........ดูไม่ออกว่าเลือดมันออกมาจากทางไหน.....

ไม่รุนแรงในสายตาฟองต์..
























































































































แต่อาจจะรุนแรงในสายตาคนอื่น

สำหรับเนย

มันคือของหวานชั้นเยี่ยม=w=

อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

อุตสาห์พิมเสร็จเรียบร้อย (อยู่ออฟฟิศตอนนั้น) เย้ๆ เสร็จแล้ว^O^  กดcoppy กันไว้ ตั้งกระทู้ปุ๊ป!

O_o

อ๊างงงงง!!!  เขาปิดอินเทอร์เน็ตแล้วTOT

ไม่เป็นไร ก๊อปปี้ไว้แล้ว เอาไปไว้ในเวิร์ดแล้วใช้แฮนดี้ไดน์(เขียนถูกเปล่าเนี่ย- -+)ก๊อบไปไว้ที่บ้านก็ได้ โฮะๆๆ^O^

พอเข้าเวิร์ด กด Paste (วาง) ปุ๊ป

- -??

ทำไมไม่เห็นมีเลย..(ตัวอักษรสีขาว)

อ๊ากกกกกกกกกกก ไอคอมเฮ็งซวย ไออินเทอร์เน็ตบ้า ฮือๆๆๆ

พิมใหม่ก็ได้-3-

“เหวอออออ!!”เคลียร์ร้องอย่างตกใจ ร่างของเขาไหลลงมาตามท่อก่อนจะหล่นตุ๊บลงไปที่ห้องห้องหนึ่ง


ห้องนี้ปิดไฟอยู่ มันมืดมิด  เคลียร์เริ่มตกใจ ตาของเขาเริ่มปรับสภาพ ทำให้เห็นห้องนี้ ห้องนี้แทบจะเรียกได้ว่า เก่ามากๆ หยากไย่ ฝุ่นเกรอะกรังตามเพดาน ฝาผนังสีขาวเป็นรอยขุ่นดำๆ  ตัวเขายังนั่งอยู่กับพื้นได้แต่หันไปมองภาพรอบๆตัว


แก๊ก...แอ้ด...ปัง..!


เสียงเปิดปิดประตูดังขึ้น เคลียร์หันไปมองบุคคลที่เดินเข้ามา มันเชยคางเคลียร์ขึ้น


“คะ..คุณ!!”เคลียร์ร้องอย่างตกใจ  ใครจะเชื่อล่ะว่าคนที่กำลังจะตายต่อไปนี้คือเขา และคนที่ฆ่าเพื่อนๆเขาคือ..มัน


“ว่าไงล่ะเคลียร์ เป็นนักฆ่าไม่ใช่เหรอ เอาซิ! ฆ่าฉันซิ!”มันยิ้มอย่างท้าทาย ฝ่ามือขาวฟาดไปที่หน้าของเคลียร์ทันที


เพี๊ย!


หน้าของเคลียร์หันไปตามแรงตบ เขาหันกลับมาอีก


“แกต้องการอะไร..!!”


“หึ! ชั้นน่ะเหรอ...”มันเงยหน้าขึ้นก่อนจะกลอกลูกตาดำมามองที่ร่างของเคลียร์ที่กำลังนั่งอยู่กับพื้น


“ฆ่าพวกแกไง..คิกๆๆ”มันหัวเราะเบาๆ  เคลียร์เริ่มเขม่นคิ้วทันที


“แล้วทำไม..ถึงต้องฆ่าพวกเราด้วย!!!”ประโยคแรกเขาพูดเบาๆ แต่ประโยคที่สองเขากลับตะคอกใส่


“ไอหน้าโง่! แกมันไม่รู้เรื่อง! พวกแกตายๆไปก็ดีแล้ว! มันจะได้สาสมกับที่พ่อแม่พวกแกทำกับพ่อแม่ชั้นไว้!!!!!!”มันกรีดร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะจับหน้าเคลียร์ให้เชิดขึ้น


“ถึงเวลาตายของแกแล้ว...มีอะไรจะสั่งเสียกับชั้นก่อนตายไหม..!”มันยิ้มเยาะ เคลียร์กระตุกริมฝีปากเล็กน้อย


“มี”


“อะไร?”


