-Jack-TheRipper-
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #15 เมื่อ: 11-07-2010, 12:25:59 » |
|
ขุดขึ้นมาสักนิด
|
|
|
|
-Jack-TheRipper-
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #16 เมื่อ: 12-07-2010, 11:26:08 » |
|
ขี้เกียจลงต่อไว้ลงพรุ่งนี้ละกานนนนนน
|
|
|
|
-Jack-TheRipper-
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #17 เมื่อ: 13-07-2010, 11:32:48 » |
|
บทที่ 3 สังกัดทีมและระดับความสามารถ
"พวกเธอสอบผ่านแล้ว"ครูผู้คุมสอบปรบมือเรียกเด็กทั้งสอง
"พวกเราสอบผ่านแล้ว เย้!ๆๆๆ"ทั้งสองกระโดดโลดเต้นอย่างสนุกสนาน ครูผู้คุมสอบทำหน้าเอือมระอาและหยิบแฟๆมหนึ่งขึ้นมา
"จากคะแนนที่ได้ ก็ไม่เลวฆ่าองครักษณ์ดูมได้ตัวนึงได้ อืม งั้นพวกฌธอก็กลับกันได้แล้ว"ครูผู้คุมสอบยิ้มเจ้าเลห์และ เปาะ! รถไฟเหาะมาหานะเธอ
ทั้งสองมายังห้องห้องเดิมที่เคยมาและพบ ผอ. คนเดิมนั่งเก้าอี้ตัวเดิมๆ และครูคุมสอบหน้าตาเดิมๆ กับแฟ้มอันไม่เดิม "พวกเธอสอบผ่านแล้ว ขอให้พวกเธอเดินเข้าห้องด้านซ้ายเพื่อเปลี่ยนชุดที่เตรียมไว้ แล้วเราจะมาคุยกันต่อ"เด็กทั้งสองเดินไปยังห้องนั่นเป้นห้องแคบๆ มีเสื้อสีดำลวดลายหรูหราอยู่กลางห้อง ซายะหยิบชุดขึ้นมาดู ชุดนี้มีลวดลายเป็นรูปประหลาดๆ ลายทำจากอความารีนสีฟ้าใสหน้าอกติดตรา ฟรอนเทเชีย
"ชุดเท่ใช่ได้เลยนะนี่"ซาซาริหยิบชุดขึ้นมาดูและเปลี่ยนเสื้อโดยพลัน
หลัง จากที่ทั้งสองเปลี่ยนชุดเสร็จ ก็กลับมาที่ห้องเดิมๆ... "พวกเธอฟังรายละเอียดนี้ให้ดี พวกเธอสอบผ่านอยู่ในระดับ อความารีน (Aquamarine) เป็นระดับที่สูงใช้ได้ สังกัดทีมของพวกเธอตอนนี้ ทีมที่ต้องการ อความารีนก็มีอยู่ไม่น้อยพวกเธอต้องเลือกสังกัทีมเอง"ครูผู้คุมสอบร่ายยาว และหยิบรายชื่อทีมที่ต้องการสามชิกเพิ่ม
"ไม่ต้อง ให้พวกเขาอยู่ทีม ไร้ฟ้า"ท่านผอ. ยิ้มอย่างร่าเริงรอ
|
|
|
|
GøøGle-KunG
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #18 เมื่อ: 13-07-2010, 11:35:43 » |
|
หนุกดีนะ ทักษะการแต่งนิยายใช้ได้ ว่าแต่คนแต่งเคยไปแต่งนิยายที่ไหนมาก่อนรึป่าวอ่ะ=[]= ถือว่าเยี่ยมกว่าชั้นตอนเป็นเด็กใหม่=3=
ต้องมีชั้นคอยจ้ำจี้จ้ำไชสอนแกพร่ำไปใช่มั้ย
|
บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
|
|
|
GøøGle-KunG
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #19 เมื่อ: 13-07-2010, 11:37:32 » |
|
|
บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
|
|
|
GøøGle-KunG
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #20 เมื่อ: 13-07-2010, 11:38:01 » |
|
บทที่ 3 สังกัดทีมและระดับความสามารถ
"พวกเธอสอบผ่านแล้ว"ครูผู้คุมสอบปรบมือเรียกเด็กทั้งสอง
"พวกเราสอบผ่านแล้ว เย้!ๆๆๆ"ทั้งสองกระโดดโลดเต้นอย่างสนุกสนาน ครูผู้คุมสอบทำหน้าเอือมระอาและหยิบแฟๆมหนึ่งขึ้นมา
"จากคะแนนที่ได้ ก็ไม่เลวฆ่าองครักษณ์ดูมได้ตัวนึงได้ อืม งั้นพวกฌธอก็กลับกันได้แล้ว"ครูผู้คุมสอบยิ้มเจ้าเลห์และ เปาะ! รถไฟเหาะมาหานะเธอ
