ช่วงีน้เจอปัญหาผู้ดูแลบอร์ดฟิกอยู่ เลยไม่ว่างมาแต่ง ต้องขออภัย= =

ขอดองก่อน ช่วงนี้ไม่มีรมณ์แต่ง-0-

 เวลาสาย แดดเริ่มร้อนระอุเป็นทวีคูณ ทีมเดินทางที่ตอนนี้กระจายเป็น2กลุ่มได้เดินมาเจอกัน ด้วยสาเหตุที่หนีตายจากคลื่นสึนามิแล้ววิ่งมาเจอกัน

"ฟู่...ดีนะที่คลื่นสงบแล้ว" คีมีเดียสรำพึง ก่อนที่จะหันไปมองด้านหลัง พบว่า กำลังมีสงครามน้ำลายเกิดขึ้นแล้ว

"นี่นายทำอะไรหา! ก่อนที่ชั้นจะหมดสติไป ชั้นได้ยินนายตะโกนให้หนีแล้วเผ่นป่าราบคนแรกเบย!" เอรินเริ่มเปิดศึก พลางตะคอกใส่แฟลช

"แล้วคุณเธอก็เก่งมากเลย เป็นลมตายHaกลางทาง ถ้าไม่มียัยทวินเทลช่วย หล่อนคงจะกลายเป็นมื้อเย็นของเจ้าสัตว์ประหลาดไปแล้ว" แฟลชย้อน

"นี่นายว่าใครทวินเทลยะ!" วาเนซซี่เริ่มเข้าร่วมวงสงครามน้ำลาย

"อะไรๆ ไม่ทวินเทลก็ยัยแว่นหนาก็ได้" แฟลชเปรยขึ้น พลางยิ้มฉีกด้วยใบหน้าที่อยากจะให้ส้นTeenใครบางคนมายัน

"ยิ่งกว่าเดิมอีก! นายนั่นแหละ ปล่อยให้ชั้นสู้กะสัตว์ประหลาดคนเดยีวในตอนแรกๆ" วาเนซซี่เริ่มเอะอะ

"อ้าว ทำไมต้องให้ชั้นอยู่ช่วยเธอด้วยล่ะ อีกอย่างเธอก็เป็นผู้ครอบครองอาวุธในตำนานเหมือนกัน แล้วต่างอะไรกับชั้น หรือว่าเธออยากจะยอมรับว่า เธอฝีมือห่วยกว่าชั้น" แฟลชเน้นเสียงในประโยคสุดท้าย

"นายว่ายังไงนะ!" วาเนซซี่ปรี๊ดแตกทันใด

"นั่นสิ! ไอคนทิ้งเพื่อนร่วมทีม!" คำพูดนี้เหมือนแทงใจดำใครหลายๆคนที่อยู่รอบข้าง

"พอเลย ยัยแว่นทั้งสอง กระจอกแล้วไม่เจียมหึๆ" แฟลชยิ้มหยัน พลางเบนตาดูถูก

"ว่าใครกระจอก~!" 2สาวเถียงขึ้นพร้อมกัน

"ถ้าเก่งจริง ทำไมต้องให้ยัยนี่มาช่วยด้วยล่ะ ชั้นรู้แล้วนะ ว่าพวกเธอไม่ได้ชนะดว้ยตัวเองน่ะ" แฟลชยักคิ้วกวนโทสะ

"อะไรนะ! นายอ่ะแหละ ไม่ได้ช่วยอะไรเลย! แล้วก็ถ้าไม่ใช่ชั้น คงไม่ได้ไอนี่มา!" วาเนซซี่ตะโกนขึ้นเถียง พลางหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากหมวก

"นี่มันอะไรน่ะ?" เลิฟโลว์ชี้ไปที่สิ่งที่อยู่บนมือวาเนซซ๊ รูปของมันคล้ายๆเปลือกหอยธรรมดาๆ แต่ประดับด้วยผลึกอัญมณีสีสวย

"นั่นสิ.... ตอนที่ชั้นสู้อยู่ ยังไม่เห็นเธอจะฉกอะไรมาจากมันเลย...." วีนัสเริ่มเอ่ยขึ้น หลังจากที่เงียบมานาน

"พอดีว่าตอนที่ฉันกำลังหลบอยู่ในบาเรียสวิญญาณ ฉันได้ส่งวิญญาณไปตัวหนึ่ง ไปหยิบของสิ่งีน้จากมัน เพราะเห็นว่าสวยดี" คำพูดประโยคสุดท้ายทำให้ทุกคนตีหน้าตายทันที