“ไปตายซะ..”เคลียร์หัวเราะลั่น  มันโกรธจนหน้าแดงจัดจนต้องตบหน้าเคลียร์อีกรอบ


“แกมันต้องตาย แกมันต้องตาย!! คราวนี้ถึงเวลาตายของแกแล้ว ชั้นจะทำให้แกตายอย่างทรมาน!!!!”


มันหยิบคีมออกมาจากกระเป๋าก่อนจะบีบหน้าให้เคลียร์อ้าปาก เขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ


แค่ก..กึก!!


“อ๊ากกกก!!”เขาร้องลั่นอย่างเจ็บปวด  เมื่อคีมนั้นถอนฟันของเขาออกไป  ของเหลวสีแดงสดไหลออกมา


แค่ก...กึก....คึก!!!


คราวนี้มันดึงสองอันรวด!  เคลียร์จับปากตัวเองอย่างทรมาน  มันปัดมือออกก่อนจะถอนอีก


กึก...กุก


กึก...ก๊อก!


กึ๊ก..กึ๊ก!!


“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก....!!”เขาดิ้นอย่างทรมาน  มันถอนฟันจนหมดปากก่อนจะสะบัดมือออกจากหน้าเขาอย่างไร้เยื่อไย  เคลียร์ฟุบไปกองกับพื้นก่อนจะจับเหงือกตัวเองอย่างทรมาน  เลือดไหลกองปาก  สิ่งหนึ่งราดบนตัวเขาอย่างช้าๆ...


เขาสัมผัสได้ว่ามันเป็นน้ำ  แต่มันเหนอะหนะ  กลิ่นแปลกๆ คล้ายๆ..น้ำมัน!


“ฮะฮะฮะฮ่า! ถึงเวลาตายของแกแล้ว...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”มันจุดไฟแช็กก่อนจะโยนลงไปที่พื้น


เพลิงลามไปทั่วห้อง มันเปิดประตูก่อนจะหันหน้ากลับมาเล็กน้อย ผมปิดดวงตาและจมูกเผยให้เห็นแต่ริมฝีปาก


“ลาก่อนนะ...เคลียร์”มันยิ้มเยาะ  เคลียร์รู้ว่า ยังไงซะ เขาก็คงไม่รอดแล้ว บอกลาซักหน่อยคงไม่เป็นไร


แต่ด้วยความที่เขาเจ็บปวดมากเพราะไฟใกล้ลามเข้ามาตัวเขา  เขาจึงพูดได้ไม่ชัด


“ละ...ก่อ...เ........น”ประตูห้องปิดลง  มันถอนหายใจเล็กน้อย  ก่อนจะทิ้งเคลียร์ให้จมอยู่กับกองเพลิงที่กำลังเผาไหม้ตัวเขาในที่สุด...

ตายง่ายดีจัง

ปล.เกิ้ลฝากแฮปปี้เบิร์ดเดย์โอม

ตัดมาทางโจกับตี๋ที่ยังเล่นหมากรุกเช่นเดิม

โจ-เซ็งจริงๆ ว่ะตี๋ เล่นหมากทุกประเภทแล้วนะ ไม่ว่าจะรถไฟ ฮอส รุกไทย ฝรั่ง แล้วก็...
ตี๋-พอเถอะ! เล่นต่อไปนั่นแหละโจแยกกันเดี๋ยวก็....

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!! เสียงดังลั่นมาจากทางด้านบนตึกที่โจ กับตี๋นั่งเล่นหมากบลาๆๆกันอยู่

ทั้งสองรีบวิ่งไปดูแต่ยังไม่ลืมเก็บหมากรุก (ใส่มาฮา) เมื่อไปถึงต้นเสียงกับไม่พบอะไรพบแต่รอยเลือดเป็นทางยาว

โจและตี๋เดินตามรอยเลือดไป จนไปหยุดที่ห้องน้ำทั้งสองได้ยินเสียงเลื่อยไฟฟ้าดังมาจากห้องน้ำ

ด้วยความสาระแน ทั้งสองจึงเดินเข้าห้องน้ำไปเจอคนใส่ หัวโม่งกำลังผ่าศพโจ้อย่างช้าๆด้วยเลื่อยไฟฟ้า

สัญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอดทั้งสอง พุ่งขึ้นมาทันทีโกยโดยมิได้นัดหมาย!!! โดยไม่สนว่าโจ้จะยังรอดอยู่หรือไม่