ทั้งสองมายังห้องห้องเดิมที่เคยมาและพบ ผอ. คนเดิมนั่งเก้าอี้ตัวเดิมๆ และครูคุมสอบหน้าตาเดิมๆ กับแฟ้มอันไม่เดิม "พวกเธอสอบผ่านแล้ว ขอให้พวกเธอเดินเข้าห้องด้านซ้ายเพื่อเปลี่ยนชุดที่เตรียมไว้ แล้วเราจะมาคุยกันต่อ"เด็กทั้งสองเดินไปยังห้องนั่นเป้นห้องแคบๆ มีเสื้อสีดำลวดลายหรูหราอยู่กลางห้อง ซายะหยิบชุดขึ้นมาดู ชุดนี้มีลวดลายเป็นรูปประหลาดๆ ลายทำจากอความารีนสีฟ้าใสหน้าอกติดตรา ฟรอนเทเชีย
"ชุดเท่ใช่ได้เลยนะนี่"ซาซาริหยิบชุดขึ้นมาดูและเปลี่ยนเสื้อโดยพลัน
หลัง จากที่ทั้งสองเปลี่ยนชุดเสร็จ ก็กลับมาที่ห้องเดิมๆ... "พวกเธอฟังรายละเอียดนี้ให้ดี พวกเธอสอบผ่านอยู่ในระดับ อความารีน (Aquamarine) เป็นระดับที่สูงใช้ได้ สังกัดทีมของพวกเธอตอนนี้ ทีมที่ต้องการ อความารีนก็มีอยู่ไม่น้อยพวกเธอต้องเลือกสังกัทีมเอง"ครูผู้คุมสอบร่ายยาว และหยิบรายชื่อทีมที่ต้องการสามชิกเพิ่ม
"ไม่ต้อง ให้พวกเขาอยู่ทีม ไร้ฟ้า"ท่านผอ. ยิ้มอย่างร่าเริงรอยเหื่ยวย่นช่วยให้รอยยิ้มดูเด่นขึ้น(หรือเเห่ย่ยวขึ้น นั่นแหละ)
"พวกไร้ฟ้า! ท่านคิดอะไรนะครับ พวกไร้ฟ้ามันเป็นพวกตัวกวนนะครับ ถ้าเด็กพวกนี้อยู่จะไม่เป็นการเสียทรัพยากรไปเปล่าๆหรอครับ"
"น่าๆ เชื่อเหอะ พวกนั้นแลหะที่พวกเขาควรอยู่"ท่าน ผอ. บอกปัดๆ และหยิบขนนกออกมาเขียนใส่แผ่นกระดาษสีทองอร่าม
"พาพวกเขาไปยัง หอไร้ฟ้า" และรถไฟเหาะมาหานะเธอ Return
-----------------------------------------------------------------------------------------------
นี้ หรือหอไร้ฟ้า
ผมถูกส่งพามายังที่แห่งหนึ่ง ด้านหน้าเป็นคฤหาสขนาดใหญ่มีสัญลักษณ์รูปก้อน เมฆ อยู่หน้าประตู
ก๊อก ก๊อก ครูผู้คุมสอบเคาะประตูดังสนั่น และก็มีเสียงของตกแตกตามมาระนาว
"มีอะไรเว้ย ถึงมาเคาะประตูซะดังลั่น"เสียงจากด้านบนคฤหาสดังออกมาตามมาด้วยผู้ชายคน หนึ่งกระโดดลงมาจากเพดานสูง 30 ฟุต
ผู้ชายคนนั้นลงพื้นอย่างสง่างาม ชายคนนั้น มีผมสีแดงสด ในตาสีเลือดหันมามองอย่างขวางๆ ชุดที่ใส่แตกต่างจากพวกเขาสองคนตรงที่ลายทำจากทอง
"มีไร' ถึงมาหาเรา"ชายท่าทางนักเลงที่เพิ่งกระโดดจากเพดานกล่าว
"ท่าน ผอ. ได้ให้สมาชิก ให้แก่ทีมพวกนาย"ครูผู้คุมสอบกล่าวเสียงเย็น
"เด็กกะโปโลสองตัวนี้นะหรอ ไม่เอ..."ยังไม่ทันได้พูดจบก็มีเสียงหวานใสเสียงหนึ่งดังขึ้นแทรกมา
"นายจะ หาเรื่องทำไมโอกิโตะ"ประตูคฤหาสเปิดออกให้เห็นผู้หญิงสามคนออกมา มีสไตล์แตก ต่างกันมาก คนแรกผมยาว สีชา ชุดขาวสะอาดทั้งตัวลวดลายสีเงินทำให้เสื้อดูสว่างมากขึ้น ใบหน้าสวย รูปไข่ได้รูป คนที่สองไว้ผมสั้น ใส่ชุดคล้ายๆนักแปรธาตุ สีดำสนิทลวดลายสีเงิน และคนสุดท้ายเป็นผู้หญิงที่ไว้ผมยาวมากที่สุด มีใบหน้าสวยหวาน ใส่ชุดของโรงเรียนเช่นเดียวกับพวกเขา เพียงแต่ลายสีเงินเท่านั้น
"นายชอบทำให้ทีมเราเจ๋งนะโอกิโตะ แค่ไวมิลคนเดียวก็เกินพอแล้ว"หญิงชุดนักแปรธาตุกล่าว
"เอมีน พวกเราไม่จำเป็นต้องรับคนเพิ่มนิ"โอกิโตะแย้ง
"หนวกหูอะไรกัน"ชายอีกคนหนึ่งมีใบหูยาวกว่าปกติ ใส่ชุดสีดำ ลวดลายทองปิดใบหน้าส่วนล่างเดินออกมากล่าวด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์
