บทที่41 ล้างแค้น
เส้นชีวิตของอากาช่าใกล้จะขาดเต็มที่ พร้อมกับปลายดาบที่อยู่เหนือหัวของเธอเพียงไม่ถึง1ลำตัว สามารถทำให้ชีวิตของเธอสูญสิ้นไปได้ทันที
ร่างกายที่อ่อนแรงรวยรินพร้อมบาดแผลที่ทำให้เธอไม่มีแรงแม้แต่จะขยับหนี แต่ต่อให้จะขยับหนีได้ก็คงไม่พ้นรัศมีดาบอยู่ดี
เหลือเพียงทางเดียวคือ การใช้กลยุทธ์พลังเวทในการเข้าแลก
"ข้าเบื่อที่จะลีลาแล้ว ขอชีวิตและวิญญาณเจ้าไปละกัน!" สิ้นเสียงของโยฮาน ปลายดาบอันคมกริบได้พุ่งลงมา หมายจะฟาดฟันอากาช่าให้ตายเสีย
พล่อก!ในเสี้ยววินาทีนั้น ดาบที่จะปลิดชีพอากาช่ามิได้ไปฟาดฟันสิ่งใด หากแต่ไม้เท้าของอากาช่า ที่ฟาดหน้าโญฮานหันไปอีกข้างหนึ่ง
"กรอดดดดดด จะตายแล้วยังไม่เจียมอีก!" โยฮานสบถอย่างเกรี้ยวกราด พร้อมปัดไม้เท้าออกไปให้ห่-างตัว
'ขอแค่ถ่วงเวลานิดหน่อยให้พลังเวทย์ฟื้นฟูมาบ้างเท่าน้น!' เมือ่ได้โอกาสแล้ว อากาช่ารีบคว้าไม้เท้า แล้วใช้เวทย์แห่งธรณี(เป็นเวทย์พื้นฐาน)
เสกรากผุดขึ้นมาจากพื้นดินพยุงตัวเธอ เป็นตัวช่วยในการหนีไปตั้งหลักอีกจุดหนึ่งในที่สูง
เมื่อพอจะทรงตัวได้แล้ว อากาช่าสั่งเลิกใช้เวทย์ พร้อมตั้งไม้เท้าพักเพื่อฟื้นฟูพลังเวท
"จะพักเหรอ! ง่ายไปหน่อยมั้ง!" ว่าแล้วโยฮานก็ลงมือตวัดดาบเป็นคลื่นวิญญาณ พุ่งเข้าหาตัวอากาช่าด้วยความเร็วสูงทันที
'แย่ล่ะ! พลังเวทย์ในตอนนี้ไม่พอที่จะใช้เวทป้องกันแน่!'
"ออพชั่น! Guard-Spirit!"ตูมมมมมมมมมมมมมฝุ่นควันตรงหน้าของอากาช่าค่อยๆจางลง เธอค่อยๆลืมตาขึ้นและได้เห็นภาพที่อยุ่ข้างหน้าชัดเจน
"เลโอน่า!?"
"มาทันเวลาใช่มั้ยคะท่าน" เลโอน่าหันหน้ามาให้อากาช่า พร้อมยิ้มที่มุมปากเล้กน้อย
เสื้อผ้าที่ประดับร่างของเธอมิใช่แค่ชุดหนังหุ้มเกราะธรรมดา แต่ในขณะนี้ กลับเป็นชุดเกราะเหล้กกล้า ลวดลายสวยงามเป็นอาภรณ์ห่อหุ้มตัวไว้
ก่อนที่มันจะสลายไปตามการเรียกใช้ในรอบหนึ่ง
"เพิ่งคลาสเชนจ์มา ใช้คล่องแล้วรึไง"
"ก็ประมาณนั้นค่ะ"
"อืม งั้นช่วยถ่วงเวลาหน่อยนะ ชั้นจะขอฟื้นฟูพลังเวทย์สักพัก" อากาช่าออกคำสั่งเชิงขอร้อง ก่อนที่จะพยุงตัวไปหลบพักที่มุมหนึ่ง
เลโอน่าพยักหน้ารับ ก่อนที่จะตั้งท่าเตรียมต่อสู้อีกครั้ง
"โฮ่ เรียกคนมาช่วยรึ?" โยฮานตั้งดาบเตรียมต่อสุ้บ้าง
