-45-
"นี่เราสำรวจมานานละนะ ไม่เจออะไรเลยรึไง" เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังขึ้นจากเฟริน่า เธอว่าเสร็จก็ทิ้งตัวลงทรุดนั่งอย่างท้อแท้
"ทางไหนก็มีแต่ทางถ้ำแฮะ" เนซึมิหันซ้ายหันขวาสำรวจต่อ
"จะไปต่อเลยเหรอ รอด้วยสิ" วาเนซซี่ค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะเดินตามเนซึมิไป
"มัวชักช้าอยู่ได้ ไปต่อสิ!" โลวาน่าที่ร้อนใจอยากจะออกไปจากที่นี่เร็วๆจึงลากเฟริน่าให้ลุกขึ้นเดินต่อ
พรึ่บ!!!
คบเพลิงทั้ง2ที่อยู่ในมือโลวาน่ากับเนซึมิดับลงทันทีในขณะนั้น ทุกอย่างรอบด้านจึงกลายเป็นแต่ความมืดมิด
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!O[]O"เสียงกรีดร้องชะนีแตกของกลุ่มพวกนักเดินทางดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ทุกคนต่างสติแอนด์ตบะแตกกระเจิดกระเจิงกันหมด
"ทำไมมันมืดเงี้ย!=[]=" เฟริน่าร้องขึ้น
"โอ๊ย! ใครเหยียบเท้าชั้น!" วาเนซซี่โพล่งร้องออกมา
"อย่าเบียดชั้นเซ่!!!" โลวาน่าสบถอย่างดัง
"อร๊าย!! อย่าทำให้แว่นช้านหลุดนะ!!!" (ไอ่)หนูยักษ์เนซึมิตะโกนโวยวายขึ้นมากับเขาบ้าง
ฝ่าเท้าของเฟริน่าเมหือนไปเหยียบปุ่มอะไรบางอย่าง ได้เกิดเสียงบรรเลงเพลงขึ้น
"ชั้น~~~ชอบกินแมลงสาบบบบบ หรือจะตะขาบ...ก็ชอบเหมียนกัล
ชั้น~~~ชอบกินฉี่ หรือว่าจะขี้อร่อยหนักหนา~ อาหารอย่างอื่นคงธรรมดา...
ใครที่มาจะเป็นคู่ชั้น ต้องมีอะไรคล้ายกัน คือว่าแปลกกว่า ใคร~~~""เพลงHaไรวะ=__=" โลวาน่ารำพึงขึ้นตะหงิดๆ และประหลาดใจกับเพลงอะไรก็ไม่รู้
คึ่ก คึ่ก คึ่ก!!!
"เอาอีกแล้ว" น้ำเสียงของเนซึมิดูสงบลงและเหมือนคนเบื่อโลกมากๆ
"อะไร?- -" เฟริน่าหันมาถามเชิงดูสถานการณ์
"ถ้ำถล่มไง ง่ายๆ" วาเนซซี่ถอนหายใจออกในสภาพเช่นเดียวกับเนซึมิ
"เค ซึ้ง" โลวาน่าเออออตาม แล้วเดินเขยิบเข้าใกล้กันอีกรอบ
"3..2..1 เตรียมตัวร้อ...!"
ครืนนนนนนนนนนน!!!ซาวด์เอฟเฟกหินถล่มน่ะเอง...
"กรี๊ดดดดด ว้ายยยยยยยยยย!!!"และThere are เสียงกรีดร้องชะนีแตกpart2
ร่างของทั้ง4กระแทกลงบนผิวน้ำ เนซึมิที่ฟื้นตัวก่อนลุกขึ้นมาหาฝั่งอย่างรวดเร็ว แล้วบังคับเมล็ดทานตะวันยักาข้างตัวไปเกี่ยวเสื้อ
คนในทีมที่เหลือขึ้นมาบนฝั่งดินในถ้ำทีละคนจนครบทั้งหมด
“แค่กๆ!!!” วาเนซซี่สำลักน้ำกระถอกไอออกมา โดยมีเฟริน่าลูบหลังช่วยอยู่
"ดีนะที่พื้นล่างเป็นน้ำ=_=" เนซึมิถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"ทำไมต้องมีแต่หินถล่มวะ=[]=" โลวาน่าสบถขึ้นอีกทีพลางเอาเท้าไปถีบกำแพงถ้ำด้านข้างเพื่อระบายอารมณ์
ปึ้ก!!!"รหัสทางเข้าคือ 1บาทาคร่า!!! ป๊องๆๆๆ ถูกต้องง!""เสียงใครแว๊ะ" เฟริน่าหันมองซ้ายวขวาหาต้นเหตุเสียง
ทันใดนั้น เสียงดนตรีดีเจก็ดังขึ้นอีกรอบ
"Oh Oh Oh Oh ชิ*หายแล้วไงคระ! Ah Ah Ah Ah มันมาแล้วนิแฮะ!