"คาซึมะ ฉันมีสมาชิกใหม่มาพวกนาย"ครูที่พาเรามากล่าวอย่างเซ็งๆ กับการทะเลาะกันไม่มีจบ
"งั้นก็มาสิเสียเวลาจริง!"ชายชื่อคาซึมะดึงพวกเขาทั้งสองเข้าคฤหาสและปิด ประตูดัง ปัง!~ ปล่อยให้โอกิโตะหน้าเหวออยู่คนเดียว
...เล่นดึงง่ายๆ อย่างนี้ช่างง่ายอะไรโดยแท้...ซายะเดินตามคาซึมะไปต้อยๆโดยมีสามสาวและโอ กิโตะเดินตามกันมา
"เอาหละง่ายๆ หละกัน พวกนายแค่เข้าไปหา บอสแล้วแนะนำตัวแค่นั้นจบ"คาซึมะพูดโดยที่เด็กๆที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย และเปิดประตูทีอยู่ด้านหน้าออก
"บอส มีเด็กใหม่เข้ามา"คาซึมะถีบประตูดังลั่น เด็กทั้งสองสะดุ้งเฮือก และโดนลากเข้าไปในห้อง
ภายในห้องนั้นมีเพียงแค่ดต๊ะยาวโต๊ะเดียวและ ตรงหัวโต๊ะก็มีชายผู้หนึ่งนั่งเหยียดขาบนโต๊ะกำลังกัดแอปเปิ้ล กรวบๆ "เด็กใหม่หรอ มาสิ"ชายคนนั่นกล่าวอย่างเป็นมิตรดู ถ้าเกิดว่าเขาไม่พูดออกมาเด็กทั้งสองคงคิดว่าเป็นผุ้หญิงไปแล้วเพราะเขามี เส้นผมสีดำยาวสลวยมัดเปีย นัยตาสีดำคม ชุดสีดำลายทองแบบคาซึมะ
...ใครกันวะเนี่ย นี่โรงเรียนนี้มีอะไรให้เตรียมตัวทันไหมเนี่ย...
"สวัสดี เหอะๆ นั่งก่อนสิ พวกนายเป็นใครหรอ"ชายคนนั้นยิ้มเป็นมิตรและกัดแอปเปิ้ลคำใหญ่มองเด็กๆอย่าง ตาเป็นประกาย
ซายะและซาซารินั่งลงในเก้าอี้ที่ใกล้ตัวที่สุด และคนอื่นๆก็ทยอยนั่งตามที่กันอย่างพร้อมเพรียง
"ว่าไงหละ"ชายคนนั่นยังยิ้มเช่นเคย
...ไรวะ งงไปหมดแล้วนะเนี่ย แต่เอาเถอะ ตอบๆไปก่อนดีกว่า...
"เอ่อ... ผมชื่อซายะครับเป็นสมาชิกใหม่ อายุ 12 ปี เป็นนักเรียกครับ ส่วนนี้ซาซาริ เพื่อนผมเป็นสมาชิกใหม่เหมือนกัน และเขาเป็นผู้ใช้สายฟ้า" ซายะแนะนำตัว ชายที่อยู่หัวโต๊ะพยักหน้าเชิงรับรู้
"งั้นพวกเราก้แนะนำตัวกันบ้างสิ"ผู้หญิงที่ใส่ชุดขาวในห้องกล่าวยิ้มๆ เธอ เริ่มกล่าวแนะนำตัว
"พี่ชื่อ ซึกิโกะ โจคาว่า คลาส เงิน (Silver) อาชีพ นักบวช (Monk) แล้วผู้หญิงที่ชื่อเอมีนก็กล่าวต่อ
"ฉัน ชื่อ เอมีน ซารานี คลาส เงิน เหมือนกันอาชีพนักแปรธาตุ (Alchemist) มีหน้าที่เสริมพลังให้กับทีม" แล้วผู้หญิงคนสุดท้ายก็แนะนำตัวบ้าง
"ส่วน พี่ชื่อ ดาเนีย เลวาเทีย คลาสเงิน อาชีพนักล่า (Hunter) เป็นเสนาธิการของทีมจ้ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ"ทั้งสามพุด พร้อมกันหลังจากคนสุดท้ายพูดจบ
"ย..ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ซายะและซาซาริตอบแบบตั้งตัวไม่ทัน
"แล้วนายหละ"ชายที่เป็นหัวหน้าทีมบอกให้คนที่อยู่ข้างๆสองคน และเปลี่ยนจากเอาขาวางพาดโต๊ะเป็นเท้าคางกินแอปเปิ้ลแทน
"หึ ฉันชื่อโอกิโตะ เบลอส คลาส ทอง (Gold) เป้นอัศวิน (Knight) " โอกิโตะกล่าวอย่งไม่สบอารมณ์ทำท่าทางเป็นนัยๆว่า ฉันไม่อยากรู้จักพวกแกหรอก
.พวกเราก็ไม่อยากรู้จักกับแกหรอก ไอบ้า...เด็กทั้งสองยิ้มแหยๆ
"ฉันชื่อ คาซึมะ อาชีพนักดาบ(Swordman) ชายสวมหน้ากากพูดขึ้นอย่างรวดร็วและแทบจะฟังไม่ทัน
"เหอๆ ก็เหลือแต่ฉันสินะ ฉันชื่อ ไวมิล เลวาเทีย เป็นหัวหน้าทีมไร้ฟ้า คลาส ทอง อาชีพ นักฆ่า (Killer)"
...อาชีพนักฆ่าหรอกหรอนึกว่า เป็นนักดนตรีสะอีก เห็นมีกีตาร์สะพายหลังอยู่...
"ลาวาเทีย พี่เป็นญาติกับพี่ดาเนียหรอครับ"ซายะกล่าวถามและหันไปทางดาเนีย
"ปิ๊งป่อง ถูกแล้วเราเป็นพี่น้องกันจ้า"ดาเนีย
"แต่ก็ไม่ใช่ สายเลือดเดียวกัน"ไวมิลและดาเนียเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
...เป็นไงวะนามสกุลเดียวกันเป็นพี่น้องกันแต่คนละสายเลือด...
"ช่างเรื่องนั้นเถอะ พวกนายมีอะไรจะถามอีกไหม" "ผมฟังมาตั้งนาน ว่าแต่คลาส คืออะไรหรอครับ"ซาซาริเอ่ยขึ้น ไวมิลขว้างแอปเปิ้ลทิ้งไปลงพื้นแล้วแอปเปิ้ลก็หายไปก่อนตกพื้น
"คลาส พูดง่ายๆก็คือ ระดับความสามารถของบุคคลที่มีปัจจัยในการใช้ประโยชน์หลายๆอย่าง ซึ่งแบ่งออก เป็น 5 ประเภท คือ เหล็ก(Iron) เป็นระดับขั้นพื้นฐานของที่นี้ ต่อมาคือ อความารีน (Aquamarine)เป็นระดับที่เก่งขึ้นมาถือได้ว่ามีฝีมือเอาการ ขึ้นมาอีก ก็ เงิน (Silver) เป็นระดับที่เรียกว่ายอดฝีมือก็ว่าได้ ต่ออีก คือ ทอง (Gold) เเป็นระดับอจฉริยะแห่งการต่อสู้เลยหละ และสุดท้าย คือ เพชร (Diamond) เป็นระดับขั้นเทพเลยหละ โดยการดูระดับคลาสดูง่ายๆที่ลวดลายของเสื้อไงหละ"ไวมิลสารธยายอย่างยาวนาน และหยิบแอปเปิ้ลผลต่อไป มากิน
"แต่ว่าพวกเธอไม่ใช่ง่ายๆเลยน้า พึ่งเข้าใหม่ก็ได้ อความารีนแล้ว"เอมีนกล่าวชมทั้งสอง เจ้าตัวแสบหน้าแดงเล็กน้อยที่ถูกชม แต่ก็ต้องกลับมาตาถลึงโดยทันที
"เก่งตรงไหนก็แค่ระดับอความารีน เป็นพวกแทบติดดินแค่นั้นเอง"โอกิโตะกล่าวขึ้นลอย เอมีนเริ่มชักทำหน้าไม่พอใจ แล้วสงครามน้ำลายขนาดย่อยก็เกิดขึ้น ทุกคนในห้องต่างทำสีหน้าเอือมระอากับคู่รักคู่แค้นนี้
ก็อก~ ก็อก "พอได้แล้วๆ นี่ๆ อย่าให้ขึ้นเสียงได้ไหม!"ไวมิลเคาะโต๊ะเบาๆ พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ มองทั้งสองคนอย่างหน่ายๆ
"โตแล้วนะ อายเด็กบ้างสิ เห้อ~"เอมีนและโอกิโตะหน้าหงอยไปทันที และ สะบัดหน้าใส่กัน
... พูดเบาๆ แค่นี้ก็ จ๋อยกันหมดแล้ว คนคนนี้เป็นใครกันนะ ...ซายะที่นั่งอยู่หัวโตะเริ่มกลืนน้ำลายดังเอือก
"เอาหละๆ พี่ไวมิล ก็ไม่ต้องไปดุมากหรอก ตัวพี่เองก็ทำตัวเป็นเด็กเหมือนกันแหละ พวกเรามาเริ่มภารกิจให้น้องใหม่ดีกว่า"ดาเนียพูดพร้อมเอากิ๊ฟติดผมมาติดผม ทรงใหม่ให้เป็นแกละสองข้างดูแล้วรู้สึกไม่เหมือนดาเนียคนเดิมเลย
"อืม เห็นด้วยๆ บอสนายได้ภารกิจอะไรมาหละ"ซึกิโกะที่ไม่ค่อยมีบทพูดเลยกล่าว พลางช่วยดาเนียมัดผม
"ภารกิจหรอ"ไวมิลจ้องมองนาฬิการูปร่างแปลกๆบนมือ ตาอ่านภารกิจรับสมาชิกใหม่ด้วยสีหน้าเดิมๆ (ตงลงนี้เป็นนักฆ่าจริงเปล่านี้ ท่าทางไม่เหมือนเลยพับผ่าสิ) เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
"ง่ายๆ ก็แค่ ก็แค่... "ไวมิลเงียบไปซักพักแล้วหันมามองทุกคน เด็กทั้งสองใจเต้นตุบตับกับภารกิจแรกของพวกเขา
"ว่างเปล่า"
"หา!~ หมายความว่าไงว่างเปล่า"เอมีนและโอกิโตะโวยวาย