"อะไร ชั้นพูดอะไรผิด?" วาเนซซี่เริ่มร้อนตัว

"ก็ดีอยู่ ที่เธอชิงมันมาได้ ว่าแต่มันมีประโยชน์อะไร" คีมีเดยีสเริ่มถามขึ้น

"เท่าที่ชั้นวิเคราะห์ดู ก็พอสรุปได้ว่า มันเป็นอุปกรณ์ชิ้นสำคัญที่จะทำให้เรารอดจากไอเกาะนรกนี่" เอรินกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

"หมายความว่าไง?" เฟริน่ายังงุนงงอยู่

"พูดง่ายๆก็คือ เจ้าเปลือกหอยนี่... มีสรรพคุณคือ สามารถสร้างประตูมิติ ไปยังที่ๆเราอยากจะไปได้3ครั้ง" สาวนักวิจัยกล่าวขึ้นดว้ยน้ำเสียงที่ดูร่าเริง

"ถ้างั้นเราก็ไปที่ถ้ำนั้น แล้วก็เอาแร่กลับได้น่ะสิ" ไพเรสเริ่มมีความหวัง

"อย่าเพิ่งดีใจไป...." น้ำเสียงของเอรินเปลี่ยนไปเป็นแบบตึงเครียดทันที

"ปัญหาคือ เปลือกหอยนี่ ผ่านการใช้มาแล้ว2ครั้ง ก็เท่ากับว่าเหลือครั้งเดียว" เอรินทำหน้าตายทันทีเมื่อพูดจบ

"งั้นกลับเลยดีไหมครับ..." ไพเรสเริ่มออกความเห็น

'ครืด... ซ่า......' เสียงที่ทุกคนคิดว่าจะไม่ได้ยินแล้ว กลับดังขึ้นมา

"เสียงสัญญาณไอดีการ์ดนี่นา!" ไพเรสรีบคว้ามันขึ้นมา แล้วกดรับสัญญาณทันที

['ดีจังที่ติดต่อพวกเธอได้แล้ว ครืด... ถึงจะไม่ชัดเท่าไรหก่ก็เหอะ'] ทุกคนเมื่อๆได้ยินเสียงอันคุ้นเคย ก็ยิ้มดีใจทันที

['เท่าที่ดู คงจะติดอยู่บนอาณาจักรสวรรค์ใช่มั้ยล่ะ'] อากาช่ามองๆไปรอบๆ ผ่านไอดีการ์ด

"ถูกต้องค่ะ...." มาช่ากล่าว

"ตอนนี้เราติดอยู่บนเกาะนี้ แล้วก็ออกไปไม่ได้ จากนั้นก็มาเจอกับผู้หญิงคนนี้ ที่ชื่อวีนัส จากนั้นก็ได้ไอเทมเปลือกหอยวาร์ปมา แล้ว...." เอรินพูดร่ายยาวและดูถ้าจะไม่หยุดพูดง่ายๆ แต่ไพเรสปิดปากเอาไว้ก่อน

"เอาเป็นว่า เปลือกหอยนี่สามารถใช้วาร์ปได้1ครั้ง ถ้าเราอยู่ที่นี่คงตายแน่ๆครับ ท่านอากาช่าจะให้เราวาร์ปกับฐานทัพเลย หรือว่าจะให้ไปเอาแร่อีกครับ?"
ไพเรสถามเสียงอ่อยๆ

อากาช่านิ่งไปชั่วครู่ เมหือนกำลังใช้ความคิด ก่อนที่จะตัดสินใจ

['เท่าที่ชั้นคิด เจ้าแร่นี่มันใช้ประโยชน์ด้านอ่าวุธยุทโธปกรณ์ได้เยอะมาก ถ้าเรามีมันก็จะได้เปรียบในสงคราม แต่ถ้าต้องแลกกับสมาชิกตัวหลัก ชั้นเลือก...']


"ไม่ต้องหรอก...." เจ้าของเสียงเย็นชาเอ่ยขึ้นเบาๆ...

['หา?'] อากาช่า พูดทวนคำอีกที

"...ฉันมีวิธี ที่จะพาพวกคุณ ไปที่ถ้ำนั่นเพื่อเอาแร่ที่คุณว่า ฉันรู้ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงสงคราม และพวกฉันก็ไม่อยากให้เอลซ่า เทพแห่งความมืดเป็นฝ่ายชนะ...." วีนัสกล่าว ดว้ยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง

['ดูถ้าจุดประสงค์คงจะตรงกันสินะ....'] อากาช่ายิ้มกริ่ม

"ก็ไม่เชิง... งั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่า... ชั้นไปมา เพื่อหาชิ้นส่วนไอเทมจากเกาะนี้บ่อยๆจนรู้ลู่ทางแล้ว ถ้ำที่คุณว่า จากตรงนี้ ถ้าเดินไปตามทางที่ฉันบอก
ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น...."

