หลังจากเกิดเหตแผ่นดินไหวรุนแรง และผู้เฒ่าสมิงอยู่ๆก็ตะโกนพร่ำเพ้อถึงคำพยากรณ์บางอย่าง อย่างบ้าคลั่งจนสลบไป ทำให้คนทั้งหมู่บ้านนั้นทั้งตกใจและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น คงต้องรอเวลาให้ผู้เฒ่าสมิงฟื้นจากการสลบก่อน แล้วค่อยถามว่าแผ่นดินไหวครั้งนี้มันเกี่ยวกับคำพยากรณ์อะไร .....
         
          1 ชั่วโมงต่อมา ผู้เฒ่าสมิงฟื้นจากการสลบ และมองไปรอบๆ ก็เห็นชาวบ้าน และเหล่านักรบที่เหลือรอด กำลังจัดการกับซากบ้านที่ล้มพังเพราะแผ่นดินไหวกันอยู่ วาเลนไทน์เห็นและเอามือสกิดที่ไหล่ของโซเฟียเพื่อให้โซเฟียมองตามมือที่วาเลนไทน์ชี้มือไปทางผู้เฒ่าสมิง " พี่ๆๆ ท่านผู้เฒ่าสมิงฟื้นแล้ว " โซเฟียตะโกนเรียกราฟาเอล จากนั้นทุกคนก็เดินมานั่งข้างหน้าผู้เฒ่าสมิงและขอให้ผู้เฒ่าสมิงเล่าเรื่อง ที่เกี่ยวกับพยากรณ์ที่ผู้เฒ่าสมิงตะโกนออกมาก่อนที่จะสลบไป " พวกเจ้าคงเคยฟังนิทานหรือนิยาย เรื่องสงครามแห่งแสงสว่างและความมึดมาแล้วใช่ไหมตั้งกะเด็กๆอะ " ผู้เฒ่าสมิงถาม ทุกคนพยักหน้าตอบเกือบหมดว่าเคยฟังแล้ว เพราะมันเป้นนิทานที่เล่าต่อๆกันมาให้ลูกหลานฟัง เว้นแต่วาเลนไทน์ที่ส่ายหน้าอยู่คนเดียว " อ้าวพี่วาเลนไทน์ไม่เคยฟังหรือ มันเป็นนิทานที่เล่าต่อๆกันมาให้เด็กๆในหมู่บ้านทั้งอนาจักรฟังนะ" โซเฟียถามแบบงงๆที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนที่ไม่เคยฟังนิทานเรื่องนี้ วาเลนไทน์ก็ส่ายหน้าเหมือนเดิม และเอาดินสอเขียนไปที่กระดาษว่า {เท่าที่ฉันจำได้ แม่ชีที่เคยช่วยชีวิตฉันสมัยเด็กบอกว่าฉันเคยความจำเสื่อมครั้งนึง และอีกอย่างฉันก็เป็นเด็กกำพร้ามาตั้งกะเด็กแล้ว และฉันก็เร่ร่อนไปทั่วจนถึงบัดนี้อะ} พอโซเฟียอ่านจบ ก็โผเข้าไปกอดวาเลนไทน์และน้ำตาซึม "ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าพี่วาเลนไทน์จะมีชีวิตแบบนี้มาตั้งกะเด็กแล้วอะ กระซิกๆ) วาเลนไทน์ก็ยิ้มแบบอ่อนโยนและเอามือลูบหัวโซเฟียเบาๆ และเอานิ้วชี้ปาดน้ำตาทั้ง 2ข้างของโซเฟียประมาณว่าไม่ต้องร้องหรอก "ข้าเข้าใจละ มิน่าทำไมวาเลนไทน์ถึงได้ใช้ดาบได้คล่องและฟันไวกว่านักดาบมือดีที่ข้าเคยเห็นมากแล้ว เพราะการใช้ชีวิตที่ต้องเอาตัวรอดไปวันๆของวาเลนไทน์ ได้ขัดเกลาฝีมือของวาเลนไทน์ไปในตัวด้วยนี่เอง "อลันพูดในสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดอยู่ และหมดข้อสงสัยกับฝีมือวาเลนไทน์ที่เก่งแบบนี้ "เอาละมาเข้าเรื่องกันต่อ นิทานที่พวกเจ้าฟังมาตั้งกะเด็กๆนะ มันถูกปรุงเสริมเติมแต่ง ให้ดูเป็นนิทาน ที่พวกแสงสว่างสู้กับพวกความมึด แต่ของจริงมันไม่ใช่ มันเป็นเรื่องเล่าที่ผู้เฒ่าสมิงของแต่ละรุ่นเล่าไว้ และมีบันทึกอยู่ในหนังสือประวัติศาสตร์ของแต่ละเผ่าพันธ์ แต่หนังสือเล่มนี้แต่ละเผ่าพันธ์จะเก้บไว้อย่ามิดชิดและเผยแพร่ออกมาเป็นนิทานให้พวกเจ้าฟังไงละ แต่ข้าจะเล่าเรื่อจริงให้ฟัง  .......(อ้างอิง ปฐมบท "บทแห่งการกำเนิดสงคราม" อ่านได้ในหน้าแรก)....."ผู้เฒ่าสมิงได้บอกเล่าเรื่อจริที่เกิดมานานมากแล้วให้พวกที่นั่งฟังได้ฟังกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ส่วนคนฟังพอได้ฟังเรื่องจริง ก็มีอาการขนลุกเพราะไม่คิดว่านิทานที่พวกเค้าฟังตอนเด็กๆ แท้จริงแล้วของจริงมันโหดร้ายเพียงใด

          เมื่อผู้เฒ่าสมิงได้เล่าทุกอย่างจนหมดแล้ว ผู้เฒ่าสมิงก็ได้ขอตัวกลับไปฟื้นฟูหมู่บ้านสมิงก่อน โดยที่มีพวกอลันแบ่งทหารและนักรบที่เหลือรอดจากสงครามครั้งนี้ แบ่งเป็น 3กลุ่ม กลุ่มแรก ตัวอลันเหล่านักรบและทหารของเค้าไปช่วยกันฟื้นฟูหมู่บ้านสมิง ส่วนกลุ่มที่ 2 อลันก็ได้ให้แคสก้าและบริทนี่ 2ใน5 ขุนพล และเหล่าทหารและนักรบอีกจำนวนมากกลับไปรายงานข่าวทุกเรื่องที่เกี่ยวกับหมู่บ้านสมิงและเซาร์เทิร์นไซท์ให้กับเฮียโจที่เป็นหัวหน้าของเหล่าไฟเตอร์และท่านเซอร์อเล็กซ์เจ้ามืองเซาเทิร์นฟอร์ทฟังทั้งหมด ส่วนกลุ่มที่3 นักรบและทหารอีกกลุ่มก็ทิ้งไว้ที่หมู่บ้านเซาร์เทิร์นไซร์ เพื่อที่จะช่วยพวกราฟาเอลฟื้นฟูหมู่บ้านนี้ให้เสร็จก่อน เมื่อร่ำลากันเสร็จทุกคนก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เพียงแค่ 2 อาทิตย์ ทั้งหมู่บ้านเซาร์เทิร์นไซร์และหมู่บ้านสมิงก็กลับเป็นปกติสุขเช่นเดิม......................

จะเป้นปกติสุขเช่นนั้นจริงหรือ หึๆๆ  เมื่อรัตติกาลคืนนี้ได้ครอบงำท้องฟ้า ทุกคนก็หลับสนิทเหมือนทุกคืน แต่เช้าพรุ่งนี้บางอย่างจะค่อยๆเปลี่ยนไปๆๆๆ หึๆๆๆ..............................

เหมือนรายการผีตรงไหนอะ ไม่เข้าใจTT

บทที่ท้ายTT ทิ้งทายแบบว่าให้คิดว่าตอนหน้าจะมีไรหว่า

คำเตือน
สำหรับบทความยาวๆ
ควรพิมพ์ไส่ไม่โครซอฟเวิดก่อน
เเล้วจึงก๊อปปี้มาไส่กระทู้
จะช่วยได้มาก

          ณ. ห้องประชุมของปราสาทท่านเซอร์อเล้กซ์ ในห้องนี้ไม่ได้มีแต่กลุ่มของพวกราฟาเอล ยังมีอีก 2กลุ่ม คือ กลุ่มของเหล่าแรนเจอร์ที่ปกป้องเมืองเรดคลิฟ ที่นำด้วย ผู้หญิงผมยาวสีน้ำตาลเข้มและมีที่คาดหัวสีแดงสีเหมือนกับชุดท่ใส่อยู่ ดูเลยก็รู้ว่าเป้นหัวหน้า เธอมีชื่อว่า  " สการ์เล็ต " ส่วนอีกกลุ่มเป้นกลุ่มแคสเตอร์หรือนักเวทย์ที่ ผู้น้ำกลุ่มเป็นหญิงผมยาวสีแดงเพลิง ใส่ชุดและหมวกนักเวทย์ชั้นสูง เธอมีชื่อว่า " เซรีน " " เอาละที่ข้าเรียกพวกท่านมาวันนี้ ข้ามีเรื่องที่จะแจ้งให้ทราบว่า ทางอนาจักรเมทันลิก้า ได้มีหนังสือเชิญมาทางข้า ซึ่งเป็นผู้ปกครองเมืองทางด้านใต้ให้ข้าเชิญเหล่าผู้นำ ของแต่ละเมืองที่ข้าปกครองอยู่ให้ไปชุมนุมที่ เกาะปราสาทกลางน้ำ METALIKANAR  ซึ่งไม่ได้มีแต่พวกเราไป ยังมีผู้นำของหัวเมืองทางเหนือ คือนอทเทิร์นฟอร์ท ผู้นำของ หัวเมืองทางตะวันตก คือเวสทเทิร์นฟอร์ท และเมืองปราสาทเฮฟเวนดอร์ ไปด้วย ข้าเลยต้องเชิญพวกเจ้ามาปรึกษาหารือบางเรื่อง คือข้ากับเฮียโจผ้นำเหล่าไฟเตอร์และทหาร ผู้เฒ่าสมิงผู้นำของเหล่านักรบสมิง สการ์เล็ตผู้นำเหล่าแรนเจอร์ เซรีนผู้นำเหล่านักเวทย์ จะเดินทางพร้อมกันไปที่ เกาะปราสาทกลางน้ำ  METALIKANAR  ส่วนพวกเจ้า 4คน ราฟาเอล โซเฟีย วาเลนไทน์ และอลัน พวกเจ้าต้องเดินทางไปยังสถานที่หนึ่ง เพื่อไปทำภาระกิจลับ สถานที่นั้นคือ GRAND FOREST ซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่าเอลฟ์ที่ตัดขาดจากโลกภายนอก พวกเจ้าต้องไปบอกข่าวสารและถ้าเป็นไปได้พวกเจ้าต้องเชิญผู้นำของเอลฟ์มาที่ เกาะปราสาทกลางน้ำ  METALIKANAR  เพื่อมาหารือเรื่องสำคัญสำหรับการอยู่รอดของแต่ละเผ่าพันธ์ของแผ่นดินนี้ เพราะถ้าเป็นไปตามที่ข้าคิดจริงละก็  เพราะคำพยากรณมันเกิดขึ้นมาแล้ว 1 อย่าง และคำพยากรณ์ที่เหลือจะเกิดขึ้นในไม่ช้าแน่ และตอนนั้นมหาสงครามต้องกลับเกิดขึ้นมาอีกครั้งแน่ๆ " ท่านเซอร์อเล็กซ์ อธิบายแผนการและมอบหมายงานให้แต่ละคนทำ ด้วยสีหน้าและแววตาที่เคร่งเครียดและหวั่นวิตก "ทางข้าจะเดินทางในอีก 3วัน และจะพักอยู่ที่เกาะปราสาทกลางน้ำหลายวันเพราะคงประชุมและหารือกันนาน ถ้าพวกเจ้า4คนได้เรื่องเกี่ยวกับเอลฟ์ยังไงก็ให้ไปหาข้าที่นั่นละกัน อลันเค้าไปถูกเพราะเค้าเคยไปกับเฮียโจมาแล้วหลายครั้ง พวกเจ้า 4คน ก็พักผ่อนซะให้เต็มที่คืนนี้ แล้วพรุ่งนี้เช้าให้เดินทางได้เลยนะ ข้าฝากความหวังกับพวกเจ้าทั้ง 4 ข้ามีลางสังหรว่าพวกเจ้าทั้ 4 ต้องทำงานใหญ่นี้สำเร็จแน่ๆ" ท่านเซอร์อเล็กซ์ พอมอบหมายภาระกิจเสร็จ แล้วก็ให้ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักตามสะดวก

          "โห....พี่ น้องหวังว่าน้องคงจะได้เห็นเอลฟ์นะ ไม่รู้ว่าหน้าตาจะเป็นไง" โซเฟียพูดด้วยท่าทาดีใจและตื่นเต้นที่พวกเค้าจะได้ไปหาเอลฟ์ " มันไม่ง่ายแบบนั้นละสิโซเฟีย เราจะหาเอลฟ์เจอหรือเปล่ายังไม่รู้เลย เพราะมีหลายกลุ่มแล้วที่เข้าไปแล้วไม่เจออะไร และน้อยรายที่จะได้กลับออกมาทั้งที่มีชิวิต ถึงได้บอกไงว่านี่เป็นภาระกิจลับสุดยอดที่ท่านเซอร์อเล็กมอบหมายให้พวกเราทำ เพราะท่านเชื่อว่าพวกเราต้องทำได้แน่" อลันอธิบายและทำท่าพอใจที่ได้รับมอบหมายภาระกิจนี้ " งั้นคืนนี้เราต้องเตรียมตัวให้ดีๆแล้วละหาเสบียง ยาและอาวุธให้พร้อม " ราฟาเอลพูดด้วยท่าทาขึงขังเต็มที่สำหรับภาระกิจนี้ "งั้นคืนนี้มาพักบ้านข้าสิ จได้พักผ่อนได้เต็มที่ แถมมีเสบียงอาหาร และอาวุธพร้อมอยู่แล้ว ทุกคนว่าไง ไปพักบ้านข้านะ" อลันชักชวนให้ไปพักบ้านของตนด้วยสีหน้าที่ร่าเริง ราฟาเอลและโซเฟีย ตกปากรับคำที่จะไปพักบ้านของอลัน เว้นแต่วาเลนไทน์ที่ส่ายหน้า และวาเลนไทน์ก็เขียนคำพูดลงในกระดาษให้คนทั้ง3อ่านว่า { ฉันขอไปพักกับแม่ชีที่เคยช่วยชีวิตและเลี้ยงฉันตอนเป็นเด็กๆนะ ฉันไม่ได้เจอท่านนานหลายปีแล้ว ถ้ามีอะไรก็ไปหาฉันที่โบสถ์นะ อลันคงรู้จักว่าโบสถ์อยู่ไหน }" " งั้นพรุ่งนี้เช้าเจอกันนะ เดี๋ยวพวกข้าจะไปรับเจ้าที่โบสถ์ละกันนะวาเลนไทน์ "  อลันพูดพร้อมโบกมือให้กับวาเลนไทน์ วาเลนไทน์ยิ้มรับและพยักหน้าเป็นการตกลงและทั้งหมดก็ได้แยกย้ายไปพักผ่อน...........

ภาพประกอบของที่ตั้งเมืองและหมู่บ้านของอนาจักรเมทัลลิก้า(แผนที่นียืมมาจากทีมงานPJ1.เพื่อมาประกอบกับนิยาย)