O O O O Open หน่อยสิเครอะ! อร๊าย อร๊าย อร๊าย อร๊าย เปิดสิยะ!!!
โอเพ่นเซซามี่~!""เพลงHaไรอีกวะ!?-*-" โลวาน่ากระทืบพื้นด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวสุดขีด
"คราวนี้ไม่น่าจะใช้หินถล่มนะ=_=" วาเนซซี่รำพงปลอบใจตน
ทว่า กำแพงหินที่โลวาน่าเพิ่งเอาส้นตรีนประทับอย่างนิ่มนวล(?) ค่อยๆเปิดออก จนเป็นหองถ้ำด้านใน
"ความบังเอิญบนอารมณ์ฟิวส์ขาดสินะ= =" เนซึมิหันหน้าไปมองโลวาน่าแหยๆ
"ช่างมัน ถือว่าเราเจอทางต่อละกันย่ะ-*-" เมื่อกล่าวจบโลวาน่าก็สะบัดร่างเดินนำเข้าไปในห้องคนแรก
"เข้าไปสำรวจเหอะ" เฟริน่าวิ่งเข้าไปตาม
ภายในห้องถ้ำ ประดับด้วยลายสลักรูปดวงตาเหมือนในเหรียญมากมายตรงกลางเหมือนเป็นแท่นบูชา
และมีโลงศพทำด้วยทองอร่าม ประดับด้วยดอกไม้สีม่วงที่ดูสดใสแต่แฝงด้วยความน่ากลัวอย่าบอกไม่ถูก
เนซึมิหันไปมาส่งซิกในวาเนซซี่ ชี้ไปที่แท่นใจกลางห้อง ซึ่งมีรอยเท่ากับเหรียญที่พกติดไว้
"ดูเหมือนจะมีรายละเอียดอะไรเกี่ยวกับเหรียญนี่นะ" เนซึมิพินิจพินัย แล้วลงมืออ่านรายละเอียดที่สลักไว้บนหินข้างๆแท่นใจกลาง
"ภาษาโบราณ=[]=" วาเนซซี่ทำหน้าเหวอทันที เพราะอานไม่ออก ไม่มีแต่เค้าโครงว่าเป็นภาษาของเผ่าพันธุ์อะไรเลย
"แล้วใครมันจะอ่านได้= =" โลวาน่าถอนหายใจกุมขมับ
"ชั้นเอง" เสียงของเฟริน่าดังขึ้น ก่อนที่ร่างของเธอจะนั่งลงดูภาษาในท่าทีเหมือนช่ำชอง
หน้าตาของอักษรที่สลักบนหินมีตัออย่างเป็นเช่นนี้
ญิณญ์ฎฤรีตร๊อว์แฤร๊พอิปฤว่ยก์เธ๊าว์หลัยย์ ธฤรี่กฤาแฎ่ร์ญ้ากรัยย์เค่ามราว์ณัยย์ธรี่นอว์
ส๊าฏฤรีนขรอว์อะฮั้ลล์ ...... (ละไว้)
"พ่อชั้นทดลองอีพวกหาไอเทมตำนานHaไรไม่รุ้บ่อย จะต้องมีทักษะแกะลายแทงก็ไม่แปลก" เฟริน่ากล่าวให้ฟัง พลางจ้องมองหินสลักอักษรสักพัก
"งั้นแปลเลยนะ"
ทั้งหมดพยักหน้ารับ
"ยินดีต้อนรับอิปลวกทั้งหลาย ที่กระแดะย่างกรายเข้ามาในที่นอนซาตินของอะฮั้น ถือว่าเป็นนักเดินทางที่กล้ามาก
ที่เผชิญหน้ากลับห้องแสนน่ากลัวของชั้น โฮะๆๆๆ จงเอาสมบัติของเจ้ามาเป็นเครื่องมือถอดอักษรอีเว้นท์พวกนี้
แล้วเจ้าจะพบกับจุดคลายแมกซ์แห่งห้องความลับนี้2ประการตามลำดับ แล้วก็อย่าปลุกอะฮั้นจนกว่าจะพบจุดจบประการเสร็จ
อะฮั้นกะลังนอนมากส์หน้าอยู่ อย่าเพิ่งกวน เดี๋ยวรอยตรีนกาขึ้น บ๊ายบุยๆ ม๊วฟๆ=3="ทันทีที่เฟริน่าอ่านจบ ทุกคนต่างทำหน้าอึ้ง และทึ่งไปพร้อมๆกันแบบนี้ >>> =[]= (ค้างไว้ประมาณ2นาที)