"จริงเหรอคะคุณวีนัส?" เลิฟโลว์พยายามทวนคำ

"จริงสิ...ชั้นจะโกหกเธอทำไมล่ะ...." วีนัสหันกลับมา พลางยิ้มอย่างอ่อนโยน

['งั้นก็ดีเลย ไว้ชั้นจะติดต่อมาอีกทีนะ'] ว่าแล้ว อากาช่าก็ตัดสัญญาณไป

"งั้นเราก็ไปทางที่คุณว่าสิ" คีมีเดียสเริ่มทักท้วง

"งั้นเดิมตามฉันมาก็แล้วกันนะ..." เมื่อพูดจบ เธอก็หันหลังเดินทันที

ในเส้นทางที่วีนัสกำลังเดินนำ ทุกคนยังแปลกใจมิใช่น้อยที่ตามทางไร้ซึ่งพวกสัตว์ประหลาดเลย ถือเป็นข้อยืนยันได้ว่า เส้นทางที่วีนัสเดินนำนี่เป็นทางลัดที่ดีจริงๆ....

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"ใกล้จะถึงแล้วล่ะ ทุกคนระวังด้วย มันมีบอสเฝ้าหน้าปากถ้ำ" เมือ่ได้ยินดังนั้น ทุกคนจึงชักดอาวุธออกมาเตรียมพร้อมต่อสู้ทันที

"ก๊าซซซซซซซซซซซซ!" เสียงปิศาจตนหนึ่ง คำรามขึ้น เมื่อรู้สึกได้ว่ามีผู้บุกรุกถ้ำ

รูปร่างของมันคล้ายๆเต่ายักษ์ ที่มีดอกไม้ปิศาจเกาะอยู่บนหลัง และมีเท้าเป็นตรีนหมี นัยน์ตาสีแดง กายสีเขียว ขนาดของมันใหญ่จนปิดปากถ้ำได้ลเยทีเดียว

"พวกโจมตีระยะไกลถอยไปก่อน พวกโจมตีระยะใกล้ช่วยไปกันมันหน่อยนะ บอสตัวนี้ลูกเล่นเยอะใช่เล่น..." วีนัสชักกงจักรออกมาคงที่มือ

เมือ่ได้ยินดังนั้น เลิฟโลว์ มาช่า รีบชักอาวุธแล้ววิ่งเข้าไปโจมตีบอสทันที

วาเนซซี่ไม่รอช้า รีบส่งวิญญาณไปสร้างเกราะป้องกันให้กับทั้ง2คน

ส่วนไพเรสก็รีบอัญเชิญไซครอปเหล็กขึ้นมาช่วยเช่นกัน

"คนที่โจมตีระยะไกลที่เหลืออาศัยจังหวะที่มันเผลอวิ่งเข้าไปนะ พวกเราจะถ่วงเวลาเอง!" วีนัสตะโกนขึ้น

คีมีเดียส เฟริน่า และแฟลชพยักหน้า ส่วนเอรินกับเจสสิก้าได้แต่คอยช่วยเหลือคนอื่นเมื่อได้รับบาดเจ็บ

"ก๊าซซซซซซซซซ!" มันคำรามอย่างกึกก้อง ก่อนที่จะใช้ขาหน้าตะปบเข้าที่เลิฟโลว์

"แค่ก!" เลิฟโลว์กระอักเลือดออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จขะปาดโลหิตที่มุมปากแล้วใช้หอกต้านกับมัน

วีนัสเร่งปากงจักรโจมตีใส่บอส แต่มันกลับใช้ดอกไม้ปิศาจที่อยู่บนกระดองปัดออก แล้วขดตัวเปนลูกกลมๆขนาดยักษ์พุ่งโจมตีเข้าที่วีนัส

"อั่ก!" วีนัสแม้จะโดนมันโจมตีผ่านเฉี่ยวๆ แต่ก็ได้รับบาดแผลไปมิใช่น้อย เจสิสก้ารีบใช้สกิลฮีลเพือรักษาวีนัสอย่างทันท่วงที

"เอาเลยเลิฟโลว์!" มาช่าตะโกน เลิฟโลว์พยักหน้า แล้วกระโดดขึ้นกลางอากาศ พลางหยิบโล่ขนาดยักษ์พุ่งเข้ากระแทกมันให้ชะลอการโจมตี

"เอาละนะ!" เลิฟโลว์ควงหอก แล้วฟาดลงที่กระดองมันจนเปราะอย่างเห็นได้ชัด

"คิดบัญชี!" มาช่าพุ่งตัวเข้ามาฟันกระดองมันแตกสลายทันใด

"เยีย่มมาก.... ซาวด์ออฟทอร์เม้นท์!" วีนัสเริ่มเปล่งคลิ่นเสียงโจมตีบอสเต่า

"ก๊าซซซซซซซซซซซซซซ" มันกรีดร้องอย่างเจ็บปวด แต่ยังไม่หยุดฤทธิ์ แล้วให้ดอกไม้ปิศาจ ยิงกระสุนกรดโจมตีเข้าที่ศัตรูของมัน