พูดแล้วเห็นภาพเลยครับ

          รุ่งอรุณแห่งการเดินทางไปป่าเอลฟ์ก็มาถึง อลัน ราฟาเอล และโซเฟีย  ได้เดินทางมาที่โบสถ์ที่อยู่ในเมืองเซาร์เทิร์นฟอร์ท พอมาถึงหน้าโบสถ์ก้ได้เจอกับซิสเตอร์(แม่ชี)ท่านหนึง เป็นซิสเตอร์ที่มีใบหน้าอ่อนโยนและใจดี ซิสเตอร์ท่านนี้มีชื่อว่า ซิสเตอร์เทเรซ่า " สวัสดีครับซิสเตอร์ ไม่ทราบว่า วาเลนไทน์เค้าตื่นหรือยัง เพราะวันนี้พวกเรามีหน้าที่ต้องเดินทางไกลกันอะ " อลันถามด้วยท่าทางอ่อนน้อม " พวกเธอสินะที่เป้นเพื่อนของวาเลนไทน์นะ เห็นเค้าเล่าเรื่องของพวกเธอให้ฟังทั้งคืนเลย วาเลนไทน์เค้าเตรียมตัวเสร็จตั้งนานแล้วละ แต่ตอนนี้คาดว่าคงไปอยู่ที่สุสาน ด้านซ้ายมือของโบสถ์ ตามมาสิเดี๋ยวจะพาไปหา " ซิสเตอร์เทเรซ่า เล่าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส และเดินพาทั้ง3คนไปที่สุสานข้างโบสถ์ "สุสาน.. วาเลนไทน์เค้าไปที่สุสาน ไปเคารพหลุมศพใครว่าน่าสงสัย ปะเราไปเดินหาวาเลนไทน์ที่สุสานข้างโบสถกัน" ราฟาเอลพูดด้วยสีหน้าสงสัย และชวนอลันและโซเฟีย เดินตามซิสเตอร์ไปที่สุสาน "นั่นไงๆ พี่วาเลนไทน์ ยืนอยู่หน้าหลุมศพใครก็ไม่รู้ด้วยไปดูกัน" โซเฟียพูดพร้อมวิ่งไปหาวาเลนไทน์  ที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าหลุมศพ พอโซเฟียไปถึงวาเลนไทน์และมองไปที่หลุมศพที่วาเลนไทน์มองอยู่ โซเฟียก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมา อลันและราฟาเอลเห็นดังนั้นก็ตกใจรีบวิ่งไปหาโซเฟียและวาเลนไทน์ พอทุกคนไปถึงก็เห้นหลุมศพหนึ่ง ป้ายหลุมศพเขียนว่า " วาเลนไทน์ " " นี่มันอะไรกันเนี่ยวาเลนไทน์ ทำไมหลุมศพนี้ถึงมีชื่อของเธอสลักไว้บนป้ายหลุมศพนี้ เธออย่าบอกนะว่าหลุมศพนี้เป็นของเธอ" ราฟาเอลถามด้วยการขึ้นเสียงและสีหน้าที่ตกใจและสงสัยมาก วาเลนไทน์มองไปยังทั้ง 3คนแล้วพยักหน้าตอบแล้วชี้มือไปที่หลุมศพและชี้กลับมาที่ตัวเอง ว่านี่คือหลุมศพของตัวเค้าเอง " เป็นไปได้ไง ก็เธอยังยืนอยู่ที่ตรงนี้นี่ แล้วที่ผ่านมาคืออะไร อย่าบอกนะว่าเธอคือวิญาณ" ราฟาเอลถามอย่างร้อนรน แต่ยังไม่ทันที่วาเลนไทน์จะอธิบาด้วยการเขียน ซิสเตอร์ก็เดินเข้ามาแทรกตรงกลาง " หยุดถามหรือซักไซร้อะไรกับวาเลนไทน์เลย เดี๋ยวซิสเตอร์จะตอบและอธิบายเรื่องนี้ให้เอง ขอให้ทุกคนเดินกลับไปนั่งในโบสถ์ก่อน" ซิสเตอร์เทเรซ่า พูดและเดินนำหน้าพวกเค้าไปที่โบสถ์

