บทที่38 ฉันเป็นใครในเวลานั้น
"ว่าไงนะ! พวกเธอเป็นคนตอดไอมอนเตอร์โรคจิตนั่น จนมันงับขาชั้นเรอะ!" เสียงของผู้อาวุโสในกลุ่มสาวๆดังขึ้นด้วยความเกรี้ยวกราดเหลื่อมอาย
"แง้~พวกหนูขอโทษ~T^T" เลิฟโลว์ยกมือไหว้หงกๆตัวสั่นระริก
"พวกเธอ ฮึ่ม...!" สายตาของเฟริน่าเหมือนจะกืนเลือดกินเนื้อแบบสุดๆ 0จนทั้ง3แม่สื่อตัวดีกลัวหัวหด
แต่สายตาเช่นนั้น ดำรงอยู่ได้เพียงชั่วคราว ก็เปลี่ยนเป็นสายตาปกติอีกรอบ เธออมยิ้มหน้าแดง
"แต่ก็นะ ถ้าไม่ได้พวกเธอชั้นกับเขา..." หน้าของเฟริน่าแดงเหมือนตำลึงสุก เธอเอานิ้วเรียวแตะริมฝีปากอย่างขวยเขิน
"ตอนนี้ก็เป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ยล่ะ~" วาเนซซี่พูดลอยๆขึ้น ทำให้เฟริน่าหน้าแดงกว่าเดิมอีก
"น...นี่! อ...อะไรเล่า...ก็แค่...." เฟริน่าที่พยายามเฉไฉกลับทำอะไรไม่ถูกเมื่อถูกพูดความจริงแสนหวานจังๆ
"ฮ่าๆ! ปฏิเสธไม่ได้สินะ" มาช่ายิ้มระรื่น คำพุดเมื่อกี้ยิ่งทำให้เฟริน่าอยากหันหน้าไปทางอื่นเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน
"ไหนผู้อาวุโสของเราลงจากคานแล้วฉลองหน่อย~" เลิฟโลว์เดินไปหยิบไวน์องุ่นแล้วรินให้ทุกคนชนแก้วดื่มกินกันอย่างมีความสุข...
อีกส่วนหนึ่งของหมู่บ้าน ที่ไพเรสกับเอรินกำลังนั่งสำรวจก้อนแร่ปริศนาอยู่ ท่ามกลางความเงียบ สักพักเอรินเปิดอฉากสทนาก่อน
"ไพเรส" เสียงเรียกที่แข็งกระด้างเปิดฉากขึ้น
"ครับ"เขาตอบอย่างสุภาพขณะที่ก้มหน้างกๆปัดเศษฝุ่นออกจากก้อนแร่อยู่
"ชั้นรู้นะ นายเป็นแฟนกับเฟริน่าแล้ว" คำพูดที่กล่าวออกมาจากปากเอรินแทงกลางใจใครบางคนที่อยู่ใกล้ๆ
"ร...รู้ได้ไง!" ไพเรสถึงกับพูดตะกุกตะกักไม่เป็นาส่ำเมื่อเพื่อนร่วมวิจัยรนู้ความลับของเขาได้ปานไววอก
"ก็...ยัยพวกครอบครองอาวุธในตำนานนั่นไง เม้าท์กันดังตับแลบ แล้วยังกะชั้นไม่อยู่ห้องผู้หญิงงั้นแหละ" เอรินตอบแบบสบายอารมณ์โดยไม่รู้ว่าคู่สนทนาอายจะตายชัก
"......." ไม่มีเสียงตอบรับนอกจากความเงียบที่คู่สนทนาในตอนนี้อยู่ในสถานะเขินจนพูดไม่ออก
"อ้าว เป็นอะไรไป คนเป็นแฟนกันไม่เห็นมีอะไรที่น่าอาย ไม่ใช่ไปได้เสียอะไรกันซะหน่อย" คุณหญิงนักวิจัยที่พูดตรงเกินเหตุแทบจะทำหัวคู่สนทนาระเบิดเป็นจุน
"อย่า.... อย่าพูดงั้นสิ" ไพเรสชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปมา เพื่อเปลี่ยนเรื่องคุย
"จ้าๆ หึๆ...." ถึงจะหยุดก็จริง แต่คนอย่างเอริน มีเรอะจะหยุดแค่นี้ง่ายๆ มีอะไรสนุกๆอีกตั้งแยะ
ค่ำคืนที่ดูจะผ่านไปด้วยดี.. ภายในห้องน้ำที่เฟริน่ากำลังนั่งแช่น้ำอุ่นพลาสงถูสบู่ทำความสะอาดร่างกายอยู่
เธอเริ่มเห็นสังเกตุอะไรผิดปกติที่หน้าท้องตัวเอง
"นี่มันอะไรน่ะ...." เธอมองที่หน้าท้องเธออย่างแปลกใจ หน้าท้องตัวเอง ที่อยู่ดีๆกลับมีลายสีดำรูปข้าวหลามตัดขีดอยู่บนหน้าท้องเธอ
'ก่อนหน้านี้ยังไม่เป็นเลยนี่นา ทำไมมาเป็นเอาวันนี้ล่ะเนี่ย...'
'ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ แต่อย่าให้ใครรู้เลยดีกว่า' เธอตัดสิใจขึ้นจากอ่างน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้านอนไปอย่างสบายใจ
กลางดึกคืนนั้น...
ตู้มมมมม!!!!!! ครืนนนนน
เสียงการทำลายล้างดีงกระหึ่มไปทั่วหมู่บ้าน ผู้คนทั้งหลายต่างตื่นนอนแล้ววิ่งออกมาดูเหตุการณ์ข้างนอกว่าเกิดอะไรขึ้น
สิ่งที่ทุกคนต้องตะลึงคือ กองทัพลัทธิเอลซ่าขนาดย่อม ที่มีเฮอเมสเป็นคนนำทัพ บุกมาถึงหน้าหมู่บ้าน
"พวกแก!" เลิฟโลว์แผดเสียงขึ้น แล้วชักอาวุธออกมาเตรียมตั้งท่าต่อสู้
เฮอเมสที่ยิ้มกริ่มด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ เอามือตั้งขึ้นเหมือนอบกว่าให้หยุด
ท่ามกลางความเงียบสงัด เฮอเมสเริ่มเปิดฉากกล่าวออกมา
"เราแค่มาเจรจา นำคนๆเก่าของพวกเราคืน..." ทุกคนที่เป็นกองทัพต่อต้านลัทธิเอลซ่ามองหน้ากันด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงมใคร
เพราะทุกคนต่างไม่เคยเป็นญาติมิตรกับพวกศัตรูเช่นนี้เป็นอันขาด
"ที่จริงเราจับมราได้แล้ว แต่ไม่รู้จะย้อนความปลุกพลังลึกลับนั่นยังไงแต่วันนี้ กลับมีคนทำให้พลังนั้นปลุกขึ้นมาอีกครั้ง" เฮอเมสกล่าวเป็นปริศนา
ถ้าหมายถึงว่าเคยจับมาได้แล้ว น่าจะเป็น1ใน5ของผู้ครอบครองอาวุธในตำนาน ทุกคนที่ตกที่นั่งผู้ต้องสงสัยต่างปฏิเสธ
เพราะไม่เคยยุ่งเกีย่วกับพวกนี้จริงๆ
เฟริน่าที่เพิ่งจะกล่าวปฏิเสธไป กลับตัวสั่นระริกโดยที่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ว่าเพราะอะไร เหงื่อโสทาไหลอาบกายเหมือนเพิ่งไปตกน้ำมา ไพเรสที่ยืนอยู่ข้างๆ จับมือเธอให้กำลังใจ
"แกพูดผิดแล้วมั้ง... คนในกลุ่มพกวเราไม่มีใครเคยคิดจะเกี่ยวข้องกับพวกแกหรอก....!" คีมีเดียสเถียงกลับทันที
"จริงสินะ ว่าเจ้าตัวคงยังไม่รู้....หึๆ....!" เฮอเมสฉีกยิ้มกว้างเดินเข้ามากระชากตัวเฟริน่าไปอย่างรวดเร็ว แรงของคนที่จับมือเธอไม่อาจสู้แรงของเขาได้แม้แต่น้อย
"ปล่อยนะ! อื้อๆ...!" เฟริน่าที่โดนล็อคตัวและถูกปิดปากอยู่ทำให้ไม่สามารถขัดขืนอะไรได้
"แกจะทำอะไร! เฟริน่าเขาไปเกี่ยวอะไรกับพวกแก!" มาช่าชี้ดาบไปศัตรูที่อยู่เบื้องหน้า แต่เมื่อเธอทำเช่นนั้น อีกฝางต่างหยิบดาบมาจ่อที่
คอเฟริน่าเช่นกัน มาช่าจึงลดดาบลงไป
"ข้าจะเล่าอะไรให้พวกเจ้าฟัง ว่ายัยนี่มันเกี่ยวกับพวกข้ายังไง" เฟริน่าได้ยินเช่นนั้นส่ายหน้าไม่เชื่อว่าตัวเองเคยไปทำอะไรมา
32ปีก่อน
ขณะที่เอลซ่ากำลังหล่อรวมตัวเป็นร่างก๊อปปี้อาทรัม ผู้ที่ดำเนินการลัทธิในตอนนั้น คือ Princess เจ้าหญิงแห่งความมืด
