อ่านตอนกำเนิดแบล๊คมูคตาลายเยย

เอาสิ!! รอมาเปงอาทิตย์ล่ะ

เอ่อ ดี

เดี๋ยวจะมาแต่งต่อหลังจากรัปทานอาหารข้างนอกเสร็จแล้ว

                                                                              ตอนพิเศษตอน กักขังแบล็คมูล

“อ๊าก!!!!!”เสียงของกลุ่มคนร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นก่อนที่พวกเขาจะหายไป

“ในบรรดาพวกที่มาขอนี้พวกโจรสลัดคงจะเยอะที่สุดหึๆๆๆพวกนี้มันโลภมากจริงๆ”พ่อมดบาบิรอสพึมพำแล้วเดินเข้าไปหาแบล็คมูล

“อืมได้เยอะพอสมควรอีกแค่10คนเท่านั้นหึๆๆๆ”พ่อมดบาบิรอสแสยะยิ้มแล้วกลับเข้าไปแอบเฝ้ามองต่อไป

“กรี้ด!!!!อ๊าก!!!”เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้งจากนั้นพวกเขาก็หายไป

ณ   หมู่บ้านอันเงียบสงบ

“ท่านพ่อมดราฟกลับมาแล้ว!!!”ชายคนหนึ่งตะโกนเสียงดังลั่นด้วยความดีใจ เด็กๆในหมู่บ้านรีบวิ่งกรูกันเข้ามาหาพ่อมดราฟ

“ฮาๆๆๆว่ายังไงทุกคน”พ่อมดราฟยิ้มทักทาย

“ว่างยังไงลูกพ่อชนะหรือเปล่า?”ชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพ่อมดราฟด้วยรอยยิ้ม

“ชนะครับพ่อ!!!”พ่อมดราฟกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย่ม

“จริงหรอนี้!!!ยังงี้มันต้องฉลอง!!!!!”ชายชราผู้นั้นตะโกนขึ้นตามด้วยเสียงเฮของเหล่าชาวบ้านทั้งหลายเสียงดนตรีดังขึ้นพร้อมพลุไฟ

มากมาย โต๊ะและซุ้มมากมายถูกจัดขึ้นเต็มทุ่งหญ้า  อาหารหลากหลายถูกยกออกมาวางไว้แต่ละโต๊ะ  เสียงหัวเราะดังขึ้นเหมือนเสียง

สัญญานว่างานเริ่มแล้ว

“พ่อภูมิใจมากที่ลูกชนะกลับมา!!!”ชายชราโอบกอดพ่อมดราฟด้วยความอบอุ่น

“ถ้าไม่มีพ่อผมก็คงไม่มีวันนี้”พ่อมดราฟยิ้มให้พอของตน

“อืม..”ชายชราพยักหน้าแล้วยกเหล้าขึ้นแล้วเทมันลงไปในปาก

“ท่านพ่อมดราฟมาช่วยทางนี้หน่อย!!”เสียงของเด็กๆดังขึ้น

“ท่านพ่อข้าขอตัวก่อนนะ”พ่อมดราฟกล่าวแล้วเดินไปหาพวกเด็กๆที่นั้งยิ้มรอเขาอยู่

“ท่านช่วยทำพลุสวยๆให้เราหน่อยสิ”เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเอยขึ้น

“ได้สิข้าจะทำพลุที่สวยจนพวกเจ้าไม่ลืมเลย”พ่อมดราฟยิ้มนิดๆแล้วเริ่มร่ายมนต์

“อักขาแมนด้า พาราด้าไดสึอิมโพเทเชียน!!!!” ทันใดนั้นเศษหญ้าและใบไม้ก็รวมตัวกัน พลุบางอันลอยเข้ามารวมกัน

“บรูม!!!”พ่อมดราฟร่ายคาถา ในไม่นานเศษหญ้าเศษใบไม้และพลุก็ระเบิดขึ้นพุ่งตัวไปที่ท้องฟ้าและแตกออกเป็นรูปนกฟินิกซ์สีแดง
สวยสง่าบินอยู่บนท้องฟ้า

“ว้าว!!!”เหล่าเด็กๆนั้งมองกันตาแบ๊ว  พ่อมดราฟยิ้มอย่างดีใจแล้วเดินไปดูที่เวที

“อ้าวนั้นท่านพ่อมดราฟนิ!!!พอดีเลยท่านพ่อมดราฟเชิญขึ้นมาบนเวทีหน่อย”ชายหนุ่มผู้หนึ่งตะโกนมาจากเวที พ่อมดราฟเดินขึ้นไป

