บทที่ 12 บทสรุป เมืองสีแดง...
"เฮ้ย!!"กุเกิ้ลร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นทริงค์นอนจมกองเลือดอยู่แทบเท้าเลิฟโลว์
"ฟื้นฟูขั้นสูง!! ฟื่นฟูขั้นสูง!! รักษาขั้นสูง!!"บิวรีบร่ายเวทย์ใส่ทริงค์ ดูเหมือนจะดีขึ้นแต่เลือดยังทะลักออกมาไม่ขาดสาย
"กุเกิ้ล รีบพาทริงค์ไปโบสถ์ เร็ว!! เดี๋ยวไม่ทัน"เลิฟโลว์รีบสั่งกุเกิ้ลทันที แต่เขายังยืนนิ่งเฉย
"ไปเซ่!!"เหมือนสติจะกลับเข้าร่างกุเกิ้ล บิวและกุเกิ้ลรีบหามทริงค์ไปทันที
"เอาไงต่อ"เพชรรีบมาประชิดที่หลังเลิฟโลว์
"เพชร ไปแอบที่หลังพุ่มไม้ ซุ่มยิงพวกมัน!"เพชรพยักหน้ารีบวิ่งออกไปทันที
"ดูเหมือนพวกมันจะตายยาก สถานการณ์พลิกแล้ว ดูพวกมันแข็งแกร่งกว่าเดิม"กาเรนพูดด้วยใบหน้าอันตกใจ
"เป็นเพราะเลือด"
อาบาเช่พูดเบาๆ ใบหน้าก้มสนิท
"เอ๊ะ?"เลิฟโลว์ร้องออกมาด้วยความตกใจผสมงุนงง
"เพราะพวกมันได้กลิ่นเลือด ชีวิตของเผ่าอสุรา เมื่อได้กลิ่นเลือดแล้วร่างกายมันจะแข็งแกร่งขึ้น ทางที่ดี.. พยามอย่าให้ใครเจ็บ"
"กลืนกินโลหิต!!"
อาบาเช่เพิ่มเลือดให้ตนเอง อสุราตนหนึ่งที่ถูกอาบาเช่กลืนกินโลหิตเริ่มล้มลงไป และแล้ว เลือดหยดสุดท้ายก็ต้องสังเวยให้เจ้าของริมฝีปากสวย อาบา
เช่ไม่แม้แต่จะชายตามองร่างนั้นที่หมดลมหายใจ ก่อนจะฆ่าอสุราตนอื่นต่อ
4 ชั่วโมงผ่านไป
สงครามดำเนินไปเรื่อยๆ.. ดูเหมือนฝ่ายมนุษย์จะเริ่มเหนื่อยกันแล้วเช่นเดียวกับเผ่าอสุรา
"จะไม่ไหวแล้วนะ..แฮ่ก..แฮ่ก เจ้าไม้เท้านี้ก็ส่องแสงจริง"บิวหอบด้วยความเหนื่อย
"ข้าก็จะไม่ไหวแล้วนะ ปวดมือไปหมดแล้ว"กาเรนพูดแต่ยังใช้มีดที่ปลายแหลมคมกริบฟันไปที่เผ่าอสุราตนหนึ่งเช่นเดิม
"โอย .. ลูกธนูข้าจะหมดแล้ว.."เพชรนับลูกธนูที่อยู่ข้างหลังเธอ
"อะ..อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ!!"เลิฟโลว์ตะโกนบอก ทั้งๆที่ใบหน้าของเธอมีรอยข่วนครูดเป็นทางยาวที่แก้มพร้อมของเหลวข้นสีแดงที่ไหลทะลักออกมา
เช่นเดียวกับมือของเธอที่แดงระบมไปหมด และร่างกายที่ดูอ่อนเพลียลงเรื่อยๆเปรอะเปื้อนฝุ่นไปหมด
"ธรณีพิโรธ!!"
โอมตะโกนลั่นก่อนจะร่ายเวทย์ใส่อสุราชายจนหมดสิ้นลมหายใจ แต่แล้วตัวเองก็ต้องล้มไปเหมือนกัน
"ชั้นมาแล้ว!!!"เสียงหวานดังขึ้น ทุกคนหันไปมองก็พบลูและทริงค์วิ่งมา พร้อมทหารจำนวนมากและนักรบหลายคนตามหลังเธอมา
"ดีขึ้นแล้วหรอ กลับไปพักผ่อนก่อน"อาบาเช่ลูบไปที่ท้องของลู ลูส่ายหน้าทันที
"ไม่! ฉันจะอยู่รบ!"อาบาเช่ทำหน้าหนักใจ แต่ลูเป็นคนเปลี่ยนใจยากจึงปล่อยไปตามยถากรรม
"ข้าจะปล่อยเต็มที่แล้วนะ!!"ทริงค์ตะโกนขึ้น
"คลุ้มคลั่ง !!! "
ทริงค์สับไปที่เหล่าอสุราจนตายเป็นจำนวนมากในขณะที่ทุกคนได้แต่มองในฝีมือการรบของทริงค์
"พวกแก.. พวกแกต้องตายให้หมด!!"
ทริงค์เหมือนไปลดละความคลุ้มคลั่งได้ ยังเข่นฆ่าอสุราไปเรื่อยๆราวกับว่าตัวเองกำลังเล่นเกมหนึ่งซึ่งท้าทายในตัวเขามาก
ตุบ..
ทริงค์หล่นลงไปกองกับพื้น ใบหน้าของเขาสงบนิ่ง
"ให้ตายสิ.. สลบคาที่เลย"กาเรนบ่นอย่างเบื่อๆก่อนจะไปอุ้มทริงค์กลับไปปราสาทเมืองเซาท์เทิร์นฟอร์ทเพื่อพักผ่อน
"กลับ!!"หัวหน้าเผ่าอสุราประกาศลั่น เลิฟโลว์มองหน้ามันอย่างเคียดแค้น หายตัวไปตั้งนาเพิ่งมาปรากฏตัวตรงนี้..
"เฮ!!~"เหล่ามนุษย์ส่งเสียงด้วยความดีใจที่รบชนะ เฮียโจ สกาเล็ต และ เซรีน แม้จะเสียใจที่เสียไพล่พลไปมาก.. แต่ก็ดีใจที่ชนะ
ตุบ..!!
"เลิฟโลว์!!!"ทุกคนเรียกเธอทันที เลิฟโลว์ล้มลงไปกองกับพื้น ทวนหลุดออกจากมือของเธอ ใบหน้าอิดโรย เพราะในสงครามเธอทุ่มพลังกายและชีวิต
เป็นอย่างมากทำให้อ่อนเพลียและเหนื่อย..
ศึกครั้งนี้ มนุษย์ เป็นฝ่าย ชนะ..
แต่ศึกครั้งหน้า ก็ไม่แน่..
ทริงค์!!!~~ ชั้นซื้อแอ๊บเปิ้ลและกล้วยมากฝากเยอะแยะเลยย 
