เพล้ง !!

ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างจ้องมองข่าวเบื้องหน้า  มือสั่นกึกๆจนมือปล่อยจากถ้วยน้ำชาแตกอยู่แทบเท้า ก่อนใบหน้าจะเริ่มแดงขึ้นมาและแสบตาเนื่องจากมีอะไรบางอย่างค่อยๆไหลออกจากดวงตาคู่สวยนั้น

'รายงานข่าว เหตุเกิด ณ ตอนเย็นของเมื่อวานเวลา 18 นาฬิกา มีการฆาตกรรมเกิดขึ้น ผู้ตายมีทั้งหมด 5 คน โดยทุกคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน สอบถามจากทางบ้านแล้วได้บอกมาว่าตอนกลางวันลูกๆของตนออกไปเที่ยวบ้านเพื่อน พอกลับมาก็มีอาการไอออกเป็นเลือด ผิวหนังไหม้เกรียมเนื่องจากถูกยาพิษลอบวางไว้ สันนิษฐานว่าน่าจะมาจากการแตะต้องสัมผัส หรืออาหาร..'

ใบหน้าเพื่อนๆของหญิงสาวปรากฏเด่นชัด ริมฝีปากที่สั่นเทานั้นค่อยๆเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก

"มะ..ไม่จริง.."

"ขะ..ข้าวฟ่าง ออย..ฝอร์ด บุค แจ็ค ตายแล้วหรอ.."





หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา อองฟองต์ ฝ้าย ฟ้า แป้ง แนน และ อาร์ม ก็ถูกควบคุมตัวและตามตรวจดูว่ามีพฤติกรรมอะไรน่าสงสัยหรือไม่

ทุกคนตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมหมู่สยอง ไม่เพียงแต่ 5 คนที่ตายไป แต่รวมถึงทั้งห้องที่ตอนนี้ค่อยๆล้มตายไปทีละคนสองคน

สาเหตุที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยเนื่องจากว่าทั้ง 6 ได้ไปร่วมเล่นที่บ้านของผู้ตายทั้ง 5 แต่ว่าคำที่ออกมาจากปากของทั้ง 6 แทนที่จะได้เป็นพยานคนสำคัญแต่กลับกลายเป็นผู้ต้องสงสัยเสียเอง เพราะว่าแนนได้บอกไปว่า 'รับประทานอาหารที่ทำร่วมกัน'

แต่คนที่น่าสงสัยที่สุดคือผู้ทำอาหาร นั่นก็คือ ฝ้าย อองฟองต์ แป้ง ฟ้า และ แนน ล้วนเป็นผู้หญิงทั้งนั้น

อย่างไรก็ตาม อาร์มที่ไม่เป็นอะไรไปจึงต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยตามหญิงสาวทั้ง 5

ตำรวจนั้นได้แค่แอบดูพฤติกรรมของทุกคนอย่างเงียบๆ มีเพียงเพื่อนๆในห้องที่รู้เท่านั้นว่าสายสืบกำลังตามดู

แต่จนถึงเวลานี้ตำรวจก็ยังไม่ได้อะไรเพิ่มเติม นั่นก็คือทุกคนยังมีท่าทางปกติไม่มีอะไรน่าสงสัยและเกินเลย เช่น

ฝ้ายกำลังนั่งฟังเพลงและเล่นอินเทอร์เน็ต  อองฟองต์กำลังนั่งๆนอนๆอ่านหนังสือ แป้งเล่นกับน้องชายของตัวเอง เป็นต้น

ติ๊ด..ติ๊ด..

เสียงข้อความโทรศัพท์ดังขึ้น หญิงสาวผละออกจากตัวหนังสือบนหน้ากระดาษ ก่อนจะหยิบมันมาแล้วกวาดสายตาดู

'พรุ่งนี้มาเจอกันที่โรงเรียน ตอน 2 ทุ่ม มีเรื่องจะคุยด้วย'

"มีเรื่องอะไรนะ..แล้วทำไมต้องสองทุ่มล่ะ.."

หญิงสาวตวัดสายตาไปมองดาบไม้ที่พาดอยู่หัวเตียงแล้วค่อยๆหรี่ตาลง

คืนถัดมา

2 ทุ่ม

แสงสว่างจากไฟฉายสอดส่องไปทั่วบริเวณ นันต์ตาเรียวส่อถึงความหวาดกลัวเล็กน้อย ก่อนจะกัดปากแน่น

'มันจะเรียกเรามาทำไม..'

ฟุ่บ..

เสียงฝีเท้าจากด้านหลังขึ้น ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะหันไปมองอย่างรวดเร็ว

ฉับ !!

อีโต้ขนาดใหญ่สับลงมากลางพื้น หญิงสาวกระโดดหลบได้ทันท่วงถี่จนถึงวินาทีสุดท้าย พร้อมเส้นผมที่ถูกตัดขาดออกไปเล็กน้อย ไฟฉายในมือรีบส่องไปที่หน้าของคนที่พยามจะลอบสังหารทันที

"นะ..แนน !!"