"ไม่เชิงหรอก แต่ชั้นมาเอง" สิ้นเสียงของเลโอน่า เธอตั้งเท้าพร้อมกระโดดพุ่งไปต่อยโยฮานเปิดฉากก่อน
โยฮานที่เอาแขนข้างหนึ่งกันไว้ ก่อนที่จะใช้ดาบที่อยู่อีกมือหนึ่งฟันเข้า เลโอน่าที่รู้จังหวะบ้างจึงหลบดาบที่พุ่งจนเฉียดหน้าของเธอเล็กน้อย
"ใช้ได้นี่ แต่แค่นี้ไม่ประมือกับชั้นได้นานหรอก" โยฮานกล่าวเสียงเฮ รี่ยม พลางใช้ดาบฟาดฟันโจมตีศัตรูที่อยู่ตรงหน้า
เลโอน่าที่ตอนนี้พยายามหลบคมดาบของโยฮาน เมื่อได้จังหวะ จึงงัดเท้าเตะเข้าที่ดาบจนดาบกร่อนไปนิดหนึ่ง
"ออพชั่น! Destroy-Spirit!" ที่มือทั้ง2ข้างของเธอ ได้มีถุงมือเหล็กกล้าขนาดยักษ์ผุดขึ้นมาหุ้มที่มือถึงท่อนแขนของเธอ
เมื่อพร้อมที่จะต่อสุ้ต่อแล้ว เลโอน่าง้างหมัดต่อยเข้าที่ดาบของโยฮานเต็มๆ ทำให้ดาบร้าวได้บ้าง
"จ้องแต่จะทำลายอาวุธศัตรูเหรอ ระวังหน่อยก็ดีนะ" โยฮานที่ยิม้ระรื่น ยกดาบขึ้นเหนือหัว พร้อมเรียกฝุ่นควันมาห้อมล้อมดาบไว้
ก่อนที่จะฟันเข้าที่ถุงมือเหล้กกล้าขนาดยักษ์ของเลดอน่าจังๆ
ถุงมือเหล้กกล้าที่ดูทรงพลัง กลับแตกภายในไม่ถึงเสี้ยววินาที ทำเอาเธออึ้งไปในพลังที่แข็งแกร่งและเหนือกว่าของโยฮาน
"ขี้เกียจฆ่า เป้าหมายที่ข้าจะปลิดชีพตอนนี้มีแต่ยัยเตี้ยนั่น" เขาใช้มือหนาบีบหน้าของเลโอน่า พร้อมสบถใส่
ก่อนที่จะใช้ดาบที่คลุมด้วยฝุ่นแตะที่หัวของเธอ เลโอน่าที่ถูกฝุ่นควันห้อมล้อม ค่อยๆทรุดและลงไปนอนสลบอยู่ตรงนั้น
"ทีนี้ก็จัดการนังขวางโลกนั่น!"ด้านอากาช่าที่เธอพักฟื้นพลังอยู่
หลังจากบาดแผลที่ปิดแล้ว พร้อมพลังเวทที่ฟื้นมาพอสมควร เธอค่อยๆพยุงตัวขึ้นมา โดยใช้ไม้เท้าเป็นตัวค้ำไว้
"หวังว่าเลอน่าจะไม่เป็นอะไรมากนะ" อากาช่าตั้งหลัก ยืนมองสถานการณ์จากจุดที่อยู่เหนือของภูเขา
เธอมองดูรอบๆ พลางร่ายเวทย์เตรียมไว้จนเสร็จเรียบร้อย เมื่อหันหลังมาอีกที ก็ทำเอาแทบจะทรุดอีกครั้ง เมื่อศัตรูของตน ยืนประจัญหน้าอยู่
"เร็วใช้ได้เลยนี่ แต่ชั้นก็พักเสร็จแล้วล่ะ" อากาช่าแสยะยิ้ม พลางตั้งไม้เท้าเตรียมต่อสู้
"เสียเวลากะลูกกระจีอกของเธอไปนิดหนึ่งน่ะ หึๆ ตา..."
ไม่ทันที่โยฮานจะพูดจบ ด้ามไม้เท้าของเธอก็ฟาดเข้าที่หน้าโยยฮานอีกรอบ
"แค่นี้ไม่ระคายหรอก" โยฮานยิ้มเหรี้ ยมในสภาพที่หน้ายังหงายอยู่
"เหรอแสดงว่า
หน้าด้าน น่ะสิ?"