"นึกว่าจะกำจัดได้แล้วนะเนี่ย ฮึ่ย!" เลิฟโลว์สบถพลางใช้โล่ป้องกันกรดที่พุ่งเข้ามา แต่โล่นั้นกลับละลายอย่างรวดเร็วดว้ยฤทธิ์ของกรด

"ระดับบอส แค่กระดองแตกถือว่าบั่นทอนพลังมันได้แค่5% เพียงแต่รูปแบบการโจมตีของเราได้เปรียบเท่านั้นแหละ..." วีนัสกล่าวขึ้น เพื่อเตือนทุกคนไม่ให้ชะล่าใจ

"วิธีชนะมันได้ คือทำให้มันตกใจ แล้วมันจะหนีไปเอง...."วีนัสอธิบาย

"นรกกว่าน้ก็เคยมาแล้ว แค่นี้ทำไมจะไม่ได้ล่ะ!" วาเนซซี่เรียกวิญญาณออกมา10กว่าตน แล้วควบคุมให้ไปโจมตีบอสเต่า

'ดูถ้าต้องเปลี่ยนวิธีการสู้แล้ว...' วีนัสคิดในใจก่อนที่จะกระโดดถอยไปเกาะที่ต้นไม้

"ทุกคน! เหล่าคนโจทมตีระยะไกล ตอนนี้ช่วยกันซัพพอร์ตได้แล้วล่ะ...!" เธอตะโกนบอกทุกคน

คีมีเดียสไม่รอช้า รีบยิงธนูโจมตีมันพร้อมร่ายสกิลไปด้วย "สโลวช็อต!" เขาง้างลูกธนูขึ้นแล้วยิงลูกธนูออกไป10กว่าดอก ปักที่ขามัน เพื่อให้เป้าหมายเคลื่อนที่ช้าลง

"ดีไวน์จัทเมนท์!" โซ่แห่งแสงค่อยๆผุดขึ้นมาจากดินแล้วตรึงขามันไว้เป็นเป้านิ่ง

มันคำรามดังกึกก้อง ก่อนที่จะกระตุกเท้าทำลายโซ่แห่งแสงทันใด

"บ้าจริง! เวทย์ธาตุแสงโจมตีมันไม่ได้เลยหรือเนี่ย!" เจสสิก้าวบถ แล้วรีบวิ่งไปตั้งหลักระยะไกล

ไซครอปเหล็กยังทุบมันไปเรื่อยๆ ทำให้มันชะงักบ้าง ในขณะที่วีนัสยังกระหน่ำปากงจักรโจมตี

เฟริน่ากับแฟลชช่วยกันระดมยิงบอสเต่า เพื่อชะลอการเคลื่อนที่ของมันไปพลางๆ


"HPของมันเยอะใช่ย่อย พวกสายโจมตีระยะไกลเตรียมตัวนะ...!" วีนัสว่า ก่อนที่จะปากงจักรขนาดยักษ์เฉาะศีรษะของมัน

"กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซ!" มันกรีดร้องอีกครั้ง พลางสะบัดหน้าไปมา ต้นไม้รอบๆกระจุยถล่มทลายไปหมด

"3...2..1! ไป!" สิ้นเสียงวีนัส เจสสิก้า คีมีเดียส เฟริน่า เอริน และแฟลช รีบวิ่งเข้าไปในถ้ำทันทีโดยหารู้ไม่ว่าในถ้ำนั้นมีอะไรบางอย่างเฝ้ารออยู่...!?

นัน่สิเนอะ เด๋วรีบๆแต่งให้จบเลยละกัน

อ้อ ขอบอกตรงีน้เลยว่า

นิยายชั้น พ็อตแล้วพัง

ไอเนื้อเรื่องหลักที่ชั้นพ็อตขึ้น ตอนนั้นชั้นยังโคตรๆด้อยประสวบการณ์ จะมาแก้เรื่องใหม่อีกดทีนี่ก็สายไปเสียแล้ว (ดูจำนวนตอนซะ- -)

ดังนั้น ไอผลงานเรื่องแรกของชั้น บางทีตอนจบอาจจะแหม่างๆ งงๆ ทำไมมันไม่ค่อยสนุก ก็ขออภัยด้วย= =

"พวกแก!" คีมีเดยีสอุทานขึ้นทันที เมือ่ได้เห็นสิ่งๆที่อยู่เบื้องหน้า....

