เมืองเซาเทรินไซร์ เป้นเมืองที่ร่มรื่นไปด้วยป่า ทุ่งหญ้า และยังมีท่าเรือเล็กๆ ที่ท่าเรือนั้นมีผู้คนมากมายมาตั้งร้านขายของซื้อขายกันมากมาย จะเรียกว่าตลาดริมน้ำก็ได้ และที่ชายป่านอกเมืองเซาเทรินไซร์ก็มีชีวิตอีกมากมายที่อยู่กันสงบสุข เพราะเป้นที่อยู่ของเหล่าวุ้นทั้งหลายที่อยู่กันสงบสุข แต่กระนั้นก็ยังมีวุ้นอยู่หนึ่งตัวที่อาภ้พ ถูกวุ้นด้วยกันรังแกทุกวัน และไม่เว้นที่ถูกมนุษย์รังแกอีกดัวย จนมีแผลเป็นเต็มตัว .........
ปังๆๆๆ (เป็นเสียจากปลายกระบอกปืนของทหารกลุ่มหนึ่ง ที่มีความสุขที่ได้แกล้งวุ้นตัวนั้น)
นายกองทหาร : ฮ่าๆๆ เฮ้ยๆ พวกมีงอย่ายิงไอ้วุ้นตัวนั้นโดนนะโว้ย เดี๋ยวมันตายแล้วไม่มีอะไรเล่นอีก ฮ่าๆๆ
พลทหาร : ครับหัวหน้า ฮ่าๆๆ พวกเราได้ยินแล้วใช่ไหม ยิงแค่ให้เฉียวๆ ให้มันเจ็บจี๊ดๆพอ
วุ้น :  วุ้นนั้นคิดในใจว่า (ทำไมตัวเองเกิดมาแบบนี้ ถูกรังแกจากวุ้นด้วยกันเองยังไม่พอ ยังจะโดนไอ้พวกมนุษย์ใจคอโหดร้ายรังแกอีก ตัวเองนั้นตอนนี้ทำได้แค่พยายามคลานหนีไปให้พ้นจากตรงนี้สักที )
นายกองทหาร : อ้าวเฮ้ยๆๆ วุ้นมันคลานหนีไปนู่นแล้ว จัดการให้มันจุกหน่อยสิ จะได้คลานหนีไม่ได้
พลทหาร : ได้ครับหัวหน้า (ทหารนายนั้นรีบเดินไปหาวุ้นตัวนั้น และง้างเท้าเตะไปทีวุ้นตัวนั้นเต็มแรง)
ด้วยแรงเตะจากพลทหาร ทำให้วุ้นกระเด็นไปไกล 5 เมตรและไปกระแทกกับต้นไม้
วุ้น :  ด้วยแรงที่โดนพลทหารเตะและกรแทกต้นไม้ ทำให้วุ้นจุกและหมดแรงหนี ตอนนี้วุ้นก็ได้แต่รอชะตากรรมโดนรังแกต่อไปด้วยสีหน้าอ้อนวอ
พลทหาร : ขอกระทืบซ้ำหน่อยละกันนะ ถือว่าโทษฐานทำให้ข้าเดินมาไกล ฮ่าๆๆ (พลทหารยกเท้าขึ้นจะกระทืบซ้ำ วุ้นตัวน้อยก็ได้แต่หลับตาปี๋พร้อมรับความเจ็บปวดอีกครั้ง)
แต่..มีเท้าหนึ่งยันเข้ามาที่หน้าอกของพลทหารรายนั้น ทำให้ทหารรายนั้นกระเด็นห่างจากวุ้นนั้น2เมตร และถึงกับสลบกลางอากาศ
นายกองทหาร : ใครว่ะ มาถีบลูกน้อยกุ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ
สิ้นเสียงนายกอง ก็มีหญิงสาวคนหนึ่ง เดินออกมาจากใต้ร่มไม้ต้นนั้นที่วุ้นนอนหมดสภาพอยู่ หญิงสาวนั้นสูงประมาณ170 รูปร่างบอบบาง ผมยาวสีดำ ตาสีดำ ใสชุดสีแดงของเบรดมาสเตอร์ พกดาบอยู่ด้านหลัง 2เล่ม แต่ดาบทั้ง 2เล่มนั้น เป้นดาบใหญ่ทั้ง 2 เล่ม
นายกองทหาร : แกเป้นใคร และมาเตะลูกน้องกุทำไม อยากมีเรื่องหรือ
อาริง : ฉันชื่อ "อาริง" อ้าว นี้ชั้นเตะคนหรือนี่ นึกว่าเตะหมาอยู่ เพราะถ้าเป็นคนจริงๆ คงไม่หน้าด้านมารังแกวุ้นตัวเล็กๆที่ไม่มีทางสู้แบบนี้หรอก (อาริง พูดไปก็เอาเท้าเหยียบยอดอกและขยี้ไปมาอยู่แบบนั้น ก่อนที่จะเตะทหารายนั้นคืนไปที่กลุ่มทหารนั้น)
