Chapter 10 เพื่อนใหม่
ณ แถวชายป่า
แฮ่ก~) แฮ่ก~) แฮก~)
“พวกมันตามไม่หยุดแบบนี้เราจะทำยังไงดีล่ะสหาย แฮ่กๆ~”
บุคคลปริศนา1 พูดอย่างเหนื่อยหอบ พลางวิ่งต่อไปเรื่อยๆแบบไม่หยุด
“ชั้น..ชั้นว่าเรารีบวิ่งดีที่สุดนะ แฮ่ก~ๆ พวกมันโหดขนาดนี้เราสู้ไม่ไหวแน่~ แฮ่กๆ~”
บุคคลปริศนา2 พูดขึ้น อย่างเหนื่อยหอบไม่แพ้กัน
“ชั้นเข้าใจความคิดของ
วีอาเทียสนะ แฮ่กๆ~ เจ้าคิดว่าหากเราวิ่งไปเรื่อยๆบางทีอาจจะเจอค่ายในทางข้างหน้าใช่มั้ยแฮ่กๆ~”
บุคคลปริศนา3 พูดอย่างเหนื่อยหอบเช่นกัน
“อืม ~ เจ้าฉลาดนี่
นิวทิร่า สมแล้วที่เป็นจอมวางแผน เรารีบไปกันเถอะ ขืนพวกมันตามมาทันเราแย่แน่ๆ”
วีอาเทียสพูดพลางวิ่งไปเรื่อยๆ
ณ ค่ายเอลจิงเซล
“แย่แล้ว! ต้องรีบไปเตือนทุกคน~”
หญิงสาวที่มีดวงตาและเส้นผมสีม่วงอ่อนมีหูเป็นปีกนกสีขาว แต่งกายด้วยชุดสีม่วงพูดขึ้นอย่างตกใจ พลางวิ่งออกจากเต็นท์มุ่งหน้าไปที่กระท่อมของไบรอัน
“ท่านไบรอันเนอร์ ท่านไบรอันเนอร์อยู่มั้ยคะ”
“เสียงอะไรเอะอะโวยวายน่ะ อ่าว
ชิฮาร่า มาทำอะไรที่นี่ล่ะ ประจำเจ้าจะคอยสังเกตการณ์อยู่ในเต็นท์ไม่ใช่รึ”
ไบรอันถามชิฮาร่าอย่างแปลกใจ
“แย่แล้วค่ะท่านไบรอันเนอร์”
“O-O?”
“มะ..มีผู้คนสองกลุ่มกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ค่ะ”
“อะไรนะ! เจ้าเห็นตั้งแต่เมื่อไรกันชิฮาร่า”
“เมื่อกี้ค่ะท่านไบรอัน ผู้คนกลุ่มแรกประมาณ 3 คน กลุ่มที่สองมีประมาณ 5 คนค่ะ”
“รีบไปบอกหน่วยป้องกันให้ล้อมรอบด้านหน้าทางเข้าค่ายเอาไว้ ไปเร็ว!”
พอไบรอันพูดเสร็จ ชิฮาร่าไม่รอช้า รีบวิ่งไปบอกกับหน่วยป้องกันทันที
...ด้านผู้ถูกล่า...“อ๊ะ นั่น ข้าเห็นค่ายอยู่ตรงนั้น ทุกคนดูสิ!”
