Chapter 18 พัดวิเศษคู่ในตำนาน
[สิ่งที่พวกเจ้าจะบอกให้ข้ารู้ คืออะไรน่ะข้ารู้แล้วล่ะ]
หญิงในชุดคลุมสีขาวคิดในใจ
“พวกเจ้าทุกคนได้โปรดฟังข้าสักพัก เนื่องจากพวกท่านเป็นคนกลุ่มแรกที่ดื่มน้ำพุสีรุ้งศักดิ์สิทธิ์นี้แล้วไม่เป็นอะไร ข้าจึงอยากจะชวนให้พวกท่านและพรรคพวก มาเป็นแขกของเรา ณ ที่แห่งนี้ได้หรือไม่”
อเล็กเตอร์ชายในชุดคลุมสีม่วงกล่าวกับนักรบทั้งสิบคนอย่างเกรงอกเกรงใจ
“พวกเราไม่ได้มีแค่นี้หรอกค่ะ พวกเราเดินทางกันเป็นทีมเพื่อตามหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์บางอย่างของพวกเรา ถ้ากะประมาณคร่าวๆ พวกเราทุกคนก็น่าจะมีจำนวนประมาณ 40-50 คนน่ะค่ะ”
เพชรกล่าวกับบุคคลในชุดคลุมทุกคนอย่างสุภาพ
“ใช่แล้วค่ะ พวกเรามีกันจำนวนมากคงจะพักหรือมาที่นี่ที่ไม่กว้างพอสำหรับคนจำนวนนั้นได้หรอกนะคะ”
โซลกล่าวเสริมให้กับเพชร
“ไม่เป็นอะไรหรอกเหล่านักรบ จุดนี้แค่เป็นที่อยู่ของน้ำพุเราเท่านั้นจุดต้อนรับแขกของเราอยู่ทางทิศใต้ต่างหากล่ะ”
จูปีเตอร์ชายในชุดคลุมสีแดงกล่าวกับเหล่านักรบ
“ถ้าอย่างงั้นพวกเราขอตัวสักครู่ ถ้านับเป็นเวลาก็ขอเวลาสัก 30 นาที แล้วพวกเราทุกคนจะมาพร้อมกันที่นี่เองครับ”
คิดบอกกับบุคคลในชุดคลุมก่อนที่ทั้งสิบคนจะเดินกลับมายังโดมที่พัก
“ท่านรีโอน่า !ท่านรีโอน่า! ท่านอยู่ไหนเนี่ย”
โซลตะโกนขึ้นอย่างร้อนรน
“มีอะไรกันเนี่ย ทำไมต้องเอะอะด้วยล่ะ ข้ากำลังพักผ่อนสบายๆT^T”
“= = คือว่านะ ตอนที่พวกเราออกไปหาเสบียงเราได้เจอกับบุคคลในชุดคลุมหลากสีสามคน แล้วเค้าก็ชวนให้พวกเราทุกคนเนี่ยไปเป็นแขกของเค้า ท่านช่วยดูให้หน่อยได้มั้ยว่าเค้ามีเจตนาดีหรือร้ายกันแน่..”
โซลอธิบายเหตุการณ์ต่างๆให้รีโอน่าฟังอย่างละเอียด
“เรื่องแค่นี้เองทำไมต้องกระวนกระวายด้วยนะ - -* ว่าแต่ห่างจากที่นี่ไปประมาณเท่าไหร่ล่ะ”
“ประมาณ 2 กิโลครับ”
เกิ้ลบอกกับรีโอน่าแบบไม่ร้อนรนแต่อย่างได
“อืม~งั้นรอแปปนึงนะ”
รีโอน่าบอกกับทุกคน แล้วค่อยหลับตาลงพร้อมท่องคาถาอุบอิบอุบอิบอะไรสักอย่างของเธอไปนานพอสมควรก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วบอกกับทุกคน
“พวกเค้าเป็นคนดีแน่นอนจ๊ะ สบายใจได้ เราไปหาเค้ากันเร้ย! Go Go!!!”