"แน่ใจนะ ว่าเธอไม่ได้ใส่ไข่ให้ดูตลก เพราะชั้นขำไม่ออกหรอกนะ- -" เนซึมิเริ่มจับปากหุบเข้าดั่งเดิม(เดี๋ยวขากรรไกรค้าง)
พร้อมจ้องด้วยสายตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
"ชั้นจะกระแดะเล่นอะไรตอนนี้ยะ มันเขียนแบบนี้จริงๆ= ="
"ชั้นรู้ละ ว่าภาษาวิบัติมันมีมาตั้งแต่โบราณ" วาเนซซี่กล่าวเชิงตรัสรู้
"ทีนี้จะแก้ไขปริศนาอะไรของมัน" โลวาน่ารพึงขึ้นในระดับที่ทุกคนได้ยิน วาเนซซี่กับเนซึมิมองหน้ากัน
"ตรงกลางห้อง มีแท่อนยู่ แล้วก็เป้นรอยเหมือนให้ฝังอะไรลงไป" เนซึมิสันนิษฐานไว้
"มีหมายเหตุภาษาโบราณด้วย= =" เฟริน่าเขยิบหน้าเข้ามาดู พลางอ่านขึ้น
"สมบัติของท่านจะไม่หาย แค่ใช้เปิดแต่ไม่ได้ใช้คุณสมบัติจริงๆ ไม่ต้องห่วง เคนร๊ะ จุ๊บุๆ *3*"วาเนซซี่ทำท่านึกขึ้นก่อนที่จะสรุปความ "เหรียญของพวกเราแหง"
เธอว่าพลางชูเหรียญนี่ขึ้น "ประทับละนะ" ทั้งหมดเอามือประสานกันกดเหรียญสลักรูปดวงตาลงไป
กริ๊ก... เสียงกลไกข้างในหินดังขึ้น แท่นหินค่อยๆเปลี่ยนรูปร่างพลางเด้งเหรียญออกมา
ดูเหมือนว่า รูปร่างของแท่นหินจะค่อยๆกลายเป็น...
ตู้ATM(หิน)"เท่าที่ช้นเกิดมายังไม่เคยเห้นขั้นตอนไขกลไกปริศนาHaไรที่ปัญญาอ่อนขนาดนี้มาก่อน-*-" โลวาน่าสบถขึ้นทั้งหมดพยักหน้าเห็นด้วย
และแล้ว ก็มีเสียงเหมือนคอลเซนเตอร์ดังขึ้นจากตุ้ATM
"ยินดีต้อนรับสู่ATMธนาคารสีเขียวจับลูกค้าผู้ชายเป็นผัว เส้นใหญ่น้ำลูกชิ้นปลา~! เย้!
กรุณากดรหัสของท่าน ภายในเวลาที่จำกัด โดยใช้สิง่ที่คุณเจอเมื่อไม่เกิน20นาทีมานี้เป็นคำใบ้รหัสเลข4ตัว
ไม่งั้นคุณอาจจะได้นอนพร้อมๆกะเจ้าของธนาคาร เย้ๆ"ทันใดนั้น ประตูถ้ำเลื่อนปิดลงอย่างรวดเร็ว พลางก่อบล็อกอิฐด้วยความว่องไวในพริบตา
รอยหินสลักรุปดวงตาเหมือนในเหรียญ ค่อยๆลืมตาขึ้น ก่อนจะมีสายน้ำพุ่งออกมาเติมใส่ห้องเรื่อยๆ
"เท่าที่กะดู เรามีเวลาแค่10นาทีแหง" วาเนซซี่หันหน้าไปมองน่ำพุที่พุ่งออกมาเหมือนจะลอยอังคารพวกเธอให้ตายคาที่
"เลยนาทีที่5ไป ดูเหมือนพวกเราคงต้องดำน้ำมากดรหัส ดังนั้น ไวๆ!" เฟริน่ารีบเร่งทุกคน
"มันบอกไว้ว่าให้ใช้สิ่งที่พวกเราเจอเป็นคำใบ้" โลวาน่ากล่าวให้ทุกคนวิเคราะห์ ขณะที่ความสูงของระดับน้ำใกล้ถึงข้อเท้า
"งั้นเรียงลำดับที่ไม่เกิน20นาทีมานี้ คือ หินถล่ม มีเพลงบ้าๆขึ้นก่อนประตูจะเปิด2เพลง เจอห้องแล้วอ่านภาษาโบราณ แล้วทาบเหรียญ"
เนซึมิสรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่เกิน20นาทีนี้ทั้งหมด