"ใช่..แล้วทำไม ?"

เหมือนร่างกายจะเป็นลมทันทีที่รู้ว่าเพื่อนสาวของตนกลายเป็นฆาตกรทำเอาเผลอปล่อยไฟฉายตกแตก ทั่วทุกบริเวณมืดมิดดูวังเวงทันที

"ตะ..ตำรวจ ใช่แล้วใช่! นุ๊กมันแอบบอกฉันทางโทรศัพท์ว่ามีสายสืบแอบตามเราอยู่ เขาต้องเห็นพฤติกรรมของแกแน่ๆ !"อองฟองต์ขู่ดังลั่น แต่แนนกลับหัวเราะอย่างสุขใจ

"ฮะฮะ..คิดว่าฉันโง่รึไงนังบ้า!! ฉันก็ฆ่าสายสืบบ้าบอสองคนนั้นแล้วสิ ! ถ้าจะผิด ก็โทษอีนุ๊กเองนะ ที่มันดันมาบอกพวกเรา!"

ใบหน้าของหญิงสาวยิ่งซีดลงไปอีก เหมือนเห็นสัตว์ร้ายกำลังร้องเพลงอยู่ในร่างกายของเพื่อนสาว ก่อนที่เสียงหัวเราะดังลั่นจะค่อยๆเบาลงกลายเป็นหัวเราะคิกคัก

"เสียเวลามามากพอแล้ว..ไปหาเพื่อนแกซะเถอะ.."

อีโต้ยกขึ้นสูงเตรียมจะสับลงกลางร่างของหญิงสาว ก่อนมันจะพุ่งลงมาทันที

ฉับ !!

เซ็ง ทำไมท่านฟองต์ไม่เป็นฆาตกร

ไปพิมพ์บทต่อไปก่อน

โพลล์เปิดใหม่แล้วนะ=_= แต่โปรดอ่านบทต่อไปก่อนกดโพลล์

รอยที่พื้นแตกร้าวเนื่องจากอีโต้อันใหญ่สับลงไป  หญิงสาวยันตัวลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะหันไปจ้องเพื่อนที่พยามจะหมายปองชีวิต มือเรียวกระชับดาบไม้ให้แน่นขึ้นเนื่องจากเพิ่งนึกได้ว่ามีอะไรติดไม้ติดมือมาด้วย

"แหม..เข้าใจเลือกอาวุธนะ..แต่..ดาบไม้กับอีโต้เนี่ย..อันไหน.."เสียงหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของมือที่เปื้อนเลือดเพื่อนตนเองทั้งหลายที่เสียชีวิตไปค่อยๆย่างก้าวเข้ามาหาอองฟองต์ที่ยืนตัวสั่นหวาดระแวงอยู่ ก่อนริมฝีปากจะกระซิบเบาๆที่ค้างหู

"มันจะคมกว่ากัน.."

ผัวะ !!

เคร้ง !!

"โอย.."เสียงเจ้าของอีโต้ร้องครางเบาๆเมื่อเท้าที่ใส่รองเท้าผ้าใบเตะเข้าที่แขนจังๆส่งผลให้อีโต้ที่ตนถืออยู่กระเด็นหล่นพื้นไปไกล

"แล้วถ้าระหว่างคนที่ใช้อาวุธแหลมคมกับคนที่มีสมาธิมั่นคง ฝ่ายไหนจะชนะล่ะ ?"เมื่อคำถามที่ตนเอ่ยออกไปถูกย้อนกลับมาตีตัวเองทำเอาสะอึกจนพูดไม่ออก ได้แต่จ้องมองอีกฝ่ายอย่างเคียดแค้น มือที่เริ่มบวมและช้ำม่วงค่อยๆเอื้อมไปหยิบอีโต้ แต่ก็ถูกเตะออกไปไกลกว่าเดิม

"แกคิดอะไรทำไมถึงต้องฆ่าคน"ดาบไม้กันตัวฆาตกรเอาไว้ให้แนบกับพื้นด้วยการกดลงไปบนอกให้ลุกไม่ขึ้น

"ทำไมฉันถึงต้องตอบแกด้วย มันไม่เห็นจะจำเป็นเลย !"อีกฝ่ายตอบอย่างฉุนเฉียว  อองฟองต์หรี่ตามองก่อนจะเตะไปที่หน้าของแนนจังๆ

"พูดมันออกมาซะ"เมื่อได้ยินเสียงอันเยือกเย็น แทนที่จะหวาดกลัวกลับหัวเราะเสียงดังลั่นอย่างสะใจ

"ฮะฮะฮะ..คิดว่าฉันจะโง่บอกแกเหรอไง ! เดี๋ยวแกก็เอาไปพูดให้ตำรวจหน้าโง่ฟังอีก ! ถ้าฉันฆ่าแกเสียซะตรงนี้ ! ฉันก็ไม่โดนจับหรอก !"

