" วาเลนไทน์ๆๆ ใกล้ถึงเวลาแล้วนะ พี่จะรอน้องอยู่ในที่ที่น้องก็รู้ว่าพี่อยู่ไหน พี่จะรอจนวันนั้น..........." วาเลนไทน์สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกพร้อมกับนึกภาพและเสียงในฝัน เค้าคิดว่าเป็นเสียงพี่ชายของเค้าแน่ๆ ที่น่าจะตายไปตั้งแต่เกิดเรื่องในวัยเด็กนั่นแล้วที่สุสานใต้ดินของโบสถ์ แต่ภาพที่เค้าเห็นในฝันเห็นแค่เป็นเงาดำๆ ใหญ่ๆ แต่ลางๆ เห็นไม่ชัด แต่เสียงคือเสียงพี่ชายของเค้าแน่ๆ วาเลนไทน์ลุกจากเตียงแล้วเดินไปที่หน้าต่าง แล้วหันหน้ามองไปทางโบสถ์ ถึงแม้แม่ชีเทเรซ่าจะบอกว่าเค้าความจำเสื่อมหลังจากที่เกิดเหตในสุสานใต้ดิน แต่วาเลนไทน์กลับจำเรื่องของพี่ชายของเค้าได้อย่างเดียว " ร้อนหรือพี่วาเลนไทน์ หรือว่าคิดอะไรอยู่ ถึงได้เดินไปที่หน้าต่างอะ" โซเฟียถามแบบสะลึมสะลือ เพราะตื่นขึ้นมากลางดึก วาเลนไทน์ยิ้มและส่ายหน้าเล็กน้อยและเดินไปที่เตียงของโซเฟียและห่มผ้าให้โซเฟีย และก็เดินมานอนที่เตียงตัวเองเหมือนเดิมและก็ล้มตัวหลับตานอนต่อ แต่ในใจลึกๆขอวาเลนไทน์ อยากจะฝันแบบตะกี้อีกครั้ง เพราะอยากได้ยินเสียงพี่ชายอีก แต่วาเลนไทน์ก็นอนนึกถึงคำพูดในฝันตะกี้ และคิดในใจว่าถ้าฝันตะกี้เป็นลางบอกเหตุอะไรสักอย่าง สักวันเค้าต้องกลับไปในที่ๆนั้นอีกครั้งให้ได้

          " ตื่นๆ 3สาวขี้เซา ทำไมงวดนี้นอนตื่นสายกันนะ " อลันขึ้นมาเคาะประตูห้องนอนชั้น2 ของ 3สาว ที่วันนี้ 3สาว ตื่นสายไปหน่อย " ทำไมรู้สึกเพลียๆจัง สงสัยฉันยังไม่ชินกับสภาพนอกป่าเอลฟ์แน่เลย " คิกิพูดพร้อมเอามือตบที่แก้มของตัวเองเบาๆเพื่อที่จะปลุกตัวเองให้พ้นจากสภาพงัวเงีย " ส่วนฉันกับพี่วาเลนไทน์ ก็เล่นตื่นกันกลางดึก เลยนอนไม่พอเลยบวกกับสภาพที่พักผ่อนไม่พอมาหลายวันเพราะเดินทางตลอดเลยดูเพลียๆอยู่ " โซเฟียพูดพร้อมยืนบิดขี้เกียจ ส่วนวาเลนไทน์เดินไปอาบน้ำก่อนแล้ว 30นาทีต่อมา พวกสาวๆ ทั้ง3ก็เดินลงมานั่งกินอาหารเช้าที่อลันเตรียมไว้ให้แล้วที่โต๊ะ "โห ท่านอลันเตรียมอาหารไว้ให้พร้อมเลยหรือ ฮือ..กลิ่นหอมด้วย ไม่น่าเชื่อว่าท่านอลันก็ทำอาหารเป็นด้วย " โซเฟียพูดชมด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นที่เห้นอลันทำอาหารตรียมไว้ที่โต๊ะ  "ชายโสดก็แบบนี้ละ ต้องทำอาหารเป็นไว้มั่ง ไม่งั้นอดตายแน่ๆถ้าอยู่ในป่าอะ หรือว่าโซเฟียอยากจะทำอาหารให้เรากินทุกวันละ ยินดีนะบ้านนี้รอเสมอ" อลันพูด พร้อมมองไปที่โซเฟีย ที่ตอนนี้กำลังหน้าแดงเพราะอายคำพูดที่อลันพูดตะกี้อยู่ " อะแฮ้มๆ พูดอะไรเกรงใจหน่อยสิอลัน นี่ขนาดอยู่ต่อหน้าเรานะเนี่ย แถมยังมีคนอื่นอีก" ราฟาเอล แกล้งทำเป็นเสียงกระแอมและพูด ให้อลันได้ยิน วาเลนไทน์และคิกิต่างก็มองหน้ากันและกันและมองหน้าพวกอลัน และก็อมยิ้มไปกับบทสนทนาตะกี้ " นี่ราฟาเอล พูดตรงๆเลยนะ เรานะชอบน้องสาวนาย ที่เราพูดแบบนี้นายคงไม่ว่าอะไรเรานะ เพราะอนาคตไม่แน่ว่าเราจะได้อยู่บอกเรื่องแบบนี้ให้กับพวกนายได้รู้ความในใจของเราหรือเปล่า เพราะอนาคตไม่แน่นอน พวกเราอาจจะเกิดเหตร้ายไม่วันใดวันหนึ่งก็ได้ เพราะฉะนั้นมีความในใจอะไรก็น่าจะบอกๆกันให้รู้ก่อนเลยดีกว่า จะได้ไม่เสียใจในภายหลัง"  อลันพูดอธิบายให้ราฟาเอลฟังถึงความในใจของตนเอง "นายพูดก็ถูกนะอลัน มีความในใจอะไรก็น่าจะพูดเลยเนอะ งั้นโซเฟียจะลองคบกับอลันก็ได้พี่ไม่ว่าอะไร เพราะความรักมันเป้นสิ่งที่สวยงาม และอีกอย่างพี่ก็ตัดสินใจได้แล้วหลังจากคิดมานานว่าถ้าจบภารกิจในครั้งนี้แล้วพี่จะไปขอลิเดียแต่งงาน" ราฟาเอลลุกขึ้นยืนและพูดแบบหนักแน่นเพื่อให้ทุกคนได้ยิน (ลิเดียคือเจ้าหนาที่อคาเดมี่ ที่ตัวเล็กๆน่ารักๆ ผมสีเขียว ที่ทำหน้าที่อคาเดมี่ของหมู่บ้านวิลเดอวู้ดหรือหมู่บ้านสมิงนั้นเอง หวังว่าคงยังไม่ลืมเธอคนนี้นะ^^)  อลัน โซเฟีย และวาเลนไทน์ ทำท่าดีใจที่ราฟาเอลคิดจะแต่งงานกับลิเดีย และถึงแม้ว่าคิกิจะไม่เคยรู้จักลิเดีย แต่ก็อดยินดีด้วยไม่ได้ที่ราฟาเอลคิดจะแต่งงาน แล้วทั้ง 5คนก็ยืนขึ้นและก็ยกแก้วน้ำผลไม้ยื่นแก้วมาชนแก้วกัน และอลันก็พูดขึ้นมาว่า " แด่ความรัก " และทุกคนก็นั่งกินอาหารเช้ากันต่อ แต่อาหารเช้ามื้อนี้ดูช่างอร่อยและบรรยากาศอบอุ่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

          หลังจากพวกอลันกินอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว และจัดเตรียมสัมภาระและอาวุธพร้อมแล้ว ทั้งหมดก็ได้เดินไปที่ปราสาทของท่านเซอร์อเล็กช์ ก็เห้นท่านเซอร์อเล็กซ์กับผู้เฒ่าสมิงและสมิงแดงสไตเกอร์ยืนอยู่ที่น้าปราสาทกำลังพูดคุยกันอยู่พอดี " ขอโทษด้วยครับที่พวกเรามาช้าไปหน่อย" อลันพูดและพวกอลันก็แสดงความเคารพโดยการก้มหัวเล้กน้อยให้กับท่านเซอร์เอล็กและผู้เฒ่าสมิง " ไม่เป็นไรหรอก พอดีข้าก็เรื่องคุยเรื่อยเปือยกับท่านผู้เฒ่าสมิงพอดี คุยกันถูกคอก็แบบนี้ละ คุยได้เรื่อยๆ" ท่านเซอร์อเล็กซ์พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆเหมือนกับผู้เฒ่าสมิงก็เช่นกัน " นี่คือจดหมายของข้า และนี่คือตราสมิง ที่มีเฉพาะผู้นำของสมิงเท่านั้นที่มี เจ้าลูกชายบ้าของข้า แจ็ค ดี สปอยเลอร์ คงจะยอมรับฟังเรื่องต่างๆที่พวกเจ้าจะไปบอกละนะ " ผู้เฒ่าสมิงพูดพร้อมยื่นจดหมายและตราสมิงให้กับอลันเก้บไว้ " เอาละพวกเจ้าเดินทางได้แล้วละ เออ..ข้าลืมบอกไปว่าผู้เฒ่าสมิงจะกลับหมู่บ้านโดยไปพร้อมกับพวกเจ้าด้วยนะ ไปส่งท่านผู้เฒ่าสมิงให้ถึงที่ละ" ท่านเซอร์อเล็กพูด พร้อมกับจับมือกับผู้เฒ่าสมิงเพื่อเป้นการบอกคำอาลา " แล้ววันใดที่มีสงครามกับพวกเซอเรียน พวกเราเหล่าสมิงท้งหมดจะรีบมาช่วยพวกท่านรบอีกแรง" ผู้เฒ่าสมิงพูดย้ำในเรื่องนี้ ถึงกับทำให้ท่านเซอร์อเล็กซ์อดน้ำตาไหลไม่ได้ที่มีสมิงดีๆแบบนี้มาช่วยรบ และทั้งหมดก็เดินท