“ดะเดี๋ยวก่อนท่านรีโอน่า เรายังไม่ได้บอกท่านอากามิแล้วทุกคนเลยนะ ลืมไปแล้วหรอเค้าบอกว่าให้ไปทุกคนนะโซลก็บอกแล้วไง - -“
แนทเตือนรีโอน่าทันทีที่เห็นรีโอน่ากระโจนลงจากต้นไม้
“เออจิงแฮะ โทษทีลืมตัวไปหน่อย เดี๋ยวข้าจะไปบอกยัยอากามิให้เองจ๊ะ ไม่ต้องห่วงน๊า! ปิ้งๆๆๆ~!”
ว่าแล้วรีโอน่าก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาทุกคนทันที
“เรารีบไปหาท่านอากามิดีกว่า สองคนนั้นอาจทะเลาะกันอีกก็ได้นะ”
คริสพูดขึ้นแล้วทุกคนก็รีบวิ่งไปทางที่พักของอากามิทันที
“Hi อากามิซัง ชั้นมีเรื่องจะมาแจ้งจ๊ะ^^”
รีโอน่าทักอากามิอย่างร่าเริง
“-*- อย่างเรียกอย่างนี้ได้มั้ยห๊า! ข้าไม่ชอบ!”
อากามิตะคอกใส่รีโอน่าอย่างโมโห
“แหมๆ แค่นี้ทำเป็นโมโหใจเย็นๆก่อนสิเพื่อนเลิฟ^0^”
“ใครเป็นเพื่อนเลิฟเธอมิทราบ!”
“เอาน่าๆ ตกลงจะฟังเรื่องที่ข้าจะแจ้งมั้ยเนี่ย”
“ฟัง!(ก็ได้)”
อากามิยินยอมแบบไม่เต็มใจเท่าไหร่
“แฮก~แฮก~ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่มั้ยครับ ^^;”
เกิ้ลถามทั้งสองคนทันทีที่มาถึง
“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะเกิ้ลจัง ชั้นกำลังจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้อากามิฟังนี่แหละจ๊ะ^^”
รีโอน่าพูดอย่างร่าเริงเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
“คืออย่างนี้นะจ๊ะอากามิ นักรบทั้งสิบคนของเราเนี่ยเค้าออกไปหาเสบียงกันมาใช่ม๊า คราวนี้เค้าก็ได้ไปเจอกับบุคคลในชุดคลุมปริศนาสามคน สามคนนั้นก็ได้ชวนพวกเราทุกคนเนี่ยย้ำนะว่าทุกคนไปเป็นแขกให้เค้าในฐานะนักรบผู้มาเยือนยังไงละจ๊ะ^.^”
“เจ้ามั่นใจแล้วหรอรีโอน่าว่าคนพวกนั้นน่ะเป็นคนดี ไม่ใช่คนของปีศาจน่ะ”
อากามิยิงคำถามใส่รีโอน่าทันทีที่รีโอน่าพูดจบ
“แน่นอนจ๊ะ ถ้าพวกนั้นเป็นปีศาจนะ รีโอน่าจะไปจากชีวิตอากามิซังเลยจ๊ะ อากามิสั่งให้ทุกคนตามผู้กล้าเราไปเถอะนะ น๊านะยังไงก็ไปกันทุกคนอยู่แล้วนี่น๊า *-*”
รีโอน่าพูดพลางทำลายตาอ้อนวอนอากามิอย่างสุดขีด
“ก็ได้ๆ ข้าเห็นว่าเจ้าเป็นเพื่อนร่วมทางเท่านั้นหรอกนะ เอาล่ะนัรบทุกคนทุกหน่วยเตรียมตัวออกเดินทางเราจะไปสถานที่ศักดิ์สิทธิ์กัน!”
อากามิตะโกนลั่นเพื่อสั่งการทุกคน
“เดี๋ยวค่ะท่านอากามิ ท่านรู้ได้ยังไงคะว่าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์?”
