บทที่ 14. การเดินทางกับเหล่าเพื่อนครั้งใหม่
5 วันผ่านไป เมืองวิลโดเนียก็เข้าสู่สภาวะปกติ ชาวเมืองที่รอดตายและไปหลบภัยที่ป้อมปราการตะวันออก ก็กลับมายังเมืองวิลโดเนีย เหล่าทหารและนักรบที่สู้รบในครั้งนี้ที่รวมกัน มีนักรบจากวิลโดเนีย 150 ป้อมปราการตะวันออก 300คน และจากเซาเทรินฟอร์ท 1000คน และผลจากสงครานี้สรุปแล้วรวมกันเหลือรอดประมาณ1000 สูญเสียทหารและนักรบไป400กว่าคน อาเวียได้ให้ทหารส่งรายงานสถานการณ์ไปหาท่านเซอร์อเล็กซ และท่านเซอร์อเล็กซ์ก็อนุญาตให้ไซเฟอร์แบ่งกำลังรบกลับไปที่ป้อมปราการตะวันออก 300คนเหมือนเดิม และเซอร์อเล็กซ์ก็อนุญาตให้ทหารและนักรบ 300 คนประจำอยู่ที่เมืองวิลโดเนียก่อนและให้ที่เหลืออีก 400คนกลับมายังเมืองเซาเทรินฟอร์ท และเซอร์อเล็กซ์ก็ยังประกาศเป้นทางการให้ฉีกใบประกาศและยกเลิกค่าหัวของอาริงทิ้ง
พวกอาริงยังพักอยู่ที่โรงแรมเมืองวิลโดเนียต่อ เพื่ออยู่ดุสถานะการณ์ต่อและจะได้คุยกับพวกนาฟตี้ให้นานๆ หลังจากที่ไมได้เจอกันนานมาก
นาฟตี้ : " ดีใจด้วยนะพี่อาริง ที่ทางการยกเลิกค่าหัวแล้ว "
อาริง : " แหมแต่เสียดายเนะ ตั้ง 30ล้านบิลล่าเนะ กว่าจะทำให้ค่าหัวได้ถึงขนาดนี้ก็ยากนะ "
นาฟตี้ : " แหมๆๆๆ ทำพูดเข้าไปนั้น "
อาริง : " เก่งขึ้นเยอะเลยนะ เจ้าฟริกซ์ เมย่าสอนมาดีละสิเนี่ย "
ฟริกซ์ : " ก็เจ๊อาริงนั่นละที่เขียนจดหมายแนะนำตัวผมให้กับเจ๊เมย่าคราวนั้นนะและบอกว่าเอาให้หนักๆ เจ๊เมย่าเลยจัดคอสพิเศษให้เลย "
อาริง : " เออ...ว่าแล้วก็นึกออกมาเรื่องนึงสงสัยมาตั้งแต่เห้นนาฟตี้และลูฟเฟ่นครั้งแรกที่เมืองเซาเทรินฟอร์ทแล้ว ว่าตอนแรกเห็นบอกว่าลูฟเฟ่นจะเป้นเบรดและนาฟตี้จะเป้นเคลลิคไม่ใช่หรือ แล้วไหงกลายมาเป้นพาราดินกับวิสาทได้ละ "
นาฟตี้ : " ก็ๆๆๆ.." (นาฟตี้ทำท่าอายๆ และลูฟเฟ่นก็ชิงพูดตัดหน้า)
ลูฟเฟ่น : " ก็อะไรซะอีกละพี่ ก็ยัยน้องบ๊องนี่สิ วันที่จะไปเปลี่ยนเป้นแคสเตอร์ มันดันไปเห้นเหล่าวิสาทโชว์ร่ายเวทย์ให้เด็กใหม่ดู ยัยน้องบ๊องนี่ก็เลยเปลี่ยนใจว่าไม่อยากเป้นแคสเตอร์สายเครลิคแล้ว แต่จะเป้นแคสเตอร์ที่เป้นสายวิสาทแทน ส่วนผมก็เลยต้องเป้นพาราดินเพื่อจะได้มีสกิลปกป้องยัยน้องบ๊องนี่แทนอะ" (ลูฟเฟ่นพูดไปก็เอามือไปขยี้ผมของนาฟตี้จนหัวยุ่งไปหมด)