"ไงล่ะ...เจ้าพวกกองทัพต่อต้านลัทธิเอลซ่า!" บุคคลใส่หน้ากาก ที่มีสัญลักษณ์รูปข้าวหลามตัดสีรัติกาลแห่งอาทรัมหันมาพูดด้วยความเกรี้ยวกราด

"แย่แล้วล่ะ...มันมาดักเราที่นี่..." เจสสิก้ารำพึงเบาๆ พลางถอยไปด้านหลังเตรียมซัพพอร์ตเพื่อนร่วมทีม

"ชั้นชักจะรำคาญกะพวกแกแล้วนะ ตามตื๊อไม่เลิก..." แฟลชกล่าวพร้อมหยิบทอนฟ่าขึ้นมา

"ข้าจะไม่ให้เจ้ากลับไปมีชีวิตได้หรอก!" บุคคลผู้ใส่หน้ากาก ได้ถอดหน้ากากออกมาเผยร่างที่แท้จริง นัยน์ตาสีส้ม ผมสีทับทิม ตั้งเป็นแฉกๆ โดยที่ใบหูเจาะด้วยต่างหูรูปข้าวหลามตัดสีรัติกาล

"ข้าคือหัวหน้าขุนพลนามว่า เฮอเมส! แห่งกองทัพลัทธิเอลซ่า! ผู้ที่ขัดขวางท่านเอลซ่า จะต้องตายสถานเดียว!" เขาประกาศนามด้วยความองอาจ

"อย่าเสียเวลาพูดเลยดีกว่า! พวกแกจะประกาศศึกอยู่แล้วใช่มั้ย!" เฟริน่าเริ่มชักปืนออกมาเตรียมต่อสู้

"รู้ดีนี่...." สิ้นเสียง เฮอเมสชักอาวุธที่เป็นขวานยักษ์ขนาดเท่าคนออกมา พร้อมสะบัดผ้าคลุมออก เผยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ

'แย่แล้ว สถานการณ์การจัดทีมไม่ดีเลย คนที่เป็นสายโจมตีระยะใกล้ดันอยู่ข้างนอกหมด แม้แต่คุณไพเรส.... ในถ้ำแบบนี้ พวกสายเรนเจอร์อย่างเราก็เคลื่อนไหวไม่สะดวกดเสียด้วยสิ....' เฟริน่าคิดในใจอย่างวิตกกังวล 'ลองเชื่อมั่นในอาวุธในตำนาน เป็นไงเป็นกันล่ะ!'

'ไม่เป็นไร.... ยาของเรายังพอที่จะเป็นบาเรียได้ชั่วคราว' ว่าแล้วเฟริน่าหยิบขวดยาเปล่าออกมา ผสมยาด้วยความเร็วสูง พร้อมยัดแคปซูลลงปืนของเธอ

ก่อนที่จะปาขวดยาไปให้ทุกคนใช้ ในอตนนี้พลังป้องกันทุกคนเพิ่มขึ้นสูงมากเมหือนสายนักรบเลยทีเดียว
 
"มีแต่พวกโจมตีระยะไกล จัดทีมได้แย่นี่! งั้นเอายะยนี่ก่อนดีกว่า" เฮอเมสพูดสบประมาท ก่อนที่จะคว้าขวานพุ่งเข้ามาหมายจะฟันเฟริน่า

แต่เฟริน่ารีบตั้งปืนขึ้นมากัน ถ้าตามปกติแล้ว ในสภาพยาบัพเพิ่มพลังป้องกันเช่นนี้ โดนฟันมาเต็มๆ แต่ตั้งป้องกันไว้ยังไงโจมตีก็ไม่เข้า แต่...


ฉัวะ!!!

"อั่ก!!!" เฟริน่ากระเด็นออกมา พลางกุมบาดแผลเป็นทางนยาว จากการโจมตีเมื่อกี้

'อึ่ก...โจมตีทะลุการ์ดป้องกันขณะมีบัพยังีง้ได้เลยเรอะ!?' เฟริน่าคิดด้วยความงุนงง ในขณะที่เจสสิก้าคอยรักษาแผลอยู่

"ไม่ได้เรื่องเลยรึ!" เฮอเมสกวาดขวานโจมตีไปรอบๆ ทำให้แฟลชได้รับบาดแผลเฉี่ยวๆเล็กน้อย

"หนอยยย!" แฟลชตั้งทอนฟ่าขึ้นแล้วกระหน่ำยิงเข้าที่เฮอเมส แต่เขาใช้ขวานปัดลูกกระสุนได้ แม้ลูกกระสุนที่เหลือจะเจาะเข้าที่ร่างเต็มๆ
แต่ก็ดูเหมือนเขามิได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด

"ชิส์!" แฟลชที่MPหมดเกลี้ยงทันใด เพราะไม่มียาMPจากเฟริน่าพุ่งเข้าไปโจมตีเฮอเมสในระยะประชิด

เคร้ง!!!

