6:00 PM

"ฮ้าวว" ผมลุกจากเตียงนอนด้วยท่าทางอันสดใสสุดๆ... รองประธานอย่างผมก็คงต้องทํางานอีกเยอะแยะ ทั้งๆที่ผมอยู่ม.2 แท้ๆ แต่ต้องทําหน้าที่อันใหญ่หลวง

ทั้งๆที่เหตุผลมันมีแค่ว่า 'เรียนเก่งกว่าเด็ก ม.3 ทั้งๆที่อยู่ ม.1' แต่นั้นมันเมื่อปีที่แล้ว ปีนี้ผมกําลังจะขึ้นม.2 แต่ก็ไม่อาจหนีการเป็นรองประธานนักเรียนได้ =_=

ก่อนวันเปิดเรียนประมาณ 4-5 วันก็จะมีนักเรียนเริ่มมารายงานตัว ส่วนผมก็มีหน้าที่จัดการเอกสารรายชื่อนักเรียนที่สูงกว่าส่วนสูงตัวเอง หรือว่าผมเกิดมาเตี้ยเองก็ไม่รู้

ขณะที่ผมอธิบายเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง ผมก็อาบนํ้าแต่งตัวไปด้วย เพราะตอน 7 โมงผมก็ต้องลงไปทํางานเอกสารต่อ โรงเรียนแห่งนี้มีให้เลือก 2 แบบคือ พักแบบหอที่โรงเรียน หรือจะกลับบ้านแบบปกติ

ส่วนมากจะกลับบ้านแบบปกติมากกว่า แต่สําหรับผมพักที่หอ ซึ่งหอของโรงเรียนนี้ก็เป็นแบบห้องส่วนตัวไปเลย เหอะๆ ส่วนเรื่องเงินผมก็คงไม่ต้องกังวลมากมาย เพราะทางบ้านก็ส่งเงินมาให้ผมทุกเดือน

หลายแสนด้วย แบบนั้นผมอยู่ได้เป็นปีเลยด้วยซํ้า พอผมแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาจากหอ ไปที่ห้องกรรมการนักเรียน ซึ่งมีรุ่นพี่อยู่ในห้องเต็มไปหมด

"อรุณสวัสดิ์ครับ" ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับพวกรุ่นพี่แบบเป็นมิตร ก่อนจะมีรุ่นพี่ผมสีนํ้าตาลพุ่งมาทางผมอย่างรวดเร็ว พร้อมยื่นมือมาหยิกแก้มของผม บอกตรงๆว่าเจ็บ..

"อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ยูคิจัง จุ๊ฟๆ -3-" สยอง ไม่ว่าจะกี่ครั้งๆรุ่นพี่มิโกะก็ยังเป็นพวกโชตะ โอตาคุ ทั้งหลายทั้งแหล่

"เอ่อ... มันเจ็บนะครับรุ่นพี่ T_T" พอรุ่นพี่เห็นผมดังนั้นจึงปล่อยมือออก ก่อนที่เขาจะยืนเอกสารที่โครตเยอะมาให้ผม ผมก็ต้องกลํ้ากลืนฝืนทนรับมา ลืมบอกไป ว่ารุ่นพี่มิโกะนี่แหละประธานนักเรียน - -'

"พี่อยากให้ทําให้เสร็จในวันนี้นะ เอาล่ะ สู้ๆ !"

"จะพยายามยามครับ...." ผมยกเอกสารไปนั่งทําที่โต๊ะตัวเองเรื่อยๆ อีก 5 วันก็จะเปิดเรียน ขออย่าให้มีเรื่องวุ่นๆเลยนะ...

__________________________________________________________________________________

แก้จ๊ะ พอดีตอนแรกกะจะเอาพรุ่งนี้เปิดเทอม แต่เปลี่ยนใจเอาเป็น 5 วัน เลยลืมแก้ แหะๆ

โรงเรียนมีมหาลัยป่ะ หรือว่ามัธยมอย่างเดียว= =

“อาเรีย ตื่นได้แล้วลูก นี่มันจะเที่ยงแล้ว ตื่นมากินข้าวก่อนมา” ร่างกายของฉันที่ตอนนี้กำลังนอนในท่าตะแคงถูกเขย่าด้วยมือเรียวบางของหญิงสาวคนหนึ่ง

ฉันไม่ตอบโต้ใด ๆ ทั้งสิ้น แต่เอาผ้าห่มฝืนหนาลายแมวน้อยหลากหลายพันธุ์มาคลุมโปงแทนเพื่อเป็นการบ่งบอกว่า จะนอนต่อ

