก เคลื่อนไหวตามจังหวะเพลง

ฉับพลัน ดอกกุหลาบขนาดยักษ์ก็พุ่งเข้ามาปักตาซ้ายของผอ.

“อ้ากกกก~~~~!” ผอ.กรีดร้องรอบ3 แล้วก็ทำเหมือนเดิม (คนแต่งเริ่มเซง= =)
“เพลงที่3~~~~!” ทั้ง4กระโดดเต้นบัลเล่ต์ขึ้นสู่อากาศ แล้วหมุนตัวลงมาอย่างสง่างาม โดยชุดของพวกเขากลายเป็นชุดเชียร์ลีดเดอร์สาวสุดเซ็กซี่ และคนที่ใส่มันก็ช่างอนาถจิตเช่นเดิม= =

“Oh Oh Oh Oh! ปา รึล ซา รัง แฮAh Ah Ah Ah มานิมานิเฮ!” ทั้ง4เต้นพลางส่งจูบให้ผู้ชม ทำให้หลายคนที่เห็นอ้วกไปตามๆกัน(ยกเว้นเทเลทับบี้สีรุ้ง)

ทันใดนั้น ลูกหนูหัวใจขนาดยักษ์ก็พุ่งเข้ามาตัดหัวผอ.

และผอ.ก็กรีดร้องรอบ4 แล้วทำเหมือนเดิม อึดควา ยเรียกพี่เลยนะนั่น.... (คนเขียนเซงเต็มที่-*-)

“พวกเราอย่าหยุด!!!! Tell me Tell me ta ta ta tell me!” แก๊งกระเทียมขยับบั้นท้าย ชูมือขึ้นทำท่าของwondergirls

ตู้ม

ตู้ม

ตู้ม!
ตู้ม!!

ตู้ม!!!

ตู้ม!!!!

ตู้ม!!!!!


ร่างของผอ.ถูกระเบิด ไปทีละส่วน ได้แก่ขาขวา ขาซ้าย แขนขวา แขนซ้าย สะโพก และตรงนั้น (อุ้ย ติดเรท-0-)
ผอ.จึงรีบเรียกเงินมาเชื่อมต่อร่างกายแบบทันท่วงที

ในตอนนี้~ ผอ.ในร่างซุปเผอร์ไซย่า จะบอกว่าคล้ายๆกับฟรีชเซอร์ไซบอกส์ก็ว่าได้ เพราะร่างของผอ.ขณะนี้ เต็มไปดว้ยเงินเป็นตัวเชื่อมต่ออวัยวะส่วนต่างๆมากมาย จากฝีมือของแก๊งกระเทียม

“บุงอราดดดด ไฏรซร้า~~~~!” ผอ.ยิงพลังคลื่นเต่าเข้าใส่แก๊งกระเทียมทั้ง4 แต่พวกหล่อนก็กระโดเต้นบัลเล่ต์หลบได้

‘แจ่มมาก พวกกระเทียมเก่งใช่ย่อยแฮะ บรึ๋ย’ เบญญ์คิดในใจ ก่อนที่จะบังคับเทเทลทับบี้สีรุ้งตบเข้าที่ผอ.กระเด็นเข้าหาพวกกระเทียม

“ฮึบ! เริ่ดๆ! (มันคุ้นๆแฮะว่าเอามาจากไหน- -*)” ทั้ง4คนกระโดดหมุนตัว พุ่งเข้าเหนือร่างผอ.กลางอากาศ

“พวกเรา! ทิ้งส้น!” 2สั่งการ แก๊งกระเทียมทุกคนตั้งเท้าขึ้น แล้วทิ้งส้นลงมาโจมตีผอ. จนคอของผอ.แทบหลุดอีกรอบท่ามกลางเสีรยงกรีดร้องแบบเดิมๆ

ผอ.ดิ่งสู่นภา กระแทกลงกับพื้น พร้อมเจอสถานะชาขยับไม่ได้ชั่วขณะ2นาที- -


“เอาเลยทุกคน!” ตี๋ตะโกนบอกสมาชิกในแก๊งทุกคน ก่อนที่จะหมุนตัวสปินลงมาเหยียบผอ. แล้วทั้ง4ก็ลงมาล้อมไว้ข้างๆร่างของผอ.

“ภรวกแกร์จาธรำอาไฤอ่า!?” ผอ.ตะโกนลั่นเมื่อเห็นท่าไม่ดี

“3...2...1! เมจิคเคิ่ลสเตจจจจจจจจจ” ทั้ง4กล่าวขึ้นพร้อมกัน แล้วเต้นบัลเล่ต์ไปรอบๆร่างของผอ.

คทาดาว ได้ปรากฏขึ้นในมือของทั้ง4 ชุดเชียร์ลีดเดอร์ค่อยเปลี่ยนเป็นชุดแม่มดสาวสุดเซ็กซี่ ทั้ง4หยุดหมุนลง แล้วเอาคทาดาวประสานกัน

“~เธอทำให้ชั้นได้เจอกับความรัก เธอทำให้รักหาชั้นจนเจอ จากนาทีที่พบ~เธอ ชั้นก็มีแต่เธอในหัวใจ~” บทเพลงสั่งเสียให้แก่ศัตรูได้บรรเลงขึ้น ผอ.พยายามขยับตัวแต่ขยับไม่ได้

“ขอให้มีมิติแห่งความตาย ดูดคนชั่ว เข้าไปซ้า~~~!” ทั้ง4ตะโกนคำขอพร้อมกัน

ประตูมิติวงใหญ่ ถูกแหวกขึ้น บรรยากาศรอบๆ จากสดใส ไร้เมฆ ณ บัดนาว กลายเป็นท้องฟ้าสีแดงที่มีสายฟ้าชิ่วงอยู่รอบๆก้อนเมฆ ก่อนที่จะดูดผอ. เข้าไปในนั้น แต่ทันใด เหล่าครูรีบรวมพลัง กระโดดถีบเทเลทับบี้สีรุ้งขนาดตึกใบหยก เสียหลักล้มลง แล้วโดนดูดขึ้นไปด้วย

“กรี๊ดดดดดดด~~~~~” เทเลทับบี้สีรุ้ง และผอ. ค่อยๆถูกดูดหายเข้าไปในมิติพิศวง ที่เหล่าแก๊งกระเทียมสร้างขึ้น

สงครามระหว่างนักเรียนและผอ.ยังไม่จบ ได้เวลาปะทะรอบ2แล้ว!



บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
ป้าย:
หน้า: 1 2 [3] 4