-44-
"ตึกๆ" เสียงฝีเท้าของผมและฮิโกะเดินไปตามแสงสีทองอร่าม ที่ส่องประกายมาต้องซอกมุม มุมหนึ่ง จนถึงจุดหมาย
"โอ้โห!!!!"ฮิโกะอุทานเสียงดัง สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าของผมและฮิโกะคือขุมทรัพย์ทองสว่างสไวสวยงามน่าจับต้อง ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างกระหาย
"ของฉัน!!!!"ฮิโกะวิ่งถลาเข้าใส่ขุมทองอย่างไม่ลังเล พร้อมหัวเราะอย่างมีความสุข ฉับพลันความรู็สึกบางอย่างก็เข้ามาในหัวผม มันคือความรู้สึกอยากได้ขุมทรัพย์นี้อยากจะเป็นเจ้าของเพียงคนเดียว ร่างกายของ
ผมพุ่งเข้าหาฮิโกะเช่นเดียวกับเขาที่พุ่งเข้าหาผม
"ของฉัน!!!"เราทั้งสองตะโกนขึ้นพร้อมกัน พร้อมออกหมัดตะบันหน้า
"พลัก!!!"เสียงหมัดของเราทั้งคู่กระทบกับใบหน้าของทั้งสองฝ่ายจนร่างกระเด็นไปคนละทิศและสติของผมก็กลับมา แต่ฮิโกะไม่ เขาเริ่มจะร่ายเวทย์ไฟใส่ผม ต้องมีเวทยืมนต์อะไรสักอย่างควบคุมพวกเราอยู่!!!
"ฮิโกะหยุดก่อน!!!"ผมร้องห้ามเขา เหมือนเขาจะรู้สึกตัวแต่สายไป ลูกไฟเพลิงทมิฬพุ่งแหวกอากาศเข้ามาหาผม
"บรึ้ม!!!!!"ผนังถ้ำระเบิดเป็นรูโหว่พร้อมมีไฟลุกเป็นหย่อมๆ ผมที่ไหวตัวหลบทันเพียงเสียงวินาทีถอนหายใจอย่างโล่งอก
"ฉันว่าชักมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้ว"ฮิโกะกล่าวขึ้นพร้อมปาดเหงื่อที่อยู่บนใบหน้าของเขา
"ใช่...คงเป็นเพราะขุมทรัพย์นี้แน่นอน"ผมกล่าวพลางชำเหลืองมองขุมทรัพย์และต้องตกใจเมื่อขุมทรัพย์ตรงหน้าได้หายไปหมดสิ้น เหลือเพียงภาพบางอย่างที่ถูกแกะสลักขึ้นที่ก้อนหินขนาดยักษ์
มันเป็นรูปคล้ายๆแผนที่และยังมีรูปเหมือนเศษอัญมณีกระจายอยู่ตามจุดต่างๆ
"นี้อาจจะเป็นแผนที่นำไปสู่เศษอัญมณีก็ได้!!!"ผมกล่าวขึ้น
"อาจจะมีประโยชน์ก็ได้แต่เราจะเอามันกลับไปยังไงดี?"ฮิโกะถามพรางใช้ความคิด
"ง่ายมากรอซักแปปนะ"ผมยิ้มพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปภาพบนก้อนหินนั้น
"เราไปที่อื่นกันเถอะอาจจะมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นอีก"ผมว่าพรางสาวเท้าออกจากตรงนั้นพร้อมกับฮิโกะ...
ปีศาจมาแล้ว