"แล้วแกคิดว่าฉันจะโง่งมหรอ.."อองฟองต์ยิ้มอย่างผ่อนคลาย ก่อนจะเอามือล้วงหยิบสิ่งของทรงสี่เหลี่ยมออกมาซึ่งมีแสงเปล่งอยู่

"ได้ยินหมด.."

ดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความสะใจแปรเปลี่ยนไปเป็นดวงตาแห่งความหวาดกลัว หญิงสาวรีบคลานไปหยิบอีโต้ให้ไวที่สุด กำชับแน่นในมือ ก่อนจะรีบพุ่งมาหาลำตัวของอองฟองต์ที่ยืนยิ้มอยู่ทันที

ได้จังหวะ อองฟองต์รีบเบี่ยงตัวหลบทันที ก่อนจะมีมืออีกมือหนึ่งมาจับเข้าที่ข้อแขนแล้วหักมันปล่อยให้มือที่จับอีโต้ร่วงหล่นสู่พื้นอีกครั้ง ก่อนแสงจันทร์จะกระทบกับใบหน้านั้นจนเห็นได้ชัด

"จับตัว..ได้แล้ว"

"มะ..มีน.."ไม่ใช่มีนที่ร่างไร้วิญญาณ แต่เป็นมีนที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนร้าย  เธอขบฟันแน่นก่อนจะฟาดมือลงไปที่ใบหน้าของแนนจังๆจนเสียงดังก้อง

"แก..เลว ! แกทำให้ฉันเข้าใจฟ้าผิด !! ทำให้ฉันโดนหาว่าเป็นคนร้าย !! แกทำให้ชีวิตฉันต้องพินาศ !! แกทำให้ฉันต้องทะเลาะกับเพื่อน ! แถมแก..แกยังจะฆ่าเพื่อนๆของเราแล้วลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกหรอ !"

"มีน..แกมาได้ยังไง.."อองฟองต์ถามเสียงแหบพร่า มีน(ร้าย)หันมายิ้มให้

"ก็เห็นว่าแกออกมาข้างนอกคนเดียวน่ะสิ แถมแอบเห็นแนนมันฆ่าสายสืบด้วย ก็เลยตามมา"ว่าแล้วรอยยิ้มก็ค่อยๆหุบลงแล้วเลื่อนสายตาไปที่โทรศัพท์ในมือของอองฟองต์

"นั่นน่ะหลักฐานชิ้นดีเลยนะ..ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้วล่ะ อีกไม่นานก็คงมา ส่วนแกก็เอาหลักฐานนั่นให้ตำรวจละกันนะ"

ไม่นานตามคำพูดของมีนจริงๆ  รถตำรวจมาถึงที่หมาย  อองฟองต์ยื่นหลักฐานชิ้นสำคัญให้ พร้อมมีนที่เป็นพยาน

แนนถูกจับในข้อหาฆาตกรรมหมู่ นั่นก็คือเพื่อนร่วมห้อง และพยามฆ่าหญิงสาวผู้บริสุทธิ์ไร้ความผิดด้วยการโทรหาแล้วพยามลอบฆ่า

เรื่องราวทั้งหมดจบลงอย่างเงียบสงบ  ทำเอาเพื่อนๆในห้องพลอยสบายใจไปด้วย

เช้าวันต่อมา..

มีเพียงเสียงคุยนิดๆหน่อยๆเท่านั้น  แต่ละคนวางดอกไม้ที่หน้าหลุมศพของเพื่อนตัวเอง ก่อนจะค่อยๆทยอยกลับบ้าน

ตึก..ตึก..ตึก

มีเสียงเดินสะท้อนดังขึ้น  แก้วชะงักค้างก่อนจะค่อยๆหันไปมองด้านหลัง  แต่ก็ต้องเผลอร้องสุดเสียงเมื่อพบเจอเงาดำที่สวมฮู้ดปิดบังใบหน้า

"สวัสดีค่ะ.."เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมาเบาๆ  แก้วค่อยๆถามทันที

"นะ..แนนหรอ ?.."

"ไม่ใช่ค่ะ..แนนเป็นเพียงแค่..เหยื่อที่ทำให้เข้าใจผิดเท่านั้นเอง.."ว่าแล้วเสียงหัวเราะเล็กๆก็ดังขึ้นอย่างสะใจ ก่อนร่างนั้นจะพุ่งเข้ามาหาแล้วสะบัดใบมีดคมกริบในมือพุ่งเข้าสู่ลำคอของอีกฝ่ายทันที

ฉับ !

หล่อนเมพเกินไปแล้ว!=[]=

อุบร๊ะ ร่างแยกมาแน่ๆเยย กรี๊สๆ=A=

//โดนลากไปเก็บ

ติดตามต่อไป= =