บทที่ 19 ความจริงที่ปรากฏ
แอ้ดด...
ปัง..
เสียงเปิดประตูด้านนอกดังขึ้นทำให้โอมตื่นอย่างงัวเงีย หยิบเสื้อคลุมมาสวมก่อนจะถือไฟฉายแล้วเดินออกไป
หญิงสาวผมสีน้ำเงินยาวสยาย รูปร่างดูเป็นเด็ก แน่นอนว่าไม่ใช่เวียสหริอเลิฟโลว์
"ตามหนูมาทำไมคะ ?"เลียสถามเสียงเย็น หลังจากที่เธอเดินถือไฟฉายมาถึงเมืองเมเปิ้ล ก็รับรู้ทันทีว่าโอมกำลังตามมา
"เอ่อ..แล้วเลียสล่ะ ทำไมไม่กลับไปนอน หัวค่ำป่านนี้ เที่ยงคืนกว่าแล้ว จะออกมาทำอะไรเหรอแล้วทำไมไม่มัดผมล่ะ ปล่อยให้ยาวทำไม ?"
"หนูแค่จะไปพิสูจน์อะไรบางอย่างค่ะ"เธอหันหน้ามาสบตากับโอม พลันให้เขานึกถึงเวียสว่าหน้าเธอมันช่างละม้ายคล้ายเหมิอนเหลือเกิน..
"จะไปด้วยกันไหมล่ะ"เธอเอ่ยปากชวน โอมพยักหน้า ก่อนจะจับมือเลียสให้มั่นคงแล้วดกอนต่อไป
ผ่านไป 2 ชั่วโมง ใกล้ถึงเมืองเซาท์เทิร์นฟอร์ทไปทุกที
"ทำไมมอนสเตอร์ถึงไม่มีล่ะ มีแค่แมลง"โอมถามเลียส
"ตอนกลางคืนมันก็หลับเหมือนคนน่ะค่ะ"เธอพูดก่อนจะผลักประตูเมืองเข้าไป แล้วตรงดิ่งไปยัง..สุสาน
"มาทำอะไรที่นี่น่ะ ?"โอมถาม ในใจหวั่นๆว่าจะเจอผีเข้า เพราะตอนนี้ตรี 2นี่นา..
"ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ ...หลุมศพเวียสกับเลิฟโลว์อยู่ไหน ?"
"หืม ? อยู่นั่น "เขาชี้ไปตรงหนึ่ง เลียสตรงดิ่งไปทันที ก่อนจะประกบมือขอเคราพทั้งคู่ แล้วลงมือค้นหลุกของเวียสทันที
"เลียส ! เลียส ! ทำอะไรน่ะ !"เขาถามอย่างร้อนรน
"ก็เวียสบอกเองนี่คะว่าตนฟื้นขึ้นมาจากหลุม และหนูจะคอยดู ว่าในหลุมมีโครงกระดูกของเขาหรือไม่ !"
เมื่อขุดเสร็จ เหลือดินแผ่นสุดท้ายที่ต้องขุด เธอค่อยๆเลิ่กมันออก ก็พบแค่..
โครงกระดูก
"หึ.."เธอหัวเราะเบาๆ
"ว่าแต่แรกแล้วว่านังเวียสนั่นมันเป็นตัวปลอม แล้วอายังจะเชื่อมันอีก..เวียสตัวจริงตายไปแล้ว..และมาเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายหนูนี่ไง !"
โอมถึงกับอึ้งทันที ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"แล้วพี่เลิฟโลว์ล่ะ ?"โอมถาม เลียสทำการรื้อหลุมของเลิฟโลว์อีกโดยมีโอมช่วย
ก็พบโครงกระดูกเช่นกัน
"ให้ตายสิ.."เขากุมหน้าผากอย่างอ่อนล้า เวียสกับเลิฟโลว์ตัวจริงก็คือเลียส
แล้วเวียสกับเลิฟโลว์ที่อ้างว่าฟื้นจากหลุมนั่นล่ะ !
เป็นใครกัน !!
)
( 