ด้วยวัยเพียง12ปี แต่สามารถใช้พลังควบคุมความมืดได้ทุกอย่าง โดยอยู่ใต้บัญชาของเอลซ่า
"ท่านราชินี วันนี้จะให้ข้าไปก่อความวุ่นวาย หรือดึงวิญญาณที่ไหนดี ฮิๆๆๆ" เจ้าหญิงแสยะยิ้ม พลางนั่งจิบน้ำชาพร้อมกองเค้กเบอเริ่มเทิ่ม
"ดีเลยสิ... เจ้าจงไปจับเหล่าคล็อกโครเดี้ยนมาสั่งสอนซะหน่อย ว่าอย่าทรยศความมืดของพวกข้า..." คำสั่งที่เอลซ่าเปรยในตอนนี้ ก็เพราะ
เหล่าคล็อกโครเดี้ยนในตอนนี้ต่างหันเข้าหาลัทธิแสง เป็นพีนธมิตรของมนุษย์หลังอาทรัมแพ้สงคราม จึงไม่กล้าต่อสู้กับใครอีก
"ได้เลยค่ะ ฮึๆ~" เจ้าหญิงชูมือขึ้นเหนือศีรษะแล้วท่องคาถาเรียกเปลวไฟสีดำออกมาใต้ร่างตัวเอง แล้วค่อยๆดูดตัวเองลงไปในนั้น เพื่อย้ายร่างไป
อยู่ที่ไหนสักแห่ง
ณ ใต้ท่อระบายน้ำ(ที่ติดไฟสว่างแล้ว) รังของเหล่าคล็อิกโครเดี้ยน
"ทุกคนแย่แล้ว! พวกลัทธิมืดบุก!" คล็อกโครเดี้ยนตนหนึ่งวิ่งมาเตือนทุกคน เหล่าคล็อกโครเดี้ยนต่างแตกตื่น พวกแม่จระเข้รีบหอบไข่และลูกน้อยตจนหนีไปยังจุดท่อระบายน้ำอื่น
ส่วนเหล่าขุนศึกตั้งการ์ดป้องกันอย่างเต็มกำลังเพื่อรับมือกับ Princess
"อั่ก!" เปลวไฟความมืดเผาร่างคล็อกโครเดี้ยนเป็นจุน กลายเป็นวิญญาณแล้วถูกดูดเข้าหากำไลราตรีข้างหนึ่ง
เหล่าคล็อกโครเดี้ยนตัวเมีย เมื่อเห็นภาพดังนั้นยิ่งแตกตื่นพาลูกหนีตายกันช่างชุลมุน แต่ก็ไม่พ้นเปลไฟความมืดที่อัดลงมาเผาพวกมันทั้งเป็น
วิญญาณจำนวนมากล่องลอยออกมา แล้วถูกดูดเข้าไปในกำไลราตรีอีกครั้ง จนคล็อกโครเดีย้น่ทุกตัวหวาดกลัว
"เอ้า ใครจะเป็นตัวต่อไปดีน้า~" Princessแสยะยิ้ม ด้วยใจคอเลือดเย็นทีเห็นชีวิตของสิ่งมีชิวตตนหนึ่งสูญหายไปอย่างไม่ใส่ใจอะไร
"พวกเรา ลุย...!" ซอลก้า หัวหน้านักรบคล็อกโครเดี้ยนสั่งทหารทุกตัวเข้าบุกป้องกันรังฐานทัพ แต่กัลบไม่มีตัวไหนสักตัวกล้าขยับเท้าออกไป
"โฮะ สุดท้ายก็กลัวหัวหด ไอพวกทรยศ แค่ในสมัยเริ่มประวัติศาสตร์แพ้ ยังจะหน้าด้านไปเข้าพวกมนุษย์โง่พวกนั้นอีก" น้ำเสียวงของเธอดูเกรี้ยวกราดน่ากลัวมากเลยทีเดียว
"จะกลับมาเป็นพวกเดียวกันมั้ยล่ะ"
"ข...ข...ข้า...." ซอลก้าที่พยายามจะพูดปฏิเสธ แต่ฉับพลันดวงตาของมันกลายเป็นสีแดงก่ำเยี่ยงสัตว์กระหายเลือดทันที
ไม่ใช่แค่ตัวหัวหน้า คล็อกโครเดี้ยนที่เหลืออยู่ทั้งหมดก็เป็นไปตามๆกัน
"ต้องให้ข้าบังคับอีกแล้ว ฟู่" เจ้าหญิงเป่านิ้วตัวเอง พร้อมแสยะยิ้มอีกครั้ง ก่อนที่จะพาเหล่าคล็อกโครเดี้ยนกลับฐานลับของเธอ
ที่ฐานลับ เหล่าคล็อกโครเดี้ยนที่เหลืออยู่ลืมตาขึ้นอีกที พบว่าพวกตนอยู่ในคุกแล้ว พวกมันหลายตัวพยายามพังประตูเหล็กออก แต่ไม่เป็นผล คงได้แต่เฝ้ารอใครมาช่วย
บรึมมมมมม!!!