นิวทิร่าถามอย่างสงสัย
“ถ้าเป็นบุคคลปริศนาและชวนเราไปที่ที่เค้าอยู่ก็ต้องเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์อยู่แล่วล่ะ ถ้าไม่ศักดิ์สิทธิ์เค้าคงมากับพวกเจ้าแล้วละนะจริงมั้ย?^^”
แล้วทุกคนก็ออกเดินทางมายังน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ทันที ใช้เวลาการเดินทางประมาณ 10 นาที
“ *0* ชิร่าน้ำพุนั่นสวยจังเจ้าว่ามั้ยอ่า *-* ”
ยายูมิบอกกับชิร่าทันทีที่เห็นน้ำพุ
“ข้าว่าก็สวยนะ แต่ข้าคิดว่าสิ่งนั้นคงจะเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บุคคลในชุดคลุมดูแลอยู่เจ้าอย่าไปยุ่งเลยจะดีกว่านะ^^”
ชิร่าบอกกับยายูมิด้วยสีหน้าไม่ยินดีเท่าไหร่
“ยินดีต้อนรับสู้อาณาเขตของน้ำพุสีรุ้งศักดิ์สิทธิ์ ข้าหวังว่าข้าและพวกเจ้าคงจะเป็นมิตรกันได้นะ^^”
หญิงสาวในชุดคลุมสีขาวกล่าวกับทุกคน
“อันดับแรกจะไม่ขอเสียมารยาท ข้าชื่อ
เฟริน่า เป็นหัวหน้าหน่วยในการดูแลน้ำพุแห่งนี้ ส่วนชายในชุดคลุมสีแดงคือจูปีเตอร์ สีม่วงคืออเล็กเตอร์ พวกเจ้าไม่ต้องกลัวอะไรพวกเราหรอกนะ เพราะเราไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เราแค่สืบต่อเจตนาของบันพบุรุษเท่านั้นเอง ก่อนอื่นขอเชิญพวกท่านนั่งพักกันตามสบายแล้วข้าจะค่อยๆเริ่มเล่ารเองทั้งหมดให้ฟัง...”
เฟริน่ากล่าวกับทุกคนอย่างอ่อนโยน
“แสงที่ตัวพวกเจ้าเมื่อไหร่จะหายไปซะทีเนี่ย = = เอาล่ะเข้าเรื่องดีกว่า เนื่องจากว่าตามตำราของบันพบุรุษของเราและของชาวเอลฟ์ได้บันทึกไว้สามตำนานที่เป็นหลักๆคือตำนานแรกคือตำนานที่จะมีเหล่าผู้กล้าทั้งเจ็ดที่จะตามหามงกุฎทองคำและถ้ำผลึกน้ำแข็งที่หายสาบสูญไปเพื่อนำพลังดังกล่าวในมงกุฎมาปกป้องโลกของเรา ตำนานที่สอง คือจะมีนักรบผู้พิชิตปีศาจหนึ่งคนพร้อมสหายคู่กายที่จะร่วมรบไปกับผู้กล้าทั้งเจ็ดโดยจะมีพลังแฝงในตัวที่แข็งแกร่งอย่างไม่มีที่ติ และตำนานสุดท้าย คือโลกของเราจะไม่มีวันดับสูญและสลายไปเพราะพลังทั้งหมดบนโลก พูดง่ายๆคือพลังที่โลกเราได้ซ่อนไว้ในตัวจะตื่นจากนิทราโดยนักรบปริศนาซึ่งเราก็ไม่รู้จำนวนและที่อยู่เช่นกันเพราะฉะนั้นพวกข้าจึงรอคอยการปรากฏตัวของบุคคลในตำนานทั้งหมด เพราะเชื่อว่า พวกเค้าเหล่านั้นจะสามารถปกป้องโลกและชิงน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ดแห่งกลับคืนมาได้อย่างแน่นอน และเนื่องจากพวกท่านทั้งสิบคนได้ดื่มน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เข้าไปและน้ำพุก็ได้แสดงพลังอำนาจขึ้นมา ทำให้เราสามคนเชื่อว่าพวกท่านคือบุคคลตามตำนานยังไงล่ะ”