“ถ้าตื่นตอนนี้เดี๋ยวแม่จะพาไปซื้อตุ๊กตาแมวน้อย ~”

“หนูตื่นแล้วนะ ม้า ! >[]<” ฉันรีบเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงและกอดแขนหม่าม้าหรือแม่นั้นแหละ แต่ฉันชอบเรียกว่าม้ามากกว่า แต่ไม่ใช่ม้าที่เป็นสัตว์นะ =_="

เพราะติดมาจากเพื่อนที่เป็นคนจีนข้างบ้านที่ย้ายเข้ามาเมื่อตอนเด็ก ๆ แต่ปัจจุบันกลับจีนไปแล้ว

“จ้ะ ๆ แต่ไว้วันหลังนะ” ม้าค่อย ๆ แกะแขนฉันออกจากแขนของม้า

“ไหนว่าจะพาไปซื้อง่ะม้า”

“แต่แม่ไม่เคยบอกนะว่าจะพาไปตอนนี้” แล้วม้าก็หัวเราะเดินออกจากห้องไป ทิ้งความผิดหวังไว้เป็นเพื่อนฉัน ชิ เดี๋ยวว่าง ๆ ค่อยแอบย่องออกไปซื้อคนเดียวก็ได้ !

ไม่ง้อม้าหรอก >O< จะว่าไป แม่ของฉันหน้าเด็กมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!! หน้าเหมือนอายุประมาณ 19-20 ปีกว่า ๆ แต่อายุจริง 38 ปีแล้ว

และเนื่องจากป๊าของฉันมีเชื้อยากูซ่า หน้าตาจึงค่อนข้างเหมือนฆาตกรโหด เวลาเดินห้างด้วยกันมักจะมีคนทักว่า 'น้องสาวหรอ' แล้วป๊าก็จะตอบไปว่า 'อ๋อ ไม่ใช่ครับ เมียผมครับ'

แล้วทุกคนจะคิดว่าป๊าพรากผู้เยาว์ จบกัน =_=" .. ตอนนี้ฉันเริ่มหิวแล้ว ลงไปหาอะไรกินหน่อยดีกว่า ฉันเดินออกจากห้องและลงไปข้างล่างทั้ง ๆ ที่ยังใส่ชุดนอนกระโปรงลายการ์ตูนแมว

“ไม่อาบน้ำละฮึ ?” นี่คือประโยคแรกที่ออกมาจากปากป๊าเมื่อฉันย่างก้าวเข้ามาในห้องครัวเพื่อหาอะไรกิน ป๊าพูดโดยที่ตายังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

“เดี๋ยวค่อยอาบตอนเย็นทีเดียวน่า ป๊า” ฉันหยิบกล่องนมจืดกล่องใหญ่ออกมาจากตู้เย็นพร้อมกล่องโกโก้ครั้นช์

“ไม่ได้นะ ! เดี๋ยวเกิดมีเชื้อราขึ้นตัวลูกจะทำยังไง ! เดี๋ยวนี้มีโรคสายพันธุ์ใหม่เกิดขึ้นเยอะนะ !! -_-^”

“ประหยัดน้ำไง ป๊า ^O^” ฉันเถียงไม่ค่อยตรงประเด็นบวกออกแนวกวนนิดหน่อยก่อนที่จะหยิบชามมาจากชั้นวางจานข้าง ๆ อ่างล้างจาน

แต่ป๊าก็ไม่ได้เถียงต่อเพราะป๊ารู้ดีว่าถึงจะเถียงให้ตาย ฉันก็จะอาบน้ำรอบเดียวอยู่ดี

“นี่ อีก 5 วันเปิดเทอมแล้วนะ หัดตื่นเช้าได้แล้ว เดี๋ยวไปโรงเรียนสายอีก” ม้าเป็นฝ่ายพูดบ้างในขณะที่ม้ากำลังเดินเข้าห้องครัวมา

“จะพยายามตื่นเช้านะม้า” ปกติฉันไม่ค่อยกล้าเถียงม้าเท่าไหร่ เพราะม้าน่ากลัวกว่าป๊าเป็นล้าน ๆ เท่าเวลาฉันเถียงม้า -_-"

ฉันน่าจะพักหอที่โรงเรียนแหะ จะได้ไม่มีใครมาคอยปลุกฉัน แต่คงเป็นไปไม่ได้ ป๊าหวงฉันจนเว่อร์ แค่ยุงมาบินแถว ๆ ฉัน ป๊ายังโวยวายจะฆ่ายุงให้หมดโลกเลย

ซึ่งมันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ป๊าก็พูดเว่อร์ไปงั้นแหละ ป๊าไม่ทำจริงหรอก -O- .. เอ๊ะ นี่ใกล้จะเปิดเทอมแล้วหรอ เวลาผ่านไปเร็วจังเลยแหะ

รู้สึกเหมือนเพิ่งปิดเทอมไม่กี่วันเอง อยากให้เวลาผ่านไปช้า ๆ จัง ขี้เกียจไปโรงเรียน T^T

---

แง่ม รู้สึกเหมือนออกมาเน่า + ยาวไปสำหรับบทนำเปล่าหว่า =^=" ..