เสียงอาวุธทั้ง2ชนิดกระทบกัน ภาพที่ทุกคนเห็น แฟลชกำลังยันอาวุธกับเฮอเมสอยู่

"แรงเยอะดีนี่! แต่ไม่ได้แอ้มหรอก!" เฮอเมสโจมตีทะลุเกราะแฟลชอีกครั้ง จนแฟลชกระเด็นออกไปเหมือนเฟริน่า

"ตาแกแล้ว...." เฮอเมสชี้ขวานไปที่คีมีเดียส แล้วพุ่งเข้าไปฟัน แต่คีมีเดียสกระโดดหลบได้ แล้วเปลี่ยนตำแหน่งกับเฮอเมส กลายเป็นเฮอเมสไปอยู่ตรงปากถ้ำแทน

คนที่เหลือรีบวิ่งมาในถ้ำเพื่อหลบศัตรู ไม่ให้ถูกโจมตีซ้ำได้อีก

คีมีเดียสกวาดสายตาไปรอบๆอย่างเร่งรีบ ก่อนที่จะตัดสินใจชูธนูขึ้นแล้วง้างเอ็นธนู

"แลมพิชแอโร่วว์!" เขายิงธนูพลังทำลายล้างสูงไปทำลายที่หินตรงปากถ้ำ


"ตาถั่วรึไงยิงไม่โดนข...!"

ครืน...ครืน...!

หินที่พังทลายจากบนเพดาน หล่นลงมาหมายจะทับเฮอเมส แต่เขารีบเรียกประตูแห่งความมืดออกมาแล้วหนีไปได้ก่อน ทำให้ตอนนี้ทุกคนรอดพ้นจากเงื้อมมือศัตรูแล้ว

"ไม่มีเวลาแล้ว รีบๆกาแร่แล้วออกไปช่วยพกข้างนอกเถอะ!" เฟริน่าสั่งการ

เอรินรีบไปขุดแถวๆผนังถ้ำ แล้วหยิบแร่ก่อนหนึ่งที่ขรนาดเท่ากำมือออกมา

"นี่ไง แร่ทรงพลัง ธีมัส..." เอรินกล่าวด้วยความดีใจ ก่อนที่จะเก็บมันลงเข้ากระเป๋าไป3-4ก้อน

"ถ้าเรื่องทำลายแค่หินที่กั้นล่ะก็ ไม่เท่าไรห่หรอก..." เฟริน่าชักปืนออกมา พลางหยอดแคปซูลลงไปแล้วยิงกระสุนเข้าไปที่ก้อนหินหน้าปากถ้ำ

ก้อนหินที่ถูกกระสุนเจาะ ค่อยๆละลายด้วยฤทธิ์กรด

เมื่อทั้ง4คนวิ่งออกดมาข้างนอก พบว่าบอสเต่าได้วิ่งหนีไปแล้ว และพบกับคนในทีมที่เหลือทั้งหมด ที่อยู่ในสภาพสะบักสะบอม

เจสสิก้าจึงรีบทำหน้าที่วิ่งเข้าไปรักษาคนที่เหลือทั้งหมด

"โอเค ได้แร่แล้วใช่มั้ย..." วีนัสปาดเลือดออกจากใบหน้า

"งั้นกลับเลยเหรอ..." เลิฟโลว์ถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

".........................."

"งั้นไปหมู่บ้านชั้นก่อนมั้ยล่ะ... ไหนๆตอนที่คุยกับหัวหน้าพวกเธอก็มีจุดประสงค์เดียวกันอยู่แล้ว..." วีนัสเอ่ยปาก
 
"งั้นไปหน่อยก็ดี" มาช่าเริ่มสำทับ

"อ่ะๆๆๆ แล้วแต่ ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง" แฟลชพูดปัดรำคาญ

เลิฟโลว์ยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินตามวีนัสไปอีกครั้ง...




 "ที่นี่น่ะรึ...? ว้าว...." เลิฟโลว์อุทานขึ้น เมื่อหมู่บ้านทีเห็นอยู่ด้านหน้านั้นช่างล้ำสมัย ต่างกับที่เธอคิดยิ่งนัก

"แน่ใจนะว่าที่นี่เรียกว่าหมู่บ้าน" แฟลชเหล่ตามองหมู่บ้านที่ไฮเทคกว่าเมืองหลวงที่เขาเคยอาศัยซะดว้ยซ้ำ

"ก็ไม่เชิง...." วีนัสตอบสั้นๆ

"พาใครมารึวีนัส....." ชายแก่ ที่มีหนวดเครายาวถึงขา ใบหน้าที่เต็มไปดว้ยเกล็ดปลา และหูที่เป็นครีบปลา เดินพยุงไม้เท้าออกมาเรียกชื่อของหล่อน

"เพื่อนร่วมทางน่ะค่ะคุณปู่....ที่มาที่นี่ เพราะจุดประสงค์ของสังกัดพวกเขา เป็นแบบเดยีวกับเรา..." วีนัสตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"จริงรึ... ดีเลยๆ...เข้ามาก่อนสิ...ข้างในมีหัวหน้าหมู่บ้านเขารออยู่นะ...." ชายแก่ออกปากชวนพวกเขาทันทีดว้ยความยินดี

"ขอความกรุณาด้วยค่ะ" เฟริน่าออกปากนำก่อน ตามหน้าที่

ทั้งหมดค่อยเดินเข้าไปในบ้านรูปทรงวงกลม พร้อมมีเสาอากาศคล้ายๆป้อมปราการยิงเลเซอร์ก็ว่าได้

"ใครน่ะ" เจ้าของเสียงทุ้มค่อยๆยื่นหน้าออกมา ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ร่างของเขาดูบึกบึน พร้อมมีมงกุฎเกล็ดปลาอยู่บนศีรษะ

"โฮ่.... เพื่อนร่วมทางของหลานสาวข้า.... แล้วก็มีจุดประสงค์เดียวกัน" เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านได้ยินคำพูดของชายแก่ ทำให้สีหน้าของเขาผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด

"พวกเจ้าอยู่สังกัดอะไรน่ะ" หัวหน้าหมู่บ้านเปิดฉากเจรจาก่อน ชายแก่ที่ไม่อยากเสียมารยาทจึงรีบเดินเข้าครัวไปชงชา

มาช่ากับวาเนซซี่รีบกันแฟลชกับเอรินออกไปก่อน เพราะถ้ามี2คนนี่ในวงสนทนาอาจมีการทะเลาะกันในวงได้

"กองทัพต่อต้านลัทธิเอลซ่าค่ะ" เฟริน่าตอบเสียงสั้น

"อืม... พวกข้ากลุ่มเผ่าเงือก มีจุดระสงค์เดียวกับท่านคือ ต้องการกำจัดเอลซ่าให้หายไปจากโลกาใบนี้ซะ" เขายิ้มปรื่มเมื่อเจอกลุ่มคนที่มีจุดประสงค์เดียวกัน

"เราก็ดีใจเช่นกัน" เฟริน่ายิ้มตอบกลับ

'ทำไมเขาปักใจเชื่อเราง่ายยังงั้นล่ะ อย่างน้อยน่าจะมีสงัสยก่อนไม่ใช่เหรอ?' คีมีเดียสหันไปกระซิบถามเจสสิก้า

"ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังสงสัยอยู่ว่าทำไมข้าถึงปักใจเชื่อ.... เพราะข้ามีนี่ไง..." เขาหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากผ้าคลุมที่คาดบ่าเขาไว้

ลักษณะของมันคล้ายๆกับหัวใจ แต่มีเกล็ดปลาหุ้มอยู่

"ถ้าให้ฉันเดา นี่คือเครื่องอ่านใจ..." เลิฟโลว์เริ่มออกความเห็น

"ถูกต้องแล้ว"หัวหน้าหมู่บ้านพยักหน้า

"ข้ามิใช่คนโง่ ที่หลงเชื่อใครง่ายๆ หมู่บ้านนี้มีพวกไม่หวังดีเข้ามาบ่อย เครื่องอ่านใจของข้า ทำให้ข้ารู้ตัวมาหลายรอบแล้ว...."

"อ๊ะ ข้านี่เสียมารยาทจริงๆ ที่มิได้บอกชื่อท่านไว้ก่อน ข้าชื่อ โพไซดอน..." เขากล่าวแนะนำตัว พลางยื่นมาที่เฟริน่า

"ฉันเฟริน่า ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอเอื้อมมือมาจับมือตามมารยาท

"เข้าเรื่องกันต่อ หมู่บ้านของเราถูกรุกรานด้วยพวกลัทธิเอลซ่าอยู่บ่อยๆ เพราะพวกมันหมายจะมาขโมยอาวุธยุธโธปกรณ์..." น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นแบบตึงเครียดทันที

"แต่ด้วยเทคโนโลยีอันล้ำสมัย เนื่องด้วยทรัพยากรที่เอื้ออำนวย ทำให้หมู่บ้านของพวกรารอดพ้นวิกฤติมาได้..."