บุคคลปริศนาพูดขึ้นอย่างดีใจ
“อ่ะ จริงๆด้วย
เวอาเทียสข้าก็เห็นเช่นกัน”
นิวทิร่าพูดขึ้นอย่างดีใจเช่นกัน
“อืม~งั้นเรารีบไปกันเถอะ~”
วีอาเทียสบอกกับทั้งคู่ แล้วทั้งสามก็มุ่งหน้าไปที่ค่ายทันที
...ด้านค่ายเอลจิงเซล...หลายคนกำลังวุ่นอยู่กับการตั้งกำลังปกป้องค่ายไว้รอบๆเพื่อป้องกันสิ่งที่กำลังจะมาถึง
“แย่แล้ว แย่แล้วทุกคน เกิดเรื่องใหญ่แล้วล่ะ คือ คือว่านะ คนในค่ายไม่รู้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอ่ะ รู้สึกว่ากำลังตั้งกำลังไว้รอบๆค่ายด้วยหล่ะ”
โซลพูดขึ้นอย่างร้อนรน
“แสดงว่าจะต้องเกิดเรื่องที่ไม่ดีขึ้นแน่ๆ พวกเรารีบไปช่วยทุกคนดีกว่าเดี๋ยวจะไม่ทันการ”
เกิ้ลกล่าวกับทุกคนพลางลุกขึ้นก่อนเพื่อนเพื่อเดินนำทุกคนไป(ที่ไม่รู้เรื่องพร้อมไบรอันเพราะตอนนี้เปลี่ยนที่อยู่ประจำเป็นใต้ต้นไม้ใหญ่หลังสนามประลองแล้ว)
“ท่านไบรอันเนอร์เกิดอะไรขึ้นคะ”
เพชรถามอย่างร้อนรนทันทีที่มาถึง
“ออ คือว่าหน่วยเฝ้าระวังของเราได้สรวจพบผู้คนสองกลุ่มกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้น่ะ เราก็เลยต้องรีบจัดกำลังไว้ก่อนเผื่อมันจะเป็นเรื่องไม่ดี”
ไบรอันตอบพลางสั่งการหน่วยป้องกันอย่างรวดเร็ว
“งั้น ขอพวกเราช่วยด้วยคนนะคะ พวกเราอยู่อย่างนี้ก็ว่างๆอยู่แล้ว”
แนทกล่าวขึ้นทันทีหลังจากไบรอันพูดจบ
“ถ้างั้นพวกเธอไปป้องกันที่หน้าประตูละกันนะ เอ๊าไปๆ”
ไบรอันสังการอย่างรวดเร็วและเข้มแข็ง
“อ๊ะ! พวกนั้นมานู่นแล้ว สงสัยจะเป็นกลุ่มแรก ทุกคนเตรียมตัวไว้นะ”
คิดบอกกับทุกคนพลางเตรียมปืนของตัวเองให้พร้อม
“ทุกคนยิงงงงง”
ไบรอันสั่งการกับทุกคน
“เดี๋ยวกันค่ะทุกคน ดูนั่นสิคะ พวกเค้าเหมือนหนีอะไรบางอย่างอยู่นะคะ รอให้เค้าเข้ามาไกล้กว่านี้ดีกว่าเผื่อพวกเค้ากำลังเดือดร้อนนะคะ”
เพชรพูดพลางชี้ให้ไบรอันสังเกตดูท่าทางของคนทั้งสาม
“ว๊าวววว *-* ทุกคนดูนั่นสิ เอลฟ์หญิงคนนั่นน่ารักจังเลยอ่า *-*”
แนทพูดอย่างชื่นชม
“แนท ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาติคนนั้นคนนี้นะ...เราต้องเตรียมตัวป้องกันค่ายสิ”
ไอซิสพูดพลางเตรียมตัวไว้เพื่อความไม่ประมาท
“แฮกๆ~ ช่วยเราด้วย พวกเราถูกตามล่า!”
วีอาเทียสตะโกนบอกทุกคนมาแต่ไกล
“อ๊ะ นั่นกลุ่มสอง ท่าทางไม่เป็นมิตรเอาซะเลยทุกคนเปลี่ยนเป้าหมายเป็นกลุ่มสองเร็วเข้า”
ไบรอันสั่งการทุกคนอย่างเข้มแข็ง
เมื่อทั้งสามคนมาถึงแนทก็บอกให้เข้าไปหลบข้างในทันทีเพราะเนื่องจากว่า ท่าทางของทั้งสามคนเหนื่อยอ่อนมาก
“กลุ่มที่สองไกล้เข้ามาแล้ว ทุกคนยิง!”
ไบรอันสั่งการหน่วยป้องกันทุกคน
แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึงก็คือธนูทุกดอกที่คิดว่าต้องต้องโดนพวกนั้นเข้าอย่างจังแต่พวกนั้นกลับกลายเป็นควันลอยหายไป หลังจากที่พวกนั้นได้หายไปแล้วทุกคนก็กลับไปที่เต็นท์ของตนดังเดิม..
“เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ วิ่งมาซะไกล ท่าทางเหนื่อยน่าดูเลยนะ”
มิยากิถามเอลฟ์ทั้งสามอย่างเป็นห่วงเป็นใย
“ไม่เป็นไรมากหรอก ข้ากับเพื่อนเราเป็นเอลฟ์ เราว่องไวอยู่แล้ว แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอกนะ ไม่ต้องเป็นห่วง”
วีอาเทียสตอบกับมิยากิพลางสำรวจดูสิ่งของของตน
“อ่าว เหล่าผู้กล้า มาแล้วหรอจ๊ะ มาดูแลแขกของพวกท่านเถอะค่ะ มิยากิต้องไปเตรียมอาหารน่ะ^^”
มิยากิกล่าวกับผู้กล้าทั้งเจ็ดแล้วเดินไปด้านหลังกระท่อมของไบรอัน
“เป็นอะไรรึเปล่า เห็นพวกคุณวิ่งมาแต่ไกล”
คริสถามอย่างเป็นห่วง(นิดหน่อย)
“ข้าและสหายของข้าเราไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะ พวกเราแข็งแรงจะตาย^^”
นิวทิร่าตอบอย่างร่าเริง
“แล้วพวกคุณชื่ออะไรกันบ้างหรอคะ ฉันเพชร ด้านซ้ายฉันคือแนทข้างๆแนทก็คือคิดส่วนด้านขวาคือไอซิสถัดไปคือคริส ข้างหลังฉันคือเกิ้ลและโซลจ๊ะ”
เพชรแนะนำทุกคนให้เหล่าเอฟ์ได้รู้จัก
“ข้าชื่อวีอาเทียส ข้างๆข้าคือเวอาเทียสและนิวทิร่า ยินดีที่ได้รู้จักกับพวกเจ้า”
“ ^ - ^ เช่นกันจ๊ะ ว่าแต่ทำไมพวกนั้นถึงไล่ล่าพวกคุณล่ะ”
โซลถามอย่างงุนงง
“ก็พวกข้าเป็นนักสู้เผ่าเอลฟ์สามคนสุดท้ายที่ยังต่อต้านพวกมันและไม่ยอมเป็นพวกกับพวกมันน่ะสิ ทุกคนในหมู่บ้านของเรากลายเป็นพวกของมันหมด และเนื่องจากพวกข้าต่อต้านจึงโดนไล่ล่ายังไงล่ะ”
เวอาเทียสตอบกับทุกคนพลางทำหน้าแค้นใจ
“ว่าแต่พวกเจ้าเป็นใครรึ ทำไมมิยากิถึงเรียกพวกเจ้าว่าเหล่าผู้กล้าล่ะ”
วีอาเทียสถามอย่างสงสัย
“ออ พอดีว่าตั้งแต่พวกเรามาที่นี่ครั้งแรกเราก็มากันเจ็ดคนพอดีน่ะ แล้วพอเข้ามาในค่ายท่านไบรอันเนอร์ก็บอกว่าพวกเราคนนักรบในตำนานที่ชะตาได้ลิขิตให้พวกเราได้รับหน้าที่ปกป้องโลกและใช้พลังจากมงกุฎทองคำกำจัดดราโกเนียสน่ะ แต่พวกเราไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่หรอกนะเพราะฝีมือพวกเราไม่เท่าไหล่เอง”
โซลตอบกับวีอาเทียสอยากไม่กวนประสาทแต่นิด
“งั้นก็ถือว่าเป็นเกียติร์อย่างยิ่งที่พวกข้าได้เจอกับนักรบในตำนาน เพราะไม่ใช่แค่ที่ค่ายนี้หลอกนะที่รู้เรื่องของนักรบในตำนาน เผ่าเอลฟ์ของเราก็รับรู้ข่าวนี้มาตั้งแต่รุ่นทวด พวกเราได้แต่คอยนักรบในตำนานซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ พวกข้าคงจะมีบุญพอที่จะพบพวกท่านเราจึงได้พบกันในวันนี้ และข้าก็เชื่อว่าพวกท่านคือนักรบใยตำนานเช่นกันนะเพราะตามตำราเอลฟ์ได้ระบุไว้ว่า เหล่าผู้กล้าจะเป็นชายสามคนหญิงสี่คน แต่ละคนใช้อาวุธและมีอุปนิสัยแตกต่างกันและนักรบที่ถูกเลือก จะสามารถกำจัดดราโกเนียสได้ทันทีไงล่ะ”
วีอาเทียสเล่าเรื่องความเชื่อของเผ่าเอลฟ์ให้กับทุกคนฟัง
“เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะนะ ตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันแล้วไม่ใช่หรอทุกคน^^”
นิวทิร่าพูดแทรกขึ้นอย่างอารณ์ดี
“อืม! งั้นพวกเรามาทำความรู้จักกันให้มากขึ้นเถอะนะ!”
“อืม!”
“นี่ๆพวกเธอเป็นเอลฟ์อ่ะ วิ่งเร็วป่ะ แล้วเอลฟ์ทำไมหูยาวอ่ะ แล้วๆนิวทิร่าทำไมเป็นนักรบที่น่ารักจังอ่ะ แล้วทำไมทุกคนต่อต้านพวกมันล่ะ พวกเธอมาจากไหนประวัติเป็นไงบ้าง ฯลฯ”
“ถามเยอะไปรึเปล่าโซล ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ/!/~…..”
ในที่สุดพวกเขาก็ได้เพื่อนเพิ่มมาอีกถึงสามคน เขาและเพื่อนใหม่จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้หรือไม่ โปรดติดตามอ่านต่อตอนหน้า...The end of the chapter10