เสียงเลื่อยไฟฟ้าในห้องน้ำยังคงดังออกมาเรื่อยๆแล้วก็เงียบไป ทั้งสองจึงเดินไปดูศพโจ้ แต่พบว่าศพโจ้ได้หายไปแล้ว

ตัดมาทางที่ไหนซักแห่ง ที่ เปรื่อง มิกซ์ และบุ๊คอยู่  ทั้งสามเริ่มช่วยกันแก้ปริศนาแต่ติดตรงจดหมายล่าสุดเลยังไม่รู้ว่า

ใครเป็นคนฆ่า แต่บุ๊คเดาว่าไม่นานตัวเองน่าจะถูกฆ่าด้วยถ้าไม่ระวังตัว (เพราะอะไรไม่บอกนึกเอาเอง)

ณ เวลา 23.00น.

ตี๋เดินละเมอ (ทำไมมันละเมอกันเยอะจัง) ไปที่ห้องๆหนึ่งแล้วไปหลับต่อที่ห้องนั้น

เช้ารุ่งขึ้น ตี๋ตื่นขึ้นมาก็งง ว่าทำไมตัวเองมาอยู่ที่นี้(ละเมอแล้วยังไม่รู้ตัวอีก) เมื่อหันไปด้านหลังห้องตี๋ ก็ค้างอยู่ซักพักแล้วก็

เดินกลับไปที่ห้องอย่างเงียบๆ ทุกคนที่เหลือเลยถามว่าตี๋ไปไหนมาตี๋เลยพาไปดูว่ามีอะไร แต่ตี๋ก็ไม่บอกว่ามีอะไรเกิดขึ้น

พอไปถึง ป๊อปผู้โชคดี เดินเข้าไปในห้องคนแรกแล้วสิ่งหนึ่งก็หล่นลงมาทับป๊อป

ป๊อป-กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(ป๊อปกรี๊ดสุดเสียงแบทำสถิติโลกได้เลย)

ทุกคน(ที่เหลือ)-ไรว่ะไอตุ๊ด กรี๊ดลั่นอีกและดูก่อนซิว่าอะไรหล่นทับ

แล้วสิ่งที่ทุกคนเห็นคือ ศพของเบนซ์ มีมีดปักตามร่างกายนับสิบเล่ม แต่ไม่รู้ทำไมมันตกมาทับป๊อปพอดีเป๊ะ

แต่ศพนี้ไม่มีจดหมายอยู่ ทำให้ทุกคนงงว่าทำไม

บุ๊คเสนอขึ้นมาว่า เราควรอยู่เป็นกลุ่ม ตอนนี้ห้ามใครแยกย้ายไปไหน ทุกคนตกลง และนั่งสลดหดหู่ต่อไป (และป๊อบก็ยังกรี๊ดต่อไป)

ป๊อบ- อ๊ายยยยยย!!!! เอา E ha เบนซ์ออกไปซะทีสิย้า เอ้ย ฟร้า~!!!!!!! (ป๊อบดิ้นใหญ่)

ทุกคน- ช่าง head มุงสิ.... (ทุกคนพูดประสานเสียง)

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! ป๊อบกรี๊ดลั่นตึกด้วยความที่ว่า ตัวจะแบนเพราะโดนศพเบนซ์ทับ

บุ๊คเลยปาสมุดจดด้วยความรำคาญพุ่งเข้าไปหาป๊อบ head shot! ป๊อบถูกสันของสมุดกระแทกหัว น็อคคาที่

มิกซ์- สมน้ำหน้า (มิกว์เข้าไปรูปหัว ป๊อบ และเยาะเย้ย)

โจ- ทำไงกะศพนี่ดี (โจถามความเห็นจากทุกคน)

ตี๋- เอาไปฝังที่สวนดอกไม้ข้างตึกก็ดี

บุ๊ค- แล้วไอป๊อบอ่ะ

ตี๋- เอามันไปทิ้งในที่เดียวกะศพไอเบนซ์ อ้อ เอาปุ๋ยคอกกลบด้วย (ตี๋หัวเราะด้วยความชั่วร้าย)

โจ- เรื่องชั่วๆนี่คิดออกเชียวนะมรึง

แล้วบทนี้ก็จบด้วยความฮา