เสียงระเบิดดังขึ้นหน้าฐานทัพ เจ้าหญิงรีบวิ่งออกไปดูเหตุการณ์ พบว่ามีกองกำลังมนุษย์มาบุกถึงฐานทัพ
"ปล่อยตัวพวกคล็อกโครเดี้ยนเดี๋ยวนี้!" ผู้พันคาเตอร์แผดเสียงลั่น เจ้าหญิงไม่พอใจจึงร่ายเวทย์ไฟหมายจะล้างบางเสีย
แต่ฉับพลันดาบคมกริบตวัดเข้าที่ปลายมือ เป็นทางยาวบนมือเจ้าหญิง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!" เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วยิงลูกไฟความมืดทำลายล้างเหล่าทหารตายไปกว่าครึ่ง
ผู้พันคาเตอร์ที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบถอยทัพหนี ยกเว้นแต่เอลฟ์ผู้กล้าตนหนึ่ง
โยฮาน...
"แกๆ บังอาจทำให้ชั้นเป็นแ..!" ไม่ทันที่เธอจะโวยวายต่อโยฮานใช้มือปิดปากเธอทันใด
ใบหน้าคมกริบของโยฮาน ทำเมื่อเธอสบตาทำให้ใจเธอเต้นแรง โดยที่ไม่รู้ว่าอะไร...
"เงียบไว้..." โยฮานพูดขณะเอามือปิดปากเจ้าหญิงไว้อยู่
คล็อกโครเดี้ยน ที่ถูกพลังความมืดครอบงำ เมื่อได้กลิ่นเลือด จึงเกิดอาการกระหายที่จะฆ่ามนุษย์ขึ้นมา มันพังประตูคุก
แล้วเดินออกมาหมายจะฆ่าทุกคนที่ขวางหน้า
"หนีเร็ว!" เขาจับมือเจ้าหญิง วิ่งหนีเหล่าคล็อกโครเดีย้นกระหายเลือดไปหลบในโพรงไม้โพรงหนึ่ง
"ทำไม...." เจ้าหญิงเริ่มปริปากขึ้น
"เจ้าอยู่ฝ่ายมนุษย์ ทำไมไม่ขฆ่าข้าล่ะ?" เธอกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจ
"เธอยังมีอนาคต ที่จะช่วยโลกใบนี้"
"เฮอะ ชั้นเนี่ยนะช่วยโลก? อยากจะทำลายมันให้หมดมากกว่า" เพื่อพิสูจน์คำพูด เธอจะจุดไฟความมืดเผาที่นี่เสีย แต่ไม่สามารถทำได้ เธอพยายามร่ายเวทย์หลายคัร้ง แต่ก็ไม่เป็นผล
"!?" เธอตกใจอย่างมาก ที่พัลงเธอหายไป
"ไม่รู้นะว่าเธอโดนกิเลศอะไร ทำให้พลังหายไป" โยฮานกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็ง
"กิเลศ?" เจ้าหญิงพยายามทวนคำ
กิเลศที่ว่าหมายถึงตอนที่เธอใจเต้นแรงตอนมองหน้าเขารึเปล่า แต่พลังแห่งความมืดกลับหายไปเสียได้
"โทษทีนะ..." โยฮานหยิบลูกแก้วใบหนึ่งขึ้นมา แล้วปาอัดใส่เจ้าหญิง
"จ...เจ้าจะทำอะไรข้า ว้ายย..!" ร่างของเธอค่อยๆย้อนเวลากลับเป็นเด็ก และกลายเป็นเด็กทารกในที่สุด
ทันใดนั้น เศษลูกแก้วค่อยๆก่อเป็นน้ำแข็งแช่เด็กทารกให้สถิตอยู่ ณ ตรงนี้ ด้านหน้าของน้ำแข็ง ค่อยๆถูกแกะสลักดว้ยพลังลึกลับบางอย่าง
ที่เขียนเป็นชื่อและข้อความว่า...
เฟริน่า
เจ้าหญิงแห่งความมืด เมื่อถูกกิเลศตัณหาครอบงำ พลังจะหายไป ในร่างนี้
อีก22ปี แท่นน้ำแข็งนี้จะละลาย เกิดเป็นเด็กทารกหญิงคนใหม่ นามว่าเฟริน่า
1ในผู้ครอบครองอ่าวุธในตำนาน แต่ถ้าหากถูกกิเลศหรือความรักครอบงำอีกครั้ง
จะค่อยๆคืนร่างมาเป็นเจ้าหญิงความมืดดังเดิม