อย่างว่าง่าย  ชาวบ้านที่อยู่ข้างล่างตบมือเสียงดัง

“มีอะไรหรือ”พ่อมดราฟกล่าวถาม

“คือพวกเราอยากให้ท่านช่วยแสดงเวทย์มนต์ที่ท่านใช้ในการชนะเลิศให้พวกเราดูเป็นขวัญตาหน่อย”ชายหนุ่มกล่าว

“ได้สิเรื่องแค่นี้เอง!ดูนะเออ.... ต้นไม้ที่ต้นนั้นที่ไร้ใบข้าจะทำให้มันมีใบที่งอกงามเหมือนเดิม

“คาราดาสึมิเท็นโม๊ะ!!!”พ่อมดราฟชี้ไปที่ต้นไม้ที่กำลังจะเฉาตายต้นหนึ่ง ทันใดนั้นมันก็กลับมางอกงาม ใบของมันงอกออมาอย่าง

สวยงามสีของต้นไม้กลายเป็นสีทองอร่ามผลของมันงอกออกมาสวยน่ากิน

“มันเป็นมนต์ชุบชีวิตหรอท่าน!!!”ชายหนุ่มถาม

“เปล่าหรอกกฎของโลกเวทย์มนต์คือห้ามชุบชีวิต แต่มนตืของข้าคือการทำให้คนป่วยใกล้ตายหายดีเช่นเดียวกับต้นไม้นั้น”พ่อมดราฟ

อธิบาย

เป๊ะ!!!ๆๆ”เสียงปรบมือดังขึ้นทันที

เช้าวันต่อมา

“งืม~~”พ่อมดราฟตื่นขึ้นมาด้วยสายตางัวเงียแล้วบิดขี้เกียจหนึ่งครั้ง

“อา~~ไม่มีที่ไหนดีเท่าบ้านอีกแล้ว”พ่อมดราฟสูดหายใจเต็มปอดแล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะลงมากินอาหารที่พ่อของตนกำลัง

ทำให้ 

“เสร็จแล้วๆ”พ่อของพ่อมดราฟเดินเข้าพร้อมเทไข่ดาวให้พ่อมดราฟ

“กลิ่นหอมจังเลยพ่อ”พ่อมดราฟเอยปากชมพร้อมลงมือกินไข่ดาว

“กินเยอะๆนะลูก”พ่อของพ่อมดราฟกล่าวพร้อมลงมือกินไข่ดาวของตน

“ลูกเคยได้ยินเรื่องสมุดวิเศษไหม?”พ่อของพ่อมดราฟเอยถาม

“ไม่เคยเลยพ่อข้าไม่เคยได้ยินเลยท่านช่วยเล่าให้ข้าฟังที”พ่อมดราฟกล่าวถาม
“ได้สิคือ...พ่อก็ได้ยินมาจากพวกโจรสลัดอะนะพวกมันบอกว่าจะเดินทางไปหาสมุดเล่มหนึ่งเห็นบอกว่าชื่อแบล็คมูลมั่งเขาลือกันว่า

เป็นสมุกที่วิเศษมากมันสามารถทำความฝันที่เราต้องการให้เป็นจริงได้แต่แค่ครั้งเดียว”พ่อของพ่อมดราฟเล่าดรื่องพรางยัดไข่ดาวเข้าปาก

“อืมแบล็คมูลงั้นหรือข้าชักอยากจะเห็นมันซะแล้ว”พ่อมดราฟกล่าว

วันต่อมา

“บ๊ายบายท่านพ่อมดราฟ”ชาวบ้านโบกมือบ๊ายบาย พ่อมดราฟโบกมือบ๊ายบายเช่นกัน พ่อมดราฟหยิบไม้กวาดขึ้นมาแล้วท่องคาถาขมุบ

ขมิบแล้วก็ขี่ไม้กวาดจากนั้นไม้กวาดก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า

4ชั่วโมงต่อมา

“ที่นี้เองหรือ”พ่อมดราฟมองรอบๆถ้ำ สายตาทั้งสองข้าสดุดเห็นหนังสือสีดำเล่มหนึ่ง

“นั้นเองหรือ”พ่อมดราฟกำลังจะเดินไปหาสมุดเล่มนั้นแต่ก็ต้องชะงัก

“ทำไมเราถึงรู้สึกแบบนี้หรือว่า!!!ตาวีน!!!”พ่อมดราฟร่ายเวทยืมาที่ตาของตนแล้วต้องทำหน้าตกใจสุดขีดเมื่อเห็นไอดำทมิฬ