างไปหน้าเมืองและขึ้นรถไฟใต้เดินเถือน 30 นาทีต่อมาก็ถึงหมู่บ้านวิลเดอวู้ด ทุกคนก็ลงมาส่งผู้เฒ่าสมิงที่หมู่บ้านวิลเดอวู้ดหรือหมู่บ้านสมิงนั้นเอง " ไหนๆก็มาถึงหมู่บ้านสมิงแล้ว ข้าขอตัวแป๊ปนะขอไปทำธุระแป๊ปนึง" ราฟาเอลพูดและรีบวิ่งไปที่สำนักงานอคาเดมี่เพื่อไปหาลิเดียเจ้าหน้าที่สาวอคาเดมี่นั่งเอง โซเฟียเลยบอกให้อลัน วาเลนไทน์และคิกิ วิ่งตามเพื่อไปแอบดูราฟาเอลกัน เพราะโซเฟียคิดว่าพี่ชายต้องมาขอพี่ลิเดียแต่งงานแน่ๆ และก็เป็นอย่างที่โซเฟียคิด ราฟาเอลก็ได้เข้าไปพูดเรื่องการขอแต่งงานกับลิเดีย และพอราฟาเอลพูดจบลิเดียก็กระโดดเข้ามากอดราฟาเอลทันที " ฮั่นแน่ แอบมาขอพี่ลิเดียแต่งงานจริงๆด้วย พี่ชายเราร้ายไม่เบา อิๆๆๆ" โซเฟียพูดแหย่ราฟาเอลด้วยสีหน้ายิ้มๆ โดยที่มีอลัน วาเลนไทน์ และคิกิ ทุกคนก็ทำท่าแอบดูราฟาเอลอยู่ข้างนอกเพราะโซเฟียบอกให้มาแอบดูกันและทั้งหมดก็ปรบมือแสดงความดีใจกับคนทั้ง2  " นี่พวกเจ้าแอบมาดูฉันหรือ" ราฟาเอลพูดด้วยสีหน้าเขินแต่มือก็ยังโอบกอดลิเดียอยู่เลยทำให้ลิเดียอายหน้าแดงเหมือนกัน หลังจากนั้นพวกอลันก็รีบมุ่งหน้านั่งรถไฟใต้ดินเถื่อนเพื่อไปยังเมืองชายทะเล เรดคลิฟ.......................         

          เวลาได้ล่วงเลยมาถึงเวลามึด พระจันทร์ก็เป็นใจเพราะคืนนี้เป็นคืนเดือนมึดเหมาะแก่การลอบเข้าไปจัดการกับพวกที่หักหลัง กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พวกอลันที่ได้พักผ่อนและวางแผนการต่างๆกับ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ แล้ว ตอนนี้ก็ได้ค่อยๆเดินตาม กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ไปที่เนินหินขนาดใหญ่ และพอมองลงไป จะเห็นเป้นกองทัพเรือโจรสลัดขนาดใหญ่และมีไม่ต่ำกว่า 50ลำ " กองทัพเรื่องโจรสลัดมีถึงขนาดนี้เลยหรือ น้องๆกองทัพเรือของอนาจักรเลยนะเนี่ย " อลันพูดด้วยน้ำเสียงที่ทึง เพราะได้เห็นกองทัพเรือของโจรสลัดชาวนัล "นี่แค่ ครึ่งเดียวเองนะ ข้ายังมีเรื่ออีก 50ลำ อยู่ตามทะเลข้างนอกอีก"   กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดด้วยสีหน้าที่ภาคภูมิใจ "แบบนี้พวกเราต้องช่วยท่านชิงตำแหน่งกัปตันกองโจรสลัดกลับมาให้ท่านแน่ๆ เพราะท่านจะเป้นพันธมิตรที่แข็งแกร่งอีก1ของพวกเราแน่ๆ" ราฟาเอลพูดด้วยสีหน้ามั่นใจมาก " นี่ก็ได้เวลาแล้ว ดึกมากแล้วเหลือแต่เวรยามแล้ว เราต้องลงมือแล้วละ เจ้าเห้นเรื่อที่มีธงโจรสลัดใหญ่ๆนั่นไหม อันนั้นเป้นเรือแม่ เจ้าลูกน้องชั่ว 2คนมันต้องสุ่มหัวอยุ่ที่นั่นแน่ๆ และลูกมียข้าต้องอยู่ในคุก ใต้ท้องเรือแน่ๆ "   กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดและบอกเรื่องต่างๆให้พวกอลันฟัง "งั้น คิกิ กับโซเฟียรอที่เนินนี่นะ ถ้าเห้นพวกเราท่าไม่ดี คิกิยิงธนูสนับสนุนได้เลยนะ " อลันพูดสั่งและหันหน้าไปทางคิกิ " ระยะแค่ 200เมตรเอง สบายไม่มีพลาดเป้าอยู่แล้ว เชื่อใจในฝีมือฉันเถอะ" คิกิพูดพร้อมทั้งเตรียมคันธนูและลูกธนูไว้ที่มือแล้ว "ส่วน กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ท่านต้องเดินไปแกล้งยอมแพ้และมอบชุดและดาบเพื่อขอแลกกับลูกเมีย และเพื่อให้ลูกน้องชั่ว 2คน ออกมายืนที่ดาดฟ้าหน้าเรือด้วย แล้วพวกเรา 3คนจะ ว่ายน้ำและ ปีนขึ้นเรือทางด้านหลังเรือขึ้นทางโซ่สมอเรือที่เรือได้ทอดสมอเรือไว้ และพวกเราจะควบคุมสถานะการณ์จากตรงนั้น พวกมันคงคิดไม่ถึงแน่ว่าจะมีคนลอบเข้าบนบนเรือทางด้านหลังเรือแน่" อลันวางแผนการณ์ และมอหน้าทุกคน " ข้าทำได้ทุกอย่างเพื่อลูกเมียข้า ข้าตกลงตามแผนนี้"   กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์  พูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อยที่เป้นห่วงลูกเมียของตนเอง " งั้นตกลงตามแผนนี้ อีก 5นาทีเริ่มแผนได้ " อลันพูดจบ ทุกคนก็แยกย้ายกันประจำตามหน้าที่ของตนเอง คิกิกับโซเฟีย รออยู่บนเนินและคิกิก็ขึ้นคันธนูพร้อมแล้ว เพราะไมรู้จะเกิดเหตอะไรขึ้นแน่เลยขึ้นคันธนูเตรียมพร้อมไว้ก่อน อลัน ราฟาเอล และวาเลนไทน์ ก็ค่อยๆอ้อมลงไปหลังเนินและค่อยๆว่ายน้ำออกจากฝังระยะหนึ่งและว่ายวกกลับเข้ามาที่หลังเรือโจรสลัด และขึ้นปีนตามโซ่สมอเรือที่เรือได้ทอดสมอเรือลงที่ทะเล ส่วน กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็กำลังเดินไปที่ทหารยามเพื่อแกล้งให้ถูกจับ

           กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์  ก็โดนมัดและจับให้นั่งคุกเข่า ที่หน้าดาดฟ้าของเรือ แล้วลูกน้องชั่ว 2คนที่หักหลังก็เดินหัวเราะชอบใจออกมาจากตัวเรือและมายืนที่ดาดฟ้าเรือ แถมถ่มน้ำลายลงไปที่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ และเอาเท้ายันเขาไปที่ยอดอกของ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์  จนทำให้ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ที่ถูกมัดอยู่ล้มลงไปนอนกองที่ดาดฟ้าเรือ " แกมันโง่หรือว่าไม่มีสมองแน่วะ ถึงกลับมาเรียกร้องเพื่อเอาชุดและดาบมาแลกกับลูกเมียแกอะ ถุย" ลูกน้องชั่วมือขวา พูดถากถางเสร็จก็ถ่มน้ำลายใส่ กัปตัน แจ๊ค ดี  สเปอย์เลอร์ อีกที " งั้นข้าจะจัดให้เจ้าก็ได้ " ลูกน้องชั่วมือขวา พูดและเรียกให้พวกลูกสมุนให้ลงไปลากตัวเมียและลูกของ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ขึ้นมา พอลูกเมียของ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ขึ้นมาถึงแล้วก็ให้3พ่อแม่ลูกได้นั่งใกล้ๆกัน " เอาละพอเจอกันแล้วที่นี้ก็ได้ไปใช้ชิวิตในนรกทั้ง 3ตัวพ่อแม่ลูกได้แล้ว" ลูกน้องมือขวาพูดจบและสั่งให้เหล่าลูกสมุน 3ตัวเงื้อมดาบฟันลงมาที่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์และลูกเมีย แต่สิ่งที่ทุกคนเห้นในเวลานั้นคือ ลูกสมุนทั้ง 3คนที่กำลังยกดาบจะฟันนั้น มีลูกธนูพุ่งมาด้วยความเร็วและแม่นยำพุ่งปักลงที่กลางหน้าผากทะลุหัว และตายทันที่ทั้ง3ตัว และ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์  ก็ลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งปลดเชือกที่มัดตัวเองออก ทำให้ลูกน้องชั่วทั้ง 2ตัวงงว่าทำไมเชือกหลุดง่ายเหมือนกับไม่ได้ผูกไว้ แต่สิ่งที่ทำให้ลูกน้องชั่ว 2ตัวตกใจยิ่งกว่านั้นคือ มีดาบ2เล่มมาจ่อที่คอหอยทั้ง 2ตนจากทางด้านหลัง "งงละสิ ว่าทำไมข้าแก้เชือกที่ถูกมัดได้ง่ายดายเช่นนี้และทำไมลูกสมุนของแกถึงไม่ยอมช่วยพวกแกทั้ง 2 ตัว และทำไมพวกแกถึงมีดาบจ่ออยู่ที่คอหอย ข้าจะบอกให้แกได้ฟังก่อนตาย พวกลูกสมุนพวกนี้ มันแกล้งทำเป็นมัดข้าไว้ เพราะพวกมันยังจงรักภักดีต่อข้าอยู่  แต่มันต้องจำใจอยู่ภายใต้คำสั่งแก เพราะมันรู้ว่า ลูกและเมียของข้ายังถูกพวกเจ้า 2ตัวกักขังอยู่ มันเลยต้องยอมทำตามคำสั่งต่อไปก่อน และธนูที่ยิงมาและดาบที่จ่อคอพวกเจ้า เค้าเหล่านี้เป้นสหายของข้าเอง พวกเค้าถึงแม้เพิ่งจะเคยเจอกัน แต่เค้ากลับช่วยข้าอย่างเต็มใจ ไม่เหมือนลูกน้องชั่วๆที่ข้าไว้ใจที่สุด กลับทรยศหักหลังข้าได้"  กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดด้วยสีหน้าและอารมที่โกรธเกรี้ยวมากจนทำให้ลูกน้องโจรสลัดและพวกอลันที่ได้ยินถึงกับขนลุกไปตามๆกัน " ข้า 2ตัวผิดไปแล้ว ข้าๆ...."ยังไม่ทันที่ลูกน้องชั่วที่หักหลังจะได้พูดขอโทษหรืออ้อนวอนอะไรมากไปกว่านี้ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ได้เอาดาบมาฟันคอทั้ง 2ของลูกน้องชั่วที่หักหลัง หัวขาดกระเด็นไปทั้ง2คน และสั่งให้ลูกน้องคนอื่นเอาศพโยนลงทะเลไปให้ๆพ้นๆ เพื่อไม่อยากให้ลูกและเมียของตัวเองได้เห็นภาพแบบนี้ หลังจากนั้นพวกลูกน้องทั้งหลายก็ตะโกนโห่ร้องไชโยที่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ กลับมาเป็นผู้นำอีกครั้ง แล้วราฟาเอลก็ขอตัวเพื่อที่จะไปตามคิกิและโซเฟียที่เนิน ให้ลงมาที่เรือได้แล้ว หลังจากที่ทั้งหมดมาครบแล้วทั้ง5คน กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ได้ตะโกนบอกให้เหล่าลูกน้องได้รู้ว่า " นี่คือผู้มีพระคุณของข้า และสหายของพวกเราชาวโจรสลัดนัลทุกตัว จงให้เกียรติพวกเค้าเหมือนกับที่ให้เกียรติข้า"หลังจากที่ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดจบก็ได้โค้งคำนับเพื่อเป็นการขอบคุณที่พวกอลันช่วยเหลือในครั้งนี้ และ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็สั่งให้ลูกน้องทั้งหมดคืนนี้ดื่มกินได้เต็มที ส่วนพวกอลัน กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็เชิญเข้าไปนั่งกินอาหารและเครื่องดื่มข้างในเรือใหญ่ที่เป็นเรือแม่ และทั้งหมดก็ได้นอนพักผ่อนในเรือลำนั้น.................