นาฟตี้ : " เรื่องนั้นมันก็จริง แต่จริงๆแล้ว เอ่อ...... ชุดวิสาทมันสวยเซ็กซี่บาดใจกว่าชุดเครริคที่ปกปิดมิดชิดไปทั้งตัวอะ" (นาฟตี้ก้มหน้าพูดแบบอายๆและเอานิ้วชี้จิ้มวนพื้นเล่นแก้เขิน)
อาริง : " ฮ่าๆๆ สมกับเป็นนาฟตี้จริงๆๆ" (ทั้งหมดก็หัวเราะออกมากับความคิดของนาฟตี้)
อาเวีย : " อ้าวๆๆ หัวเราะครึกครื้นอะไรกัน อะนี่คุณอาริงจดหมายยืนยันอย่างเป้นทางการจากท่านเซอร์อเล็กซ์ว่ายกเลิกค่าหัวแล้ว"
อาริง : " ขอบใจจ้าที่เป้นธุระให้เรื่องนี้ เดี๋ยวว่างๆไว้ทำค่าหัวใหม่ก็ได้ ฮ่าๆๆ "
อาเวีย : " ไม่ต้องขอบใจหรอก เพราะแค่นี้มันยังน้อยไปกับเรื่องที่เรดคลิฟคราวนั้น"
อาริง : " ช่างมันเถอะน่า ตอนนั้นเธอก็แค่พลทหารเล็กๆ ที่ต้องทำตามคำสั่งผู้ใหญ่ ฉันไม่ว่าอะไรเธอหรอก แต่ก็แปลกเนอะ เหมือนโชคชะตาให้เธอรอดมาจากฉันที่กำลังคลั่งในคราวนั้นได้ "
นาฟตี้ : " ตอนนั้นพี่อาริงน่ากลัวมาเลยหรือ "(นาฟตี้อยากรู้อยากเห็นไปหมด)
อาเวีย : " อย่าให้พูดเลย ฉันไม่เคยกลัวอะไรเท่านี้มาก่อนเลย" (อาเวียพูดไปก็ขนลุกไป)
อาริง : " อย่าไปพูดถึงเรื่องคราวนั้นเลย และฉันก็ไม่อยากสติหลุดแบบนั้นอีกแล้ว เพราะมันหมายถึงต้องสูญเสียคนใกล้ชิดและคนที่รักไป"(บรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบทันที)
ลูฟเฟ่น : " เออ...ว่าแต่พี่อาริงก็เก่งเนอะปลอมตัวซะเนียนเลยจนพวกเราจำไม่ได้สักคน ไปเรียนมาจากไหนหรือ"
อาริง : " ก็ไปเรียนมาจากเจ้าของร้านทำผมเปลี่ยนสีผมที่เมืองเซาเทรินฟอร์ทไง พอดีเคยช่วยเจ้าของร้านจากมอนสเตอร์ตอนที่เค้าไปหาดอกไม้มาทำเป้นยาย้อมผมนะ เลยรู้จักกันและเค้าก็เลยจัดการเรื่องนี้ให้ ฉันก็เลยออกตังค่าตกแต่งร้านให้ใหม่เป้นการตอบแทน "
ฟริกซ์ : " แล้วจากนี้เจ๊อาริงจะไปที่ไหนต่อละเนี่ย "
อาริง : " พี่ก้ว่าอีก 2วันข้างหน้า จะไปหาเพื่อนเก่าสักหน่อยโดยมีจุดหมายที่จะไปอยู่ 2ที เพื่อไปเจรจาเพื่อให้พวกเค้าเป้นแนวร่วมและเป็นกำลังรบของพวกเราในอนาคตข้างหน้าที่ไม่รู้ว่ายัยเนลล่าจะเริ่มโจมตีอณาจักและเหล่าเมืองต่างๆตอนไหน ตอนนี้พี่เลยคิดว่าจะไปหาแนวร่วมมาเสริมก่อน"
ลูฟเฟ่น/นาฟตี้/ฟริกซ์ : "ให้พวกเราเดินทางไปด้วยนะ " (ทั้ง3พูดพร้อมกันด้วยความเต็มใจ)
อาริง : " แน่ใจหรือว่าจะไปลำบากกับพี่ ถ้าเต็มใจที่จะเดินทางกับพี่ พี่ก็เต็มใจที่จะเดินทางกับพวกเจ้า"(อาริงพูดพร้อมรอยยิ้ม และทั้ง3คนก็ดีใจที่ได้ร่วมเดินทางกับอาริง)