นี้มันไม่ได้การแล้วต้องรีบทำลาย!!!”พ่อมดราฟตะโกนลั่นแล้วรีบร่ายเวทย์

“อาคคานีส!!!”ทันใดนั้นก็มีลูกไฟพุ่งออกมาจากไม้เท้าพุ่งไปที่สมุด

“วาริว!!!”พ่อมดบาบิรอสร่ายเวทย์น้ำมาขัดขวาง

“เป็นแกจริงๆด้วยสินะบาบิรอส!!!”พ่อมดราฟชี้หน้าพ่อมดบาบิรอสด้วยความโกรธแค้น

“ใช่แล้วข้าเอง!!!”พ่อมดบาบิรอสแสยะยิ้ม

“ทำไมแกถึงทำยังงี้!!!”พ่อมดราฟแผดเสียงใส่พ่อมดบาบิรอสทันที

“ก็เพราะแกนั้นแหละ!!!อาสสานีส!!!”สายฟ้าผ่าลงมาที่พ่อมดราฟทันที

“บาเรียก้า!!!”พ่อมดราฟร่าวเวทย์ จากนั้นก็มีแสงสว่างร่วมกันเป็นโล่มาบังสายฟ้าไว้

“ย๊าก!!!พายูส!!!”พ่อมดราฟปล่อยเวทย์ขั้นสูงใส่พ่อมดบาบิรอสทันที

“ไม่ได้การ อาราส!!!”พ่อมดบาบิรอสถอดวิญญาณเข้าสู่สมุดแบล็คมูล”บรึ้ม!!!”ร่างกายของพ่อมดบาบิรอสขาดออกเป็นเสียงๆ

“จบเรื่องกันสักที!!!อาคคานีส!!!!”พ่อมดราฟร่ายเวทย์ไฟใส่”ฟู่!!!”ไฟลุกไหม้ที่สมุดแบล็คมูลแต่มันกลับไม่ม็อดไหม้

“อะไรกัน!!!”พ่อมดราฟร่ายเวทย์ทำลายใส่มันอีกรอบแต่มันกลับไม่เป้นอะไรเลย
“กร๊ากๆๆๆๆๆ!!!”เสียงหัวเราะดังขึ้นจากสมุดแบล็คมูล

“แกไม่มีทางฆ่าข้าได้ฮาๆๆๆๆ”เสียงของพ่อมดบาบิรอสดังขึ้น

“งั้นหรือ!!!ถ้าฆ่าเจ้าไม่ได้ข้าก็จะขอผนึกเจ้าสู่การนินทรา!!!”พ่อมดราฟกล่าวแล้วร่ายเวทยืใส่

“ม่าย!!!!”พ่อมดบาบิรอสร้องลั่น

“แฮกๆๆๆ”พ่อมดราฟทรุดตัวลงพร้อมกระอักเลือด

“ผมข้างเคียวจากเวทย์ต้องห้ามสินะ”พ่อมดราฟกล่าว

“อ้าวท่านพ่อมด!!!เป็นอะไรหรือท่าน”โจรสลัดกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

“ข้าขอ.....ฝากเจ้าให้ช่วย.......เก็บซ่อนสมุดเล่มนี้.......มันเป็นสมุด......ปีศาจ”พ่อมดราฟพูดตะกุกตะกัก

“ท่าจะบ้าหรือเปล่านี้มันแบล็คมูลสมุดวิเศษนิ”โจรสลัดคนหนึ่งกล่าว

“ข้าจะถ่ายทอดความทรงจำให้พวกเจ้าและพวกเจ้าจะเข้าใจเอง”พ่อมดราฟกล่าวแล้วร่ายเวทย์ทันใดนั้นเหล่าโจรสลัดก็เห็นภาพการต่อสู้

อันดุเดือดและจบลงที่การผนึก

“ฝากนี้....ให้พ่อข้าทาง......เมืองตะวันตกด้วย!!!”พ่อมดราฟยื่นจดหมายที่เสกขึ้นให้เหล่าโจรสลัดก่อนจะสิ้นลม

“ท่านพ่อมด!!!”

ยะ...ยะ...ยังไม่หายนี้แค่ตอนพิเศษด้วยแต่งตอนธรรมดาให้

โหถ้าทำอย่างนั้นเราก็ต้องเขียนอีก7ตอนพิเศษอะดิ