"ก็ว่างเปล่าไง เอ~ พวกนายจะโวยวายเอาโล่เรอะ"ไวมิลหันมามองทั้งสองอีกครั้ง
"พวกเธอถือว่าโชคดีมากนะ ที่ไม่มีภารกิจ รับสมาชิก เพราะแต่ละภารกิจทำให้นักเรียนใหม่หลายๆคน ยังไม่ทันได้เข้าเรียนเกิน 3 วันก็ตายด้วยภารกิจแรกซะแล้ว"ดาเนียกล่าวหลังจากติดกิ๊ฟที่ผมอันสุดท้าย เสร็จ พลางย้อนไปอดีต กับการเข้าโรงเรียนครั้งแรก ฆ่ามังกรเอย ขโมยอัญมณีล้ำค่าที่มียามเฝ้าแน่นหนากว่าพระราชวังเอย หรือฆ่าคนในทีมอื่นบ ล้วนแต่โหดๆทั้งนั้น
เด็กทั้งสองรู้สึกโล่งใจที่ไม่เจอกับภารกิจ โหดๆ พิศดารทั้งหลายแหล่...ขอบคุณเทพผู้ประทานพร... แต่ทว่า "เอ๊ะ ภารกิจเพิ่งมาหรือเนี่ย ไหนดูสิ"ไวมิลดูข้อความที่เพิ่งได้รับมาใหม่
"โว้ว~ ภารกิจหินเอาการแหะ เข้าช่วยตัวประกันในคุกร้างคอร์เซอร์"...พระเจ้าช่างโหดร้ายเหลือเกิน... ซายะครำครวญ
"แค่นี้หรอ?"โอกิโตะกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์กับ ภารกิจที่ได้มา เด็กทั้งสองมองเขาด้วยสายตา แปลกๆ ...คุกคอร์เซอร์ คุกพิเศษของพวกออร์ค ที่ว่าไม่เคยมีใครสามารถออกจากคุกนี้ได้เนี่ยนะ...
"ยัง โรงเรียนให้ข้อจำกัดมาด้วย"ไวมิลอ่านภารกิจอย่างรวดเร็วแล้วเอาภารกิจให้ดา เนียดู
"แผนของโรงเรียนหรอ ? "ดาเนียค่อยๆอ่านภารกิจโดยละเอียด สีหน้าจากที่เรียบเฉย เปลี่ยนไปทันที
"แผนการครั้งนี้ อิมก็สบายๆละนะ เป็นการจัดแบ่งโดยให้พวกเธอทั้งสองได้แสดงฝีมืออย่างมากเหมือนจะกีดกันพวก เราไม่ให้ช่วยมาก"ดาเนียเอ่ยเนิบๆ ก่อนที่จะหันมายิ้มละไมให้เด็กทั้งสอง
"ไม่กลัวเด็กตายหรอวะเนี่ย"โอกิโตะกล่าวแบบติดตลก เขาหยิบกระป๋องน้ำอัดลมมาดื่ม แล้ว ดาเนียก็หันมาคุยเรื่องการวางแผนกับไวมิลต่อ
ภาย ห้องสีขาวโพลนไม่มีการตกแต่งอะไรทั้งสิ้น มีชายสองคนยืนดูแฟ้มประวัติของเด็กทั้งสองอยู่เงียบๆ
"ท่าน ผอ. ครับ ภารกิจนี้ท่านว่ามันง่ายไปรึเปล่า"ชายที่ยืนอยู่ข้างๆท่าน ผอ. กล่าว เขามองรายละเอียดภารกิจที่เพิ่งส่งไปให้ หัวหน้าทีมไร้ฟ้า ภารกิจที่อยู่ในระดับที่คนธรรมดาคงคิดว่ามันเป็นภารกิจที่ยากเย็นแสนเข็ญ แต่สำหรับชาวฟรอนเทเชียมันเป็นภารกิจที่ง่ายแสนง่าย โดยเฉพาะพวกไร้ฟ้า แล้ว ถือว่าเป็นภารกิจที่ง่ายเสียนี่กระไร
"หึ มันไม่ง่ายหรอก ภารกิจนี้ต้องใช้แผนการที่โรงเรียนกำหนดให้ ซึ่งครั้งนี้พวกนั้นก็จะแทบไม่ได้แสดงฝีมือเลยหละ ก็คงจะยากพอควร"ท่าน ผอ. หัวเราะเบาๆแล้วมองที่แฟ้มประวัติต่อ "ยังไงครับ?"ชายผู้นั้นยังคงสงสัย ก็ต่อให้ทำตามแผนยังไง พวกนั้นก็เป็นถึงขั้นที่สามารถโค่นล้มทีมใหญ่ๆ ที่มีจำนวนสมาชิกกว่าร้อยคนได้อย่างสบายๆ แล้วภารกิจนี้มันจะยากได้อย่างไร
"ลองอ่านหมายเหตุดูซิ"
เขาอ่านที่หมายเหตุของภารกิจที่เน้นเป็นตัว สีแดงเข้ม เขียนไว้ว่า ..ภารกิจนี้ผู้ที่มีระดับมากว่า อความารีน จะห้ามใช้เวทย์มนต์ พลังวิญญาณ โดยเด็ดขาด ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม..
