บทที่ 8 ชิงช้า...บีบ...แหลก...เลือด!!

"เฮ้ยยยยย"คุระฮาชิร้องอย่างตกใจ  มันหันมามองด้วยแววตาอาฆาตแค้น  คุระฮาชิรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว  สองเท้าเขาขยับเขยื้อน  แววตาเขาหวาดกลัวเมื่อรู้ว่าคนที่เขารักได้จากโลกไปแล้ว!!

"เฮ้ย.."คุระฮาชิร้องอย่างหวาดกลัวเมื่อตัวเองวิ่งหนีเข้ามาในกรงกรงหนึ่ง  หรือเรียกง่ายๆคือ

ของเล่น...

ของเล่นที่เด็กๆชอบนักชอบหนา...

สามารถขึ้นสูงได้...

เด็กๆมักเล่นในตอนกลางคืน...

สิ่งที่กำลังจะพรากชีวิตเขาไปนิจนิรันดร์..

เมื่อหันกลับมาอีกประตูก็ปิดแล้ว  มันเดินมาก่อนจะกดปุ่มสีฟ้า  ชิงช้าสวรรค์ค่อยๆเคลื่อนตัวสูงขึ้น 

"ปล่อยชั้นเซ่!!!  ปล่อยชั้นออกไปเซ่!!!"คุระฮาชิเขย่ากรง  แต่มันยิ้มแสระก่อนจะให้เครื่องค้างเมื่อกรงที่คุระฮาชิอยู่บนสุด

"อย่าทำอะไรบ้าๆนะ!!!"คุระฮาชิร้องอย่างหวาดกลัวผสมอ้อนวอน  แต่มันไม่สนใจคำขอร้อง  กลับหัวเราะอย่างสนุกสนาน  แล้วกดปุ่มสีแดง

"หืม...เฮ้ยยยย!!!"

กรงนั้นค่อยๆบีบตัวตัวเองช้าๆ คุระฮาชิพยามดันมันออกไป ฆาตกรจึงกดปุ่มสีแดงอีกครั้ง มันยิ่งบีบเร็วขึ้น ก่อนจะกดปุ่มรัวๆสองสามครั้ง  มันยิ่งบีบตัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ...

"หึ..อย่าคิดว่าชั้นจะให้อภัยนะ...แล้วไว้เจอกันที่โลกนู้นเหอะ.."คุระฮาชิพูดก่อนที่กรงจะบีบตัวเขาจนเลือดสา ดไปทั่ว  มันยิ้มเยาะก่อนจะพูดเบาๆ

"แกมันตายไปแล้วจะทำอะไรชั้นได้...ปากดีจริงๆ"ก่อนจะกดปุ่มสีเขียว  กรงที่คุระฮาชิสิ้นใจในนั้นมีสีเขียวจึงทิ้งตัวลงมาทันที

เคร้ง...

"กรี๊ด...อุ๊บ..."เสียงผู้หญิงกรีดร้องกับภาพเบื้องหน้าก่อนจะวิ่งหนีเข้าไปในป่าจนฆาตกร..ต้องวิ่งตามไป!!!

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ลงแดง อยากอ่านต่อ>[]<

เนยฆาตกรหรอ

(ยังงง)

 

เอ้า
ตกลงใคร

5

หลังจากที่ฝังป๊อปเรียบร้อย (เฮ้ย มันเอาจริงเหรอว่ะ) ทุกคนก็กลับไปนอน ตามปกติ ตี๋ดันนอนละเมอ

เดินไปห้องน้ำคนเดียว เลยโดนคนร้าย เจี๋ยนซะเรียบร้อย รุ่งเช้าโจก็เป็นผู้โชคดีไปเจอตี๋ ตายโดนผูกคออยู่ใน

ห้องน้ำ โจจึงขึ้นไปเรียก คนที่อยู่ข้างบนลงมาดู แต่ดันลืมจีทิ้งไว้ข้างบน  พอทุกคนลงมาสำรวจศพตี๋ซัก 5 นาที