          บรรยากาศภายในโบสถ์ดูสงบร่มเย็นมาก ทำให้อารมและจิตใจของพวกราฟาเอลที่กำลังสับสนและร้อนรนต่อเรื่องหลุมศพของวาเลนไทน์สงบลงได้ " ซิสเตอร์รู้จักกับวาเลนไทน์มาตั้งกะเด้กแล้ว แล้ววันหนึงวาเลนไทน์และพี่ชายของเค้าได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยภายในสุสานร้างใต้ดินที่อยู่ข้างในโบสถ์นี่ละ ทั้งคู่หายไปเกือบเดือนจนใครๆก้คิดว่าวาเลนไทน์และพี่ชายไม่รอดแล้ว จนซิสเตอร์และบาทหลวงตัดใจและยอมรับชะตารรมและได้ทำพิธีศพและทำหลุมฝังศพให้อย่างที่พวกเจ้าเห้นนั่นละให้กับ 2คนพี่น้องนี้ แต่ภายในโลงนั้นไม่มีศพหรอกนะ มีแค่โลงเปล่าๆที่ถูกฝังอยู่ในหลุมนั้นนะ และผ่านไปอีก3วันหลังจากการจัดงานศพหลอกๆที่ไม่มีศพ ก็มีคนพบวาเลนไทน์นอนอยู่หน้าทางเข้าสุสานใต้ดินเพียงคนเดียว เนื้อตัวของวาเลนไทนในตอนนั้นมอมแมม สกปรก และเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดและบาดแผล พอทำความสะอาดและรักษาบาดแผลเสร็จ จนเวลาผ่านไปอีก 3วัน วาเลนไทน์ก็ฟื้นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำที่ผ่านมาหายไปทั้งหมด และเธอก็ไม่เคยปริปากพูดอีกเลยนับแต่นั้นมา หวังว่าที่ซิสเตอร์ เล่ามานี่ พวกเธอทั้ง 3 คน คงเข้าใจแล้วนะ" ซิสเตอร์เทเรซ่า เล่าทุกอย่างที่เกียวกับเรื่องที่พวกเค้าสงสัยจนหมด จนคนทั้ง 3 เข้าใจเรื่องทั้งหมด และก็เข้าใจแล้วว่าทำไมวาเลนไทน์ถึงพูดไม่ได้หรือว่าอาจจะไม่อยากพูดก็ตาม " พวกเราขอโทษด้วยนะวาเลนไทน์ที่ขึ้นเสียงกับเธอไปเมื่อกี้อะ ก็พวกเราตกใจจริงๆนี่น่า" ราฟาเอล พูดพร้อมก้มหน้าเล็กน้อยเป็นการขอโทษ วาเลนไทน์ก็ส่ายหน้า และยิ้มตอบเป้นการบอกว่าไม่เป็นไร " เอ้า ได้ยินว่าจะไปป่าเอลฟ์กันใช่ไหม ซิสเตอร์เตรียมของบางอย่างให้ และหยิบยื่นให้กับทุกคน อันนี้เป็นสร้อยคอ 3 เส้นนี้ เป้นสร้อยคอนางฟ้า ที่จะเพิ่มพลังให้กับเจ้าของที่ใส่อยู่ขึ้นมาอีกหน่อย ให้กับพวกเจ้านักดาบทั้ง 3 คน" ราฟาเอล อลัน และวาเลนไทน์ยื่นมือเข้าไปรับและใส่สร้อยคอนางฟ้าทันที " ส่วนนี่เป้นตุ้มหูนางฟ้า ที่จะเพิ่มพลังเวทย์มนต์ให้กับเหล่านักเวทย์ ขอมอบให้กับเจ้านะ นักเวทย์น้อย"  โซเฟียยิ้มและยื่นมือไปรับและใส่ตุ้มหูทันที " นี่ก็สายมากแล้วพวกเจ้าทั้ 4 รีบเดินทางเถอะ เออ.. แล้วฝากดูแลวาเลนไทน์ด้วยนะ ขอให้พวกเจ้าโชคดีในการเดินทางนะและขอให้ทำภาระกิจสำเร็จละ"  ซิสเตอร์เทเรซ่า กล่าวด้วยรอบยิ้ม ราฟาเอล อลัน โซเฟีย กล่าวขอบคุณซิสเตอร์เทเรซ่า ทั้งเรื่องของวาเลนไทน์และเรื่องของสร้อยนางฟ้าที่ได้ให้มา และวาเลนไทน์ก็ได้เดินเข้าไปกอดกับซิสเตอร์เทเรซ่าเป็การบอกลา แล้ววาเลนไทน์ก็เดินตามพวกราฟาเอลไป โดยที่วาเลนไทน์ได้หันไปมองหลุมศพของตัวเองอีกที แล้วก็เดินตามพวกราฟาเอลต่อไป..............

สวยจัง^^"