"เอาหละเดี๋ยวพวกนายก็ตามซึกิโกะ ไปที่ห้องประจำก็แล้วกันนะ"ไวมิลกล่าวเนิบๆ แล้วก็เดินออกจากห้องไป แล้วเด็กทั้งสองก็เดินตามซึกิโกะไปอย่างว่าง่าย พวกเขาเดินขึ้นไปจนถึงชั้นบน ชั้นนี้มีทางเดินมากมาย มีห้องพักเป็นสิบๆห้อง ซึกิโกะพาพวกเขามาที่ห้องทีอยู่ใกล้กับห้องของคาซึมะ
ภาย ใปนห้องโล่งๆมีเตียงนอนอยู่สองเตียง ตู้เสื้อผ้าทำจากไม้มะฮอกกานีอย่างดี อากาศภายในปลอดโปล่งสดชื่น แล้วก็มีสิ่งที่สะดุดตาที่สุด นั่นก็คือวงเวทเคลื่อนย้าย สิ่งนั้นมีไว้สำหรับไปยังจุดที่ตั้งพิกัดเอาไว้ คงเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน
"ห้องนี้เป็นของพวกเธอนะจ้ะ ดูแลให้ดีๆหละ"ซึกิโกะขยิบตาให้พวกเขาก่อนจะเดินจากไป
"ที่ นี้ก็ดีเหมือนกันนะน่าอยู่"ซายะเดินดูห้องรอบๆ ที่ระเบียงสามารถชมวิวของโรงเรียนได้ด้วย
"อืม~ เห็นด้วย อย่างยิ่งเลยหละ"ซาซาริกระดดขึ้นไปบนเตียงอย่างลิงโลด แล้วทั้งสองก็จัดแจงของ และจัดห้องของตน
"ภารกิจนี้ รู้สึกว่ามันแหม่งๆนะ"
"อืม~"
"ไม่ให้ใช้เวทย์ ไม่ให้ใช้พลังวิญญาณ คิดว่า เราไม่ใช้พลังพวกนั้นเราจะกระจอกเรอะ"
"อืม~"
"เย็นหน่อยน่า ยังไงภารกิจนี้เราก็แทบไม่ต้องใช้พลังพวกนั้นอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง"
"อืม~"
"ก็ใช่ แต่ว่าให้ชั้นกับโอกิโตะลุยไปพร้อมสองคนนั้นดดยไม่ใช้พลังก็เสี่ยงอยู่ดี เพราะถึงพวกฉันจะต้านมันได้ แต่กำลังคนของที่นั่นมีเยอะมากถ้าหากพวกฉันเพลี้ยงพล้ำจะทำยังไงเล่า พวกซึกิโกะก็ต้องใช้พลังเวทย์เป็นหลักก็ห้ามใช้เวทย์ แถมยังแยกให้เธอกับไวมิลไปรออีกทางอีก ยังงี้ก็เสียเปรียบเต็มประตูเลยนะสิ"
"อืม~"
"นายก็ทนๆเอาหน่อยน่าแค่นี้เองพวกนายเก่งกระบวนท่าอยู่แล้วไม่ใช่หรอ"
"อืม~"
"แล้วนายจะอืมไปถึงไหนเนี่ยไวมิล"โอกิโตะตะโกนเสียงดังโหวกเหวกกับอัปกริยา ของเจ้าเพื่อนตัวดีที่ตอบแต่คำสั้นๆของมัน ยิ่งหงุดหงิดอยู่ด้วยนะเนี่ย
"เสียงดังอะไรนักหนา"ไวมิลอุดหูเอาไว้แล้วทำสีหน้าเบื่อหน่าย "ดู ให้ดีนะ จากแผนนี้ภารกิจคือช่วยนักดทษแหกคุก แต่ประเด็นคือให้สองคนนั้นได้แสดงฝีมือ พวกนายสองคนก็แค่ต้านเอาไว้จนถึงชั้นที่สามารถทำลายระบบป้องกันของคุกได้ แล้วก็ปล่อยให้สองคนนั้นลงมือ ถึงมันจะยากสักหน่อย เพราะระบบคุ้มกันที่นั้นแน่นหนามาก แต่พวกนายก็ต้องทำ ส่วนเรื่องนักโทษนั้นฉันกับดาเนียจะเคลียร์เอง เรื่องนี้สบายอยู่แล้ว"ไวมิลพูดด้วยสีหน้าคงเดิม
"ยังไง?"โอกิโตะยังสงสัย