นายกองทหาร : หยามศักดิ์ศรีพวกกุใช่ไหม เฮ้ยๆๆ พวกเราแก 2คน ไปสั่งสอนอีกนังนี่มันหน่อยสิ (สิ้นเสียนายกองทหาร ก็มีพลทหาร 2นายวิ่งเข้าหมายที่จะไปจัดการนักดาบสาวนั้น แต่เมื่อทหารทั้ง 2คนวิ่งเข้าไปใกล้นักดาบสาวนั้น ทหาร 2คนก็ต้องหยุดชะงัก เพราะโดนนักดาบสาวคนนั้น ใช้สายตาที่แข็งกร้าวมองข่มขู่ ทำให้ทหาร 2คนนั้น เข่าอ่อนและทรุดลงไปนั่งและสลบไป  และอาริงก็เดินมาหากลุ่มทหารที่เหลืออีก 10คน รวมถึงนายกองทหารนั้น
นายกองทหาร : แกๆ..ทำอะไรกับลูกน้องกุวะ พวกเราทั้งหมด เตรียมตัวยิงมันได้เลย (ทหารที่เหลือ 10คน ก็ยกปืนประทับบ่าเตรียมยิง แต่ก็ไวช้ากว่านักดาบสาวที่ชักดาบใหญ่ 2เล่มที่เหน็บไว้ข้างหลังออกมาและตั้งท่าโจมตีแล้ว)
อาริง : "ดาบผ่าอากาศ" (สิ้นเสียงอาริงที่ใช้ดาบใหญ่ 2เล่ม ใช้ท่าดาบผ่าอากาศโจมตีกลุ่มทหาร คลื่นพลังโจมตีของดาบผ่าอากาศที่ใช้โดยดาบใหญ่ 2เล่ม ก็พุ่งไปทางกลุ่มทหารและโดนกลุ่มทหารจนกระเด็นไปคนละทิศละทาง ทหารทุกนายได้รับบาดเจ็บหมดแต่ไม่ถึงกับตายหลายรายก็สลบไป เพราะอาริงใช้พลังแค่ 10% เพราะต้องการแค่สั่งสอนกลุ่มทหารเหล่านั้น)
นายกองทหาร : แก มันตัวอะไรวะ เป็นเบรดมาสเตอร์ดาบคู่แท้ๆ แต่ดันใช้ดาบใหญ่ 2เล่มได้ยังไง แกเป้นใครกันแน่วะ
อาริง : (อาริงก้มลงมองยิ้มให้นายกองและพูดกับนายกองทหารว่า)หลับไปจะดีกว่านะ(ว่าแล้วอาริงก็ เตะเสยไปที่ปลายคางนายกองทหารไปหนึ่งที และนายกองทหารก็หลับคาเท้าอาริง)
อาริงก็เก็บดาบใหญ่ 2เล่ม ไว้ที่หลังตามเดิม และเดินกลับไปอุ้มวุ้นน้อยตัวนั้น และเดินหายไปในแมกไม้นั้น...................................

น่าจับทหารมาเตะๆๆๆๆๆๆต่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆยำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกระทืบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเอาดาบ2เล่มตัด.......

 

น้องวุ้นโดนกระแทกต้นไม้แล้วมีชีวิตอยู่

วุ้นเทพ

ขนาดนู๋เอาทวนจิ้มก้นมันจึ๋งเดียวแตกและ

ฮ่าๆ ล้อเล่นนน

น่าจับทหารมายำผัดเผ็ด

อิอิ

^
^
^
ออกแบบคาแรคเตอร์ยังเอ่ย วาดให้มั้ยคะ - -+++

เห้ย ทหารเลวววว!!!!! แต่ว่าคิดยังถึงมาช่วยวุ้นละเนี่ย 

แต่งได้เร้าใจมาก แต่ว่าอ่านยากอะคับ 

อา....ยังไงก็ได้คับ ผมก็อ่านได้ทุกอย่างนั้นแหล่ะ ไหนๆก็เขียนแบบนี่ลงไปแล้วก็เป็นแบบนี้ก็ดีนะ
แปลกใหม่ดี + +