ก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น

มันคือ...มันคือ... เสียง ตดของอาร์มี่ออกมาดัง ป๊าดดดดดดด!!!!! (ล้อเล่น เข้าเรื่อง)

“อ๊ากกกกกกกกก” เสียงดังลั่นของจีลอยมาจากข้างบนห้อง

มิกซ์-เอาอีกแล้วเหรอฟระ! ตูเบื่อแล้วนะเนี่ย  (มิกซ์พูดด้วยความเซ็ง ที่ช่วงนี้มีคนโดนฆ่าบ่อย)

โจ-ขึ้นไปดูมันเหอะ! อยากรู้สภาพศพมันเป็นไง  (โจชวนขึ้นไปด้วยความอยากรู้)

บุ๊ค-เผื่อจะรู้อะไรมากขึ้นด้วยแหละเนอะ! (บุ๊คพูดสนับสนุนให้ขึ้นไปดู)

และคนที่เหลืออยู่ทั้งหมดก็ขึ้นไปดูศพจี โดยปล่อยศพตี๋ทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ แต่ทว่า กลับไม่พบร่องรอยใดๆเลย

ในห้องนอกจาก รอยเลือด ลากเป็นทางจากในห้อง ถึงเพียงหน้าประตู ทำให้ทุกคนงงว่าศพจีหายไปไหน

เปรื่อง-มันเอารถเครน มายกป่าวว่ะ!

มิกซ์-ติงต๊องปล่าวเนี่ยไอเปรื่อง (พร้อมตบหัวไป1ฉาด)

อาร์มี่-รีบๆหาศพมันเหอะ! (อาร์มี่พูดอย่างรีบร้อน)

ทั้ง4 หันกลับมาจะถามบุ๊คว่ารู้อะไรไหม ก็พบว่าบุ๊คได้หายไปแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าปไหน และหายไปเนื่องจากอะไร

4 ชั่วโมงต่อมา

“ไอบุ๊คมันหายไปนานแล้วนะ ลองไปนั่งรอแถวตึกสวนฯ ดีกว่าเผื่อจะร็ว่ามีอะไรเกิดขึ้น”โจพูดชวน

“ก็ดี” และทั้ง4ก็เดินไปที่ตึกสวนฯ และไม่นาน นักก็เห็นบุ๊ค วิ่งมา พร้อมเลือดที่อาบหน้า และแขนขาดไปข้างนึง

“เป็นไรว่ะไอบุ๊ค” เปรื่องรีบถามด้วยความเป็นห่วง

“คนที่ฆ่าคือ ไอเบนซ์ ไม่เชื่อพวกมรึงลองไปดูที่ศพมัน เพราะ....เพราะ...พะ....” บุ๊คยังไม่ได้พูดอะไรต่อจากนี้ก็

สิ้นใจตาย ต่อหน้าเพื่อตัวเอง ข้างศพบุ๊คมีหนังสือเล่นนึงตกอยู่ เปรื่องจึงลองหยิบขึ้นมาอ่าน

ก็รู้เหตุผลว่าทำไมเบซ์ยังไม่ตาย และทำไมเบนซ์เป็นคนฆ่า และรู้ว่ากุญแจที่จะออกจากโรงเรียนนั้นอยู่ที่เบนซ์
   
ทั้ง 4 คนที่เหลืออยู่ จึงกลับไปที่ห้อง ไปเตรียมอาวุธ ไปสู้กับเบนซ์ โดยทิ้งความเสียใจไว้ที่เบื้องหลัง....
(พวกมันมีความเสียใจกันด้วยเหรอ!)

เหมือนแต่งใหม่จริงๆแฮะบทนี้ จะจบแล้วนะครับ

อ่านแล้วผสมกันก้ฮาสิ

บทต่อไปคงอีกนานครับ เพราะเครื่องผมกำลังจะเจ๊ง ขออภัยด้วย

รอ ร๊อ รอ รอเจ๊เลิฟโลว์มาอัพ...