"ง่ายๆเลย พวกนายแค่คุ้มกันพวกนั้นไว้เพราะเด็กพวกนั้นจะมีพลังที่จำกัดน้อย จึงต้องแสดงพลังที่หลังจะได้ไม่เป้นตัวถ่วงในตอนหลังไงเล่า"ดาเนียแจงให้ฟัง แล้วหยิบแฟ้มประวัติขึ้นมา
"จากประวัติ พลังเวทย์ของพวกเขายังอยู่ในระดับ D และยังไม่มีพลังวิญญาณ ทางฟรอนเทเชียจึงอยากทดสอบ แกน Core ในตัวพวกเขา"ดาเนียอธิบายต่อไป
"แล้วทำไมพวกเราไม่ให้พวกนั้นแสดงแกน Core ไปเลยเล่า"คาซึมะเอ่ยขึ้น ใบหน้างงสุดขีด
"เพราะว่าถ้าพวกเขาแสดงแกน Core ขึ้นมาหละก็ สัญญาณก็จะเริ่มขึ้น"
"หมายความว่า"
"ใช่ที่ท่าน ผอ. ส่งพวกเขามาให้เราเพราะทีมเราสามารถดึงพลังแกน Core มาได้มากกว่าคนไงหละ และถ้าเกิดสัญญาณเริ่มขึ้น คงจะไม่ดีแน่"ไวมิลกล่าวเนิบๆ
"อืม~"ทุกคนพยักหน้าเชิงเห็นด้วย แกนCore คือพลังภายในของทุกคนแต่ละคนจะมีไม่เหมือนกัน แต่ทว่าสองคนนั้นมีแกน Core แห่งเทพเจ้าอยู่ จะให้เปิดแกน Core ตอนนี้ไม่ได้ แก้ให้- -*
|
บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
|
|
|
เอิร์ธคุงขอรับกระผม
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #21 เมื่อ: 13-07-2010, 18:10:54 » |
|
โอ้ว~~~~~
|
|
|
|
dreαммч ² ♥
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #22 เมื่อ: 13-07-2010, 20:08:17 » |
|
ป๊าดดด !! ยาวได้อีก
|
ดรีมดรีมดรีม เรียกปัยเถอะจ่ะ อายุ 14 ขึ้นม.3 :') ดรีมไม่หยิ่งนะดรีมคุยได้ทุกคนจ่ะ
|
|
|
-Jack-TheRipper-
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #23 เมื่อ: 13-07-2010, 20:45:52 » |
|
คนแต่งแต่งไส่กระดาษหลายเรื่องแล้ว ไม่หนุกเค้าก็ฉีกทิ้งอ่ะหรือไม่ก็เลิกแต่ง มีเรื่องนี้ผมรั้งเค้าไว้ด้าย
|
|
|
|
GøøGle-KunG
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #24 เมื่อ: 13-07-2010, 21:25:34 » |
|
คนแต่งแต่งไส่กระดาษหลายเรื่องแล้ว ไม่หนุกเค้าก็ฉีกทิ้งอ่ะหรือไม่ก็เลิกแต่ง มีเรื่องนี้ผมรั้งเค้าไว้ด้าย นิสัยคนแต่งเป็นแบบ เบื่อง่ายหน่ายเร็วสินะ= =
|
บุย บอร์ดเก่า ไปให้พ้น บอร์ดใหม่
|
|
|
-Jack-TheRipper-
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #25 เมื่อ: 13-07-2010, 21:53:33 » |
|
ต่อไปนี้จะเริ่มบท 4 ละนะ
อาจจะยังลงไม่หมดแต่ที่แน่ ๆ ต่อกันแล้วยาวชัวร์ครับ
|
|
|
|
-Jack-TheRipper-
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #26 เมื่อ: 13-07-2010, 22:04:49 » |
|
บทที่ 4 ภารกิจแรกช่วยนักโทษแหกคุก!!!!!!!