"ถึงจะเช่นนั้น แต่ข้าก็ยังเกรงว่า พวกมันอาจจะพัฒนาพลังความมืดให้สูงขึ้น แล้วมาต่อกรณ์กับกลุ่มของข้า..."

"ดังนั้น การที่ข้ามีพันธมิตรน่าจะเป้นเรื่องน่าปลอดภัยกว่า เจ้าว่าไหม" หลังจกาที่เขาพูดร่ายยาวคนเดียวมานา เขาก็เปิดโอกาสให้คู่สนทนาพูดบ้าง

"ฉันก็ว่าเช่นนั้น เพื่อให้ท่าสบายใจ เชิญคุยกับหัวหน้าของเราดีกว่า...." เฟริน่าเรียกไอดีการ์ดขึ้นมา แล้วติดต่ออากาช่าได้ทันที อาจเป็นเพราะที่นี่มีเทคโนโลยีทำให้สัญญาณไอดีการ์ดแรงกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

เฟริน่าได้อธิบายเหตุการณ์ทั้งหมด อากาช่าเมื่อทราบเรื่องราวแล้วก็ได้สนทนาเจรจาเป็นพันธมิตรกับฝ่ายเงือก ด้วยความยินดี

"คืนนี้พวกเธอนอนที่บ้านคุณตาฉันแหละ..." วีนัสเอ่ยปาก

"ขอบคุณมากเลยนะคะ ที่ช่วยเป็นพันธมิตรกับเรา" เลิฟโลว์ยิ้มกริ่มดว้ยความยินดี

"อืม..." วีนัสพยักหน้า

ตกกลางคืน

"พวกผู้ชายไปนอนนู่นไป๊=[]=" เฟริน่าชี้ไปที่ห้องของชายชรา ที่ในห้งอมีคุณตานอนกรนเสียงดังอยู่

"ได้ยังไงอ่ะ" คีมีเดียสทำหน้าขอร้องวิงวอน ถ้าหากพวกเขาเข้าไปนอนในนั้น มีหวังได้ตาบวมเพราะไม่ได้นแอนเป็นแน่

"ลูกผู้ชายอะไรใจเสาะ...." เอรินสำทับเฟริน่าอีกคน

"แล้วทีเธอิล่ะ แค่เจอบอส ได้แต่วิ่งหนีไปหนีมา..." แฟลชย้อน

"ว..ว่าไงน...!" ก่อนที่เอรินจะขึ้นเสียง วีนัสปิดปากเธอไว้ก่อน เพ่อสงบสงครมน้ำลายที่กำลังจะเกิดขึ้นเหมือนตอนบ่ายที่ผ่านมา

"อย่าได้ส่งเสียงดัง มัวทะเลาะก็ไม่ได้อะไร เอ้านี่...." วีนัสโยนหูครีบปลาให้ชายทาง3

"นี่คือหูครีบปลากันเสียง สามารถป้งอกันเสียงได้ทุกชนิด จนพวกนายต้องคิดถึงเสียงเลยล่ะ..." วีนัสอธิบาย

"งั้นผมก็ไม่บ่นอะไรแล้วล่ะครับ" ไพเรสยิ้มเล็กๆก่อนที่จะเอาหูครีบปลายัดหู แล้วเข้านอน

 เลิฟโลว์พยักหน้าก่อนที่จะถอดกิ๊บผม ปล่อยผมสลวยยาวถึงเอวแล้วล้มตัวลงบนที่นอน

"ผมเธอสวยจัง=[]=" มาช่าเริ่มอิจฉาเลิฟโลว์ เพราะสภาพผมตัวเองนี่คือทรงสั้นแค่ถึงบ่าเหมือนทอมบอย

"ไม่ต้องอิจฉาหรอก ผมยาวๆยังงี้มันดูแลลำบากนะ" เลิฟโลว์กล่าวขึ้น

"ดูชั้นสิ ผมกระเซิงเลย ตอนถอดที่มัดผมอ่ะT^T" วาเนซซี่ชี้ไปที่ผมของตัวเอง ที่กระเซิงเหมือนกับคนเพิ่งตื่นนอนไม่มีผิด

"ผมน่ะสำคัญสำหรับผู้หญิงนะ ผมกระเซิงแบบนี้ใครจะเอา- -" เฟริน่ารีบล้มตัวลงนอนทันที

"พอก่อนๆ พรุ่งนี้ชั้นมีเรื่องที่จะต้องพูดให้พวกเธอฟัง คืนนี้กผ่อนก่อนละกันนะ..." วีนัสดีดนิ้วดังเป๊าะ ทันใดนั้นห้องก็มืดลงทันที



"ราตรีสวัสดิ์นะ....."
 


"อืม...ราตรีสวัสดิ์...."