คำหลอกเของอากาช่า ยิ่งทำให้โยฮานเกรี้ยวกราดมากขึ้น จังหวะนั้น อากาช่ากระโดดหลบหนี พลางยิงเวทย์สายวารีใส่โยฮาน
"จะหนีไปไหน!" โยฮานตวาด พร้อมกระโดดตาม
ในก้าวที่ลงพื้น เขารุ้สึกว่า เหมือนถูกอะไรดูดอยู่ เมื่อก้มมองลงไปก็พบว่าเป็นเวทย์แรงดึงดูดของอากาช่า
โฮลล์สเปล!" อากาช่าร่ายเวทย์ลงตรงหน้าของเธอ ซึ่งดูเผินๆเหมือนว่าเธอกะระยะเวทย์ผิดอาจเป็นเพราะพลังไม่เพียงพอที่จะร่ายเวทย์ไกลๆได้
"โง่จริง ร่ายเวทย์ก็ผิด! ไอนี่ชั้นฟันให้ขาดได้หรอกน่า!" ทันทีที่โยฮานจะคว้าดาบฟันหลุมดำพันธนาการให้ขาดเสีย แรงดึงดูดของหลุมดำกลับมากขึ้น
แล้วดูดตัวโยฮานจมลงไปอย่างรวดเร็ว
"อุ๊บ!" โยฮานที่ถูกดูดลงไป ในตอนนี้กลับโผล่หัวขึ้นมาใต้ตัวอากาช่า
"คิดว่าผิดเหรอ" อากาช่าฉีกยิ้ม ก่อนที่จะยกเท้าขยี้ลงบนหัวของโยฮานอย่างสะใจ
ด้วยรองเท้าที่เธอใส่เป็นรองเท้าส้นตึกอยู่แล้ว จึงไม่แปลกเลยที่ผู้ที่ถูกขยี้จะเจ็บหนักกว่าเดิม
"ฮ่าฮ่าฮ่า!!! คนที่โง่คือแกนั่นแหละ!" อากาช่าใช้เท้าขยี้หัวโยฮานพลางตะโกนด่ากลับ พร้อมเสียงโอดโอยของโยฮานที่อยู่ใต้เท้าของอากาช่า
"ไหนบอกเก่งนักเก่งหนา เงยหน้าขึ้นมาสิ!" อากาช่าตวาดพร้อมกระทืบเท้าใส่หน้าโยฮานถี่ขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะง้างเท้าขึ้น
"ปล่อยข้าไป...ข้าสำนึกแล้ว" โยฮานกล่าวดว้ยน้ำเสียงกระอักกระอวน
"จริงรึ?" น้ำเสียงของอากาช่าดูอ่อนโยนลง
"ข้าสำนึกผิดแล้วสิ่งที่ข้าทำมาตลอด มันไม่ต่างอะไรกับการที่จมอยู่ในหลุมดำนี้เลย" โยฮานกล่าวพร้อมก้มหน้าสำนึกผิด
ไม่มีเสียงตอบรับของอากาช่า แต่กลับเป็นใบหน้าที่จากแข็งกร้าวค่อยๆดูอ่อนโยนลงไปด้วย
"ถ้างั้นก็ดี..."
"ปล่อยเข้าออกไปเถอะ" โยฮานอ้อนวอนอีกครั้ง
อากาช่านิ่งเงียบจ้องหน้าโยฮาน แล้วค่อยๆจับมือโยฮานข้างหนึ่ง
"น่าภูมิใจมาก โยฮานที่เจ้า..."
"ยังตอแหลไม่เลิกเหมือนเดิม!!!"สิ้นเสียงตวาดของอากาช่า เธอรัวเท้าขยี้หัวโยฮานอีกรอบ โดยคราวนี้
ดูเหมือนว่ามันจะรุนแรงกว่าเดิม อาจเป็นเพราะด้วยอารมณ์โทสะบันดาลก็เป็นได้
"อั่ก!!!" โยฮานกระอักเลือด พร้อมกับที่ถูกอากาช่าถีบศีรษะของตนอย่างไม่ลดละ และไม่มีท่าทีว่าจะหยุด่ายๆ
โยฮานที่ถูกโค่นล้มศักดิ์ศรีนักรบ พยายามจะหาทางเอาตัวรอด เขาตั้มือขึ้นมาเตรียมจะใส่พลัง
"เอาสิ! ใช้สกิลให้กลายเป็นฝุ่นเพื่อหนีชั้นเลย! แกก็จะโดนดูดเข้าไปในหลุมดำนั่น และชั้นก็จะขังแกไปชั่วชีวิตในนั้น!"
