บทที่ 24 ศึกสงคราม
สิ่งที่ปรากฏกายทำให้ทุกคนถึงกับตะลึง
ณ ลานกว้างของเมืองหิมะ เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ดำ หรือ มอนสเตอร์ที่อยู่ฝ่ายมืดนั่นเอง ไม่ว่าจะเป็น
คล๊อกโคเดี้ยน แมงมุมกินสพ และ ผีดิบทั้งหลายแหล่
"ทำลายพวกมนุษย์ ให้ สิ้น ซาก !!" อาทรัมหัวเราะอย่างถูกใจเมื่อมอนสเตอรืพวกนี้เริ่มทำตามคำสั่งกันแล้ว
"พวกผู้คนที่ไม่ได้เป็นนักรบ ขอให้หลบภัยอยู่ในบ้านด่วน !"เซอร์ อเล็กที่เพิ่งเดินทางมาถึงประกาศกร้าว ชาวบ้านวิ่งหนีกันอลม่านแล้วปิดประตูล็อคหน้าต่างกันปึงปัง
"พวกชั้นเก่งกว่าเธอเป็น 5 เท่า ใครจะมาสู้กับชั้นดีละฮึ ?"เกวนโดลินยิ้มเยาะ
"คู่มือของเธอ แค่ชั้นกับวาเนซซี่ก็พอแล้ว !"แพรรี่ตอบเวลเวล่าพลางปาดเลือดที่มุมปาก พร้อมวาเนซซี่ที่เตรียมยิง
"ส่วนเธอ ! แค่ชั้น เฟริน่า แลมเบิร์ท ! มันก็เพียงพอ ! แต่ถ้ากุเกิ้ลจะมาช่วยด้วย ! ก็ยิ่งดี !"เฟริน่าตบอกตัวเอง แล้วเริ่มทำการต่อสู้ทันทีกับเกวนโดลิน
"ชั้นคือตัวกรรม ที่แกจะต้องชดใช้"เลียสเดินลากทวนมาหาอาทรัมแล้วชี้ไปยังเธอ
"ถ้าเธอกล้า เธอก็โจมตีชั้นสิ ! ไม่น่ากลัวอยู่แล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า !"โอม เอลิซ่า เนรานิส อุลคิโอร่า และ โอฟ ทำการต่อสู่กับมอนสเตอร์ดำทันที
แม้ว่าโอฟจะเป็นวอลอค แต่พอใข้ลูกแก้วแห่งแสงสว่างโจมตี ไม่ว่าสกิลอะไรของสาน์สมืด ก็สามารถโจมตีได้หมด
เลียสปักทวนไปที่แขนซ้ายของอาทรัม ความแสบร้อนระบมไปทั่วร่างกาย หล่อนเบิกตากว้างเมื่อนึกขึ้นได้ว่า 'นี่คือทวนแห่งแสง..'
"กรี๊ดดด !!" หล่อนกรีดร้อง เมื่อแขนซ้ายตัวเองกลายเป็นผุยผงไป เลียสเบิกตากว้างอย่างดีใจ อาทรัมยกแขนขวาขึ้นมาแล้วปล่อยลำแสงสีแดงสะท้านเข้าสู่เลียสทันทีจนกระเด็นไปติดกำแพง
เธอทรุดลงกับพื้นก่อนจะปาดเลือด แล้วลุกขึ้นมาอีก ก่อนจะขว้างทวนไปยังขาขวาของอาทรัม จนมันเป็นผุยผง ทำให้ทวนแห่งแสงตกกระแทบพื้นดิน
เธอรีบวิ่งไปเก็บ ก่อนจะทำท่าแทงไปที่ขาขวา แต่ก็โดนลำแสงสีแดงจนกระเด็นมาอีก
ร่างกายเริ่มบอบช้ำและเหนื่อยล้า ลมหายใจเริ่มรวยรินทุกที แต่ก็ยังรวบรวมความกล้าไปได้..
เฟริน่าตวัดดาบใส่เกวนโดลินไม่ยั้ง
"ทำได้แค่นี้เหรอฮะ !!"เกวนโดลินสถบใส่
"เธอทำได้แค่นี้เหรอ !!"
ฉึก..
"กรี๊ดดดดดดดดดด !!!" เธอกรีดร้องเมื่อดาบของเฟริน่าพุ่งเข้าสู่หัวใจ ความแสบร้อนประทุไปทั่วร่างกายเมื่อแส้ของกุเกิ้ลฟาดลงมากลางหลัง
"กรี๊ดดด !!"ร่างของเธอค่อยๆไหม้ไปเรื่อยๆจากหัวใจลามไปทั่วตัว
จนสุดท้ายก็กลายเป็นผงขี้เถ้าไป ทั้งคู่มองอย่างสมเพช ก่อนจะตบมือให้กันแล้วไปต่อสู้กับมอนสเตอร์ดำต่อ
ทางด้านแพรรี่และวาเนซซี่ พวกเธอกำลังโจมตีใส่เวลเวล่าไม่ยั้ง
วาเนซซี่พยามยิงใส่ แต่เธอก็หลบได้ทุกครั้งจนวาเนซซี่เริ่มหัวเสีย หนำซ้ำยังโดนเวลเวล่าโจมตีกลับมาอีก
ส่วนแพรรี่ไม่ว่าท่องคาถาอะไร ก็โดนกรงเล็บจิกไปและข่วนไปทั่วร่างกายเมื่อนั้น
เรี่ยวแรงของทั้งคู่ใกล้ๆจะหมดลงไปเรื่อยๆ เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลและยอมไปด้วยสีแดง
ร่างของแพรรี่ฟุบลงไปกับพื้น ก่อนจะเห็นวาเนซซี่ แล้วพยักหน้า
เธอชูไม้คฑาขึ้นทั้งๆที่นอนคว่ำอยู่ พยามร่ายมนต์ไปให้ เวลเวล่าพุ่งมาหวังจะแทงเธอ แต่ก็ต้องชะงัก
เมื่อธนูของวาเนซซี่ปักไปที่อกซ้าย เธอกรีดร้องลั่นก่อนจะสะบัดมือทั้งสองข้างใช้กรงเล็บไปแทงที่หัวใจของทั้งคู่
ทั้งหมดหยุดนิ่ง แพรรี่ปรือตาช้าๆและลมหายใจที่ค่อยๆดับวูบ วาเนซวี่ที่เบิกตาโพล่งก่อนจะล้มลงไปกองกับพื้น
ร่างของเวลเวล่ากลายเป็นผงขี้เถ้า ส่วนร่างของหญิงสาวทั้งสองนอนจมกองเลือดและลมหายใจที่เลือนหายไป..