อาเวีย : " แบบนี้ก็ต้องรวมผมไปด้วยอีกคนนึงนะ "
อาริง : " เอ๋... ทำไมถึงอยากไปด้วยละ "
อาเวีย : " จริงๆ ถึงทางการจะสั่งยกเลิกค่าหัวแล้ว แต่ก้ยังสั่งให้ผมจับตาดูคุณอาริงอยู่ เพราะทางการกลัวว่าคุณอาริงจะไปทำอะไรกับกองทัพอีก"
อาริง : " สมกับเป้นทางการจริงๆ ไม่ค่อยไว้ใจคนทั้งๆที่เหล่าทหารของตัวเองนั้นละผิดทั้งนั้น แต่ไม่เป้นไรไรหรอก ถ้าเป้นเธอฉันก้ให้ไปด้วยกันได้ มีคนเก่งๆเพิ่มมาอีกคนก็ดีกว่าไม่มีเลย"
อาเวีย : " แต่ผมมีเรื่องสงสัยอย่างเกี่ยวกับคุณอาริง เพราะทางสมาคมไฟเตอร์และสมาคมเบรดไม่มีข้อมูลอะไรสักอย่างเกี่ยวกับคุณอาริงว่าเป้นสมาชิกเบรด ก็แสดงว่าคุณอาริงไม่ได้เป้นไฟเตอร์และเบรดอย่างเป้นทางการ แต่คุณอาริงสามารถเรียนรู้สกิลของไฟเตอร์และเบรดและยังแหกกฎการใช้ดาบของเบรดดาบคู่อีก แถมในตอนนั้นยังเห้นคุณอาริงใช้คลุ้มคลั่งของเบอร์เซอร์เกอร์อีก เลยงงว่าคุณอาริงใช้สกิลของอาชีพอื่นๆและของเบรดได้ยังไง "
อาริง : " ฮือ..ไหนๆก็ไหนๆละ งั้นจะบอกให้ฟังละกัน เรื่องดาบก่อนก็แล้วกัน พอดีฉันเป็นลูกครึ่งอสุราและมนุษย์ เลยมีกำลังเหมือนพ่อที่เป้นอสุราและมีรูปร่างและสติปัญญาเหมือนแม่ที่เป้นมนุษย์มั้ง เลยทำให้ฉันสามารถใช้ดาบใหญ่ได้2มือแบบสบายๆ
อาริง : " และฉันก็ไม่เคยเปลี่ยนอาชีพหรอก เพราะโดนมนุษย์ในตอนนั้นกีดกันไม่ให้เข้าสังคมและฉันก็ถูกทำร้ายต่างๆนาๆเพียงแค่ว่าต่างสายพันธ์ ฉันเลยต้องดิ้นรนแอบเรียนจากไฟเตอร์คนอื่นที่เค้ากำลังฝึกกัน และบางทีก็มีไฟเตอร์และเบรดใจดีสอนให้เพื่อเอาไว้ให้ฉันมีวิชาป้องกันตัวติดตัวเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ส่วนชุดเบรดพวกนี้ ฉันก็เอามาจากพวกเบรดบางคนนั่นละที่มารังแกฉัน พอฉันชนะก้เลยจัดการยึดเสื้อผ้ามาใส่ซะเลย"
อาริง : " ส่วนสกิลของอาชีพอื่นๆ ฉันก็เรียนรู้มาจากสายอาชีพนั้นๆละคงเป้นเพราะฉันเป็นลูกครึ่งอสุราและมนุษย์ ฉันเลยมีความสามารถเรียนรู้และใช้สกิลของสายอาชีพอื่นๆได้ละมั้ง ฉันเลยจำเค้ามาฝึกเองบ้าง จ้างให้เค้าสอนบ้างในราคาที่แพงหูฉี่เลยละ แต่ฉันก็ไม่สามารถใช้สกิลเหล่านั้นได้100%หรอกนะอย่างมากสุดก้แค่50-80%ไม่เต็ม100% ไม่เหมือนกับพวกที่เรียนมาจากสมาคมโดยตรงที่ใช้ได้100%"