เฟริน่ากล่าวกับทุกคน
“และพวกเราก็ได้แบ่งออกโดยการพิจรณาแล้วก็คือ เอลฟ์ทั้งสามคือนักรบผู้พิชิตและสหายคู่กายตามตำนานที่สอง ส่วนอีกเจ็ดคนก็คือนักรบในตำนานทั้งเจ็ดตามตำนานที่หนึ่งยังไงล่ะ”
จูปีเตอร์กล่าวต่อจากเฟริน่าทันที
“เรื่อง นักรบในตำนานทั้งเจ็ดน่ะ พวกเราทุกคนก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน แต่เรื่องนักรบผู้พิชิตเราก็เพิ่งจะมารู้พร้อมพวกท่าน แต่เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าพวกเค้าคือบุคคลตามตำนาน และที่ท่านพูดมาคือบุคคลในตำนานทุกคนจะช่วยกันปกป้องโลกและช่วงชิงน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ดแห่งกลับคืนมา ซึ่งเราต้องการจะทราบถึงข้อมูงของน้ำพุว่าสำคัญยังไงด้วยเราจึงจะสามารถพิจรณาว่าจะชิงคืนกลับมาให้ได้หรือไม่”
อากามิอภิปรายให้ทุกคนฟัง
“ที่เราแน่ใจว่าเอลฟ์ทั้งสามคือผู้พิชิตคือน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ได้แสดงอิธฤทธิ์ยังไงล่ะ ส่วนเรื่องช่วงชิงน้ำพุกลับคืนมาที่ข้าอยากจะให้พวกท่านช่วยก็เพราะว่าน้ำพุแต่ละแห่งมีความสำคัญแตกต่างกันไปเช่นน้ำพุสีม่วง มีความสำคัญทางด้านผืนปฐพีหากน้ำพุแตกสลายหรือถูกควบคุมโดยอำนาจมืดผืนปฐพีอาจแตกสลายได้ ซึ่งน้ำพุเจ็ดแห่งก็คือเจ็ดสี โดยเรียงได้ตามสีของรุ้ง คือ ม่วง คราม น้ำเงิน เขียว เหลือง แสด และแดง แน่นอแต่ละที่มีความหมายไม่เหมือนกันและน้ำพุแห่งนี้เป็นศูนย์รวมพลังทุกพลังของน้ำพุ หากน้ำพุสีใดสลายไปสีในน้ำพุแห่งนี้ก็จะหายไปด้วยครั้งละหนึ่งสียังไงล่ะ เพราะฉะนั้นหากสีใดสีหนึ่งพังทรายนั้นก็หมายความว่า สิ่งสำคัญของบางอย่างของโลกเราก็ต้องพังทรายไปด้วยเช่นกันยังไงล่ะ เหตุผลแค่นี้พอที่จะขอให้พวกท่านช่วยรึเปล่าล่ะ”
จูปีเตอร์เล่ารายละเอียดทุกอย่างให้ทุกคนฟังอย่างละเอียดถีท่วนทันที
“อืม~ข้าเข้าใจแล้วล่ะ”<อากามิ
อีกมุมหนึ่งเนซึมิซึ่งกำลังตั้งใจฟังการสนทนาของบุคคลในชุดคลุมหลากสีและกลุ่มของตนอยู่ก็ได้แลเห็นอะไรบางอย่างที่ส่องแสงประกายเงางามในน้ำพุ
“นี่ๆ เพชร เธอเห็นอไรในน้ำพุมั้ย”
ผมถามเพชรไปทันที่เห็นสิ่งนั้นเพราะผมเองก็ไม่มั่นใจว่ามันคืดอะไรกันแน่และหวังว่าหากเพชรเจอมันเพชรคงจะให้คำตอบผมได้นะ
“ไม่มีอะไรนิเกิ้ลก็มีแค่น้ำนิน๊า”
หา!เพชรไม่เห็นอะไรเลยอย่างงั้นหรอ แปลกจัง ผมยังอดสงสัยไม่ได้ว่ามันคืดอะไรจึงถามเพื่อนๆทั้งแปดคนที่เหลือดูแต่ปรากฏว่า...ไม่มีใครเห็นอะไรซักคน!
เอาไงดีล่ะ สิ่งนั้นดูยั่วยวนจริงๆลำแสงของมันเหมือนพยามจะดึงดูดให้ผมเข้าไปสัมผัสมัน ผมควรจะทำยังไงดี...