อากาช่าตะโกนขู่ พลางย่ำฝีเท้าลงไปเต็มแรง
อากาช่าที่ได้จังหวะแล้ว คว้าไม้เท้าฟาดหัวโยฮานอีกรอบ ก่อนที่จะตั้งท่าร่ายเวทย์อีกครั้ง
"เอิร์ธทรอยด์!" วงแหวนอักขระเวทย์รูปสามเหลี่ยมสีน้ำตาลปรากฏขึ้นมาวนเวียนรอบๆตัวอ่ากาช่า
พื้นดินตรงหน้าแยกออก โผล่ขึ้นมาเป็นไม้เท้าหินขนาดยักษ์ อากาช่าคว้ามันขึ้นมาก่อนที่จะทุบใส่โยฮาน
และหินขนาดมหึมายักาจำนวนนับสิบ ก็ผุดขึ้นมาจากรอยแตกของพื้นดิน พร้อมพุ่งไปกระแทกโยฮานจนเขากระเด็นหลุดออกจากหลุมดำ
"ฮ่าฮ่าฮ่า! โง่นี่หว่า ปล่อยศัตรุออกจากพันธนาการ!" โยฮานตะโกนหยามใส่ ขณะที่ร่างของตนลอยอยู่กลางอากาศ
เขาตั้งท่าคว้าดาบขนาดยักา เตรียมจะพุ่งเข้ามาโจมตีกลับ ทว่าอากาช่ากลับร่ายเวทย์ขึ้นมาอีก1เวทย์
"ทอร์นาโดอัปเปอร์!!!" อักขระเวทย์รุปวงกลมสีเขียวมากมาย พุ่งเข้ารวมตัวกันกลายเป็นพายุขนาดย่อม
ชี้วิถีปลายแหลมไปทางโยฮาน ก่อนที่คลื่นพายุจะพัดเข้าใส่โยฮานอีกรอบ ทำให้เขาเสียหลักกลางอากาศอีกครั้ง
"เดี๋ยวพลังแกก็หมดแล้ว จังหวะนั้นข้าก็จะสอยแกให้ร่วง ยัยเตี้ย!" โยฮานตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
"ชั้นก็จะจบมันตรงนี้นี่แหละ พ่อกอริลลามหาภัย" อากาช่าตั้งไม้เท้าปักไว้ที่พื้นพลางร่ายเวทย์อุบอิบ
"ตั้งท่ายังงั้นจะทำอะไรชั้นได้! ห๊ะ!?" โยฮานที่หันหลังขวับ พบว่าพื้นล่างของเขาเป็นช่องเหวลึกของภูเขา ด้านล่างมีลาวาไฟไหลท่วมอยู่
ไม่ว่าใครที่ตกลงไป แน่นอนว่าต้องถูกลาวาไฟนี้หลอมละลายร่างจนเห็นกระดูกดำเลยทีเดียว
"เดี๋ยวนี้ชั้นจะเป็นฝุ่นแล้วคืนร่างกี่รอบก็ได้ รู้ไว้ซะด้วย!"
โยฮานที่คิดวิธีเอาตัวรอดง่ายๆ และตอนนี้ก็ได้จังหวะ เขาตั้งมือพร้อมกับการกลายร่างกลายเป็นฝุ่น เตรียมตัวที่จะลอยกลับมาสู่พื้นดิน
"เสร็จฉันล่ะ!" อากาช่าที่รอจังหวะนี้อยู่แล้ว คว้าไม้เท้าที่ห้อมล้อมด้วยแอกขระเวทย์สีฟ้าเป็นชั้นๆ ตั้งชี้ไปที่ฝุ่นเศษร่างของโยฮาน
"ชั้นแลกพลังเฮือกสุดท้ายทั้งหมดทั้งหมดเท่าที่มีให้แกเลย!"
"อักขระเวทย์ขั้นสูง! ข้าขอแลกกับพลังวิญญาณที่เหลือของข้า เพื่อให้เวทย์นี้มีความแข็งแกร่งยิ่งขึ้น!"
"เดธชิลลี่บรีส!!!"พลังเวทย์เฮือกสุดท้ายของอากาช่า ออกมาเป็นพลังเวทย์ที่ค่อยๆก่อตัวเป็นพายุไอหนาว ก่อนที่มันจะพุ่งพัดไปสู่ฝุ่นโยฮานอย่างรวดเร็ว
พายุน้ำแข็ง ได้จับตัวฝุ่นให้แช่แข็งไว้ในนั้นอย่างรวดเร็ว
'ถ้าหากไม่คืนร่างเดิมก่อนที่สสารจะสลายไปล่ะก็...มีหวังตายจริงแน่!' โยฮานที่ฉุกคิดได้ รีบคืนร่างกลับมาเป็นร่างมนุษย์
ทว่าเขาอยู่ในสภาพแช่แข็งมิอาจจะทำอะไรได้เลย
'ทำไมกัน! ปกติสกิลกระจอกแค่นี้มันไม่น่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เราสามารถทำลายมันได้ แต่นี้ทำไม...!?' โยฮานสบถในใจเป็นครั้งสุดท้าย
"บทสวดเพิ่มความแข็งแกร่งพลังเวทย์ของชั้น คือพรประทานชิ้นหนึง่ของท่านเทพลูซิส
ต่อให้เวทย์ระดับแค่ไหน ก็สามารถจะกลายเป็นเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดได้!"
"แสงสว่าง จะนำพาทุกสิ่งสู่สันติสุข จงเก็บข้อคิดนี้ไปคิดใส่สมองของเจ้า ไปทั่วทุกภพชาติเถอะ!" อากาช่าตะโกนเชิงสั่งเสียเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่ร่างของโยฮานที่หุ้มดว้ยร้ำแข็ง จะตกลงไปสู่บ่อลาวาไฟ และหลอมละลายไปพร้อมกับชีพของโยฮานไปตลอดกาล...