เหนือท้องฟ้าสีครามกว้างใหญ่ที่ครอบคลุมทั่วทั้งอาณาจักรเอโครเนีย เรือเหาะขนาดเล็กลำนึงมีตราสัญลักษณ์ด้านหน้าเป็นรูปก้อนเมฆ ลอยเอื่อยเฉื่อยอยู่กลางอากาศ และภายในเรือก็มีเสียงดังโครมครามดังขึ้นมาเป็นระยะๆ
เคร้ง~! "เฮ้ย และน้ำอัดลมฉันหละ"ชายหนุ่มรูปร่างแข็งแรงมีเส้นผมสีแดงฉานตะโกนโหวกเหวก พร้อมกับเสียงกรอบรูปตกแตก
"หมดแล้ว~"เอลฟ์ที่นั่งกอดอกอยู่ที่โต๊ะมองดูภาพก้อนเมฆ กล่าวขึ้นมาอย่างเนือยๆ
"หมดได้ไง หึ คาซึมะ นายกินหมดแล้วหรอ"ชายผู้นั่นยังโวยวายต่อ
"มันหมดตั้งแต่เราทำภารกิจที่แล้ว แล้ว นายเป็นคนกินหมดจำไม่ได้หรือไง"แล้วผู้หญิงอีกคนนึงใส่ชุดสีขาวล้วนผมยาวสลวยก็เดินออกมาค้นดูของในลิ้นชักพลางติ ชายร่างสูง
"ง่า.. หมดแล้วหรอ ไม่กินก็ได้ฟะ"ชายผู้นั้นกล่าวอย่างหัวเสียและมานั่งดูทีวีที่เปิดข้างไว้ต่อ
...เฮ้อ~ โวยวายไม่หยุดเลยพับผ่าสิ ...ซายะนั่งอยู่ดาดฟ้าเรือมองเหตการณ์นั้นอย่างห่างๆ เขาส่ายหัวเล็กน้อยอย่างเอือมระอา และเปลี่ยนไปดูอีกเหตการณ์ มีผู้หญิงคนนึงไว้ผมแกละสองข้างกำลังง่วนกับงานที่วางอยู่บนโต๊ะ โดยในห้องนั้นมีไม่รู้ว่าจะเรียกว่าดาร์กเอลฟ์หรือเอลฟ์ดีเพราะเขามีลักษณะเหมือนเอลฟ์แต่ เส้นผม และ สีนัยตาเหมือนดาร์กเอลฟ์ นอนหมอบอยู่โต๊ะข้างๆ
"พี่ไวมิลคะ ตื่นซิ มาช่วยกันทำงานสิคะ งานพี่ทั้งนั่นเลยนะ!"หญิงสาวไว้ผมแกละเอ่ยเสียงหวานและหยิบกองเอกสารชุดใหญ่ประเคนโขกหัวชายที่โกงแรงงานชาวบ้าน
"หืม~ ดาเนีย ช่วยๆพี่ทำหน่อยสิพี่ไม่อยากทำอะ"ไวมิลงัวเงียตื่นขึ้น พลางลูบหัวปอยๆมองกองเอกสารตรงหน้าอย่างกับว่ามันเป็น ตัวเชื้อโรคขั้นอันตรายสูงสุด
"ไม่ได้คะ พี่อู้เกินไปแล้วนะ หนูก็ตามใจพี่หลายรอบแล้วด้วยพี่ไวมิลก็ช่วยๆกันทำเถอะใกล้ถึงแล้วนะ"ดาเนียกล่าวแถมยังมะเหงกให้ผู้เป็นพี่อีกทีนึง
"ง่า... นี่เธอเป็นน้องหรือแม่เนี่ย พี่ทำก็ได้"คนมีศักดิ์เป็นพี่บ่นอุบอิบแต่ก็ยังหวาดกับมะเหงกทรงพลังของน้องสาวก็ต้องจำใจทำงานเอกสารที่กองอยู่ตรงหน้า
...คู่นี้ก็ไม่ไหว..ซายะส่ายหัวอีกรอบกับการกระทำกลัวน้องสาวต่างสายเลือดของไวมิล
ยังไม่จบนะมีต่อเดี๋ยวเอามาลงนา
|
|
|
|
-Jack-TheRipper-
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #27 เมื่อ: 13-07-2010, 22:08:58 » |
|
ตอนที่ 4 ที่ผมลงตอนนี้ประมาน 20 % ของตอนที่ 4 ทั้งหมดนะครับ
|
|
|
|
-Jack-TheRipper-
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #28 เมื่อ: 14-07-2010, 19:30:53 » |
|
ขุดนิดหน่อยอย่าว่ากัน
|
|
|
|
KIRA prince { $aKi☈a Ψaoi ™
|
|
Re: [Fiction]Frontasia เปิดตำนานโรงเรียนลับ
« ตอบ #29 เมื่อ: 14-07-2010, 19:53:13 » |
|
สนุกจริงๆแถมยาวมากด้วย แต่งนิยายให้จบนะอย่าเหมือนกิววิวที่แต่งนิยายไม่ค่อยจบเรื่อง "แกตายไอ้เอิร์ธ!!!!"กิววิวหยิบบังตอไล่สับเอิร์ธ มันเรื่องจริง...เขาไม่สับหรอ(เศร้า...) หนุกดีนะ ทักษะการแต่งนิยายใช้ได้ ว่าแต่คนแต่งเคยไปแต่งนิยายที่ไหนมาก่อนรึป่าวอ่ะ=[]= ถือว่าเยี่ยมกว่าชั้นตอนเป็นเด็กใหม่=3=
ต้องมีชั้นคอยจ้ำจี้จ้ำไชสอนแกพร่ำไปใช่มั้ย ใช่ ต้องขอบคุณแกนะ ไม่งั้นชั้นก็ไม่ได้มาแต่งนี้ยายในบอร์ดนี้ ขอบใจนะ.....
|
ถึงใครจะมองยังไง แต่ฉันเองไม่แคร์เท่าไหร่ แล้วเธอจะกลัวอะไรเมื่อหัวใจเป็นของเธอ
|
|
|
|