และทั้งหมดก็ยังคงนั่งคุยกันอยู่นานสองนาน จนถึงเวลาค่ำหลังจากทานอาหารในโรงแรมเสร็จแล้ว ต่างคนก้ต่างแยกย้ายกันไปนอนตามห้องของตัวเอง มีแต่อาริงที่ยังไม่หลับและนั่งมองดาวบนท้องฟ้าและหยิบใบไม้แปะหัวของเจ้าแผลเพียบมาลูบอย่างแผ่วเบาและทะนุทนอม จนเวลาล่วงเข้าเวลาดึกอาริงจึงนอนและเอาใบ้ไม้แปะหัวซุกไว้ใต้หมอนเหมือนที่เคยทำมาตลอด 1ปี ที่ไม่มีเจ้าแผลเพียบแล้ว
2 วันต่อมา ทุกคนเก้บสัมภาระและเตรียมสเบียงเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางไปกับอาริง โดยจุดนัดพบจะอยู่ที่หน้าประตูทางออกของเมือง ซึ่งตอนนี้รอเพียงแค่อาริงคนเดียว โดยที่พวกฟริกซ์ยืนคุยกับเรนาร์ดอยู่
ฟริกซ์ : " ไม่คิดจะร่วมเดินทางไปกับพวกเราหรือ "
เรนาร์ด : " คงยังไม่ถึงเวลาหรอก เพราะตอนนี้ฉันยังต้องอยู่ดูแลเมืองนี้กับท่านเรน่าและท่านลูคัสก่อน"
นาฟตี้ : " น่าเสียดายจัง นึกว่าจะมีพวกเพิ่มในการเดินทางอีกสักคน"
เรนาร์ด : " แต่ตอนนี้พวกเราก็เป้นเพื่อนในยามรบแล้วไง ไม่จำเป้นต้องไปกับพวกเจ้านะ และอีกอย่างตอนนี้ฉันก็ต้องฝึกฝนตัวเองให้เก่งขึ้นกว่าเก่าให้ได้ เพื่อจะได้ล้างแค้นพวกมัน"
อาเวีย : " งั้นก็ปกป้องดูแลเมืองนี้ด้วยนะ "
เรนาร์ด : " ไม่ต้องบอกฉันก้ยอมสละชีวิตเพื่อปกป้องเมื่อนี้อยู่แล้วละ" (เรนาดพูดและกำแหวนผลึกน้ำแข็งไว้ในมือขวาและทาบลงที่อกซ้ายใกล้หัวใจ และมีเสียงหนึ่งเรียกมาจากข้างหลังเรนาร์ด และเรนาร์ดก็หันไปตามเสียงเรียกนั้น)
อาริง : " เป่า ยิ้ง ฉุบ "(เมื่อเรนาร์ดหันมาก็เจออาริงที่พูดและทำท่าเป่ายิ้งฉุบ และเรนาร์ดก็เผลอเอามือขวาที่กำแหวนผลึกน้ำแข็งนั้นอยู่ก็กำเป้นฆ้อนออกไปโดยไม่รู้ตัว ซึงอาริงในตอนนั้นออกกรรไกร"
อาริง : " ว้า... แพ้ซะแล้ว แต่ก็อะนะจะไม่ให้ฉันแพ้ได้ยังไง ก็ในเมื่อเรนาร์ดมีของสิ่งหนึ่งที่ปกป้องเค้าไว้แล้วนี่เนอะ " (อาริงพูดและยิ้มออกมา ซึ่งทุกคนก็เข้าใจความหมายนี้ )
เรนาร์ด : " ขอบใจนะ ที่ทำให้ฉันรู้สึกดีแบบนี้" (เรนาร์ดพูดขอบใจอาริง เพราะรู้ว่าอาริงหมายถึงแหวนผลึกน้ำแข็งที่นางพญาน้ำแข็งไอซซ์ได้ให้ไว้กับเรนาร์ด)
อาริง : " ไปกันเถอะ ยังต้องไปอีกไกล เพราะทางรถไฟยังซ่อมไม่เสร็จก็ต้องเดินยาวไปถึงเมืองเซาเทรินฟอร์ทก่อนแล้วค่อยไปที่อื่นต่อ"(อาริงพูดจบก็เอาใบไม้แปะหัวมาติดไว้ที่ผมและเดินออกจากนอกเมืองไปและตามติดไปด้วยลูฟเฟ่น นาฟตี้ ฟริกซ์และอาเวีย)...........................
)