ว่าแล้วว่าราฟาเอลกะลิเดียต้องมีอารายในกอไผ่แหงมๆ

     
          รุ่งอรุณ เช้าวันใหม่ได้มาเยือน หลังจากเมื่อคืนพวกอลันได้ช่วย กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์และลูกเมีย ให้พ้นจากเรื่องที่ถูกลูกน้องหักหลังจับลูกเมียและแย่งตำแหน่งของ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ครั้งนี้แล้ว พวกอลันก็ได้พันธมิตรเพิ่มขึ้นมาอีก 1 คือกองเรือโจรสลัด ของกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ นั้นเอง และกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ได้มาส่งพวกอลันที่เมืองชายทะเลเรดคลิฟ โดยคราวนี้พวกอลันมาพร้อมกับกองเรือโจรสลัด ประมาณ 50ลำ ทำให้คนที่อยู่ในเมืองเรดคลิฟและเหล่าทหารต้องตกใจเป็นอันมาก แต่มีเฉพาะเรือแม่ของกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ลำเดียวเท่านั้นที่เคลื่อนตัวมายังที่ท่าเรือเมืองเรดคลิฟ ส่วนเรืออีก 49ลำ ลอยคออยู่ที่กลางทะเลห่างจากฝั่งไม่มากนัก และเรือแม่ของกองโจรสลัดที่มี กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ และพวกอลันอยู่นั้น กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ก็ได้โบกธงสีขาว และตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังว่า  " กองเรือรบโจรสลัดแห่งกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ทั้งหมด ขอเข้าร่วมกับฝ่ายอนาจักร เพื่อทำการสู้รับกับศัตรูในวันข้างหน้า" พอกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ตะโกนประกาศเสร็จ ก็เดินลงมาส่งพวกอลันถึงท่าเรือ ซึ่งในตอนนี่ท่าเรือมีชาวเมือง และทหารมารออยู่เต็มท่าเรือ  โดยมีฮันผู้ใหญ่บ้านเมืองเรดคลิฟ และ สกาเล็ต หัวหน้าของสมาคมแรนเจอร์ ออกมารอต้อนรับ เพราะสกาเร็ตจำพวกอลันได้ เพราะเคยเจอกันตอนที่ไปประชุมกับท่านเซอร์เอล็กที่เมืองเซาร์เทิร์นฟอร์ท " นี่ท่านอเล็กซ์คงใช้ให้พวกท่านมาหาพันธมิตรร่วมรบอีกแล้วละสิ แล้วพวกท่านก็ทำได้จริงๆ ฉันนับถือจริงๆ ที่นี้เราก็มีกองเรือรบมาเพื่มอีกแล้ว " สกาล็ตพูดด้วยสีหน้ายินดี และสกาเล็กก็ยืนมือไปจับมือกับ กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์  เพื่อเป้นการบอกว่าพวกเราเป็นพันธมิตรกัน  และกล่าวขอบคุณที่กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ยอมมาร่วมเป้นพันธมิตรด้วย " ข้าฝากจดหมายนี้ไปให้พ่อข้าด้วยสิ " กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ บอกแล้วหยิบจดหมายส่งให้กับราฟาเอล " ได้สิ เพราะยังไงพวกเราก็ต้องไปบอกข่าวดีกับท่านผู้เฒ่าสมิงอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงจดหมายถึงมือผู้เฒ่าสมิงแน่ๆ" ราฟาเอลพูดและเก็บจดหมายลงไปที่กระเป๋าเป้ " งั้นพวกเรากลับก่อนนะ เพราะต้องรีบไปรายงานข่าวให้ผู้เฒ่าสมิงและท่านเซอร์อเล็กซ์นะ " อลันพูด พร้อมทั้งบอกลา กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ ผู้ใหญ่บ้านฮัน และหัวหน้าแรนเจอร์ สกาเล็ต " เออ.. เกือบลืมไปเลย อะเนี่ยข้าให้นะ ข้าไม่มีอะไรที่ตอบแทนได้มาก และข้าขอบใจนะที่ช่วยพวกข้าไว้เยอะ และยังรักษาข้าด้วยตอนที่ข้าบาดเจ๊บที่ชาดหาด" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดพร้อมทั้งถอดหมวกกัปตันโจรสลัดให้และสวมให้กับโซเฟีย " ขอบคุณค่ะกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ แต่จะดีหรือค่ะ มันเป้นหมวกประจำตำแหน่งของท่านอะ " โซเฟียพูดพร้อมกับจะถอดหมวกคืน " ไม่เป็นไรหรอกจ้า ข้านะมี 2ใบ แล้วอีกอย่างเจ้าก็ใส่แล้วน่ารักขึ้นมากเลยนะ เข้ากะเจ้าจริงๆหมวกใบนี้" กัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ พูดชมโซเฟียพร้อมด้วยรอบยิ้ม และพวกอลันก็ได้นั่งรถไฟใต้ดิน เพื่อเดินทางไปแจ้งข่าวและส่งจดหมายกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์ให้กับผู้เฒ่าสมิงที่เป้นพ่อของกัปตัน แจ๊ค ดี สเปอย์เลอร์  และราฟาเอลก็ได้เข้าไปกระซิบข้างๆหูของลิเดียว่า " เดี๋ยวอีก 2วันจะมารับนะ แล้วเราจะไปแต่งงานกันที่โบสถ์เมืองเซาร์เทิร์ฟอร์ท" พอราฟาเอลบอกเท่านั้น ลิเดียก็กอดราฟาเอลด้วยความดีใจอยู่พักใหญ่ พอหมดธุระแล้วและพวกอลันก็ได้ขอตัวลากลับและนั่งรถไฟใต้ดินเถื่อนกลับไปส่งข่าวให้ท่านเซอร์อเล็กซ์ต่อ

          2 วันผ่านไป หลังจากที่อลันได้รายงานผลต่างๆกับท่านเซอร์อเล็กซ์แล้ว และตอนนี้ทุกคนก็กำลังอยู่ในงานแต่งของ ราฟาเอลกับลิเดีย ซึ่งจัดที่โบสถในเมืองเซาเทิร์นฟอร์ท ราฟาเอลกับลิเดียตกลงกันแล้วว่าจะจัดเป็นงานเล็กๆก็พอ เชิญแขกไม่กี่คนก็พอ บาทหลวงมอร์เร่ย์ตอนนี้ก็กำลังทำพิธีแต่งให้กับราฟาเอลและลิเดียอยู่  " นี่ๆโซเฟีย แล้วเมื่อไร โซเฟียจะยอมแต่งกะพี่ละ " อลันถามกับโซเฟีย " แหมท่านอลันก็ เพิ่งจะเริ่มคบกันเองนะ พูดถึงงานแต่งแล้วหรือ ไม่ไวไปหน่อยหรือ" โซเฟียพูดตอบอลัน ด้วนสีหน้าอายๆ " แต่งเร็วสิดี จะได้มีลูกทันมาเล่นกับลูกของราฟาเอลกับลิเดียไง " อลันพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ " บ้าๆๆ พูดอะไรก้ไม่รู้ ไม่พูดด้วยแล้ว" โซเฟียเอากำป้นทุบไปที่ต้นแขนของอลันและก็ก้มหน้าอายหนักเข้าไปอีกกับที่อลันพูดประกี้ " นี่ๆๆวาเลนไทน์ นี่ขนาดวันแต่งงานของเพื่อน เธอยังพกดาบยาวแกร่งกับดาบสมิงเล่มนี้ติดตัวมาอีกหรือ และวันนี้เธอก็ไม่ได้แต่งชุดนักดาบด้วยนะ แต่งชุดออกจะสวย แต่ดันพกดาบติดตัวมา 2เล่ม" อลันพูด และมองไปที่วาเลนไทน์ ที่วันนี้ถูกโซเฟียจับแต่งตัวให้สวยๆเพื่อมางานแต่ง แต่วาเลนไทน์ก็ยังแอบเอาดาบสมิงและดาบยาวแกร่งติดตัวมาจนได้  วาเลนไทน์ ยิ้มอายๆที่วันนี้ตัวเค้าเองโดนโซเฟียจับแต่งชุดสวยๆ เพราะวาเลนไทน์ไม่เคยแต่งชุดแบบนี้เลย เพราะทุกวันก็ใส่แต่ชุดไฟเตอร์ แล้ววาเลนไทน์ก็ชี้ไปทีคิกิประมาณว่าพูดกับคิกิด้วยเพราะคิกิก็ทำเหมือนกับวาเลนไทน์ "นั่นก็อีกคน โดนโซเฟียจับแต่งตัวมางานแต่งสวยๆ แต่ก็ดันพกธนูมาอีก พอกันเลย 2คนนี้" อลันพูดไปก็อดขำไปกับ วาเลนไทน์และคิกิไม่ได้ ที่บางที่ 2คนนี้ก็มีอะไรที่คล้ายๆกัน " ก็ข้าชินแบบนี้อะอลัน ถ้าไปไหนมาไหนไม่ได้พกอาวุธคู่กายแล้ว มันใจคอไม่ดีอะ จริงไหมวาเลนไทน์ " คิกิพูดบอกอลันและหันไปหาวาเลนไทน์เพื่อหาพวก และวาเลนไทน์ยิ้มเล็กน้อยแล้วก็รีบพยักหน้าตกลง เป้นการบอกเป็นนัยๆว่าที่คิกิพูดปะกี้ถูกต้องทุกอย่าง และทุกคนก็หัวเราะกับสีหน้าของวาเลนไทน์และคิกิ และตอนนี้บาทหลวงมอร์เร่ย์ก็ทำพิธีแต่งขอราฟาเอลกับลิเดียใกล้จะเสร็จแล้ว แต่อยู่ๆคิกิก็ลุกขึ้นยืนและสะกิดวาเลนไทน์กับอลันแล้วคิกิก็กระซิบที่ข้างๆหูของทั้ง 2คน " ตามฉันมานี่เร็วฉันคิดว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นแล้วละ " คิกิกระซิบข้าๆหูวาเลนไทน์และอลัน ทั้งวาเลนไทน์และอลันต่างๆก็งงกับคำพูดกระซิบของคิกิ แต่พอทั้ง2คนเห้นแววตาขอคิกิแล้วก็ต้องยอมเดินตามคิกิไปหน้าโบสถ์ " อ้าวพวกพี่จะไปไหนกันอะ พิธียังไม่เสร็จเลยนะ " โซเฟียถามคิกิ อลันและวาเลนไทน์ " พี่ขอยืมตัววาเลนไทน์และอลันหน่อยนะ " คิกิพูดยิ้มๆบอกโซเฟียจบก็เดินนำหน้าออกไปที่หน้าโบสถ์ และสิ่งที่ คิกิ วาเลนไทน์ และอลันเห้นคือ ที่สุสานด้านซ้ายมือของโบสถ์ ตอนนี้มีซากศพ ที่ตอนนี้กำลังพยายามตะเกียดตะกายพื้นดินเพื่อที่จะโผล่ออกมาจากหลุมฝังศพที่ถูกฝังอยู่ในดินนับ 100ตัว และโผล่ขึ้นมาเดินอยู่บริเวณทางเดินหน้าโบสถ์อีกนับ10 ตัว" นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมพวกซากศพเหล่านี้มันถึงได้พากันลุกขึ้นมาจากหลุมฝังศพได้ละ " อลันพูดด้วยสีหน้าตกใจ " คำพยากรณบทที่ 3ไง {{คนตายฟื้นคืนชีพ}} ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้ว" คิกิพูดด้วยสีหนาที่มีเหงือซึมออกมา " เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกศพยังโผล่พ้นดินลุกขึ้นมาเดินยังไม่มากนัก ท่านรีบไปแจ้งข่าวเรื่องนี้ให้ท่านเซอร์เล็กซ์ทราบและนำทหารมาด่วนเลย เดี๋ยวฉันกับวาเลนไทน์ ที่มีอาวุธติดตัวจะสกัดพวกซากศพเดินได้พวกนี้ไว้ก่อนเพื่อไม่ให้มันเข้าไปในโบสถ์ได้ ท่านจงรีบไปเร็ว" คิกิพูดบอกอลัน และอลันก็รีบวิ่งอย่างเร็วเพื่อไปแจ้งข่าวเรื่องนี้ให้ท่านเซอร์อเล็กทราบและไปตามทหารมาช่วย " เอาละนะวาเลนไทน์ เรา2คนต้องสะกัดพวกมันไว้ให้ได้ละ อย่าให้พวกมันเข้าไปในโบสถ์ละ " คิกิหันหน้าพูดกับวาเลนไทน์ ซึ่งตอนนี้คิกิกับวาเลนไทน์ หันหลังเดินไปปิดประตูโบสถและเอาท่อนไม้ขนาดใหญ่ล็อคจากด้านนอกไว้เพื่อไม่ให้คนด้านในได้เห็นว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น เพื่อไม่อยากให้พิธีการแต่งงานของราฟาเอลกับลิเดียล่มกลางคัน และคิกิกับวาเลนไทน์ตอนนี้ก็กำลังฉีกเสื้อผ้าสวยๆที่แต่งมาเพื่องานแต่ง ฉีกชุดสวยๆเพื่อให้พวกเขาดูทะมัดทะแมงในการสู้ครั้งนี้.........

อ้างอิงคำพยากรณ์ ที่เทพแห่งความมึดและความตาย " อาทรัม" ที่ได้เคยพูดไว้ว่า "วันใดที่แผ่นดินทั้ง 2สั่นสะเทีอนเลื่อนลั่น วันใดที่ฝนตกเป็นสายเลือด วันใดที่คนตายกลับฟื้นคืน และวันใดที่กลางวันไร้แสงสว่างตกอยู่ในความมึดมิด วันนั้นข้าจะกลับมาอีกครั้ง "   บัดนี้ได้อุบัติขึ้นแล้ว อย่างที่ 3 มหาสงครามใกล้เข้ามาแล้ว ......................

ตอน 10 ขวบทำไมผมมองเป็นรูปอื่นอะ

^
^
^ อิอิ ต้องดูรูปที่มันใหญ่ๆคับ จะเห็นชัด

?