พอนานไปแสงนั่นยิ่งดูเย้ายวนใจขึ้นเรื่อยๆจนผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ ในตอนนี้ใจของผมมันรู้สึกเหมือนต้องการของในน้ำพุนั้นมากจนผมแทบจะควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้
ในที่สุดผมก็ต้องเดินเข้าไปที่น้ำพุ สายตาของผมมันกำลังจ้องมองสิ่งของบางอย่างในน้ำพุแบบไม่กระพริบ สิ่งของมันมีลักษณะแบบเรียบรู้สึกว่าจะเป็นสีทองและสีเงินนะเพราะของในนั้นมันมีสองชิ้น ไม่สิ สีทองและสีเงินมันเป็นแค่ลำแสงสีที่แท้จริงของมันเป็นสีฟ้าต่างหาก!...
ตอนนี้ผมรอช้าไม่ได้แล้วมันเริ่มดึงดูดผมมากขึ้นเรื่อยๆ ผมคิดว่าคงจะต้านมันต่อไปไม่ไหว ตอนนี้มือของผมมันค่อยเอื้อมเข้าไปในน้ำพุมือมันสัมผัสกับอะไรบางอย่างซึ่งผมว่ามันรู้สึกคุ้นมือมากๆ มือผมค่อยดึงสิ่งของทั้งสองชื้นออกมาอย่างช้าๆปรากฏว่ามันคือ...พัดวิเศษคู่ในตำนาน!
“ทะทุกคน!”
เกิ้ลตะกุกตะกักแต่ก็ยังพยามเรียกทุกคนให้มองมาทางตน
“พัดวิเศษคู่ในตำนาน!”
ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกันทันทีที่เห็นพัดที่เกิ้ลถืออยู่ในมือ
“เจ้าเอาพัดนั่นมาจากไหนกัน”
เฟริน่าถามอย่างสงสัยและตกใจ
“ผมก็เอาออกมาจากน้ำพุนี่ไงครับ ทุกคนไม่เห็นมันสักคน จริงมั้ยเพชร”
“อืม ~ ตอนที่เกิ้ลเรียกชั้นให้ดูในน้ำพุชั้นยังไม่เจออะไรเลยนะ” <เพชร
“หึๆ ความจริงสินะนักรบในตำนานน่ะ เพราะตามตำราแล้วนอกจากผู้ถูกเลือกแล้วไม่มีใครจะสามารถจับอาวุธในตำนานได้สักคน แล้วตอนนี้พวกเจ้ามีอาวุธในตำนานกี่ชิ้นแล้วล่ะ”
อเล็กเตอร์พูดขึ้นในขณะที่ทุกคนยังคงงุนงงกับพัดในตำนาน
“เอ่อ ถ้ารวมพัดผมด้วยก็สามชิ้นครับ มีดาบคู่ของคริสแล้วก็ไม้เท้าของไอซิสครับ”
เกิ้ลบอกกับบุคคลในชุดคลุมทั้งสาม
“ถ้าอย่างงั้นเราก็ขอฝากอนาคตของโลกไว้กับพวกเจ้าด้วยละกันนะ พวกเราเองก็จะช่วยปกป้องโลกอีกแรง...ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วนี้ ของเชิญทุกคนพักกันที่นี่ซะเลยนะ เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วงเพราะไม่มีมอนเตอร์หรือปีศาจตนไหนเข้าไกล้น้ำพุสีรุ้งได้หรอกนะวางใจเถอะ”
จูปีเตอร์บอกกับทุกคนอย่างอ่อนโยน
“งั้นขอรบกวนหน่อยละกันนะคะ/ครับ”
“เฮ้อ!สบายจังไม่ต้องสร้างโดมไปวันนึง ฮ่าๆ”
เหลือเวลาอีกแค่เก้าวันเท่านั้นพวกเค้าจะตามหาอาวุธในตำนานอีกสี่ชิ้นได้ครบก่อนกำหนดหรือไม่ โปรดติดตามอ่านต่อตอนหน้า...The end of the chapter 18
