เปิดตำนาน7โจรสลัดพิทักษ์โลก

ตอนพิเศษ กำเนิดแบล็คมูล

"พ่อมดที่ชนะเลิศการแข่งขันเวทย์มนต์ประจำปีในครั้งนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก......พ่อมดราฟ!!!"พ่อมดคนหนึ่งตะโกนเสียงดังลั่น

"เปะๆๆๆๆ!!!!"เสียงตบมือดังสนั่นทั่วทุ่งหญ้าทุกคนตบมือแสดงความยินดีให้พ่อมดราฟ แต่มีพ่อมดคนหนึ่งมองพ่อมดราฟด้วยสายตาอาฆาตแค้นและ

โมโห เขานั่งกัดฟันแน่น

"เจ็บใจนัก!!"พ่อมดบาบิรอสพึมพำ

"และผู้ที่ได้ที่สองในปีนี้คือ!!!!พ่อมดบาบิรอสเจ้าเก่า!!!!"พ่อมดคนเดิมตะโกนขึ้น และก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นตามมา พ่อมดบาบิรอส ลุกขึ้นและแกล้งทำ

เป็นยิ้ม

"ขอแสดงความยินดีแก่พ่อมดทั้งสองครับเชิญขึ้นมาด้านหน้าได้เลย"พ่อมดคนเดิมกล่าว พ่อมดราฟและพ่อมดบาบิรอส ลอยขึ้นสูงจากพื้นและลอยออก

ไปข้างหน้าตรงไปยัง พ่อมดที่ประกาศผล

"ขอเชิญพ่อมดราฟกล่าวอะไรเล็กน้อยครับ"พ่อมดคนนั้นกระซิบข้างหูของพ่อมดราฟ

"ก็...ดีใจอย่างมากครับที่ผมพ่อมดราฟชนะการแข่งขันครั้งนี้และมันก็เป็นครั้งแรกของผม ในตอนแรกผมไม่เคยคิดเลยแม้แต่น้อยว่าเวทย์มนต์ของผม

จะได้รับการชนะเลิศครั้งนี้ และผมก็คิดว่าในที่สุดทุกคนก็ต้องชนะการแข่งขันได้เหมือนกับที่ผมชนะขอบคุณครับ!"พ่อมดราฟโค้งตัวหนึ่งครั้งจากนั้นก็

มีเสียงปรบมือตามมา

"โกหกชัดๆข้าไม่คิดหรอกว่าเจ้าจะไม่คิดว่าจะไม่ชนะ"พ่อมดบาบิรอสพึมพำ

"ของรางวัลสำหรับพ่อมดทั้งสองก็คือ!!!ไม้เท้าพญาอินทรีและไม่เท้าจ้าวอัสนี"พ่อมดประกาศแล้วท่องมนต์พึมพำๆจากนั้นก็มีไม้เท้าสองไม้ตกลงมาจาก

ฟ้าลอยลงมายังมือของพวกเขา

"ขอให้โชคดีทุกคน!!!"พ่อมดคนนั้นกล่าวแล้วหายตัวไปทันที ในไม่นานพ่อมดและแม่มดทุกคนก็หายตัวตามไปเช่นกัน

"ล่าก่อนนะท่านพ่อมดบาบิรอส"พ่อมดราฟกล่าวล่าแล้วหายไปทันที

"เจ็บใจนัก!!!!!!!"พ่อมดบาบิรอสตะโกนลั่นด้วยความโมโหแล้วร่ายเวทย์ทำลายไปทั่ว

"อาสสานีส!!!"สายฟ้านับพันพุ่งลงมายังต้นไม้ที่โชคร้ายจนระเบิดเป็นจุล

"ว๊าก!!!"พ่อมดบาบิรอสตะโกนดังลั่น แล้วหอบเสียงดังจากนั้นเขาก็ร่ายเวทย์พึมพำแล้วหายตัวไป

เช้าวันถัดมา

พ่อมดบาบิรอสกำลังนั้งจิบกาแฟที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งอยู่เขาก็ได้ยินคำพูดบางคำที่ทำให้เขาเกิดความคิดอะไรบางอย่าง

"เห้ยๆ!!!แกได้ยินข่าวมาบ้างหรือเปล่าว่าแถวนี้มีอสูรปีศาจอยู่!!!"ชายคนหนึ่งในกลุ่มเอยขึ้น

"จริงหรอ!!!"ผู้หญิงในกลุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงตกใจ

"จริงสิ!!!แถมเมื่อวานมันยังถล่มทุ่งหญ้าซะราบเลย"ชายคนที่สองกล่าว

"หึๆๆๆพวกนี้มันขี้กลัวกันจริงๆเลยหึๆๆๆอสูรงั้นหรอหึๆๆๆอสูร....จริงสินะถ้าเราสร้างเวทย์นั้นได้ละก็หึๆๆๆๆๆ"พ่อมดบาบิรอสลุกขึ้นแล้วเดินจากไปจากร้าน

อาหาร

"ย๊าก!!!"พ่อมดบาบิรอสร่ายเวทย์อย่างเหนือยหอบ

"ไม่ได้ผลเลย"พ่อมดบาบิรอสพึมพำและทรุดตัวลงไปนั้งพัก

"ถ้ามีพลังชีวิตของคนอื่นมาช่วยอีกละก็คงจะดี"พ่อมดบาบิรอสพึมพำในไม่นานใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าอันชั่วร้าย เขาร่ายเวทย์บางอย่างใส่

สมุดเล่มหนึ่ง มันกลายเป็นสีดำทมิฬทันที

"หึๆๆๆฮาๆๆๆๆๆๆ"พ่อมดบาบิรอสหัวเราะอย่างชั่วร้าย

เช้าวันต่อมา

"ทุกคน!!!ข้ามีเรื่องมาเล่า!!!"พ่อมดบาบิรอสตะโกนเพื่อเรียกความสนใจจากผู้คนในเมือง

"มีอะไรหรือท่านพ่อมดชรา"ชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวถาม

"ข้าเจอหนังสือเล่มหนึ่งมันอยู่ในถ้ำตอนข้ากำลังไปฝึกเวทย์มนต์ มันเป็นสมมุดที่วิเศษมากมันทำให้ความฝันของข้าเป็นจริงดูสิ!!!ทองคำ!!!"พ่อมดบาบิ

รอสหยิบท่องคำแท่งสีเหลืองอรามขึ้นมา

"เดี๋ยวสิท่านพ่อมดถ้าเรื่องที่ท่านเล่ามาเป็นจริงท่านจะมาบอกเราทำไมกัน"ชายชราผู้หนึ่งเอยถามอย่างสงสัย

"หึๆๆก็เพราะมันทำให้ความฝันของคนที่ขอเป็นจริงได้แค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น"พ่อมดบาบิรอสกล่าว

"แล้วเราจะเชื่อท่านได้อย่างไร"หญิงสาวคนหนึ่งถาม

"นั้นมันก็เรื่องของพวกเจ้าข้าก็แค่อยากแบ่งโชคครั้งนี้ให้ก็เท่านั้นถ้าท่านไม่เชื่อมันก็เรื่องของท่านละนะข้าไปก่อนละนะถ้าใครเชื่อก็ไปที่ถ้ำนั้น"พ่อมดบา

บิรอสชี้ไปที่ถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองมากพ่อคนซุบซิบกันดังสนั่น พ่อมดบาบิรอสแสยะยิ้มแล้วหายตัวไป

เย็นวันนั้น มีหญิงชายสองคนเดินไปที่ถ้ำแห่งนั้น

"ถ้าเรื่องนั้นเป็นจริงละก็เราสองคนคงได้แต่งงานกันใช่ไหมแอนนา"ชายหนุ่มเอยขึ้น

"คะแจ็ค"แอนนากล่าว เขาทั้งสองเหลือบไปเห็นสมุดเล่มหนึ่ง แจ็คหยิบสมุดเล่มน้นขึ้นมา ข้างๆสมุดมีขนนกที่เปือนหมึกวางอยู่ ชายหนุ่มและหญิงสาวไม่

รอช้าเขียนความฝันของตนลงไปทันที ในไม่นานก็มีแสงสีทองปรากฏขึ้นสว่างทั่วถ้ำ แอนนาและแจ็คมองตากันแล้วยิ้มอย่างดีใจพรางคิดไปว่าในไม่นาน

ความฝันของพวกเขาก็จะเป็นจริง แต่ก็เกิดบางอย่างขึ้นเมื่อแขนของพวกเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดจนน้ำตาไหล แขนของพวกเขาหลุดลอยเข้าไปใน

หนังสือเช่นเดียวกับอวัยวะส่วนต่างๆจนในที่สุดก็ไม่เหลือล่องลอยของแอนนาและแจ็คอีกต่อไป พ่อมดบาบิรอสมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าที่แสดง

ถึงความพอใจ เขาเดินเข้าไปในถ้ำและเฝ้ามองดูเหยือคนต่อไป