  ปล. ลงเร็วไปเปล่า =3="

*หมายเหตุ สีที่บรรยายในใบสมัคร สีแดงคือนางเอก สีฟ้าคือพระเอก เพื่อความสะดวกในการแยกแยะ

ชื่อตัวละคร (*สัญชาติเกาหลี นามสกุลนำหน้า)

นางเอก : อึม ฮโยจอง (ชื่อเล่น นาริ)

พระเอก : ชุง คีชินยุน (ชื่อเล่น ชิน)  

ลักษณะ

นางเอก ไว้ผมสั้นซอยสีน้ำตาลแดง ผิวขาวเนียน นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม อายุ18ปี มักใส่กระดานบ่าที่เป็นสัญลักษณ์ของร้าน(ใส่จนติด) ความสูงถือว่าอยู่ในระดับปานกลางของเกณฑ์ผู้หญิง น้ำหนักเบาผอม ออกจะซึนหน่อยๆ

พระเอก ผมสั้นออกยุ่งๆสีดำสนิท นัยน์ตาสีดำคม ผิวขาวคล้ำหน่อยๆ สูงปานกลาง(ในเกณฑ์ผู้ชาย) บ่ากว้างสมชายชาตรี

อุปนิสัย (ผสมประวัติส่วนตัว)

นางเอก ออกจะเป็นสาวแก่นแก้วทอมๆ เกิดในครอบครัวที่ปานกลาง แต่พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ยังเล็ก

จึงเป็นคนที่ภายนอกออกจะดูร่าเริงแต่ภายในกลับหม่นหมอง อาศัยอยู่กับป้าเลี้ยงที่ไม่ค่อยให้ความรักความอบอุ่นเท่าไหร่และบ้าเงิน

เรียนพร้อมทำงานรับจ็อบเป็นพนักงานขายดอกไม้เลี้ยงตัวเองและป้า ไม่เคยคิดจะจับผู้ชายที่ไหนมาเป็นผัว

หรือคิดอะไรเกินตัว ยึดมั่นในศักดิ์ศรี ถ้ามีใครมาระรานก็พร้อมที่จะแรงกลับ อายุ17ปีอยู่ม.5

พระเอก เรียนพร้อมทำงานอาชีพนักร้องหนุ่มที่ฮอตมากๆ(ฐานะดี) ทว่ายังไม่เคยมองสาวคนไหน เป็นสุภาพบุรุษที่ยังค้นหาคำว่า รัก อยู่ไร้เจ้าของหัวใจ

ปากร้ายใจดี ขี้เล่น พึ่งพาได้ มักนึกไม่ชอบและเบื่อชีวิตตัวเองเสียบ่อยครั้ง อายุ18ปีอยู่ม.6

งานอดิเรก

เลี้ยงหมา ปลูกดอกไม้ (แอบ)แต่งเพลง-ร้องเพลง

เดินเล่นกินลม หาของกิน เล่นเปียโน

เพศ

ชาย-หญิง(ออกทอมๆ)

แนวเรื่อง : โรแมนติก+น้ำเน่า(คลองแสนแสบยังอาย)

บรรยาย : สถานการณ์ (ไม่ใช้ตัวละครบรรยาย)

อื่นๆ : ในนามของข้าพเจ้า เกิ้ล ขอแทรกเข้าเป็นผู้ร่วมกิจกรรมคนที่5(เพราะตำแหน่งว่างพอดี)

หลายคนคงอึ้งในรูปภาพ ที่แม่มเอาภาพดาราเกาหลีคนจริงมา (นาร์ช่ากะคยู อ๊าย>w<) เรื่องดาราช่างมันก่อน

เอาเป็นว่าสามารถเอามาเข้าร่วมได้ละกัน อาจจะแก่ไปหน่อย (ม.5-6) แต่ก็ถือว่าเข้าวัยแนวโรแมนติกได้ละ

ยังไงก็จะอัพเทิร์นให้ถี่ ถือว่าเป็นการแต่งนิยายรัก(แบบดีๆ)เรื่องแรกเลยนะนี่=_= (ขอซ้อมยำเล่นๆไว้ก่อน)