"หินถล่ม ตอนที่หินถล่ม พวกเรากรี๊ดแตกเยี่ยงชะนี แปลเป็นภาษาอังกฤษคือ Gibbon"
วาเนซซี่ค่อยๆวิเคราะห์ตวคามออกมาเป็นขั้นๆ
"แล้วมันหมายความว่าไง?" เฟริน่าถามขึ้น
"ถ้าเอาตัวGเป็นหลัก นับลำดับตัวอักษร Gเป็นตัวที่7ของพยัญชนะอังกฤษ รหัสตัวแรกคือ 7"
ทันทีที่วาเนซซี่กล่าวจบ เนซึมิก็กดหมายเลข7บนแปน้ทันที
"ต่อไปเจอเพลง ถ้าเอาเพลงอันแรกที่มันบอกชอบกินแมลงสาบ ตะขาบ ขี้ ฉี่ ล้วนแต่อุบาทว์ๆทุเรศๆทั้งนั้น"
โลวาน่าเริ่มถอดใจความบ้าง
"ถ้าเอาตามคำแสลง ทุเรศหรือ สอง(two)แดง(red) เอาเลขหน้าเป็นตัวหลัก รหัสตัวที่สองคือ 2"
ว่าแล้ววาเนซซี่ก็กดรหัสตัวที่2ตามที่โลวาน่าบอก
ตอนนี้ระดับน้ำสูงเท่าหัวเข่าแล้ว รหัสตัวที่สาม จึงโยนมาที่เฟริน่าที่เกีย่วข้องกับเหตุการณ์นี้
เฟริน่าใช้เวลานึกขึ้นซักพักหนึ่ง แล้วเริ่มถอดใจความ
"การถอดอักขระโบราณ ที่มันใส่อิโมชั่นประกบปิดท้าย ทั้งเงื่อไขบนหินสลัก และบนหมายเหตุ
ตัวที่มันเอาเป็นปากในอีโมชั่นมีรูปร่างเป็นเลขสาม รหัสตัวที่สามคือ 3"
เนซึมิจิ้มให้เฟริน่าทันที ซึ่งตอนนี้ ความสูงของระดับน้ำเท่ากับคอแล้ว
"ดูเหมือนมันจะโกงเวลาพวกเรานิดหน่อยนะ = =" วาเนซซี่บ่นขึ้น เนซึมิลอยคอคิดวิเคราะห์รหัสตัวสุดท้าย
"เส้นผมบังภูเขามากๆ ตัวสุดท้าย" เนซึมิยิ้มกริ่ม ทุกคนยังงงๆกับที่(ไอ่)หนูยักษ์พูด
มันอธิบายว่า "รูปร่างของเหรียญ และที่ทาบเหรียญ เป็นรูปวงกลมทั้งคู่"
"ถ้าเอาวงกลม2วงกลมมาต่อกัน จะเป็นเหมือนเลขแปด ดังนั้นรหัสตัวสุดท้ายคือ 8!!!"
เมื่อมันกล่าวจบ ก็รีบดำน้ำลงไปกดรหัสตัวสุดท้ายอย่างทันท่วงที
ทันทีที่รหัสทั้ง4ตัวครบ ATMก็ประมวลผลแล้วก็
"ถูกต้องคร่า~!!! รหัสคือ 7238!!! ปิ๊งป่องๆๆ!!" ทันทีที่เสียงคอลเซนเตอร์เงียบลง รูระบายน้ำก็ได้ผุดขึ้นมา ดูดน้ำทั้งหมดออก
ก่อนที่จะสลายหายไปอย่างไม่น่าเชื่อในสายตา
"รอดแล้วๆ=[]=" ทุกคนหอบหายใจนอนลงกับพื้น แล้วค่อยๆลุกขึ้นมาเห็นโลงศพข้างหน้าค่อยๆแย้มออกนิดหนึ่ง
การ์กอย สัตว์ประหลาดที่มีหน้าตาเหมือนหมาป่า รูปร่างคล้ายมนุษย์ ปีกค้างคาวยักษ์ นับ10ตัวได้โผล่ขึ้นมาประจัญหน้ากับเหล่านักเดนิทางทั้งหมด
ด้วยสายตาหิวกระหายเหยื่อสุดๆ พลางบินวนเตรียมที่ขย้ำทีมนักเดินทางให้ตายเสียทั้งหมด
ทุกคนในทีม ค่อยๆกระเถิบเท้าหันหลังชนกันตั้งท่าเตรียมต่อสู้...
ดูเหมือนว่า เงื่อนไขประการแรก คงจะต้องบู๊ซะแล้วสิ...!
